Οχι που νομίσαμε ότι θα ήταν τόσο εύκολο. Δυστυχώς, δεν έχει φτάσει ακόμη εκείνη η μέρα που θα ξημερώσει και ένας ζάμπλουτος μεγιστάνας θα έρθει και δίχως δεύτερη και τρίτη σκέψη θα πει «παίρνω τον Παναθηναϊκό μαζί με όλα του τα χρέη». Ωραίο θα ήταν, σχεδόν ονειρικό, αλλά προφανώς είναι «too good to be true» που λένε στο Αμέρικα.

Ο αρχικός ενθουσιασμός στο άκουσμα της είδησης που «έσκασε» το Σάββατο ότι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έχει βρει συμπαίκτη «κολοσσό» με τον οποίο σκοπεύουν να επενδύσουν δεκάδες εκατομμύρια ευρώ στο Τριφύλλι, μετετράπη σε σκεπτικισμό λόγω του… φρένου που μπήκε από την πλευρά του ιδιοκτήτη της ΚΑΕ, την επομένη κιόλας της αποκάλυψης ότι προτίθεται να καταθέσει πρόταση για την απόκτηση του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών της ΠΑΕ.

Η διευκρίνιση μέσω της «Πράσινης» στο φύλλο της Δευτέρας, που έκανε λόγο για «επένδυση αποκλειστικά στην ομάδα» και όχι για «ανάληψη των χρεών του παρελθόντος», προφανώς και προκάλεσε μούδιασμα αφού άπαντες γνωρίζουν πως ουδείς από τους μετόχους επί πολυμετοχικότητας πρόκειται να αποδεχθεί την ανάληψη των χρεών-ευθυνών που του αναλογεί. Στο… χιόνι έχει γραφτεί απ’ όλους ο λογαριασμός που άφησαν στην ΠΑΕ μέχρι να αναλάβει ο Αλαφούζος.

Παράλληλα ακολούθησε λίγο αργότερα και η δήλωση-διάψευση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου περί επένδυσης 120 εκατ. ευρώ και πάγωσε για τα καλά εκατομμύρια πράσινα χαμόγελα που επανήλθαν στη ζόρικη Παναθηναϊκή πραγματικότητα της τελευταίας τριετίας…

Αν θέλετε τη γνώμη μου, πολύ καλά έκανε ο Γιαννακόπουλος και θέλησε να σταματήσει όλη αυτή την τρέλα (που βεβαίως εν μέρει άρχισε και από τον ίδιο ή φίλα προσκείμενα σε αυτόν ΜΜΕ). Δεν θέλει και πολύ για να χαθεί η μπάλα, όπως και έγινε, ιδίως για μια ΠΑΕ που έχει μάθει στα πολλά και πλέον ταλαιπωρείται με τα ελάχιστα.

Η εταιρία Hutchison Whampoa Limited μαζί με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο

Κάπως έτσι εχάθη το τόπι και ακολούθησαν απίστευτα σενάρια που κυκλοφόρησαν σε χρόνο dt για απεριόριστα μπάτζετ, παιχταράδες, γηπεδάρες, ομαδάρες, επενδυτάρες και τα σχετικά (σε ορισμένες περιπτώσεις με μεγάλη ευθύνη των ΜΜΕ που, αν μη τι άλλο, ξέρουν να εμπορεύονται την ελπίδα). Επρεπε οπωσδήποτε να μπει ένα φρένο σε τούτο το παραλήρημα για να μην υπάρχει υπέρμετρος ενθουσιασμός και για να μην δημιουργούνται ψεύτικες ελπίδες.

Κατά την ταπεινή μου άποψη, ένα είναι το βασικό ερώτημα που προκύπτει με βάση τα δεδομένα που υπάρχουν μέχρι στιγμής, κι αυτό αφορά το οικονομικό «άνοιγμα» της ΠΑΕ. Αν δηλαδή θα το καλύψει ο Γιαννακόπουλος μαζί με τον μυστικό επενδυτή του (προφανώς σε αυτή την περίπτωση δεν χρειάζεται να συζητάμε καν. Ας βγούμε στους δρόμους για να πανηγυρίσουμε) ή αν θα ζητήσει από τους προηγούμενους μετόχους να ξεχρεώσουν για να πάρει «καθαρή» την ΠΑΕ ή αν γενικώς έχει κάποια άλλη πρόταση στα σκαριά.

Γι’ αυτό είναι καλό και συνετό να περιμένουμε δύο μερούλες ακόμη για να δούμε πώς ακριβώς θα διαμορφωθεί η πρόταση του ιδιοκτήτη της ΚΑΕ προς τον Γιάννη Αλαφούζο και ποιες είναι οι προϋποθέσεις που θα θέσει ο Δημήτρης για να αναλάβει το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών. Το έγραψαν και άλλοι πριν από εμένα, αλλά πράγματι μόνο μια λέξη ταιριάζει στην περίσταση: ΥΠΟΜΟΝΗ φίλε Παναθηναϊκέ για να δούμε αν ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός…

Τον Γιαννακόπουλο τον προβληματίζει η "προίκα"

Μέσα σ’ όλα αυτά, δεν σας κρύβω ότι ένα δάκρυ κύλησε όταν υπέπεσε στην αντίληψή μου μια θέση του Ολυμπιακού σχετικά με την ενδεχόμενη εμπλοκή του Δημήτρη Γιαννακόπουλου στην ΠΑΕ Παναθηναϊκός. «Στον Ολυμπιακό ανέκαθεν ήθελαν και θέλουν έναν ισχυρό οικονομικά και αγωνιστικά Παναθηναϊκό. Εναν αιώνιο αντίπαλο που να είναι άκρως ανταγωνιστικός και να μπορέσει έτσι να ανεβάσει τον πήχη στην ελληνική Σούπερ Λίγκα» ανέφεραν, προφανώς κύκλοι των Ερυθρόλευκων, που συμπλήρωναν ότι «στην πειραϊκή ΠΑΕ γενικότερα είναι υπέρ των επενδύσεων στο ποδόσφαιρο της χώρας μας ειδικά σε μεγάλες ομάδες».

Είναι πράγματι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι αν θέλουν κάτι διαχρονικά στον Ολυμπιακό αυτό είναι ένας Παναθηναϊκός, ο οποίος θα είναι οικονομικά και αγωνιστικά ισχυρός για να πηγαίνει στη Ριζούπολη και να τρώει πέτρες από το πούλμαν, για να φτάνει στο Καραϊσκάκη με μιάμιση ώρα καθυστέρηση λόγω μπλόκων στο δρόμο, για να υποδέχονται τον κάθε Τζόρβα με αεροβόλα, για να βγάζουν οφσάιντ τον κάθε Κατσουράνη ακόμη κι όταν τον καλύπτουν πέντε παίκτες και για να την πέφτουν στον κάθε σούπερ σταρ Σισέ. Εδώ και χρόνια, κάπως έτσι ανεβαίνει ο πήχης στο ταλαίπωρο ελληνικό πρωτάθλημα…