Η Τορίνο σάρωνε τη δεκαετία του '40 στα γήπεδα της Ιταλίας και έμοιαζε απίθανη αποστολή να βρεθεί κάποιος αντίπαλος για να διακόψει τη κυριαρχία της εντός γηπέδων. Δυστυχώς, αυτό που δεν μπορούσαν να κάνουν όλες οι υπόλοιπες δυνάμεις του Καμπιονάτο εκείνη την εποχή το έφερε η άδικη μοίρα, με το τραγικό αεροπορικό δυστύχημα της 4ης Μαΐου 1949 να ξεκληρίζει με τον πιο βάναυσο και σκληρό τρόπο σχεδόν όλη εκείνη την εξωπραγματική ομάδα.

Πέρασαν ακριβώς 65 χρόνια αλλά ουδείς φίλος της Τορίνο, ουδείς φίλος του ποδοσφαίρου έχει διάθεση να ξεχάσει εκείνη την αποφράδα ημέρα, τότε που η βασίλισσα της πόλης κατά πολλούς χάθηκε μέσα σε μία στιγμή στη Superga Basilica, τον επιβλητικό λόφο λίγο έξω από το Τορίνο.

Μία στιγμή που όμως έμεινε στην αιωνιότητα καθώς στέρησε από τον "βασιλιά των σπορ" μία από τις ομάδες που έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στον παγκόσμιο ποδοσφαιρικό μύθο.

Το Sport24.gr υποκλίνεται στην "Grande Torino" κάνοντας ένα flash-back στην τραγωδία της Σουπέργκα.

► Η "Mεγάλη Τορίνο" που ξεκληρίστηκε με την μοιραία πτώση του αεροπλάνου στο λόφο της Σουπέργκα επέστρεφε στην Ιταλία μετά από ένα φιλικό ματς που είχε δώσει στη Λισσαβώνα κόντρα στη Μπενφίκα, προς τιμήν του αρχηγού των Λουζιτανών, "Τσίκο" Φερέιρα. Την περασμένη Τετάρτη μάλιστα, παραμονή του δεύτερου ημιτελικού Europa League κόντρα στη Γιουβέντους, αντιπροσωπεία της διοίκησης της Μπενφίκα άδραξε την ευκαιρία και επισκέφτηκε το μνημείο που έχει χτιστεί προς τιμή των θυμάτων για να αποτίσει και αυτή φόρο τιμής στα 31 θύματα της ανείπωτης τραγωδίας. "Η Μεγάλη Τορίνο θα συνεχίζει να ζει μαζί μας", δήλωσε χαρακτηριστικά ο αντιπρόεδρος του πορτογαλικού συλλόγου, Αλσίνο Αντόνιο.

► Στις 17:05 ώρα Ιταλίας έγινε η πτώση του Fiat G.212 που ανήκε στην αεροπορική εταιρία ALI (Avio Linee Italiane), με τους κεραυνούς που έπεφταν εκείνη την ώρα, την περιορισμένη ορατότητα και τη φτωχή βοήθεια που είχαν μέσω ασυρμάτου να αναγκάζουν τον πιλότο να πετάξει το αεροσκάφος σε αρκετά χαμηλότερο ύψος από το κανονικό και η κίνηση αυτή να αποδεικνύεται ολέθρια.

► Εκείνη η Τορίνο ήταν μία από τις κορυφαίες ομάδες -αν όχι η κορυφαία ομάδα- στη "Γηραιά Ήπειρο" και το γεγονός αυτό αποτυπωνόταν και στους τίτλους, με τη "γκρανάτα" να σαρώνει τα πρωταθλήματα τη δεκαετία του '40. Η αρχή έγινε τη σεζόν 1942-43 όταν πανηγύρισε το δεύτερο σκουντέτο στην ιστορία της και μετά τη διακοπή του 1944 ελέω του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου έφτασε στην κορυφή τρεις σερί χρονιές, 1946, 1947 και 1948, φτάνοντας τα τέσσερα σερί πρωταθλήματα.

► Όταν έγινε το τραγικό δυστύχημα, η Τορίνο ήταν κοντά στο πέμπτο σερί σκουντέτο όντας 4 βαθμούς διαφορά από την πλησιέστερη διώκτριά της με τέσσερις αγωνιστικές να απομένουν μέχρι το φινάλε. Μίλαν και Ίντερ αιτήθηκαν στην ιταλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία να κατακυρωθεί ο τίτλος υπέρ των Τορινέζων κάτι που δεν έγινε αποδεκτό και έτσι στα τέσσερα τελευταία παιχνίδια της η Τορίνο παρατάχτηκε με την ομάδα της Primavera (ομάδα Νέων), κάτι που έκαναν και οι αντίπαλοί της (Τζένοα, Παλέρμο, Σαμπντόρια και Φιορεντίνα) ως ένδειξη σεβασμού. Η "Τόρο" πέτυχε τέσσερις νίκες σε ισάριθμα ματς και έφτασε στον τίτλο.

► Η τραγωδία της Σούπεργκα είχε συνέπειες και για την Εθνική Ιταλίας καθώς εκείνη την εποχή η Τορίνο ήταν η βασική αιμοδότρια της "σκουάντρα ατζούρα", με 10 ποδοσφαιριστές της να αποτελούν βασικότατα στελέχη του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος. Όσον αφορά στον σύλλογο χρειάστηκε να περάσουν 27 ολόκληρα χρόνια για να ξαναφτάσει σε κάποιον τίτλο, το 7ο πρωτάθλημα στην ιστορία της τη σεζόν 1975-76.

► Μόνο τρεις παίκτες "ξεγέλασαν το θάνατο" και επιβίωσαν από εκείνη την τραγωδία, απλούστατα επειδή δεν είχαν επιβιβαστεί ποτέ στο αεροπλάνο. Ο αμυντικός Μάουρο Σόσα έχασε το ταξίδι στην Πορτογαλία λόγω τραυματισμού (μηνίσκος), ο Ούγγρος σταρ (μεγάλη καριέρα στη Μπαρτσελόνα μετέπειτα) Λάζλο Κουμπάλα, έμεινε στην Ιταλία καθώς είχε αρρωστήσει το παιδί του και έπρεπε να μείνει μαζί με τη γυναίκα του για να το φροντίσει, ενώ ο Λουίτζι Τζουλιάνο δεν πρόλαβε να βγάλει διαβατήριο εγκαίρως. Μία ακόμα ειρωνεία; Από το ραντεβού με το θάνατο "ξέφυγε" και ο πρόεδρος της ομάδας, Φερούτσιο Νόβο, ο οποίος δεν είχε συνοδεύσει την αποστολή ελέω κάποιας ίωσης.

► Ο αρχηγός εκείνης της σπουδαίας ομάδας ήταν ο Βαλεντίνο Ματσόλα, ο οποιός έφυγε από τη ζωή σε ηλικία μόλις 30 ετών. Το όνομα Ματσόλα όμως διατηρήθηκε για πολλα ακόμα χρόνια στην αφρόκρεμα του ιταλικού και ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου καθώς ο γιος του Σάντρο έγινε και αυτός ένας ποδοσφαιριστής διεθνούς φήμης κάνοντας μεγάλη καριέρα με την Ίντερ τη δεκαετία του '60. Πατέρας και γιος φόρεσαν αμφότεροι την ξεχωριστή φανέλα με το Νο 10.

► Στον απόηχο της τραγωδίας, διεξήχθη στις 26 Μαΐου 1949 ένα φιλανθρωπικό παιχνίδι για τις οικογένειες των θυμάτων μεταξύ της "Torino Symbolo" (μίας μεικτής ομάδας της Τορίνο που αποτελείτο από παίκτες που αγωνίζονταν στη Serie A) και της Ρίβερ Πλέιτ. Η "Máquina" (προσωνύμιο που είχε δοθεί στην ομάδα της Ρίβερ Πλέιτ τη δεκαετία του '40) είχε παίκτες κλάσης όπως οι Αλφρέδο Ντι Στέφανο και Άνχελ Λαμπρούνα, με το τελικό αποτέλεσμα σε αυτό το ιδιαίτερο παιχνίδι να είναι 2-2.

► Με ένα ξεχωριστό περιβραχιόνιο θα τιμήσει η Τορίνο την 65η επέτειο από την τραγωδία της "Grande Torino", το οποίο θα φορέσει σήμερα ο αρχηγός Καμίλ Γκλικ στο πλαίσιο του εκτός έδρας αγώνα στη Βερόνα κόντρα στην Κιέβο. Δίπλα στις ημερομηνίες 4 Μαΐου 1949 - 4 Μαΐου 2014 στο περιβραχιόνιο είναι κεντημένη η φράση με την οποία ο Ιταλός δημοσιογράφος και ιστορικός Ίντρο Μοντανέλι έχει μνημονεύσει εκείνη την ομάδα. "Οι ήρωες είναι πάντα αθάνατοι στα μάτια αυτών που τους πιστεύουν. Και έτσι τα παιδιά θα πιστέψουν ότι η Τορίνο δεν πέθανε: συνεχίζει να παίζει εκτός έδρας".

► Οι 18 παίκτες της Τορίνο που έχασαν της ζωής τους ήταν οι: Valerio Bacigalupo, Aldo Ballarin, Dino Ballarin, Emile Bongiorni, Eusebio Castigliano, Rubens Fadini, Guglielmo Gabetto, Ruggero Grava, Giuseppe Grezar, Ezio Loik, Virgilio Maroso, Danilo Martelli, Valentino Mazzola, Romeo Menti, Piero Operto, Franco Ossola, Mario Rigamonti, Giulio Schubert. Τον θάνατο βρήκαν επίσης οι προπονητές Egri Erbstein, Leslie Levesley, ο μασέρ Ottavio Cortina, τα μέλη της διοίκησης Arnaldo Agnisetta, Andrea Bonaiuti, Ippolito Civalleri, οι αθλητικοί δημοσιογράφοι Renato Casalbore (Τuttosport), Renato Tosatti (Gazzetta del Popolo) και Luigi Cavallero (La Stampa) καθώς και τα μέλη του πληρώματος Pierluigi Meroni, Celeste D’Inca, Celeste Biancardi και Antonio Pangrazi.

Το video της "γκρανάτα" για την 65η επέτειο από την απώλεια της "Μεγάλης Τορίνο":