Πολύ σημαντική η νίκη του Ολυμπιακού στο "Βικελίδης". Από εκείνες που στην οικονομία της σεζόν οδηγούν σε κούπες. Πέντε ημέρες μετά την πρώτη φετινή ήττα και με το 1-0 στην πλάτη από τα πρώτα λεπτά. Είναι το τρίτο γκολ που δέχονται οι "ερυθρόλευκοι" από στημένο σε δύο παιχνίδια κι αυτό ασφαλώς θα πρέπει να τους προβληματίσει.

Μπορεί στο επιθετικό κομμάτι να πήραν πάλι γκολ με αυτό τον τρόπο (φάουλ Βαλμπουενά, κεφαλιά Ελ Αραμπί), αλλά στην άμυνα ο Πέδρο Μαρτίνς πρέπει να βρει φάρμακο, πριν η κακή συνήθεια εξελιχθεί σε επιδημία.

Έδειξε μεγάλα ψυχικά αποθέματα η ομάδα του Πορτογάλου κόουτς. Σε μια πολύ δύσκολη έδρα, απέναντι σε μία πολύ δυνατή ομάδα που προηγήθηκε κιόλας. Όταν επιστρέφεις σε ένα τέτοιο ματς, έπειτα από την -πολύ κακή- ήττα στο Βελιγράδι κι ένα γκολ στα πρώτα λεπτά, ισοφαρίζεις και βάζεις άλλα δύο γκολ ( του Σουντανί ορθά ακυρώθηκε), αν μη τι άλλο έχεις και καλά σύνολο και ποιότητα, μα πάνω απ' όλα τσαγανό.

Σε τέτοια παιχνίδια που η μπάλα καίει, οι αντίπαλοι πέφτουν στις μονομαχίες καμικάζι και κυριαρχεί η δύναμη, όση ποιότητα κι αν διαθέτεις, μπορεί να πάθεις μεγάλη ζημιά. Ο φετινός Ολυμπιακός, ωστόσο, έχει το κατάλληλο μέταλλο για να φύγει νικητής κι από τέτοιες έδρες. Καταλυτικά στην εξέλιξη του αγώνα, εκτιμώ ότι λειτούργησε η παρουσία των Ελλήνων. Εκείνων που ξέρουν καλύτερα απ’ όλους ότι " αυτά τα ματς δεν τα παίζεις, τα νικάς", όπως είχε παρατηρήσει -με περίσσια ειλικρίνεια- μετά το περσινό 3-1 της Τούμπας ο πολύπειρος Βασίλης Τοροσίδης.

ΓΙΑΤΙ ΕΠΑΙΞΕ Ο ΑΒΡΑΑΜ

Μόνο τυχαία δεν ήταν η επιλογή του Αβραάμ Παπαδόπουλου για το κέντρο της άμυνας. Ο Μεριά χρειαζόταν ανάσες. Αυτό είναι εμφανές, παρότι η Μαρτίνς σωστά τον στήριξε με τα λόγια του, την παραμονή του αγώνα. Ο Τυνήσιος έχει αναλάβει μεγάλο φορτίο και ήταν λογικό να κουραστεί, σωματικά και ψυχολογικά.

Μιλώντας την Παρασκευή με τον Τάσο Νικολογιάννη και τον Βαγγέλη Αρναούτογλου στην "Ανατροπή και Πέναλτι" (12-2 κάθε μεσημέρι) του Sport24 Radio 103,3, εξηγήσαμε γιατί ο Πορτογάλος κόουτς σκεφτόταν δίπλα στον Σεμέδο τον "γερόλυκο" Αβραάμ.

Ο Παπαδόπουλος είναι πιο aggressive στόπερ απ' όλους τους υπόλοιπους και σε ματς που θα χρειαστεί… ξύλο κρίθηκε ως ο πιο κατάλληλος να παίξει δίπλα στον πιο μπαλάτο Σεμέδο κι ας είχε να παίξει από την πρεμιέρα με τη Βικτόρια Πλζεν που τραυματίστηκε νωρίς. Ο Αβραάμ που έπαιξε για χρόνια στο "Βικελίδης" ως παίκτης του Άρη πριν μετακομίσει στον Πειραιά, είναι… ταμάμ για τέτοιες επικίνδυνες αποστολές.

Να πιάσει τον Ιντέγε και να του βγάλει το λάδι, όπως κι έγινε. Κι ας μην έχει τη σπιρτάδα των προηγούμενων χρόνων ή την τεχνική του Μεριά με τη μπάλα. Το γιατί προτιμήθηκε, λοιπόν, από τον σοβαρό, αλλά άπειρο Μπα, μόλις εξηγήθηκε.

Όπως και ο Τοροσίδης που μπήκε… ταύρος στη θέση του Τσιμίκα κι ας πήρε κάρτα, αυτό το έργο το ξέρουν καλά. Για να επιβληθείς σε τέτοια παιχνίδια πρέπει να είσαι ατσαλωμένος, με ή χωρίς τη μπάλα. Ο "Τόρο" με το πού πάτησε χορτάρι μπήκε με φόρα στο μαρκάρισμα και γράφθηκε στο μπλοκάκι του διαιτητή. Πέρασε, όμως, κι ένα μήνυμα στον προσωπικό του αντίπαλο ότι " από εδώ δεν περνάς". Όταν έχεις φάει ματς σαν αυτό με το τσουβάλι, κάποια βασικά τα ξέρεις. Δεν περιμένεις να στα πει κανείς… Παλιά τους τέχνη, κόσκινο!

ΣΩΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ ΤΟΥ ΜΑΡΤΙΝΣ

Τοροσίδης και Αβραάμ επέστρεψαν όχι τόσο για να παίξουν, όσο για να βοηθήσουν. Και το έχουν κάνει υποδειγματικά ως σωματοφύλακες του Πέδρο Μαρτίνς. Η παρουσία τους στα αποδυτήρια έχει βελτιώσει ακόμη περισσότερο το καλό κλίμα. Αυτό δεν το λέμε εμείς. Εκείνοι που ξέρουν το λένε, με πρώτο τον προπονητή.

Αμφότεροι σκοπεύουν να κρεμάσουν τα παπούτσια τους το καλοκαίρι και όπως φαίνεται θα συνεχίσουν σε κάποιο άλλο πόστο. Ο Βασίλης ουσιαστικά έχει δημοσιοποιήσει ότι το καλοκαίρι θα κρεμάσει τα παπούτσια. Κάτι αντίστοιχο σκοπεύει και ο Αβραάμ. Μέχρι τότε, όμως, έχουν συμβιβαστεί πλήρως με τους ρόλους τους και το αποδεικνύουν σε κάθε μικρή ή μεγάλη ευκαιρία. Η εμπειρία, άλλωστε, είναι ανεκτίμητη…

Χωρίς, λοιπόν, την παραμικρή διάθεση να αδικήσω την προσπάθεια του Ομάρ, του Γκιλιέρμε, του Βαλμπουενά, του Ελ Αραμπί και των άλλων ξένων που πάτησαν χθες το χορτάρι κόντρα στον Άρη και ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες, έχω την αίσθηση ότι οι Έλληνες έβαλαν τη σφραγίδα σε αυτή την υπερπολύτιμη νίκη. Ο Τσιμίκας όργωνε από αριστερά, έφτιαξε και το γκολ του Μασούρα.

Ο τελευταίος πάλι σκόραρε σε ένα ματς που έκαιγε η μπάλα κι έβαλε την ομάδα του ξανά στο κόλπο. Ο Μπουχαλάκης ήταν σεληνιασμένος στον άξονα. Δεν… μάσησε πουθενά. Ούτε στον τσαμπουκά, έπειτα από ένα σκληρό μαρκάρισμα που δέχθηκε ο -ανεβασμένος- Γκιλιέρμε. Τα έβαλε με τρεις και τέσσερις αντιπάλους. Σε αυτά τα ματς δεν αρκεί να το θες, πρέπει και να το δείξεις, είτε με τη μπάλα στα πόδια, είτε χωρίς. Και ο Κρητικός χαφ, δεν έχει μόνο ποιότητα, αντοχές και μυαλό. Έχει και ψυχή…

ΟΙΩΝΟΣ ΤΙΤΛΟΥ

Ήταν ένα τρίποντο οιωνός τίτλου το συγκεκριμένο, όχι επειδή μπήκαν οι βαθμοί στο σακούλι, αλλά επειδή οι υπόλοιποι ανταγωνιστές πήραν ένα ακόμη μήνυμα. Ότι ο φετινός Ολυμπιακός δεν σκοπεύει να επαναλάβει τα περσινά λάθη και να αφήνει βαθμούς σε ματς που είναι ανώτερος. Φέτος, δεν έχει… εκπτώσεις. Αυτή είναι μέχρι στιγμής τουλάχιστον η εικόνα, έστω κι αν πετάχθηκαν στα σκουπίδια δύο βαθμοί στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό.

ΤΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΟΡ

Κι επειδή γίνεται πολύ κουβέντα για Γκερέρο ή Ελ Αραμπί στην κορυφή, το ποιος από τους δύο παίκτες είναι καλύτερος, δεν το συζητάμε. Φαίνεται. Ο Μαροκινός είναι άλλη πάστα και από πλευράς ποιότητας και από πλευράς σκοραρίσματος. Ο Γκερέρο, ωστόσο, στα πολύ σημαντικά παιχνίδια και δη εκείνα της Ευρώπης, κάνει περισσότερη δουλειά μέσα στο γήπεδο κι αυτό ο προπονητής το θέλει στη σούμα.

Συν ότι ο Ισπανός χωρίς να λάμπει ιδιαίτερα, έχει σκοράρει σε πολύ σημαντικά ματς. Όσο περνάει ο καιρός, λοιπόν, θα βλέπουμε περισσότερο τον Ελ Αραμπί, κυρίως στην Ελλάδα, αφού έχει καλύτερη επαφή με τα δίχτυα, αλλά δεν θα ξεχάσουμε και τον Μιγκέλ Άνχελ.

Υ.Γ.: Ο Ολυμπιακός καθάρισε κι αυτό το παιχνίδι (δεύτερο σημαντικό "διπλό" μετά από εκείνο στη Λάρισα) έχοντας και δύο αναγκαστικές αλλαγές. Του Ποντένσε και του Τσιμίκα. Ας το βάλουμε κι αυτό στην κουβέντα, καθώς αν δεν είχαν δημιουργηθεί αυτά τα προβλήματα, μπορεί να βλέπαμε ακόμη καλύτερη και πιο φρέσκια εικόνα και στο δεύτερο μισό του αγώνα. Τα παραπάνω είναι μια καλή απάντηση σε όσους -για επικοινωνιακούς λόγους- μιλούν για "φιλικό". Αν δεν ήταν "φιλικό" δηλαδή, πόσοι "ερυθρόλευκοι" θα έφευγαν τραυματίες από το χορτάρι και πόσες περισσότερες κλωτσιές θα είχαν πέσει;