Ο Άρβιντας Ματσιγιάουσκας σήμερα γίνεται 36 ετών. Γεννημένος στις 19 Ιανουαρίου 1980, ο Λιθουανός παραμένει ένας από τους πιο μεγάλους αστερίσκους στην ιστορία του ελληνικού, αλλά και του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ο σουτέρ που θα μπορούσε να γίνει σημαία του Ολυμπιακού. Ο προικισμένος γκαρντ που υποχρεώθηκε, όμως, να τελειώσει άγαρμπα την καριέρα του. Η ρήξη αχίλλειου τένοντα τον ανάγκασε να αποσυρθεί από την ενεργό δράση στα 30 του χρόνια. Αν και επί της ουσίας ο "Μάτσας" σταμάτησε να είναι ο "Μάτσας" στα 26 του.

Έστω κι αν δεν είναι δική του η "ευθύνη" έγινε ένας από τους παίκτες που ήρθαν στην Ελλάδα με περγαμηνές και πολλές προσδοκίες, αλλά δεν κατάφεραν να τις δικαιώσουν. Το Sport24.gr παρουσιάζει μαι λίστα από τέτοιες περιπτώσεις παικτών, αστέρων που δεν έπιασαν στην χώρα μας.

Άρβιντας Ματσιγιάουσκας (2006-2008)

Ήρθε στον Ολυμπιακό υπογράφοντας ένα ηγεμονικό συμβόλαιο 4ετούς διάρκειας, έναντι 2.2 εκατομμυρίων ευρώ το χρόνο. Ήταν ένα από τα πιο πρώτα ηχηρά χτυπήματα των αδερφών Αγγελόπουλων, που έπεισαν τον Λιθουανό σταρ να επιστρέψει από το ΝΒΑ (έπαιξε ένα χρόνο στους Νιου Ορλίνς Χόρνετς) στην Ευρώπη, εκεί όπου είχε αφήσει τα διαπιστευτήρια του με τη φανέλα της Ταού Κεράμικα. Τη σεζόν 2003-2004 είχε 20.4 πόντους και την σεζόν 2004-05 είχε 18.3 πόντους, οδηγώντας τους "Βάσκους" στη μεγάλη έκπληξη απέναντι στην ως τότε αήττητη ΤΣΣΚΑ και στον τελικό του φάιναλ-φορ της Μόσχας.

Στον Ολυμπιακό τελικά έπαιξε για δύο μόλις χρόνια. Τη σεζόν 2006-2007 έπαιξε μόλις 2 παιχνίδια με τον Ολυμπιακό και συνολικά 30 λεπτά, σκοράροντας 15 πόντους. Τη δεύτερη χρονιά του επέστρεψε, φανερά επηρεασμένος από τον τραυματισμό του. Αγωνίστηκε σε 9 παιχνίδια (23 λεπτά) έχοντας 14.8 πόντους ανά ματς και 38% στα τρίποντα.

Ματ Χάουαρντ

Ήρθε στην Ελλάδα κουβαλώντας μια λαμπρή κολεγιακή καριέρα. Ήταν ο παίκτης-ταυτότητα της σκληροτράχηλης ομάδας του Μπάτλερ, που κατάφερε να φτάσει δύο συνεχόμενες φορές στον τελικό του τουρνουά NCAA. Ένας φόργουορντ που την τελευταία του χρονιά στα "Μπουλντόγκ" είχε 16.4 πόντους και 7.7 ριμπάουντ, σουτάροντας παράλληλα με 40% στο τρίποντο. Στον Ολυμπιακό τελικά δεν στέριωσε, αλλά αποχώρησε στη μέση της χρονιάς. Έπαιξε τελικά 6 παιχνίδια στο ελληνικό πρωτάθλημα με 4.0 πόντους και 1.5 ριμπάουντ ανά παιχνίδι και άλλα 3 ματς στην Ευρωλίγκα έχοντας 0.6 πόντους, σκοράροντας μόνο με βολές.

Τζέρι ΜακΝαμάρα

Άλλη μια περίπτωση "κολεγιόπαιδου" που βίωσε την απότομη αλλαγή δεδομένων. Ο ΜακΝαμάρα αποτελεί έναν από τους κορυφαίους παίκτες στην ιστορία του Σίρακιους. Συμπαίκτης του Καρμέλο Άντονι, πρωταθλητής του 2003 και 6ος καλύτερος "μπόμπερ" στην ιστορία του κολεγιακού μπάσκετ (400 εύστοχα σε 4 χρόνια). Τελικά έπαιξε στον Ολυμπιακό για ένα μόλις λεπτό!

Ροντ Χίγκινς

Αποτελούσε - για την εποχή - ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του ΝΒΑ που είχαν έρθει στην Ελλάδα. Εκείνο το μακρινό καλοκαίρι του 1992. Με μακρά θητεία στο ΝΒΑ, δίπλα στον Μάικλ Τζόρνταν, ο Χίγκινς δεν δικαίωσε ποτέ τις προσδοκίες. Αν και ξεκίνησε νωρίς με μια 30άρα επί του Πειραϊκού, έμεινε στο λιμάνι μόνο για έξι παιχνίδια, δίνοντας μετά τη θέση του στον Ουόλτερ Μπέρι. Μετά το πέρασμα από τον Ολυμπιακό επέστρεψε στο ΝΒΑ όπου ολοκλήρωσε μια καριέρα με 770 παιχνίδια και 9.0 πόντους ανά παιχνίδι.

Η μεταγραφή του το καλοκαίρι είχε απασχολήσει τον αθλητικό Τύπο και θεωρήθηκε η είδηση του καλοκαιριού. Η εφημερίδα που δικαιώθηκε τελικά ήταν ο "Φίλαθλος" που είχε κυκλοφορήσει με έναν πρωτοφανή τίτλο: "Πήρε τον σακάτη Χίγκινς" και υπότιτλο το "έχει γάντζο αντί για χέρι".

Τόνι Ντελκ

Ο θρύλος λέει ότι ήταν μεταγραφή του προέδρου! Επιθυμία, δηλαδή, του Παύλου Γιαννακόπουλου και όχι του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Για αυτό και λέγεται ότι ο τελευταίος ποτέ δεν αποδέχτηκε, αν και προσπάθησε να εντάξει στο σύνολο. Ο Ντελκ, όμως, ένας από τους Αμερικάνους με τη σπουδαιότερη καριέρα που αγωνίστηκαν στην Ευρώπη, δεν επιβεβαίωσε ποτέ τις περγαμηνές του. Πρωταθλητής με το Κεντάκι, Νο16 του ντραφτ, βετεράνος 10 σεζόν στο ΝΒΑ (με 9.1 πόντους σε 545 παιχνίδια) και κάτοχος ενός μοναδικού επιτεύγματος: ο μοναδικός παίκτης με λιγότερους από 10 πόντους μέσο όρο καριέρας, που έχει σκοράρει πάνω από 50 πόντους σ' ένα παιχνίδι του ΝΒΑ.

Στους "πράσινους" είχε 7.5 πόντους σε 16 λεπτά συμμετοχής στην Euroleague. Είναι χαρακτηριστικό όμως ότι δεν ήταν στα άμεσα πλάνα του "Ζοτς" για αυτό και στον τελικό της Euroleague στην Αθήνα, έπαιξε μόλις 15 δευτερόλεπτα.

Αλεξέι Μάριτς

Σαν να ήρθε άλλος παίκτης! Ο Αλεξέι Μάριτς ήρθε από την Παρτίζαν στον Παναθηναϊκό ως ο 2ος ριμπάουντερ και 2ος πολυτιμότερος παίκτης της Euroleague (14.6 πόντοι και 8.4 ριμπάουντ), αλλά δεν κατόρθωσε ποτέ να γίνει ο άξιος αντικαταστάτης του Νίκολα Πέκοβιτς. Την επόμενη χρονιά και μετά τον τραυματισμό του στον αγκώνα αποδείχτηκε "αγνώριστος" με 3.5 πόντους ανά παιχνίδι στην Euroleague. Αντίστοιχους μέσους όρους είχε και την επόμενη σεζόν (2011-12) με 3.6 πόντους. Έκτοτε ουδέποτε ξεπέρασε τους 7 πόντους μέσο όρο, έστω κι αν έκανε για παράδειγμα μια πετυχημένη σεζόν στην Λοκομοτίβ Κουμπάν κατακτώντας το Eurocup.

Τζέισον Καπόνο

Προσγειώθηκε στην Ελλάδα ως ένας από τους καλύτερους σουτέρ στον κόσμο. Με 43% ποσοστό καριέρας στο τρίποντο και δύο σπάνια κατορθώματα: ήταν ο ένας από τους δύο παίκτες που τέλειωσαν δύο διαδοχικές σεζόν με το καλύτερο ποσοστό στο τρίποντο (ο άλλος είναι ο Κάιλ Κόρβερ) και ένας από τους ελάχιστους που έχουν κατακτήσει δύο φορές τον διαγωνισμό τριπόντων.

Στον Παναθηναϊκό έπαιξε 17 παιχνίδια για την Α1 και την Euroleague με κάτι παραπάνω από 7 πόντους ανά παιχνίδι. Οι μέσοι όροι του (ή τα ποσοστά του) δεν ήταν άσχημα, αλλά εκείνος ουδέποτε εγκλιματίστηκε στην ομάδα του Αργύρη Πεδουλάκη, για αυτό και εντελώς ξαφνικά πήρε το αεροπλάνο και επέστρεψε στην Αμερική, για να αποφασίσει μετά από λίγο καιρό την αποχώρηση του από την ενεργό δράση.

Ρίκι Πιρς

Να γυρίσουμε το χρόνο λίγο πιο πίσω στα τέλη της δεκαετίας του '90. Η ΑΕΚ κάνει το δικό της μεταγραφικό "μπαμ" αποκτώντας τον "γερόλυκο" Ρίκι Πιρς, που έπαιξε κάτι λιγότερο από 1.000 παιχνίδια στο ΝΒΑ έχοντας τρεις χρονιές περισσότερους από 20 πόντους το παιχνίδι (23.0 πόντους το 1989-90 στους Μπακς, 22.5 πόντους τη σεζόν 1990-91 και 21.7 πόντους τη σεζόν 1991-92 στους Σόνικς). Ο σεσημασμένος αυτός σκόρερ δεν έβγαλε καν τη χρονιά στην ΑΕΚ.

Ρόνι Φιλντς

Μια διαφορετική κατηγορία παίκτη. Ο Φιλντς ήρθε στον ΠΑΟΚ όχι ως μεγάλο όνομα του ΝΒΑ, αλλά ως ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της Αμερικής. Ένας σκόρερ που έκανε τα ανοιχτά γήπεδα να παραμιλούν. Ακόμη και σήμερα θεωρείται θρύλος του Σικάγο, αν και ουδέποτε έκανε μεγάλη επαγγελματική καριέρα. Άλλαζε τις ομάδες σαν τα πουκάμισα, φτάνοντας να αγωνιστεί ακόμη και στους Χάρλεμ Γκλόμπτροτερς. Έμεινε στον "δικέφαλο του βορρά" μόλις για τρια παιχνίδια του ελληνικού πρωταθλήματος.

Μαχμούντ-Αμπντούλ Ραούφ

Πριν έρθει στον Άρη είχε προλάβει να κάνει μια εξαιρετική καριέρα στο ΝΒΑ, όπου αγωνίστηκε για 9 σεζόν έχοντας 14.6 πόντους ανά παιχνίδι. Μάλιστα τη σεζόν 1994-95 στο πικ της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας στην Αμερική είχε 19.2 πόντους και 6.8 ασίστ. Στην Ελλάδα ήρθε σε μεγάλη ηλικία για να ενισχύσει τον Άρη κατά κύριο λόγο στα ευρωπαϊκά παιχνίδια. Τελικά σε 17 ματς είχε 4.5 πόντους ανά παιχνίδι.

Βασίλι Καράσεφ

Ο βασικός πλέι-μέικερ της εθνικής Ρωσίας (με συμμετοχές σε τελικούς Μουντομπάσκετ και άλλες πολλές διακρίσεις) δεν κατάφερε ποτέ να εγκλιματιστεί στη Θεσσαλονίκη. Χωρίς να είναι αρνητικός, δεν κατάφερε ποτέ να κάνει τη διαφορά στον Ηρακλή τη σεζόν του διχασμού του ελληνικού μπάσκετ. Ενίσχυσε τον "γηραιό" τη χρονιά της Σούπρολιγκας και έκανε άθελα του ένα μεγάλο καλό στο ελληνικό μπάσκετ, καθώς οι δικές του μέτριες εμφανίσεις, έβαλαν στο παρκέ τον "μικρό" του Ηρακλή, τον 20χρονο τότε Δημήτρη Διαμαντίδη. Ο Καράσεφ δεν τελείωσε τη χρονιά στους "κυανόλευκους", επιστρέφοντας μια και καλή στη Ρωσία για να συνεχίσει την καριέρα του.

Θα μπορούσε να υπάρχει και μια λίστα με τους παίκτες που ήρθαν στην Ελλάδα, δεν έπιασαν, αλλά μετά έκαναν μια αξιοπρόσεκτη καριέρα. Όπως για παράδειγμα ο Σι Τζέι Ουάτσον που έμεινε στα ρηχά στον ΠΑΟΚ (7.4 πόντοι, 2.5 ασίστ), αλλά έκανε μια πολύ καριέρα στο ΝΒΑ σε καλές ομάδες της Ανατολής (Μπουλς, Νετς, Πέισερς, Μάτζικ). Ή ο Ρούμπεν Πάτερσον τον οποίο έφερε στην Ελλάδα η ΑΕΚ και ο Γιώργος Καλαφατάκης, για να τον αλλάξει στη συνέχεια. Ο Πάτερσον έκανε μετά μεγάλη καριέρα στο ΝΒΑ κερδίζοντας το παρατσούκλι "Kobe-stopper", επειδή συνήθιζε να μαρκάρει πολύ αποτελεσματικά τον Μπράιαντ.

Στην ίδια κατηγορία πρέπει να βάλουμε και τον Πι Τζέι Τάκερ, που ναι μεν είχε καλά νούμερα (12.1 πόντους μέσο όρο), αλλά έφυγε νύχτα από τον Άρη. Είναι ο ίδιος Τάκερ που τα τελευταία χρόνια παίζει "πενταδάτος" στους Φοίνιξ Σανς.