Να πάρουμε τα δεδομένα; Ο Παναθηναϊκός εδώ και καιρό δείχνει σαν να ψάχνει κάτι. Και αν δεν έψαχνε, έδειχνε ότι θα έπρεπε να το κάνει. Βγήκε στην αγορά για να πάρει γκαρντ, αλλά τελικά έκρινε ότι είναι ασφαλέστερο να μείνει ως έχει και να περιμένει τον τραυματία Μάικ Τζέιμς. Έχασε τον Γκιστ και προσπάθησε να καλύψει το κενό του με τον Κένι Γκάμπριελ. Και τώρα; Και τώρα βρέθηκε προ ενός σημαντικού διλήμματος και αποφάσισε να πάρει τα ζάρια, να τα κουνήσει δυνατά και να σημαδέψει "εξάρες". Οι "πράσινοι" αναζητώντας την ένεση που θα τους ξεκολλήσει από τη σφαίρα της μετριότητας που βρίσκονται στο 1/3 της Euroleague και από την πλάτη του Ολυμπιακού αποφάσισαν να επενδύσουν στο ταλέντο. Συμφώνησαν με τον Αλεσάντρο Τζεντίλε . Μια κίνηση που βγάζει νόημα, αλλά εμπεριέχει και πολλά ερωτηματικά.

Τα δεδομένα: ο Αλεσάντρο Τζεντίλε βρίσκεται στο ναδίρ. Αναλύεται εις βάθος η πορεία του Ιταλού σούπερ-σταρ στο Μιλάνο στο κείμενο της Δευτέρας. Εκεί όπου τα είχε όλα. Τα κλειδιά της ομάδας, ασυλία και επιρροή ακόμη και στις σημαντικές αποφάσεις όπως η απόκτηση του προπονητή. Και τα έχασε. Πλήρωσε το γεγονός ότι το "Μιλάνο του Τζεντίλε" απέτυχε παταγωδώς και κυρίως το "κακό όνομα" που αποτέλεσε το απόσταγμα των εξωγηπεδικών του επιλογών και των προβλημάτων που είχε στις σχέσεις με στελέχη της ομάδας, προπονητή και συμπαίκτες.

Δεδομένο Νο2; Ο Αλεσάντρο Τζεντίλε έχει ταλέντο. Είναι από τους κορυφαίους Ευρωπαίους περιφερειακούς. Έχει αγωνιστικά στοιχεία που αναζητούσε ο Παναθηναϊκός και σίγουρα μπορούν να τον βοηθήσουν.

Δεδομένο Νο3: Ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν "κάτι". Ειδικά στους κοντούς. Όλο αυτό το διάστημα ο Καλάθης τραβούσε το κουπί. Ο Τζέιμς τώρα αρχίζει να βρίσκει ρυθμό, ο Παππάς μια παίζει, μια δεν παίζει (αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε κατά γενική ομολογία στο "δεν παίζει"), ο Ρίβερς δεν είναι ο τυπικός on-ball παίκτης και ο Φελντέιν είναι παγιδευμένος σε ένα μεγάλο "ναι μεν αλλά". Οι "πράσινοι" χωλαίνουν στον τομέα των χειριστών. Υπολείπονται των άλλων ομάδων που διεκδικούν την πρόκριση στο φάιναλ-φορ στο κομμάτι της δημιουργίας, όχι μόνο με την έννοια των ασίστ, αλλά κυρίως στην παρουσία παικτών που μπορούν να φτιάξουν φάσεις για τον εαυτό τους. Εξάλλου έχει αναφερθεί πολλές φορές η απουσία ενός "closer" που θα βοηθήσει τους "πράσινους" από το να χτυπούν απλά τα ματς, να τα κερδίζουν κιόλας.

Τι να περιμένουμε;

Ο Τζεντίλε κουβαλάει τη φήμη του προβληματικού. Το επιβεβαιώνουν οι ιστορίες που τον συνοδεύουν, το αποδεικνύουν το αποτελέσματα. Οι ομάδες του δεν κερδίζουν. Ούτε το Μιλάνο, ούτε η εθνική Ιταλίας, με τον ίδιο να φορτώνεται το βάρος που του αναλογεί σε κάθε περίπτωση. Από την μια οπότε υπάρχει η σκέψη ότι η προσθήκη ενός τέτοιου παίκτη στα ήδη "εκρηκτικά" αποδυτήρια του Παναθηναϊκού, μπορεί να τινάξει τα πάντα στον αέρα και από την άλλη υπάρχουν αντίστοιχα παραδείγματα του παρελθόντος που ο "προβληματικός" διέψευσε τους επικριτές.

Ο Μπουρούσης για παράδειγμα πήγε ως "προβληματικός" στη Λαμποράλ Κούτσα και έκανε τη σεζόν της καριέρας του. Ο Χάκετ ήρθε με την ίδια ταμπέλα από το Μιλάνο στον Ολυμπιακό και ταίριαξε και με το παραπάνω. Κάτι αντίστοιχο είχε συμβεί με τον Γκιστ στον Παναθηναϊκό. Ο προβληματικός Αμερικάνος που όχι μόνο βοήθησε τον Παναθηναϊκό, αλλά κοντεύει να σπάσει τα ρεκόρ μακροβιότητας του Μάικ Μπατίστ. Γιατί ο Ντόρσεϊ; Κομμένος ήρθε από τη Λαμποράλ και κατάφερε να μεταμορφώσει τον Ολυμπιακό (μαζί με τον Λο) βοηθώντας τον να κατακτήσει την κορυφή της Ευρώπης. Και αυτός "troublemaker" θεωρείται.

Οπότε κανείς δεν ξέρει πως θα λειτουργήσει ο Τζεντίλε σε ένα "ξένο" περιβάλλον. Χωρίς την ασφάλεια της "ασυλίας" που του είχαν δώσει στο Μιλάνο, χωρίς την οικειότητα που αισθάνεται ένας παίκτης που αισθάνεται την ομάδα "κτήμα" του ή έστω "σπίτι" του. Το λογικό, πάντως, είναι ότι θα προσαρμοστεί γρήγορα και χωρίς πρόβλημα, έχοντας υποστεί την ψυχρολουσία του "δανεισμού" από τους Ιταλούς. Ήταν ένα πολύ καλό ταρακούνημα. Ένα wake-up call που μπορεί να αλλάξει την καριέρα του. Αν αρπάξει την ευκαιρία που του δίνει να κάνει reset στην καριέρα του - μένοντας στο κορυφαίο επίπεδο- μέσω του Παναθηναϊκού.

Τίποτα σημαντικότερο από το κίνητρο στον αθλητισμό

Η κινητήρια δύναμη του αθλητισμού είναι το κίνητρο. Ο σημαντικότερος παράγοντας που απογειώνει και προσγειώνει καριέρες. Η δίψα της διάκρισης, ή η εσωτερική ανάγκη για απαντήσεις στις εκάστοτε Κασσάνδρες. Ο Τζεντίλε αν μη τι άλλο έχει μπόλικο από δαύτο. Έχει πολλά να αποδείξει. Και ο Παναθηναϊκός στη φάση που βρίσκεται -που είναι προτιμότερο να ρισκάρει από το να το παίξει τα χαρτιά του εκ του ασφαλούς- έχει τη δυνατότητα να αποκτήσει έναν παίκτη πρώτης γραμμής, ακόμη κι αν αυτός είναι ένας "προβληματικός" σε περιτύλιγμα "βρεγμένης γάτας", σε συμφέρουσα μάλιστα συμφωνία. Με άλλα λόγια; Θα ήταν πολύ δύσκολο ο Παναθηναϊκός να πάρει οποιαδήποτε άλλη στιγμή παίκτη τέτοιου διαμετρήματος. Ειδικά πρωτοκλασσάτο Ιταλό, γιατί σπανίως Ευρωπαίοι τέτοιου διαμετρήματος αφήνουν τη χώρα τους (παραδείγματα οι Διαμαντίδης, Σπανούλης, Σέρχιο, Ρούντι, Ναβάρο) για κάτι άλλο πλην του ΝΒΑ.

Αγωνιστικά ο Τζεντίλε μπορεί να δώσει πράγματα στον Παναθηναϊκό. Να πάρει μπάλες από τον Καλάθη (ενδεχομένως όμως να "στριμώξει" τους άλλους περιφερειακούς) και κυρίως να προσφέρει λύσεις με το μέγεθος του. Μπορεί για παράδειγμα να χρησιμεύσει στην άμυνα με αλλαγές που χρησιμοποιεί συχνά ο Τσάβι Πασκουάλ. Μπορεί να δημιουργήσει mismatch έναντι λιγότερο δυνατών αντιπάλων. Μπορεί να του προσφέρει κάποιες λύσεις με την ικανότητα που έχει να δημιουργεί για τον εαυτό του. Έχει με άλλα λόγια 2-3 στοιχεία που λείπουν, αλλά είναι άγνωστο το αν τα "συν" που θα φέρει στο τραπέζι, θα είναι περισσότερα από τα πλην.

Ο Πασκουάλ, πάντως, σύμφωνα με τις πληροφορίες ήταν "ζεστός" εξ αρχής. Είναι από τους προπονητές που δεν καταλαβαίνουν από αυτό που το κλισέ αναφέρει ως "ευχάριστους πονοκεφάλους του προπονητή". Δεν είναι υπέρ του less is more, αλλά αντίθετα έχει την εμπειρία να ξεχωρίζει ότι στο υψηλότερο επίπεδο χρειάζονται περισσότερα όπλα και περισσότερο ταλέντο. Οπότε βάσει φιλοσοφίας ήταν λογικό να ανάψει αμέσως το "πράσινο φως".

Ο Παναθηναϊκός της φετινής περιόδου μοιάζει με ένα παζλ που χτίζεται συνεχώς. Το μεγαλύτερο του μέρος χτίστηκε το καλοκαίρι. Μετά έγινε ανακατανομή των κομματιών με την αλλαγή του προπονητή (Πασκουάλ αντί Πεδουλάκη) και τις προσθαφαιρέσεις (μέσα Τζέιμς-Γκάμπριελ έξω Γκιστ). Ο Τζεντίλε αυτή τη στιγμή μοιάζει με ένα υπερμεγέθες κομμάτι. Θα πρέπει να κουνηθούν άλλα αριστερά και δεξιά για να κολλήσει και αυτός. Αν κολλήσει, όμως, μπορεί να βοηθήσει τον Παναθηναϊκό να σχηματίσει μια καλύτερη εικόνα, γιατί μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας, η περιφέρεια των "πρασίνων" χρειαζόταν μια ενίσχυση σε επίπεδο ταλέντου.

Εν κατακλείδι; Είναι μια περίπτωση high risk - high reward. Ο Παναθηναϊκός ρισκάρει πολλά με τον Τζεντίλε, ακριβώς γιατί έχει στο μυαλό του ότι μπορεί να κερδίσει πολλά.