Ήρθε στην Ελλάδα για τον Ολυμπιακό πιθανότατα στη χειρότερη περίοδο της ιστορίας του. Οι τίτλοι είχαν σταματήσει να καταλήγουν σε ερυθρόλευκη χέρια, υπήρχε διοικητική αστάθεια, απόρροια των όσων είχαν συμβεί με τον Γιώργο Κοσκωτά και την έλευση του Αργύρη Σαλιαρέλη στην ηγεσία του ποδοσφαιρικού τμήματος και δεν πρόλαβε στα δυο χρόνια που έμεινε να βιώσει πολλές καλές στιγμές. Εκείνα τα χρόνια βέβαια ο Ολυμπιακός εξακολουθούσε να φέρνει καλούς παίκτες και έπαιζε καλή μπάλα. Απλά ήταν τέτοια τα προβλήματα και η εσωστρέφεια, που δεν του επέτρεπαν να φτάσει στην επίτευξη των στόχων του.

Ο λόγος για τον Γιούρι Σάβιτσεφ, τον Σοβιετικό φορ, ο οποίος κατέφθασε το 1990 στην χώρα μας για λογαριασμό των Πειραιωτών μαζί με τους Όλεγκ Προτάσοφ και Γκενάντι Λιτόφτσενκο, συνθέτοντας μια τριπλέτα που μπορούσε να κάνει παπάδες στη γραμμή κρούσης του Ολυμπιακού και να σκορπίσει πανικό στις αντίπαλες άμυνες. Και οι τρεις τους ήταν σπουδαία ονόματα, εξαιρετικοί ποδοσφαιριστές και η έλευσή τους στο λιμάνι έφερε αισιοδοξία πως οι δύσκολες μέρες θα ελάμβαναν τέλος και πως ήταν η ώρα για επιστροφή στην κορυφή.

Ο ρωσικής καταγωγής μεσοεπιθετικός, γεννήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου του 1965 στη Μόσχα. Πριν τον Ολυμπιακό, είχε παίξει στην Τορπέντο Μόσχας, ήρθε στην Ελλάδα στα 25 του, έμεινε δυο σεζόν και μετά ακολούθησαν Σάαρμπρικεν και Ζανκτ Πάουλι. Με την φανέλα της δεύτερη κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια το 1999. Στους Μοσχοβίτες αγωνίστηκε από το 1985 ως το 1990 και είναι ο 8ος σκόρερ στην ιστορία της.

Ο Όλεγκ Μπλαχίν τον έφερε στον Ολυμπιακό και σκόραρε συνολικά 17 γκολ σε 45 αγώνες με την ερυθρόλευκη ριγωτή φανέλα. Παράλληλα, συμμετείχε με την εθνική ομάδα της Σοβιετικής Ένωσης στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ το 1988, κατακτώντας το χρυσό Μετάλλιο, σημειώνοντας μάλιστα το γκολ της νίκης στον τελικό απέναντι στη Βραζιλία. Ο Σάβιτσεφ είχε βάλει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του σε εκείνους τους Αγώνες.

Η ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΡΠΕΝΤΟ

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή και το πώς έφτασε να θεωρείται ένα δυνατό όνομα, όταν ήρθε στη χώρα μας. Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο σε μικρές τοπικές ομάδες της Μόσχας, όταν τον ανακάλυψαν οι άνθρωποι Τορπέντο. Το 1984 προωθήθηκε στην ομάδα των ανδρών, όντας 19 ετών, πετυχαίνοντας μάλιστα και το παρθενικό του γκολ με τη φανέλα της Τορπέντο. Εκείνη τη χρονιά κατέγραψε 12 συμμετοχές. Από την επόμενη σεζόν έγινε βασικός και σε δυο σεζόν είχε 43 εμφανίσεις και 10 τέρματα στο πρωτάθλημα, ενώ βοήθησε την Τορπέντο να κατακτήσει το Κύπελλο Σοβιετικής Ένωσης το 1986. Εκείνη τη χρονιά μπήκε στη λίστα με τους 33 κορυφαίους ποδοσφαιριστές της σεζόν. Δεν ήταν λίγο πράγμα. Το όνομά του άρχισε σιγά σιγά να γίνεται γνωστό.

Δεν έμεινε όμως εκεί, αφού συνέχισε να είναι παραγωγικός, να παίζει βασικός και το 1988 βγήκε τρίτος σκόρερ στο πρωτάθλημα, ενώ βρέθηκε τόσο το 1987 όσο και το 1988 στη λίστα με τους 33 κορυφαίους ποδοσφαιριστές της Σοβιετικής Ένωσης. Η ανοδική του πορεία συνεχίστηκε και το 1989 μέτρησε 30 συμμετοχές και 15 γκολ στο πρωτάθλημα, ενώ για άλλη μια φορά βρέθηκε στη λίστα με τους 33 κορυφαίους της χώρας. Έφτασε όμως η ώρα για το βήμα παραπάνω, για να μετακομίσει έξω από τη Ρωσία και να δοκιμάσει την τύχη του σε άλλο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Η μοίρα του τον έφερε στην Ελλάδα.

Ο ΕΡΧΟΜΟΣ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΤΟΥ ΜΠΛΑΧΙΝ

Εκμεταλλευόμενος όπως και άλλοι συμπατριώτες του τη ρευστή και νεφελώδη πολιτική κατάσταση στη χώρα του, έφυγε από τη Σιοβετική Ένωση. Βέβαια, ήταν δύσκολο να πάει σε προηγμένο πρωτάθλημα, αφού έπιανε θέση ξένου και έτσι ήρθε ο ερχομός του στο ελληνικό πρωτάθλημα μαζί με Προτάσοφ και Λιτόφτσενκο. Ειδικά ο πρώτος ήταν τεράστιο όνομα στη χώρα και το ότι θα έπαιζε στο πλάι του, αποτελούσε για τον ίδιο μεγάλο δέλεαρ. Φυσικά, στον πάγκο καθόταν ένας θρύλος του σοβιετικού ποδοσφαίρου, ο Όλεγκ Μπλαχίν. Ακουγόταν πολύ δελεαστική η προοπτική του Ολυμπιακού. Έτσι, λοιπόν, έβαλε στη βαλίτσα του τα όνειρά του και μετακόμισε στην Ελλάδα.

Δεν έμεινε πολλά χρόνια, αλλά με την απόδοσή του και τα γκολ του έγινε αγαπητός στον κόσμο του Ολυμπιακού. Ο Σάβιτσεφ έκανε το ντεμπούτο του στις 23 Σεπτεμβρίου το 1990 κόντρα στον Λεβαδειακό (3-0), ενώ το πρώτο του γκολ το σημείωσε απέναντι στον Πανσερραϊκό τη επόμενη αγωνιστική (2-2 το τελικό σκορ), όπως και το τελευταίο του στις 10 Μαΐου του 1992. Οι Σερραίοι -αν μη τι άλλο- στιγμάτισαν το εν Ελλάδι πέρασμά του. Η τελευταία του εμφάνιση έγινε λίγες ημέρες αργότερα εναντίον του ΠΑΟΚ στον τελικό του Κυπέλλου (ήταν διπλοί εκείνη τη χρονιά, 1-1 στην Τούμπα και 2-0 στο Καραϊσκάκη). Δυστυχώς για τον ίδιο, βρέθηκε στον Ολυμπιακό στα δυσκολότερα χρόνια και κατάφερε να κατακτήσει μονάχα ένα Κύπελλο.

Ο Σάβιτσεφ ήρθε στη χώρα μας σε μια εποχή που η κόντρα των οπαδών με τον Αργύρη Σαλιαρέλη είχε αρχίσει να κορυφώνεται και η κατάσταση μύριζε μπαρούτι. Ο ίδιος όμως προσπαθούσε να μείνει όσο γίνεται ανεπηρέαστος και να κάνει τη δουλειά του στον αγωνιστικό χώρο. Πέτυχε γκολ στις 07/10/1990 στο 1-1 με τη Λάρισα στο Αλκαζάρ, άλλα δύο γκολ στο 3-0 επί του ΠΑΣ Γιάννινα στο Καραϊσκάκη (11/11/1990), επίσης δύο γκολ επί της Παναχαϊκής στις 16/12/1990 στο Καραϊσκάκη, σε ένα ματς που ο Ολυμπιακός πέτυχε έξι τέρματα. Τα πράγματα φαίνονταν καλά, η ομάδα έπαιζε μπάλα, αλλά αυτό δεν κράτησε για πολύ...

ΕΦΥΓΕ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΑΣΤΑΘΕΙΑΣ ΜΕ ΣΑΛΙΑΡΕΛΗ

Ακολούθησε μια περίοδος ντεφορμαρίσματος και σε συνδυασμό με το ότι ο Νίκος Αναστόπουλος είχε πάρει τα πάνω του, αν και στα τελειώματά του, έχασε τη θέση του στην 11άδα. Άρχισε να βρίσκει τα πατήματα του προς το τέλος του πρωταθλήματος και στο 3-1 απέναντι στην ΑΕΚ στις 19 Μαΐου 1991 σημείωσε το δεύτερο τέρμα της ομάδας του. Η σεζόν θα κλείσει με άλλα δύο γκολ στις 02/06/1991 απέναντι στον Άρη (νίκη με 5-1).

Η επόμενη σεζόν ξεκίνησε και πάλι καλά για τον Σάβιτσεφ. Πέτυχε γκολ με τον Ηλυσιακό στο Κύπελλο (21/08/1991), με τον Πιερικό στο Καραϊσκάκη για το ελληνικό πρωτάθλημα (29/09/1991), σκόραρε εις διπλούν στο 5-2 επί της Παναχαϊκής (03/11/1991), άλλη μια στο 7-0 με τον Πανσερραϊκό και στο 3-2 με τον ΠΑΟΚ. Τα προβλήματα όμως και πάλι έκαναν την εμφάνιση τους, ο Σαλιαρέλης δεν πλήρωνε, ο Σάβιτσεφ επηρεάστηκε ψυχολογικά και η απόδοσή του έπεσε κατακόρυφα. Από τον Γενάρη και το τέρμα απέναντι στην ομάδα της Θεσσαλονίκης, ξαναβρήκε δίχτυα δυο φορές στα τέλη Απριλίου στον πρώτο ημιτελικό του Κυπέλλου με τον Ατρόμητο. Μετά το τέλος της σεζόν, δεν ήθελε να παραμείνει στην Ελλάδα με αυτό το καθεστώς πληρωμών και ζήτησε μετεγγραφή για το εξωτερικό. Όπερ και εγένετο...

ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΕΚΛΕΙΣΕ ΤΗΝ ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΟΥ

Από την Ελλάδα, μετακόμισε στη Γερμανία, όπου τον ενέταξε στο δυναμικό της Σάαρμπρικεν. Εκεί έμεινε δύο σεζόν (1992-1994), πετυχαίνοντας 20 γκολ σε 69 εμφανίσεις. Από εκεί μετακόμισε στο Αμβούργο και τη Ζανκτ Πάουλι το καλοκαίρι του 1994. Σε 88 αγώνες με τη φανέλα της, σημείωσε 25 γκολ και το 1999 αποφάσισε να βάλει τίτλους τέλους στην ποδοσφαιρική του διαδρομή. Ήταν 34 ετών, όταν προτίμησε να σταματήσει, αντιλαμβανόμενος ότι έφτασε το πλήρωμα του χρόνου.

Όταν αποσύρθηκε, παρέμεινε στο χώρο του ποδοσφαίρου και έχει προσφέρει τις υπηρεσίες του είτε ως σκάουτ είτε ως αθλητικός διευθυντής σε ομάδες. Έχει έναν δίδυμο αδελφό, τον Νικολάι, ο οποίος επίσης ακολούθησε καριέρα ποδοσφαιριστή, αγωνιζόμενος στην Τορπέντο Μόσχας. Ο Σάβιτσεφ μένει μόνιμα στο Αμβούργο και τουλάχιστον μέχρι πέρυσι ήταν μέλος του τμήματος σκάουτινγκ της ομάδας του γερμανικού Βορρά, εκεί που αγωνίζεται ο Κυριάκος Παπαδόπουλος.

ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΣΤΗ ΣΕΟΥΛ ΜΕ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΓΚΟΛ ΣΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ

Στις 14 Οκτωβρίου του 1986 έπαιξε για πρώτη φορά με την εθνική του εναντίον της Νορβηγίας (0-0) και συμμετείχε, όπως προαναφέρθηκε, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ το 1988. Στον τελικό απέναντι στη Βραζιλία των Ρομάριο, Μπεμπέτο, Ταφαρέλ, πέρασε ως αλλαγή και σημείωσε στο 103ο λεπτό το γκολ της νίκης (2-1) για τη Σοβιετική Ένωση, χαρίζοντάς της το χρυσό μπροστά σε 73.000 θεατές. Το τελευταίο του διεθνές παιχνίδι ήταν στις 25 Απριλίου του 1990, στην ήττα 0-1 από το ΕΙΡΕ, ενώ συνολικά, χρίστηκε οκτώ φορές διεθνής.

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Ο ΤΙΤΛΟΣ ΤΙΜΗΣ

Τον Μάιο του 2011 επισκέφτηκε την Ελλάδα και συγκεκριμένα βρέθηκε στη Λάρισα και στο "AEL FC ARENA" για να παρακολουθήσει τους τελικούς του πρωταθλήματος Κ17, όπου ο Ολυμπιακός κατέκτησε τον τίτλο, νικώντας στον τελικό τον Παναθηναϊκό με 5-2.

Παράλληλα, πρέπει να τονιστεί πως ο Σάβιτσεφ είναι μέλος του "Grigory Fedotov Club", κάτι που αποτελεί ανεπίσημο τίτλο τιμής για τους Ρώσους ή πρώην Σοβιετικούς. Εκεί μπαίνουν όσοι έχουν σκοράρει περισσότερα από 100 γκολ στην καριέρα τους. Ο Σάβιτσεφ σημείωσε 101 γκολ (2 με την εθνική Ρωσίας, 7 στα Ευρωπαϊκά Κύπελλα, 47 στο ρωσικό πρωτάθλημα, 8 στο ρωσικό Κύπελλο και 37 με ομάδες του εξωτερικού).