Ταξίδι επτά μήνες πίσω, στην αρχή της σεζόν. Σεπτέμβριος του 2016, τα πρωταθλήματα κάνουν την πρώτη τους διακοπή για τα παιχνίδια των εθνικών ομάδων. Η Ρεάλ έχει δώσει δύο παιχνίδια για το πρωτάθλημα και ο Ρονάλντο δεν έχει αγωνιστεί σε κανένα, αναρρώνει ακόμα απ’τον τραυματισμό που τον ταλαιπωρούσε στο Euro και τον έβγαλε εκτός τελικού.

Ο Πορτογάλος δεν παίζει ούτε με την εθνική του, η διακοπή τελειώνει και ο Ρονάλντο παίζει για πρώτη φορά στη σεζόν εναντίον της Οσασούνα: σκοράρει στο 6’, αλλά γίνεται αλλαγή μόλις στο 66’. Κανένα παράπονο προς τον Ζιντάν, καμία δυσαρέσκεια, παρότι το θέαμα του Κριστιάνο να γίνεται αλλαγή χωρίς να είναι τραυματίας είναι πιο σπάνιο κι από βροχή στη Σαχάρα.

Επόμενο παιχνίδι, εκτός με την Εσπανιόλ, ο Κριστιάνο δεν παίζει καθόλου. Ξεκινάει βασικός στα τρία επόμενα ματς (στο ένα βγαίνει στο 72’), δεν σκοράρει σε κανένα απ’αυτά και μάλιστα η Ρεάλ φέρνει τρεις συνεχόμενες ισοπαλίες.

Τα αφιερώματα δίνουν και παίρνουν. “Δεν σκοράρει, δεν μπορεί, η ομάδα δεν κερδίζει, ξηρασία, πρόβλημα, αστοχία”, οι γνωστές υπερβολές.

“Ο ΡΟΝΑΛΝΤΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ”

Από εκείνη το διάστημα, κράτησα ένα ρεπορτάζ του Σεπτεμβρίου στο Sky Sports. Το υπέγραφε ο Γκιγιέμ Μπαλάκε, που μπορεί από ποδόσφαιρο να μην ξέρει και πολλά, αλλά στο ρεπορτάζ και τους μεγάλους παίκτες είναι πάντα καλά πληροφορημένος.

Σύμφωνα μ’εκείνο το ρεπορτάζ, υπήρχε σχέδιο. Σχέδιο για τον “Ρονάλντο της νέας εποχής”. Ο Πορτογάλος είχε καταλάβει πως, παρά τις επιτυχίες και τα τρόπαια, ο ίδιος δεν ήταν σε τοπ αγωνιστική κατάσταση στο φινάλε των τριών τελευταίων σεζόν.

Ναι, Champions League το 2014, άλλο ένα το 2016 μαζί με το πολυπόθητο Euro, αλλά ο ίδιος ο Κριστιάνο αγκομαχούσε στους τελευταίους μήνες των σεζόν και δεν ήταν αυτός που ο ίδιος θα ήθελε στα πολύ μεγάλα ματς.

ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΓΙΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ, ΓΙΑ “ΚΑΛΜΑ”

Μια, δυο, τρεις, το είδε, το κατάλαβε, το αποδέχθηκε. Και η νέα εποχή σήμαινε “κάλμα”. Όχι τον διάσημο πανηγυρισμό, αλλά τη διαχείριση. Κάλμα. Καμία πίεση όταν δεν χρειάζεται, τέρμα στην τρέλα του “παίζω πάντα και παντού μέχρι το 90’, θέλω κάθε σουτ, κάθε γκολ, κάθε πάσα”.

Διαχείριση, στόχευση στο δεύτερο μισό της σεζόν. Ο Κριστιάνο είναι πια 32 και έχει δώσει αγώνες 36άρη. Ακόμα κι ένα τέρας της φύσης χρειάζεται διαχείριση.

ΛΙΓΟΤΕΡΑ ΓΚΟΛ ΑΠΟ ΠΟΤΕ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΛΙΓΟΤΕΡΑ ΛΕΠΤΑ

Τα νούμερα τα έδειχναν όλα. Ήρθαν οι προημιτελικοί του Champions League και ο Ρονάλντο είχε μόλις δύο γκολ στην πάντα αγαπημένη του διοργάνωση. Στο πρωτάθλημα έχει βάλει μακράν τα λιγότερα από τότε που πήγε στη Ρεάλ, μόλις 20 γκολ, 14 χωρίς τα πέναλτι.

Αλλά δεν ήταν αυτά τα σημαντικά νούμερα, αλλά εκείνα των λεπτών. Ο Ρονάλντο φέτος έχει αγωνιστεί πάνω από 700 λεπτά λιγότερα απ’όσο αγωνιζόταν κατά μέσο όρο σε κάθε σεζόν από τότε που πήγε στο Μπερναμπέου. Πριν από έναν μήνα, απ’την 1η Μαρτίου και μετά, άρχισε να τον πηγαίνει τρεις μέσα -μία έξω.

Εκτός αποστολής με την Έιμπαρ, εκτός με την Λεγκανές, εκτός με την Μπιλμπάο, εκτός με τη Χιχόν, εκτός με την Ντεπορτίβο. Ω, τι σύμπτωση, όλα παιχνίδια εκτός έδρας, που σημαίνει πως ο Πορτογάλος δεν γλίτωνε μόνο τα ενενηντάλεπτα, αλλά και τα ταξίδια μακριά απ’τη Μαδρίτη.

ΦΑΝΗΚΕ ΣΤΙΣ ΝΤΡΙΜΠΛΕΣ: Ο ΚΡΙΣΤΙΑΝΟ "ΠΕΤΑΕΙ"

Υποθέτω πως δεν υπάρχει έστω ένας που να μην βλέπει πως το σχέδιο αποδίδει 100%. Την υπόσχεση για δυνατό φίνις στη σεζόν τη σημειώσαμε και στο κείμενο μετά τον αγώνα με την Μπάγερν στη Γερμανία, αλλά δύο χατ-τρικ μετά είναι ορατό σε όλους.

Ο Ρονάλντο είναι εδώ, μάλλον με την καλύτερη εικόνα που τον έχουμε δει εδώ και πάρα πολύ καιρό. Κατά τη διάρκεια του ημιτελικού με την Ατλέτικο έτριβα τα μάτια μου όταν τον είδα να ντριμπλάρει, όχι μία, αλλά τρεις φορές φορές.

Το σκορ ήταν ακόμα στο 1-0, το εκπληκτικό χατ-τρικ δεν είχε έρθει ακόμα, αλλά έσπευσα στο twitter να σχολιάσω πως αυτές οι ντρίμπλες είναι η μεγαλύτερη απόδειξη: ο Κριστιάνο πετάει, είναι στην καλύτερη ατομική κατάσταση των τελευταίων χρόνων, είναι τόσο καλά που έχει τρεις ντρίμπλες σε ημιτελικό Champions League, ενώ πέρσι είχε επτά σε όλη τη διοργάνωση.

ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ

Δεν άργησαν τα γκολ. δεν γινόταν να μην έρθουν. Μπαμ, μπουμ, τρία. Ένας αδιανόητος, ένας ασύλληπτος σκόρερ, ένας φίνισερ που όμοιο του δεν έχουν δει τα μάτια μας στη σύγχρονη εποχή. Πρώτος παίκτης με συνεχόμενα χατ-τρικ σε νοκ-άουτ Champions League, πέμπτο χατ-τρικ μετά τα 30, 47o συνολικά στην καριέρα του, 7ο συνολικά στο CHL, όσα έχει κι ο Μέσι.

Απ’το 8% ευστοχία στους ομίλους, στο 38% στα νοκ-άουτ. Εκπληκτικά πράγματα. Ανίκητος με το κεφάλι για το πρώτο γκολ, όπως και με την Μπάγερν, αλάνθαστος όταν του τη φέρουν για να εκτελέσει χαμηλά και φάτσα με τον τερματοφύλακα για τα άλλα δύο, όπως και με την Μπάγερν. Τι λέγαμε μετά από εκείνο το χατ-τρικ;

“Το έχουμε συζητήσει πολλές φορές, αξίζει άλλη μία. Ακόμα και στα 45 του χρόνια, όταν θα παρακολουθεί τους αγώνες απ’τη βίλα του, ο Ρονάλντο θα είναι καλύτερος finisher απ’αυτούς θα παίζουν εκείνη την εποχή.

Το κοινό του Μπερναμπέου μπορεί να νομίζει πως δικαιούται να αποδοκιμάσει την εμφάνισή του, αλλά ίσως κάποτε να καταλάβει πως οι δικές του εκτελέσεις κάνουν εδώ και χρόνια τη Ρεάλ να φαίνεται πολύ καλύτερη ομάδα απ’ότι πραγματικά είναι”.

ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ Η ΡΕΑΛ ΗΤΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΑΛΗ

Οι εκτελέσεις ήταν και πάλι εδώ, το χατ-τρικ το Ρονάλντο πιστό στο ραντεβού λες και είναι το πιο απλό πράγμα στον κόσμο, αλλά να είμαστε δίκαιοι: αυτή τη φορά η Ρεάλ δεν τον είχε ανάγκη για να την κάνει να φαίνεται καλύτερη, αυτή τη φορά η Ρεάλ ήταν πραγματικά καλή. Όχι τόσο με την μπάλα, εκεί πάντα θα βασίζεται σε απλοϊκά πράγματα και όχι σε τρομερούς αυτοματισμούς, αλλά στο κομμάτι χωρίς αυτή.

Με την Μπάγερν στο Μπερναμπέου είχε ανησυχητική εικόνα χωρίς την μπάλα, αλλά την Ατλέτικο την έσβησε απ’το χάρτη. Συνοχή πίσω απ’την μπάλα, καλή δουλειά απ’όλους, έλεγχος του ρυθμού όταν πρέπει, εκμηδενισμός της επιθετικής απειλής του αντιπάλου.

Τα γκολ του killer Κριστιάνο ούτε έσωσαν τη Ρεάλ, ούτε σκέπασαν αδυναμίες: έβαλαν το κερασάκι για μια ομάδα που τα έκανε όλα σωστά και στο τελευταίο κομμάτι ήξερε πως απλώς πρέπει να τη φέρει σ’αυτόν με το 7.

ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΦΟΒΟ

Πιο αέρινος, πιο χαμογελαστός, ίσως και πιο ήρεμος από ποτέ, ο Κριστιάνο έβαλε ξανά τη σφραγίδα του. Είναι ο μεγαλύτερος παίκτης απ’αυτούς που συνεχίζουν στο Champions League. Και βρίσκεται σε μια κατάσταση που δεν μπορεί παρά να προκαλεί φόβο σε όσους θέλουν το φετινό τρόπαιο.

Οι της Ατλέτικο είδαν κι αυτοί την πλάτη του. Οι αποψινοί αντίπαλοι στο Μονακό-Γιουβέντους, δεν μπορεί, θα τον σκέφτονται ήδη, πριν καν πάρουν την πρόκριση για το Κάρντιφ.