Πρωτάθλημα χαμηλού επιπέδου και υψηλού ενδιαφέροντος. Αυτές οι λέξεις νομίζω χαρακτηρίζουν την εφετινή Super League Σουρωτή, τουλάχιστον στο ξεκίνημά της. Πώς το πετύχαμε αυτό; Εύκολα, διότι στην Ελλάδα μόνο τα απίθανα συμβαίνουν.

Καταρχάς, έχει να κάνει με την ποιότητα των παικτών που αγωνίζονται στα μέρη μας. Μέτριοι έως ανεπαρκείς, με μερικές φωτεινές εξαιρέσεις. Οι δε Έλληνες ταλαντούχοι παίκτες πολύ γρήγορα αποκτούν συμπεριφορές ντίβας, άνευ λόγου και αιτίας και ξαφνικά απορούν γιατί μένουν στο περιθώριο, εκτός αποστολής, εκτός ομάδας. Έλα ντε…

Προχωράμε στους προπονητές. Εκεί πέφτει κλάμα. Χάσι, Στραματσόνι, Κετσπάγια, Στανόγεβιτς και η καταμέτρηση μπορεί να συνεχιστεί για ώρες. Με τι κριτήρια τους φέρνουν να δουλέψουν στα μέρη μας; Τι περιμένουν από αυτούς; Γιατί τους διώχνουν τελικά; Λόγω αποτελεσμάτων; Κακής ποιότητας ποδοσφαίρου; Ποιος έχει την ευθύνη για την πρόσληψη τους; Ένα χάος. Ένα πέπλο μυστηρίου.

Φυσικά δεν είναι άμοιροι ευθυνών οι δημοσιογράφοι. «Γάτα» ο Χιμένεθ με τον Ολυμπιακό. «Γατάκι» μία εβδομάδα μετά με τον Αστέρα. Η κριτική γίνεται κυρίως με βάση το αποτέλεσμα και λιγότερο με την πραγματική εικόνα μίας ομάδας, τις ιδέες του προπονητή, τη δουλειά στις προπονήσεις.

Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ, Η ΧΑΡΑ ΤΟΥ "ΟΥΔΕΤΕΡΟΥ"

Με όλο αυτό το σκηνικό, το μόνο που δίνει χαρά στον ουδέτερο παρατηρητή, είναι πως δύσκολα θα ξεκαθαρίσει ο πρωταθλητής από τον χειμώνα και θα πιάσει… άνοιξη για να μάθουμε τον εφετινό νικητή της κούρσας αντοχής.

Η γκέλα της ΑΕΚ στην Τρίπολη, η ήττα του Ολυμπιακού από τον Ατρόμητο και η νέα γκέλα του ΠΑΟΚ μακριά από την Τούμπα, θα αποτελούν κανόνα και όχι εξαιρέσεις, όσο δεν κατανοούν οι παράγοντες πως η καραμέλα της διαιτησίας κουράζει και δε φέρνει λύσεις στα προβλήματά τους. Η λύση είναι το σωστό σχέδιο και η κατάλληλη επιλογή προπονητή για να το υλοποιήσει. Αλλιώς γιατί μιλούν όλοι για τον Κούγια; Επειδή αλλάζει προπονητές κάθε εβδομάδα; Ε, καλά δεν διαφέρουν και πολύ μεγαλύτερα κλαμπ στη χώρα μας από τον γνωστό ποινικολόγο.

ΤΟ ΦΤΥΣΙΜΟ "ΑΠΑΝΤΗΣΗ" ΣΤΙΣ ΥΒΡΕΙΣ

Και μιας και μιλάμε για τον κ. Κούγια, μία απορία. Διάβασα με προσοχή την απάντηση του στον Ιβάν Σαββίδη. Από πού και ως πού θεωρείται εύλογη αντίδραση το φτύσιμο σε έναν παίκτη, επειδή ο παίκτης (λέει ο Κούγιας ότι) έβρισε τις μανάδες παικτών της ΑΕΛ; Δηλαδή αν ο Ελ Καντουρί έκανε όσα λέει ο ιδιοκτήτης της ΑΕΛ, η σωστή αντίδραση είναι να τον φτύσει στη μούρη; Και με ποιο ρόλο βρισκόταν εκείνη τη στιγμή στον πάγκο;

ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΟ ΝΟΜΟ, ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΑΝΟΗΤΟ

Θα μου πείτε τι ψάχνω; Σωστά, γιατί δεν είναι ο Κούγιας το πρόβλημα, αλλά το πλαίσιο στο οποίο λειτουργεί. Εδώ έχει γίνει το απίστευτο. Βγήκαν δημοσιογράφοι (!!!) να καταδικάσουν την τιμωρία της ΑΕΚ με ποινή δύο αγωνιστικών κεκλεισμένων των θυρών, επειδή οι οπαδοί της άναψαν πυρσούς/καπνογόνα στο ματς με την τάδε ομάδα. Οι δημοσιογράφοι καταδίκασαν μία απόφαση που στηρίχθηκε σε κανονισμό, νόμο, διάταξη του κράτους, της ΕΠΟ και της Super League Σουρωτή. Φοβερά πράγματα.

Μα ο κανονισμός υπάρχει προτού ξεκινήσει το πρωτάθλημα. Δεν τον ανακάλυψε ξαφνικά κάποιος για να τιμωρηθεί η ΑΕΚ. Τον ξέρουμε κύριοι τον κανονισμό, το νόμο, δεν ξέρω τι είναι; Τον ξέρουμε. Τότε γιατί φωνάζετε; Μας φαίνεται υπερβολικός; Μάλιστα, δεκτόν. Εμείς θα νομοθετούμε πλέον; Οι δημοσιογράφοι και οι απλοί πολίτες; Δηλαδή αντί να κατακρίνουμε τους ανόητους που άναψαν καπνογόνα ενώ ξέρουν ότι θα έρθει η τιμωρία της ομάδας τους, κατακρίνουμε το νόμο. Μιλάμε για επικά πράγματα.

ΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΠΑΔΟΙ, ΑΛΛΑ ΑΣ ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΙ ΒΛΕΠΟΥΜΕ

Όποιος αντέχει το θέαμα των αγώνων της Super League Σουρωτή, τότε θα απολαμβάνει την απρόβλεπτη εξέλιξη των αγώνων. Για όσο διαρκέσει αυτό, κερδισμένοι θα βγουν όλοι. Όμως κάποια στιγμή ας κοιτάμε και πίσω από το αποτέλεσμα. Τι καινοτόμο φέρνουν οι προπονητές; Πόσοι παίκτες εξελίσσονται, πόσοι μένουν στάσιμοι, τι είδους κριτική τους ασκείται;

Το πρόβλημα στο ποδόσφαιρο μας και στο χώρο των ΜΜΕ, δεν είναι ότι έχουμε πλέον πολλούς στρατευμένους δημοσιογράφους. Είναι περισσότερο ότι η πλειοψηφία τους, δεν γνωρίζει τι βλέπει και έτσι η κριτική γίνεται για ανούσια πράγματα ή με βάση την άνωθεν καθοδήγηση. Έτσι τη μία εβδομάδα αποθεώνουμε και την επόμενη αποδοκιμάζουμε, χωρίς να έχει λογική συνέχεια η σκέψη μας. Εδώ βέβαια μιλάμε για τη χώρα που ο Γκουαρδιόλα δεν θεωρείται και τόσο καλός προπονητής, γιατί «με το μπάτζετ που διαχειρίζεται και εγώ θα έκανα θαύματα». Σαφώς...

Photo Credits: Eurokinissi