Ο ΠΑΟΚ πήρε μια επική πρόκριση επί του Πανιωνίου. Ο Δικέφαλος είχε να ανατρέψει το 2-1 της Νέας Σμύρνης, βρέθηκε να χρειάζεται γκολ για να μείνει ζωντανός στα 90’ και να θέλει δύο στην παράταση για να προκριθεί.

Είναι πολύ σπάνιες οι παρατάσεις που έχουν την πρόκριση να αλλάζει χέρια. Τα δύο πιο συνηθισμένα σενάρια είναι τα πέναλτι ή πρόκριση αυτού που θα βρει πρώτος γκολ. Προβάδισμα του ενός και πρόκριση του άλλου είναι δυσεύρετο σενάριο, ειδικά αν ο δεύτερος είναι ο γηπεδούχος: σημαίνει πως χρειάστηκε δύο γκολ και τα βρήκε.

Ο ΠΑΟΚ τα κατάφερε. Για κάποιους η πρόκριση ήρθε επειδή ο Σκουλάς έδωσε ένα αμφισβητούμενο/ανύπαρκτο πέναλτι στο τέλος της παράτασης. Θα φτάσουμε και σ’αυτόν, αλλά μέχρι τότε θα σταθούμε στο ποδόσφαιρο.

Ο Δικέφαλος είναι στους ημιτελικούς γιατί συνδύασε χαρακτήρα και ποιότητα. Μας αρέσει να στεκόμαστε σε ένα απ’τα δύο, αλλά τις περισσότερες φορές το επίτευγμα θέλει συνδυασμό. Ο ΠΑΟΚ δεν θα απειλούσε τόσες φορές αν δεν είχε πολλά “μπορώ”. Και δεν θα επέστρεφε από το 2-2 αν δεν είχε τον χαρακτήρα που εκθείασε στο τέλος ο Λουτσέσκου.

ΠΙΟ ΠΟΛΛΟΥΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΚΙ ΑΠ'ΤΟ LOST

Συνέβησαν πολλά σ’ένα γεμάτο ματς, αλλά αν τα βάλουμε σε μια σειρά θα βρούμε στον ΠΑΟΚ περισσότερους πρωταγωνιστές και από το Lost. Ο Λημνιός πριν γίνει αλλαγή πρόλαβε να ταϊσει εξαιρετικά δύο φορές στην περιοχή με τον Μπίσεσβαρ να σκοράρει για το 1-0. Ο Ολλανδός ήρθε από τον πάγκο στη θέση του Πέλκα και σκόραρε/δημιούργησε.

Ο Σβιντέρσκι, αυτός ο Τζέιμι Βάρντι της Πολωνίας, ήταν παντού. Έτρεξε, πίεσε, πήγε στις σπόντες, βρήκε ξανά τρόπο για καλές τελικές εντός περιοχής, μοιραία σκόραρε ξανά, έφερε το ματς στο 2-1. Ο Άκπομ ήρθε από τον πάγκο, είχε μία κεφαλιά που πέρασε λίγο έξω, βρήκε το γκολ που κράτησε ζωντανό τον ΠΑΟΚ στο 114’.

PURE QUALITY Ο ΚΑΘΕΤΟΣ ΟΛΙΒΕΪΡΑ

Ο Ολιβέιρα έπαιξε όλο το ματς, πάντα κάθετος. Ο Πορτογάλος έχει ποιότητα και “όγκο” στο κέντρο. Είναι αυτό που οι Άγγλοι λένε “always on the ball”, θέλει διαρκώς την μπάλα, είτε για να την τσουλήσει απλά, είτε για να ψάξει την πάσα που θα φέρει την ευκαιρία.

Αυτός σηκώνει στον Μάτος (που κι εκείνος ήρθε από τον πάγκο) για την κεφαλιά στο δοκάρι στο 112’, αυτός δύο λεπτά αργότερα βγάζει την υπέροχη κάθετη στον Βιεϊρίνια που έφερε το 2-2 του Άγγλου. Pure quality.

ΤΟ ΓΕΜΑΤΟ ΜΑΤΣ ΤΟΥ ΜΙΚ ΤΖΑΓΚΕΡ

Ο Βιεϊρίνια έπαιξε όλο το ματς. Ο αναγεννημένος αρχηγός του ΠΑΟΚ μέχρι τώρα βάζει σφραγίδες, μεγάλα γκολ. Το φάουλ στην Τρίπολη, το 1-0 με τον Ολυμπιακό, το 1-0 με τον Άρη. Αυτή τη φορά έκανε ένα απόλυτο γεμάτο ματς.

Ο Πορτογάλος στο πρώτο μισό της σεζόν (μετά τα προκριματικά) ήταν “σκασμένος”, αμάξι με το χειρόφρενο σηκωμένο. Πλέον δεν έχει βγει απλώς μπροστά, αλλά σολάρει σαν τον Μικ Τζάγκερ στα 60: κανένας δεν είχε την απαίτηση να αντέχει τόσο, αλλά το κάνει.

Μπακ, εξτρέμ, αριστερά, δεξιά, παντού. Δεξί μπακ στην αρχή να παίζει μαζί με τον Λημνιό, αριστερό εξτρέμ μετά για να παίζει με τον Γιαννούλη. Σέντρες και με τα δύο πόδια, συνεργασίες στα άκρα, δύο καλά “ταϊσματα” στον Άκπομ και φυσικά, εννοείται, προφανώς, αυτό θα έβαζε το νικητήριο πέναλτι.

Εμφατικά, άφοβα, ψηλά στην εστία.

ΠΕΡΑΣΕ ΓΙΑΤΙ ΠΗΡΕ ΠΟΛΛΑ ΑΠΟ ΠΟΛΛΟΥΣ

Καστ πρωταγωνιστών. Ο ΠΑΟΚ είχε επτά αλλαγές σε σχέση με το ντέρμπι με τον Άρη, αλλά δύο σε σχέση με τον πρώτο προημιτελικό στη Νέα Σμύρνη. Επίσης οι δύο βασικοί του χαφ (Μαουρίσιο, Κάνιας) δεν έπαιξαν λεπτό και αγωνίστηκαν ο Σάκχοφ με τους δύο νεοφερμένους, Ολιβέιρα και Μίσιστς, με τον τελευταίο να έχει το σουτ που κέρδισε το πέναλτι.

Ο Δικεφάλος ήταν άτυχος που δεν είχε σκορ πρόκρισης στα 90’, βρέθηκε στο καναβάτσο και πέρασε. Γιατί πήρε πολλά από πολλούς, γιατί ο χαρακτήρας και η πίστη συνδυάστηκαν με λύσεις και ποιότητα. Βρήκε πολλές φάσεις, δεν το παράκανε με τις σέντρες, απείλησε σωστά από παντού.

ΑΝ Ο ΣΚΟΥΛΑΣ ΗΤΑΝ ΠΑΙΚΤΗΣ, ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΑΛΛΑΓΗ

Κι ο Σκουλάς, κύριε; Ο Σκουλάς φοράει το σήμα της FIFA στη στολή του και προσπαθώ να φανταστώ τι κάνει όταν σφυρίζει διεθνή ματς. Δεν είμαι από τους ειδικούς που ξέρουν το ποιόν και το παρελθόν κάθε διαιτητή, δεν θυμάμαι πότε και γιατί μας έχει απασχολήσει στο παρελθόν, τον κρίνω με βάση τις δύο ώρες αγώνα στην Τούμπα.

Ο άνθρωπος νίκησε τη στατιστική. Τυχαία να σφύριζε σε κάθε φάση, θα είχε μεγαλύτερο ποσοστό σωστών υποδείξεων. Άουτ που έγιναν κόρνερ, κόρνερ που έγιναν άουτ. Φάουλ που έγιναν “παίζετε”, καθαρές παρεμβάσεις που έγιναν φάουλ.

Του πήρε ελάχιστο χρόνο να κάνει εχθρούς του τους παίκτες και των δύο ομάδων, να τους εκνευρίσει εξίσου. Δεν ξέρω πώς δεν έδωσε το πέναλτι στο κράτημα του Σταυρόπουλου στον Κρέσπο, δεν ξέρω πώς έμεινε ατιμώρητο το πάτημα του Ολιβέιρα στο πρώτο ημίχρονο και πώς ήταν μόνο κίτρινη το ακόμα πιο βίαιο πάτημα του Καμαρά.

Ξέρω πως έκανε ένα ματς γεμάτο λάθη. Άνθρωποι είναι και οι διαιτητές, κάνουν κι αυτοί λάθη. Σωστό είναι το κλισέ. Μόνο που όταν ένας ποδοσφαιριστής κάνει τόσα λάθη, γίνεται αλλαγή στο ημίχρονο και στα επόμενα ματς τρώει πάγκο.

ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΜΗ ΔΟΘΕΙ ΤΟ ΠΕΝΑΛΤΙ

Και το πέναλτι στο 119’; Ε, δεν γίνεται να μην δοθεί.

Ο κανονισμός κρίνει την περίφημη πρόθεση με τρεις παραμέτρους. 1η, το απλό, το αν πηγαίνει το χέρι στην μπάλα. 2η, την απόσταση, για να “συγχωρέσει” περιπτώσεις που ο παίκτης δεν περιμένει την μπάλα πάνω του. 3η, τη θέση των χεριών.

Ο Μανθάτης απλώνει και τα δύο του χέρια, εκτός του κορμού του. Στην ουσία μπλοκάρει, “καπακώνει” την μπάλα, η οποία δεν εξοστρακίζεται μετά την πρόσκρουση στα πλευρά του, αλλά πέφτει κάθετα και χωρίς δύναμη στο έδαφος.

Πολλές φορές τα χέρια ανοίγουν “φυσικά”, όταν πχ οι παίκτες κάνουν άλμα και αυτά ανοίγουν στο πλάι. Η θέση τους στο ριπλέι φαίνεται αφύσικη, αλλά δεν είναι πάντα ηθελημένη. Στον Μανθάτη δεν συμβαίνει αυτό: ο παίκτης του Πανιωνίου απλώνει το πόδι για να μπλοκάρει το σουτ και μαζί εκτείνει και τα δύο χέρια.

Αν το κάνει σε σέντρα από το πλάι, είναι πέναλτι. Αν το κάνει σε σουτ, είναι πέναλτι και κίτρινη, αφού προσπαθεί να στερήσει ευκαιρία για γκολ.

ΤΟ "ΔΕΝ ΠΑΙΖΟΥΜΕ" ΤΟΥ ΠΑΝΙΩΝΙΟΥ

Κι ο Πανιώνιος; Στάθηκε τυχερός που βρήκε άμεσα το 1-1 και μετά πόνταρε στο ρολόι και την καλή προετοιμασία του Μάντζιου, που ήξερε πως στο 60' θα το γυρίσει σε 5-4-1 για να αντιμετωπίσει το αναμενόμενο 4-4-2 του ΠΑΟΚ. Άγγιξε την πρόκριση όταν (αργοπορημένα) έδειξε θάρρος στην κόντρα: δεν το έβαλε στο 88', το έβαλε στο 94'. Δεν άντεξε και υπέκυψε, γιατί έμεινε από δυνάμεις, ίσως γιατί χρειαζόταν και την 4η αλλαγή που δεν έγινε ποτέ.

Η απόφαση να μην κάνει σέντρα, που τόσους εξόργισε, δεν με έκανε έξαλλο. Σιγά, έχουμε δει πολύ χειρότερα, το "δεν παίζουμε τα δύο λεπτά" είναι αναίμακτη αντίδραση. Και όχι, δεν προσβάλει τον ΠΑΟΚ, είναι μόνο κατά του διαιτητή. Φάνηκε από τις αγκαλιές του Κόρμπου με τον Βιεϊρίνια και το "no problem with you" που έλεγε ο αρχηγός του Πανιωνίου στον Λουτσέσκου.