Η συνειδητοποίηση ότι το πρωτάθλημα είχε πλέον χαθεί, ήταν ο πιο επικίνδυνος εχθρός για την ΑΕΚ ενόψει εκείνου του ντέρμπι. Ωστόσο για να αποκτήσει η Ένωση το δικαίωμα να υποστηρίζει ότι ο τίτλος κερδήθηκε από τον Ολυμπιακό στα χαρτιά, θα έπρεπε να πάρει το ματς που διεξήχθη στις 30 Μαρτίου 2008. Σαν σήμερα…

Οι "ερυθρόλευκοι" είχαν προβάδισμα τεσσάρων βαθμών, αλλά οι τρεις εξ αυτών δεν είχαν κατακτηθεί στο γήπεδο (υπόθεση Βάλνερ). Με το +4 ως μαξιλάρι ασφαλείας αλλά και τη βεβαιότητα ότι στη χειρότερη περίπτωση, μία ισοπαλία θα την έπαιρναν, εμφανίστηκαν στο ΟΑΚΑ μάλλον ανυποψίαστοι.

Κάποιοι πίστευαν ότι οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ θα ήταν αρκετά απογοητευμένοι ώστε να αντιμετωπίσουν το ματς ως έναν αγώνα ο οποίος, υπό άλλες (αμιγώς γηπεδικές) συνθήκες, θα έκρινε τον πρωταθλητή. Άλλοι πάλι, είχαν ανεπτυγμένο το αίσθημα της αλαζονείας.

Υπήρχαν ατάκες αποδυτηρίων σε πρωτοσέλιδα της εποχής σύμφωνα με τις οποίες " θα πάμε στο ΟΑΚΑ και θα πάρουμε το διπλό εύκολα, η ΑΕΚ είναι πολύ κατώτερή μας". Ο Αντώνης Νικοπολίδης, τερματοφύλακας του Ολυμπιακού την περίοδο εκείνη, έλεγε πριν από τη διεξαγωγή του ματς: "Πηγαίνουμε στο ΟΑΚΑ, νικάμε και σηκώνουμε το πρωτάθλημα χωρίς να δίνουμε δικαιώματα. Εγώ βλέπω ότι η ομάδα είναι καλά".

ΗΜΕΡΕΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ

Ζώντας από πολύ κοντά εκείνη την προ του ντέρμπι εβδομάδα, μπορώ με ασφάλεια και πάσα αλήθεια να μεταφέρω ότι ουδέποτε στα χρόνια που ασχολούμαι με το κιτρινόμαυρο ρεπορτάζ, θυμάμαι τα αποδυτήρια της ΑΕΚ να πλημμυρίζουν από τόση σιγουριά, αποφασιστικότητα και επιθυμία να αποδειχθεί ότι αυτό που συνέβαινε ήταν ηθικά άδικο. Τέτοιο ήταν το κλίμα και έτσι το μεταφέρω.

Ο Ριβάλντο ήταν ο πρώτος που έδειχνε στους υπόλοιπους πόσο πολύ ήθελε τη νίκη σε αυτό το ματς. Πρωτίστως για τους δικούς του, προσωπικούς λόγους. Σπάνια μιλούσε ο Βραζιλιάνος, ωστόσο εκείνες τις ημέρες ήταν μία μόνιμη πηγή έμπνευσης και παρότρυνσης. "Αν θέλουμε να λέμε ότι είμαστε οι πρωταθλητές των γηπέδων, πρέπει να νικήσουμε τον Ολυμπιακό. Και να το κάνουμε με τρόπο δυναμικό", είπε.

Κάπως έτσι, πάντοτε σε εσωτερικό πλαίσιο, ενισχύθηκε η εντός των αποδυτηρίων πεποίθηση ότι η ΑΕΚ θα μπορούσε να κάνει στον Ολυμπιακό μεγαλύτερη ζημιά από μία απλή νίκη. Οι παλαιότεροι της ομάδας, παίκτες με σπουδαίες καριέρες αλλά δίχως ούτε ένα πρωτάθλημα Ελλάδας (δείγμα και αυτό της γενικευμένης αδικίας που επικρατούσε εντόνως σε παλαιότερα χρόνια), όπως οι Δέλλας, Ζήκος και Λυμπερόπουλος, αισθάνονταν ότι τους αφαιρούσαν κάτι που δικαιωματικά, βάσει των εντός των αγωνιστικών χώρων αποτελεσμάτων, δικαιούνταν.

Όλοι μαζί ανέμεναν και αντιμετώπιζαν το παιχνίδι αυτό ως την απόλυτη ευκαιρία να αποδείξουν ότι εντός των γηπέδων, η ΑΕΚ υπερτερούσε. Ομολογουμένως, το κατάφεραν.

Η ΕΠΙΜΟΝΗ ΤΟΥ ΡΙΒΑΛΝΤΟ

Στο 13’ το σκορ ήταν ήδη 2-0 (Μπλάνκο, Εντίνιο οι σκόρερ), ενώ η φωτοβολίδα του Λυμπερόπουλου στο 33’ με την οποία "έγραψε" το 3-0, σήκωσε το ΟΑΚΑ στο πόδι. Όταν ο Τζόρτζεβιτς αστόχησε σε πέναλτι (δοκάρι) και ο Καφές πέτυχε το 4-0, η διάθεση όσων αγωνίζονταν ήταν να συνεχίσουν με τον ίδιο ρυθμό, να ψάξουν περισσότερα γκολ. Το σκορ θα μπορούσε να ήταν μεγαλύτερο αν ο Ρίμπο δεν το έπαιρνε τόσο πατριωτικά...

Ήθελε να σκοράρει ο Βραζιλιάνος και σε τέσσερις περιπτώσεις που η τελική πάσα για το γκολ έμοιαζε ως το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο, εκείνος προτίμησε το εξεζητημένο λειτουργώντας ατομικά. Είχε σκυλιάσει να σκοράρει και παρά την τεράστια κλάση του, δεν είχε το καθαρό μυαλό να κάνει το απλό, σε ένα παιχνίδι που κατά τα άλλα είχε εξαιρετική παρουσία.

Κι όμως… Η επόμενη ημέρα βρήκε τους ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ να διακατέχονται από χαρμολύπη. Κατάφεραν να πάρουν (μάλιστα με εμφατικό τρόπο σε κάποιες περιπτώσεις, όπως το 4-0 στην Τούμπα)και τα τρία επόμενα ματς ως το τέλος του πρωταθλήματος, όμως το σερί τους δεν είχε αντίκρισμα.

Έχοντας αδειάσει πλέον από δυνάμεις και διάθεση, οι παλαιότεροι (Λύμπε, Δέλλας, Ζήκος, Ριβάλντο) ζήτησαν από τον Ντέμη Νικολαΐδη να μην μετάσχουν στα πλέι οφ. Η επιθυμία τους δεν εισακούστηκε από τους τότε μετόχους και στο μίνι πρωτάθλημα η "Ένωση" υπέστη βαριές ήττες.

Ήταν το τέλος μιας παρέας που άρχισε να σκορπίζεται λίγες ημέρες μετά. Για εκείνους το πρωτάθλημα του 2008 ήταν δικό τους. Η ιστορία όμως έγραψε "Ολυμπιακός".

* Το κείμενο είχε δημοσιευτεί για πρώτη φορά στις 30/3/2016

Photo Credits: Eurokinissi