Όταν ο Ολυμπιακός αποκτούσε το καλοκαίρι του 2005 τον Γιαγιά Τουρέ, κανείς δεν πίστευε γι' αυτό που θα ακολουθούσε. Όλοι ήξεραν κυρίως τον διάσημο αδελφό του που έπαιζε στην Πρέμιερ Λιγκ και δεν είχε την παραμικρή ιδέα για τον ίδιο και το τι μπορούσε να κάνει στο χορτάρι. Μια χρονιά ήταν αρκετή για να πειστούν όλοι ότι επρόκειτο για παίκτη επιπέδου πολύ πάνω από την δική μας εγχώρια πραγματικότητα και το απέδειξε και η μετέπειτα πορεία του σε Μονακό, Μπαρτσελόνα και Μάντσεστερ Σίτι. Οι Πειραιώτες είχαν χτυπήσει φλέβα χρυσού με τον Ιβοριανό κεντρικό μέσο της Μέταλουργκ Ζαπορίζιε και για το λόγο αυτό ένα χρόνο μετά προσπάθησαν να κινηθούν στο ίδιο μοτίβο, αποκτώντας έναν ποδοσφαιριστή από την ίδια χώρα, πάνω κάτω στην ίδια ηλικία, που έπαιζε στην ίδια θέση και είχε πολύ καλές προδιαγραφές.

Ήταν καλοκαίρι του 2006, λοιπόν, όταν η ομάδα του Πειραιά, με τον Τροντ Σόλιντ στον πάγκο της, έφερνε στο Λιμάνι τον Μάρκο Νε ως συνέχεια της επιτυχήμένης μετεγγραφής του Τουρέ, ο οποίος λίγο αργότερα θα έπαιρνε μετεγγραφή στους Μονεγάσκους. Άπαντες έκαναν λόγο για ένα ατόφιο ταλέντο, έναν παίκτη μόλις 23 ετών με τρεις χρονιές πίσω του στην Μπέβερεν, ο οποίος θα μπορούσε να κινηθεί στα χνάρια του συμπατριώτη του και να κάνει εφάμιλλες εμφανίσεις. Με λίγα λόγια, ο Ολυμπιακός απέκτησε τον Νε και στόχος ήταν να... ξεχαστεί ο Τουρέ. Η πραγματικότητα απείχε παρασάγγας απ' αυτό που όλοι ήλπιζαν και είχαν στο μυαλό του. Ο Νε δεν μπήκε ποτέ στα παπούτσια του Τουρέ, δεν κατάφερε ποτέ να ξεχωρίσει και οι περισσότεροι τον θυμούνται για τους τραυματισμούς του και λιγότερο για τις εμφανίσεις του με την ερυθρόλευκη ριγωτή φανέλα.

Η ΜΠΕΒΕΡΕΝ ΚΑΙ Ο ΕΡΧΟΜΟΣ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ

Γεννημένος στις 17 Ιουλίου 1983 στο Αμπιτζάν της Ακτής Ελεφαντοστού, ξεκίνησε την ενασχόλησή του με το ποδόσφαιρο σε πολύ μικρή ηλικία στην πόλη του και στα 18 του πήγε στην ASEC Mimosas του Αμπιτζάν, που θεωρείτο "εκτροφείο" ταλέντων, τα οποία κατέληγαν συνήθως είτε στο Βέλγιο είτε σε άλλα πρωταθλήματα. Το καλοκαίρι του 2003 κατέληξε στην Μπέβερεν που συνεργαζόταν με την ASEC. Οι Βέλγοι είδαν στον Νε έναν ταλαντούχο κεντρικό μέσο, με πολύ καλά προσόντα, ο οποίος θα μπορούσε να βελτιώσει τις ατέλειες του εκεί και να ξεχωρίσει. Πράγματι, οι δυο πρώτες του χρονιές εκεί ήταν ονειρεμένες, παίζοντας 28 και 26 ματς αντίστοιχα, αποτελώντας βασικό γρανάζι στη μηχανή της. Μάλιστα, την πρώτη σεζόν πέτυχε έξι τέρματα και δυο την δεύτερη. Την αγωνιστική περίοδο 2005-06, ο Ιβοριανός αγωνίστηκε 10 φορές σε 18 αγωνιστικές και έβαλε ένα τέρμα. Κυρίως οι δυο πρώτες χρονιές του ήταν αυτές που κατάφεραν να τον ξεχωρίσουν.

Ψηλό παιδί (1.83μ.), αδύνατος (67 κιλά), κατάφερε να διακριθεί στο Βέλγιο, να ηγηθεί της μεσαίας γραμμής της Μπέβερεν και να ξεχωρίσει κυρίως για τις πολύ καλές του πάσες. Πολλές ομάδες όπως η Αϊντχόφεν, το Αμβούργο και η Άρσεναλ ενδιαφέρθηκαν για την απόκτησή του και μάλιστα ο Αρσέν Βενγκέρ είχε πει πως ο Νε θα μπορούσε να σταθεί στην Πρέμιερ Λιγκ με τους "κανονιέρηδες". Ο Αφρικανός συμμετείχε σε δοκιμαστικούς αγώνες με τους Λονδρέζους μαζί με τον συμπατριώτη του, Εμάνουελ Έμπουε, αλλά δεν κατάφερε να εξασφαλίσει άδεια εργασίας σε αντίθεση με τον Έμπουε και επέστρεψε στο Βέλγιο. Παρέμεινε στη Μπέβερεν και η Άρσεναλ είχε τον πρώτο λόγο σε περίπτωση που ήθελε να τον κάνει δικό της. Εντέλει, ένας τραυματισμός τον άφησε εκτός για τρεις μήνες και γι' αυτό δεν έπαιξε πολύ την τρίτη του σεζόν στο Βέλγιο.

Η Μπέβερεν δεν ανανέωσε το συμβόλαιό του, το ενδιαφέρον της Άρσεναλ έμεινε στα λόγια και ο Ντμίτρι Σέλουκ, ο Ουκρανός μάνατζερ που είχε φέρει και τον Τουρέ στον Ολυμπιακό, πρότεινε τον Νε στους Πειραιώτες. Ο Τροντ Σόλιντ πείστηκε για τον παίκτη, θεώρησε πως μπορούσε να αποτελέσει τον άξιο διάδοχο του συμπατριώτη του που θα έφευγε για το Πριγκιπάτο και έτσι ο Σωκράτης Κόκκαλης τον έφερε στον Πειραιά. Εντέλει, οι ελπίδες αποδείχτηκαν φρούδες, καθώς περισσότερο ήταν στο απουσιολόγιο, παρά στις αποστολές της ομάδας. Μάλιστα, η Μπέβερεν είχε συναινέσει προκειμένου ο παίκτης να ενσωματωθεί από τον Μάρτιο του 2006 στον Ολυμπιακό και να κάνει προπονήσεις με τον συνεργάτη του Σόλιντ, Φαν Πιουβέλντε.

Στο Βέλγιο έβλεπε ματς του Ολυμπιακού στον τοπικό σύνδεσμο και είχε αναπτύξει στενές σχέσεις με τον Στέλιο Βενετίδη, ο οποίος βρισκόταν στην χώρα για ιατρικούς λόγους εκείνη την περίοδο. Ο Νε έπαιρνε "μυρωδιά" από Ολυμπιακό προτού μπει στην ομάδα, χωρίς βέβαια αυτό να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο. Βέβαια, στην περίοδο της προετοιμασίας άφηνε καλές εντυπώσεις, αλλά οι τραυματισμοί που αντιμετώπιζε, δεν τον άφηναν να βρει ρυθμό και να δείξει αυτά που μπορούσε. Δεν ήταν κακός παίκτης ο Νε, κάθε άλλο, απλά δεν προσέφερε στο Λιμάνι. Ήταν ένα 8άρι με καλά τεχνικά στοιχεία, με ωραία πάσα, όμως ευπαθής σε τραυματισμούς. Αυτοί επηρέασαν και τη μετέπειτα πορεία του.

ΠΕΡΑΣΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΚΟΥΜΠΗΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ

"Η ΠΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ήρθε σε συμφωνία συνεργασίας με τον ποδοσφαιριστή της βελγικής Μπέβερεν, Μάρκο Νε. Ο παίκτης θα ενταχθεί στο δυναμικό της ομάδας από την 1η Ιουλίου και η διάρκεια του συμβολαίου είναι τρία χρόνια. Ο 22 χρονος Μάρκο Νε είναι από την Ακτή Ελεφαντοστού και αγωνίζεται στη μεσαία γραμμή", ανέφερε η ανακοίνωση της απόκτησής του για τρία χρόνια από τον Ολυμπιακό. Πλέον, ξεκινούσε η εν Ελλάδι περιπλάνηση του Ιβοριανού, ο οποίος ήθελε να δικαιώσει τις προσδοκίες όσων τον πίστεψαν και τον έφεραν στον Πειραιά.

Την σεζόν 2006-07 είχε μόλις 11 συμμετοχές χωρίς να πετύχει κάποιο γκολ στο πρωτάθλημα (14 συνολικά, 8 στην 11άδα και 6 ως αλλαγή), ενώ μόλις 3 εμφανίσεις κατέγραψε την σεζόν 2007-08. Έπαιζε λίγο όχι γιατί δεν ήταν καλός ποδοσφαιριστής, αλλά γιατί είχε μονίμως κάποιον τραυματισμό να τον ταλαιπωρεί. Είχε και το μειονέκτημα ότι καταλάμβανε θέση ξένου, έτσι λοιπόν με συνοπτικές διαδικασίες αποτέλεσε παρελθόν για την ομάδα τον Δεκέμβριο του 2007 ως ελεύθερος και αποκτήθηκε στην θέση του έναντι 7,5 εκατ. ευρώ για το 50% των δικαιωμάτων του ο Αργεντινός Φερνάντο Μπελούστσι από τη Ρίβερ Πλέιτ. Όπως καταλαβαίνετε, ξεχάστηκε πολύ γρήγορα από τον κόσμο...

Ο ίδιος, μιλώντας για την πρώτη του χρονιά στον Ολυμπιακό, είχε πει τότε στην εφημερίδα SportDay πως "ήμουν απίστευτα άτυχος. Μόλις έπαιξα ένα ματς ένιωσα ενοχλήσεις στο αριστερό γόνατο. Μέτα, στο δεξί. Μόλις άρχισα να παίρνω τα πάνω μου, στο ματς με τον Άρη έπαθα σκωληκοειδίτιδα και έπρεπε να κάνω εγχείρηση. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Μιλάμε για πολύ κακή τύχη", ενώ αναφερόμενος στην δεύτερη χρονιά που εντέλει αποδείχτηκε πολύ χειρότερη και ήταν η τελευταία του στο Λιμάνι, τόνισε:

Να δουν και οι φίλοι του Ολυμπιακού ποιος είναι ο Νε

"Προσπαθώ πολύ μέσα από τις προπονήσεις. Ξέρω ότι αν θα πάω καλά στην προετοιμασία θα μπορέσω να δείξω την ποιότητα μου ως παίκτη. Θέλω να δείξω τον πραγματικό Νε. Δεν θέλω να χάσω λεπτό. Δεν θέλω να χάσω την ευκαιρία που μου δίνεται να γίνω γνωστός. Μου αρέσει το ποδόσφαιρο, ζω για το ποδόσφαιρο. Θα κάνω τα πάντα για να πείσω τον προπονητή μου ότι αξίζω να παίζω. Να δουν και οι φίλοι του Ολυμπιακού ποιος είναι ο Νε".

Τέλος, ο Ιβοριανός έβλεπε τον Ολυμπιακό ως σκαλοπάτι στην καριέρα του και ήταν διατεθειμένος να κάνει τα πάντα, ώστε να έχει την τύχη του φίλου του, Γιαγιά Τουρέ: "Θα ήθελα να παίξω στο ισπανικό πρωτάθλημα. Για μένα είναι το κορυφαίο πρωτάθλημα στον κόσμο. Αγωνίζονται πολύ καλοί και ποιοτικοί ποδοσφαιριστές. Το είπα άλλωστε και στον Ραούλ Μπράβο πως θέλω να παίξω στην Ρεάλ Μαδρίτης και να μεσολαβήσει για να κάνω μεταγραφή (γελάει δυνατά)". Τίποτα απ' αυτά δεν συνέβη στην πραγματικότητα...

Από 'κει και πέρα, έψαξε ομάδα στη Γαλλία, δοκιμάστηκε στη Ναντ και στη Μονακό μέσω του Σέλουκ, ο οποίος είχε πάει εκεί τον Τουρέ, όμως δεν έπεισε τους ανθρώπους της και εντέλει επέστρεψε στο Βέλγιο για λογαριασμό της Γκέρμιναλ, στην οποία έμεινε ως το φινάλε της σεζόν 2008-09, μετρώντας 10 συμμετοχές και 1 γκολ. Το συμβόλαιό του δεν ανανεώθηκε και ξεκίνησε νέα δοκιμαστικά, μεταξύ άλλων και στην Μπαρτσελόνα του Πεπ Γκουαρδιόλα. Φυσικά, δεν θα μπορούσε να μείνει στο ρόστερ εκείνης της ομάδας και ο Σέλουκ κατάφερε να του βρει κλειστό συμβόλαιο στη Ρωσία και συγκεκριμένα στη νεοφώτιστη στη μεγάλη κατηγορία, Κουμπάν Κρασνοντάρ. Εκεί δεν τα πήγε άσχημα και μάλιστα τη μια σεζόν μέτρησε 16 εμφανίσεις και 1 γκολ, ενώ την επόμενη είχε 28 συμμετοχές και 1 γκολ. Διόλου άσχημα για τον Νε, ο οποίος είχε βρει πλέον τον εαυτό του.

Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

Μετά την Κρασνοντάρ πήγε στην Ταβρίγια υπό τις οδηγίες του Γιάννη Χριστόπουλου και έπαιξε το δεύτερο μισό της σεζόν 2011-12 και την επόμενη αγωνιστική περίοδο, έχοντας μάλιστα 9 συμμετοχές και 1 γκολ. Κάπου εκεί, σε ηλικία 30 ετών χάθηκαν τα ποδοσφαιρικά του ίχνη, αφού δεν έπαιξε αλλού μπάλα και μπήκαν "τίτλοι τέλους". Επίσης, υπήρξε και μια φορά διεθνής με την εθνική ομάδα της Ακτής Ελεφαντοστού το 2004.

Ο ίδιος έχει πολύ καλές αναμνήσεις από την Ελλάδα και γι' αυτό άλλωστε έχει ονομάσει "Γιάννη" τον γιο του, δείχνοντας πως δεν ξεχνά την χώρα μας και τον Ολυμπιακό, ασχέτως αν δεν τα κατάφερε. Ο ίδιος μια χαρά πέρασε και γι' αυτό δεν σταμάτησε ποτέ να υποστηρίζει τους Πειραιώτες και να παρακολουθεί την πορεία τους, ακόμα και αν είχαν περάσει χρόνια από τότε που έπαιζε στην χώρα μας.

Υπήρξε συμπαίκτης με Τζόρτζεβιτς, με Ριβάλντο, με Καστίγιο, με Τοροσίδη και με Γεωργάτο που γούσταρε πολύ για την ποδοσφαιρική τρέλα του. Δεν βοήθησε καθόλου την ομάδα του Πειραιά, ουσιαστικά πέρασε και δεν ακούμπησε, ίσως οι δυνατότητές του ήταν για αρκετά πράγματα παραπάνω, αλλά αυτό είναι κάτι που δεν θα το μάθουμε ποτέ...