Ο Θοδωρής Ζαγοράκης ξέρει. Εσένα σε κουράζει το κλισέ, αλλά εκείνος ξέρει τη σημασία και τη δυσκολία του. Εσύ λες εύκολα τη λέξη ηγέτης, αλλά εκείνος ξέρει τι συνεπάγεται αυτή. Εσύ ψάχνεις το λάθος στις μεγάλες ανατροπές, εκείνος βλέπει την τρέλα και την ομορφιά του ποδοσφαίρου.

Ο εμβληματικός αρχηγός, που τίμησε τη φανέλα και των δύο "Δικεφάλων" καταγράφει τα μεγάλα "ατού" που οδήγησαν τον ΠΑΟΚ στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, μιλάει για την ιδιαιτερότητα που παραδοσιακά έχουν οι τελικοί και δείχνει εμπιστοσύνη στο σχέδιο ανάκαμψης της Εθνικής ομάδας υπό τις οδηγίες του Άγγελου Αναστασιάδη.

- Τι είχε ο ΠΑΟΚ που δεν το είχαν οι διώκτες του και έφτασε στη κατάκτηση του τίτλου;

"Ο ΠΑΟΚ είχε το στοιχείο που έχουν όλες οι ομάδες που στο τέλος μιας χρονιάς κατακτούν τίτλο. Και όταν λέω τίτλο, εννοώ το πρωτάθλημα. Είχε διάρκεια. Από τη πρώτη μέχρι τη τελευταία μέρα. Ηταν ομάδα, ήταν αποφασισμένος. Το έβλεπες στο τρόπο παιχνιδιού του, στο τρόπο με τον οποίο προετοιμαζόταν για κάθε παιχνίδι. Μερικοί ακούνε αυτό το 'βλέπουμε κάθε παιχνίδι ξεχωριστά' και τους κουράζει. Όσο εύκολα το λες, άλλο τόσο δύσκολα το κάνεις.

"Παίζεις ένα ματς. Νίκησες; Έχασες; Πάει, τελείωσε. Προχωράς, δεν το κουβαλάς. Πας στην επόμενη μέρα, στο επόμενο παιχνίδι. Δεν μπορείς να σκέφτεσαι τι έγινε πριν μια μέρα, πριν δέκα μέρες. Πάντα το μετά έχει σημασία. Για να φτάσεις στο στόχο σου, πρέπει να είσαι προσηλωμένος σε αυτό. Και ο ΠΑΟΚ φέτος έδειξε τη μεγαλύτερη προσήλωση στο στόχο του πρωταθλήματος από κάθε άλλη ομάδα. Εβαλε το κεφάλι κάτω, ξεκίνησε και δεν κοίταξε ποτέ πίσω του".

- Είχε όμως και ποιότητα, και είχε και πολλές προσωπικότητες. Παίρνεις τίτλο χωρίς προσωπικότητες;

"Αποδυτήρια... Χωρίς αποδυτήρια, δεν κάνεις βήμα. Αποδυτήρια σημαίνει πειθαρχία. Σημαίνει και προσωπικότητες. Φυσικά και ποιότητα. Και αυτά πρέπει να πηγαίνουν μαζί. Δεν φτάνει να έχει προσωπικότητες, αν δεν έχεις δεμένα αποδυτήρια. Και δεν φτάνουν μόνο τα αποδυτήρια, αν δεν έχεις τις προσωπικότητες να διαχειριστούν τις καταστάσεις. Και μέσα σε όλα και η αγωνιστική ποιότητα".

"Υπήρχαν παιχνίδια στα οποία έβλεπες στα πρόσωπα των ποδοσφαιριστών του ΠΑΟΚ τη θέλησή τους, την αποφασιστικότητά τους. Και αυτό είναι και θέμα νοοτροπίας, αλλά και θέμα προσωπικότητας. Διότι οι προσωπικότητες δένουν ακόμα περισσότερο τα αποδυτήρια. Και κάτι ακόμα, που δεν το αναφέρουμε διότι πλέον το θεωρούμε δεδομένο. Υπήρχαν εποχές που δεν ήταν. Διοικητική σταθερότητα. Δεν υπάρχουν προβλήματα σε αυτό το τομέα. Ολα αυτά είναι λυμένα λόγω του Ιβάν Σαββίδη".

- Είναι ο Βιεϊρίνια το πρόσωπο του πρωταθλήματος;

"Είναι ηγέτης. Και ηγέτης είναι να βγαίνεις συνέχεια μπροστά εσύ. Συνέχεια. Δεν σταματάει αυτό. Δεν μπορείς, δεν πρέπει να το σταματήσεις Δεν είναι κάτι που χθες είσαι και σήμερα δεν είσαι. Είναι ένα παιδί που το ξέρω καλά από τη πρώτη μέρα που ήρθε στην Ελλάδα. Μόχθησε πολύ. Για ό,τι πέτυχε σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο, δούλεψε πάρα πολύ".

- Να σε πάω στον τελικό του Κυπέλλου; Τι μπορεί να πει κανείς για ένα ζευγάρι που συναντιέται για τρίτη συνεχόμενη χρονιά;

"Ούτως ή άλλως, δεν έχει μυστικά ο τελικός. Είναι θέμα ημέρας, διάθεσης, θέλησης, προετοιμασίας, αγωνιστικής και ψυχολογικής. Και ειδικά όταν μιλάμε όχι για Ευρωπαϊκό, αλλά για έναν εγχώριο τελικό, που μιλάμε για ομάδες που γνωρίζονται. Που και να θέλεις, δεν υπάρχει κάτι που θα μπορούσες να έχεις κρύψει. Δεν μπορείς να πεις πολλά για τέτοια ματς. Να βάλεις μέσα και τις απουσίες που μπορεί να έχει κάποια ομάδα; Κάθε φορά κάποιοι ποδοσφαιριστές λείπουν, πάντα θα συμβαίνει αυτό, αλλά όταν δεν μιλάμε για απουσία τελευταίας στιγμής, δεν μπορείς να τη βάλεις τόσο στη κουβέντα όσο ένα πρόβλημα που έρχεται λίγες ημέρες πριν τον αγώνα".

- Μένω στο ποδόσφαιρο, αλλά αλλάζω επίπεδο. Τι ζήσαμε στους δεύτερους ημιτελικούς του Τσάμπιονς Λιγκ;

"Αυτό είναι το ποδόσφαιρο, ρε φίλε. Αυτή η τρέλα. Ολα αυτά τα συναισθήματα. Να κλαις από εκεί που ήσουν έτοιμος να κάνεις πάρτι και να τρελαίνεσαι από εκεί που ήσουν έτοιμος να πέσεις κάτω ως χαμένος. Ξέρω πως όποιος είναι φίλος τους Μπαρτσελόνα ή του Αγιαξ, δεν θα μιλιέται, μπορεί και να μη βρίσκει ομορφιά, αλλά στο τέλος, και γι' αυτόν, θα έρθει η επόμενη μέρα και θα λαχταρά το επόμενο παιχνίδι. Να ξαναδεί ποδόσφαιρο, να περιμένει να το χαρεί. Και να το ζήσει μέχρι τέλους. Στο ματς του Αγιαξ με τη Τότεναμ, σίγουρα θα ήταν κάποιοι που είδαν το πρώτο ημίχρονο και θα το άλλαξαν, ή θα κοιμήθηκαν. Θα είπαν 'πάνε, τελειώσανε αυτοί'. Θα σηκώθηκε το πρωί και θα είδε πως προκρίθηκε η Τότεναμ και θα τα έχασε. Μαγεία, τρέλα. Ποδόσφαιρο φίλε. Είναι... ασ' το'".

- Και μετά από αυτό το διήμερο έρχεται ο τελικός χωρίς κόσμο...

"Είναι λυπηρό, ακόμα και άδικο διότι έτσι αλλοιώνεται η αξία ενός θεσμού. Και το βάρος πηγαίνει σε όλους. Σίγουρα στη πολιτεία που σηκώνει τα χέρια στο να διοργανώσει έναν τελικό με φιλάθλους, αλλά και στις ομάδες. Είναι άσχημο για τους ποδοσφαιριστές, για όσους θέλουν να πάνε στο γήπεδο. Ακόμα και για τον τηλεθεατή. Τελείωσε το ματς της Λίβερπουλ και χάζευες το γήπεδο, το κόσμο, το τραγούδι, την ατμόσφαιρα. Και τώρα θα βλέπουμε άδειες κερκίδες".

- Κεφάλαιο Εθνική. Αλλάζει κάτι προς το καλύτερο;

"Εγω βλέπω ότι αλλάζουν πολλά. Και με τον Άγγελο Αναστασιάδη, η κατάσταση αρχίζει να βελτιώνεται. Τα πρώτα δείγματα τα είδαμε στο ματς με τη Βοσνία. Εγώ έχω εμπιστοσύνη στη νέα κατάσταση. Είμαστε έτοιμοι να αφήσουμε πίσω τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν από τα λάθη που έγιναν και να προχωρήσουμε. Να επιστρέψουμε στις τελικές φάσεις. Να επιστρέψουμε εκεί που ήμασταν για σχεδόν μια δεκαετία μετά την κατάκτηση του Γιούρο".

"Μετά από αυτό που έγινε το 2004, κάποια στιγμή θα ερχόταν και η κάμψη. Πιστεύω όμως πως εμείς κάναμε μικρότερη κάμψη από άλλες χώρες. Για παράδειγμα, το Βέλγιο αλλά και οι Σκανδιναβικές χώρες. Αυτές είχαν μεγαλύτερη κάμψη από εμάς. Το σύστημα διεξαγωγής έχει αλλάξει και έτσι όπως είναι τα πράγματα, δεν πρέπει να μένεις απ' έξω. Πρέπει να σταθεροποιηθούμε και πάλι στις τελικές φάσεις. Ταλέντο υπάρχει, εμπειρία υπάρχει, και πρέπει να βρούμε τρόπο να το δέσουμε αυτό".

- Εδώ και χρόνια, είναι πάντα ανοικτή κουβέντα για την αξιοποίηση της φουρνιάς του 2004.

"Ολα αυτά τα χρόνια, έχουμε μιλήσει πολλές φορές γι' αυτό. Ηρθαν οι συνθήκες και τα παιδιά είναι εδώ για να βοηθήσουν. Ολοι προχώρησαν, έμαθα πράγματα, εξελίχθηκαν και αξιοποιούνται".

- Το μόνο που δεν άλλαξε είναι ο χαρακτήρας της παρέας εκείνης της φουρνιάς...

"Ήρθε η ώρα να το απολαύσουμε και εμείς. Να παίξουμε χωρίς να μας νοιάζει το αποτέλεσμα. Οπως τώρα που στις 4 Ιουλίου θα παίξουμε με τους Πορτογάλους του 2004. Με δυο διαφορές. Τώρα θα παίξουμε στο δικό μας 'σπίτι'. Και τώρα, δεν θα μας πειράξει να χάσουμε. Με όλα τα παιδιά βρισκόμαστε δυο φορές το μήνα. Είμαστε μια παρέα. Σιγά – σιγά, σε αυτή τη παρέα θα βάλουμε και άλλα παιδιά. Ο σκοπός του κάθε παιχνιδιού είναι καθαρά φιλανθρωπικός. Πήραμε τόση αγάπη από τον κόσμο και ακόμα παίρνουμε. Και όλο αυτό θέλουμε να το ανταποδώσουμε".

- Η επόμενη μέρα σε βρίσκει εκ νέου στον εκλογικό στίβο της Ευρωβουλής. Πως πήρες αυτή την απόφαση;

"Αποφάσισα να μπω στη μάχη για μία ακόμα πενταετία διότι υπάρχουν θέματα με τα οποία ασχολήθηκα σε αυτή τη πρώτη θητεία και θα ήθελα να συνεχίσω. Με το θέμα των εργασιακών δικαιωμάτων του επαγγελματία αθλητή, έχω ασχοληθεί αρκετά. Το βίωσα όταν ήμουν εγώ αθλητής. Δεν μπορεί να είναι κανένας απροστάτευτος, και ήδη έχουμε καταφέρει να νομοθετήσουμε προς αυτή την κατεύθυνση. Ενας ακόμα τομέας είναι ο αθλητικός τουρισμός. Η Ελλάδα έχει ιδανικές κλιματολογικές συνθήκες".

- Πλην αυτού, υπάρχει και το παραμύθι «Παίξε μπάλα». Αλήθεια, γιατί παραμύθι και όχι κάτι άλλο; Μια αυτοβιογραφία...

"Ηταν δική μου ιδέα. Τα τελευταία χρόνια συζήτησα με αρκετούς, που μου έκαναν πρόταση για να γράψω βιβλίο. Μου είπαν και για την αυτοβιογραφία μου, ή ακόμα και για ένα μυθιστόρημα. Ηθελα να γράψω κάτι για τα παιδιά, που θα πρέπει να τους περνάμε την έννοια της συλλογικότητας. Να μην έχουν το εγώ αλλά το εμείς".