Είναι εύκολο και απλοϊκό συμπέρασμα το "ο Νταμπίζας φαγώθηκε διότι έχει Ολυμπιακό παρελθόν" - αν ήταν έτσι, δεν θα ερχόταν πέρυσι που ο Παναθηναϊκός στελέχωνε από την αρχή ουσιαστικά το ποδοσφαιρικό του τμήμα. Είναι επίσης πολύ "εύκολο" να πεις ότι ο Βόκολος ήρθε στη θέση του, αμέσως μετά τον Φύσσα, "διότι είναι Παναθηναϊκάρες" - δεν πούλησαν ποτέ "Παναθηναϊκοφροσύνη" ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος και οφείλουν όλοι να παραδεχθούν ότι η θητεία τους στην Εθνική κρίθηκε ως πετυχημένη τα χρόνια που εργάστηκαν εκεί.

Για τα "πώς" και τα "γιατί" της λύσης της συνεργασίας της ΠΑΕ με τον Νίκο Νταμπίζα έχουν γραφτεί κι έχουν ειπωθεί πολλά: κακή επικοινωνία, δυσαρέσκεια της διοίκησης για τις μεταγραφικές επιλογές, ο δύσκολος χαρακτήρας του Νταμπίζα, η καλοκαιρινή υπόθεση Καραγκούνη, η μη απόκτηση Αλφάρο, η αποτυχία απόκτησης ή νέου δανεισμού του Αμπέντ, το γυαλί που είχε ραγίσει από το καλοκαίρι και άλλα διάφορα. Μπορεί να ισχύουν μερικά, μπορεί και όλα και δεν θα μπω στον πειρασμό να κάνω τον ντετέκτιβ και να βρω τι βάρυνε περισσότερο στην απόφαση του Γιάννη Αλαφούζου.

Θα πω απλά πως στις επαγγελματικές σχέσεις συμβαίνουν αυτά κι όπως ακριβώς για ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου μπορεί να προξενεί εντύπωση και απορία πώς ο Παναθηναϊκός διάλεξε πέρυσι τον Νίκο Νταμπίζα στο συγκεκριμένο πόστο, το ίδιο απορία ή εντύπωση μπορεί να προξενεί η απομάκρυνση του Νταμπίζα ή η πρόσληψη του Βόκολου. Και μέσα σε όλα αυτά, υπάρχουν πάντα οι ανθρώπινες/ επαγγελματικές σχέσεις ανθρώπων, που είναι δικό τους κομμάτι και όλοι εμείς οι υπόλοιποι ούτε γνωρίζουμε, ούτε στην τελική μας αφορά.

Πετυχημένος ή όχι;

Τώρα, για το αν ο Νταμπίζας ήταν πετυχημένος ή όχι, αυτό είναι στην κρίση του καθενός. Ο στυγνός νόμος του ποδοσφαίρου όμως για ανθρώπους στη θέση ενός τεχνικού διευθυντή, όπως αντίστοιχα και ενός προπονητή, είναι πως όταν η ομάδα κερδίζει όλοι είναι ευχαριστημένοι κι όταν χάνει, κάποιος έχει πρόβλημα. Πέρυσι λοιπόν, που η ομάδα έκανε ένα δυνατό φίνις, πήρε κύπελλο και δεύτερη θέση, με σχεδόν όλες τις μεταγραφές να βγαίνουν, όλοι στην ομάδα ήταν πετυχημένοι: η διοίκηση, οι παίκτες, ο προπονητής, ο τεχνικός διευθυντής. Ο Νταμπίζας πιστώθηκε ακόμα και μεταγραφές που δεν εισηγήθηκε ή δεν έκανε ο ίδιος, όπως για παράδειγμα του Μπεργκ, που ήταν "καψούρα" του Αναστασίου - κανείς όμως δεν αφαίρεσε τον Μπεργκ από τις επιτυχίες του Νταμπίζα και κανένας Αναστασίου επίσης δεν βγήκε να διεκδικήσει την "πατρότητα" της απόκτησης Μπεργκ και να πιστωθεί επικοινωνιακά την πετυχεσιά αυτή.

Με την ίδια λογική, όπως ο Νταμπίζας πιστώθηκε πέρυσι όλα τα καλά, χρεώθηκε φέτος όλα όσα δεν πήγαν καλά στο ξεκίνημα της χρονιάς, ακόμα και παίκτες που δεν διάλεξε ο ίδιος. Έχοντας στα χέρια του ένα μαζεμένο και συγκεκριμένο μπάτζετ, μικρότερο από πέρυσι και προφανώς οδηγίες να μην το υπερβεί, ο Νταμπίζας "έφερε" Στιλ, Μπούρμπο, Μπούι και Μπερίσα, προσπάθησε αλλά δεν έφερε ξανά τον Αμπέντ και "έφερε" επίσης τον Αλφάρο ο οποίος κόπηκε στα ιατρικά (και ο οποίος παρεμπιπτόντως είναι 1,5 μήνα έξω λόγω τραυματισμού και φαντάζεστε τι κράξιμο θα έπεφτε "για το σαπάκι που μας φέρανε" αν ο Παναθηναϊκός είχε ρισκάρει να τον αποκτήσει και τραυματιζόταν). Προσοχή, λέω "έφερε" ακόμα κι αν δεν τους έφερε ο ίδιος, ακόμα κι αν δεν ήταν δικές του εισηγήσεις. Και λέω "όσα δεν πήγαν καλά στο ξεκίνημα της χρονιάς" διότι από τότε μέχρι τώρα ο Στιλ έγινε βασικός, ο Μπούι παίζει καλά τον τελευταίο καιρό, τον Μπούρμπο θα τον δούμε και τον Μπερίσα μάλλον δεν θα τον δούμε ποτέ...

Θέλει χρόνο...

Όσο για όσους κρίνουν εκ των προτέρων "άχρηστο" τον Βόκολο, ελπίζω να μην είναι οι ίδιοι που έλεγαν παρόμοια πράγματα για τον Νταμπίζα "που είναι άπειρος και δεν ξέρει και τι τον φέρανε;" Ελπίζω επίσης να μην είναι εκείνοι που τον έκριναν με πρώτο κριτήριο το Ολυμπιακό του παρελθόν και σίγουρα να μην είναι εκείνοι που τον έβρισαν και τον προπηλάκισαν κάποτε, απαιτώντας απ' αυτόν να σηκωθεί και να φύγει. Στη λογική εκείνη, του "να περιμένουμε και να δούμε πριν κρίνουμε", εγώ προσωπικά θέλω χρόνο για να κρίνω τον Βόκολο, όπως θέλω χρόνο για να κρίνω και τον Τάκη Φύσσα, όπως ήθελα χρόνο για να κρίνω τον Γιάννη Αναστασίου όταν ανέλαβε και δεν τον έβγαλα "μυρωδιά" στο μέτριο ξεκίνημα της χρονιάς.

Κι όταν μας "έταξε" βελτίωση ζητώντας λίγο χρόνο κι όχι μια αιωνιότητα και μια μέρα κι η βελτίωση ήρθε πολύ σύντομα, αποδείχθηκε ότι και πλάνο είχε και χρονοδιάγραμμα και πλήρη εικόνα της δουλειάς που γινόταν στις προπονήσεις. Αυτός είναι και ο λόγος που φέτος, στο μέτριο ξεκίνημα, δεν ακολούθησα την μόδα που πήγε να δημιουργηθεί, το "να την πέσουμε στον Αναστασίου", αλλά περίμενα να δω αν θα έχουμε μια ανάκαμψη αντίστοιχη με πέρυσι. Και η αλήθεια είναι ότι αυτή τη στιγμή η ομάδα δείχνει να πατάει καλύτερα στα πόδια της παρόλο που Μπεργκ ακόμα δεν είδαμε, ότι βλέπουμε παίκτες με μικρότερο ρόλο πέρυσι να πρωταγωνιστούν φέτος (Ατζαγκούν, Ντίνα, Δώνη), οπότε ίσως στο προσεχές διάστημα να δούμε ακόμα καλύτερα πράγματα.

Μαζεμένες προσδοκίες

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι για να δούμε καλύτερα πράγματα, πρέπει να δούμε και καλύτερους παίκτες. Απλά θυμίζω ότι ο περσινός δεύτερος γύρος του Παναθηναϊκού, το καλό του διάστημα δηλαδή, έγινε με μοναδική χειμερινή προσθήκη τον Μλάντεν Πέτριτς, που ήρθε τραυματίας και ταλαιπωρήθηκε γενικά αρκετά και πέτυχε ένα γκολ όλο κι όλο. Άρα η βελτίωση της ομάδας δεν στηρίχθηκε στη μεταγραφική ενίσχυση του Ιανουαρίου τότε και πιθανόν να μην στηριχτεί και τώρα: μέχρι στιγμής ήρθε ο Νίνης, υπάρχει κουβέντα για διάφορους άλλους, υπάρχει σίγουρα λίστα με ονόματα στην ομάδα, αλλά χρήματα διαθέσιμα για σκόρπισμα όπως καταλαβαίνουν άπαντες δεν περισσεύουν. Όχι επειδή ο Παναθηναϊκός δεν συνεχίζει στην Ευρώπη ή δεν έκανε νίκες στο Europa που θα έφερναν χρήματα στα ταμεία του, αλλά επειδή ο "μνημονιακός Παναθηναϊκός" δεν μπορεί ακόμα να "βγει στις αγορές".

Ακόμα πληρώνονται "κερατιάτικα" προηγούμενων ετών, λογαριασμοί από τσιμπούσια που άλλοι έκαναν και μετά σηκώθηκαν κι έφυγαν αφήνοντας τον λογαριασμό στον επόμενο, χλίδες και σπατάλες μιας άλλης εποχής, μιας άλλης Ελλάδας και μιας άλλης ομάδας. Αυτά πρέπει να είναι τακτοποιημένα και νοικοκυρεμένα (εφορίες, ασφαλιστικά ταμεία, δόσεις, διακανονισμοί κλπ.) για να μπορεί η ομάδα να είναι "ζωντανή", καθ' όλα νόμιμη, να παίρνει πιστοποιητικά για Ελλάδα και Ευρώπη και να συνεχίσει να παλεύει για να γίνεται καλύτερη. Οπότε αν δεν βρέξει λεφτά από τον ουρανό, αν κάποιος επιφανής Παναθηναϊκός δεν συνδράμει, το πλάνο είναι σφιχτό και μαζεμένο και αντίστοιχα σφιχτές και μαζεμένες πρέπει να είναι και οι προσδοκίες των φίλων της ομάδας για 3-4 παίχτες τον Γενάρη.

Να κάνει το restart ο Νίνης

Κλείνοντας, κάτι τελευταίο σχετικά με τον Σωτήρη Νίνη, για την επιστροφή του οποίου ακούω και διαβάζω πολλά: αν δεν τα καταφέρει να ξαναγίνει ποδοσφαιριστής πρώτης γραμμής, μόνο εκείνος θα βγει χαμένος. Στα 24 του χρόνια, θα έχει χάσει το προσωπικό του στοίχημα, σε ένα περιβάλλον οικείο και μια ομάδα που ταιριάζει, ως νέος, Έλληνας και προερχόμενος από τα σπλάχνα της. Ο Παναθηναϊκός από την άλλη, δεν έχει τίποτα να χάσει: δεν έδωσε πολλά χρήματα, δεν τον προορίζει για βασικό, δεν απαιτεί απ' αυτόν να μπει και να αναλάβει ολόκληρο το δημιουργικό κομμάτι. Αν όμως ο Σωτήρης κάνει το restart, κερδισμένοι βγαίνουν όλοι: ο ίδιος ο παίκτης που στα 24 του θα έχει την ευκαιρία να κάνει την καριέρα που ονειρεύτηκε και ονειρευτήκαμε και πολλοί από εμάς που τον είδαμε να πρωτοπαίζει στα 16,5 του χρόνια και φυσικά ο Παναθηναϊκός που θα βρει έναν καλό παίκτη για τα χαφ του.

Επιπλέον, θα είναι μια ακόμα "διαφήμιση" για την ομάδα και τη δουλειά που κάνει ο Αναστασίου: ανέστησε τον Μπεργκ, τον Πράνιτς, τον Μέντεζ, τον Σίλντελφελντ, "έφτιαξε" τη μεταγραφή Καπίνο στη Γερμανία, ουσιαστικά χάρισε μεταγραφή στον Φιγκερόα, έκανε παίκτη πρώτης γραμμής τον Νάνο της β' Εθνικής Ισπανίας, έκανε παίκτη επιπέδου Premier τον Αμπέντ, ωρίμασε ένα σωρό άγουρους πιτσιρικάδες και τους μετέτρεψε σε πολύτιμα εργαλεία (ο Καρέλης είναι βασικός στην Εθνική στα τελευταία ματς και ο Ντίνας κλήθηκε πρόσφατα).

Αν σε αυτούς προστεθεί φέτος και ο Νίνης, αν του χρόνου τέτοιον καιρό είναι για παράδειγμα στις κλήσεις της Εθνικής ομάδας, καταλαβαίνουμε όλοι πως θα είναι πολύ πιο εύκολο να παίρνει ο Παναθηναϊκός παίκτες που κάποτε ήταν "ονόματα" αλλά πλέον είναι σε κάμψη ή στα "αζήτητα", που όμως ακόμα την σπίθα μέσα τους, με λίγα ή καθόλου χρήματα και να τους ξανακάνει παίκτες υψηλού επιπέδου. Είναι κι αυτή μια λύση, όπως είναι και οι παίκτες που έρχονται από τις Ακαδημίες σου, όταν δεν υπάρχουν χρήματα για να φέρνεις παιχταράδες πάνω στα ντουζένια τους, που όμως ζητάνε να πληρωθούν αντίστοιχα "ντουζενάτα" συμβόλαια.