Το ποδόσφαιρο διανύει τις καλύτερες στιγμές της ιστορίας του. Ποτέ άλλοτε αυτό που παρακολουθούμε μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου δεν ήταν τόσο συναρπαστικό. Τόσο γρήγορο και ταυτόχρονα καθαρό. Η επιθετικότητα είναι ξανά η κυρίαρχη δύναμη, το θάρρος νικά τον φόβο. Ασταμάτητο πρες, απίστευτος ρυθμός, οι ομάδες κάνουν τα πάντα για να έχουν την μπάλα.

Φοβερή εναλλαγή φάσεων, παιχνίδια με σκορ που σοκάρουν, πάμπολλες ανατροπές χωρίς προηγούμενο, αμέτρητα γκολ. Οι παίκτες που λάμπουν σε αυτές τις συνθήκες είναι υπεράνθρωποι σε σχέση με τους παίκτες του παρελθόντος, κάνουν απίστευτα πράγματα, σε πολύ μικρούς χώρους, με ελάχιστο χρόνο στη διάθεσή τους.

Και όλα αυτά μπορεί να σβήσουν. Όλα αυτά είναι έτοιμα να δεχθούν ένα hard reset, ένα restart. Όχι γιατί υπάρχει πρόβλημα στο θέαμα που παρακολουθούμε, όχι γιατί το παιχνίδι έχει πάρει λάθος δρόμο, αλλά γιατί ζούμε στην εποχή του outrage. Της αυτόματης οργής στα social media, στην εποχή του συναισθήματος και όχι της λογικής. Συναίσθημα αντανακλαστικό, της στιγμής, χωρίς βάθος, που αντικαθιστά το επιχείρημα. Το πως νιώθει κάποιος είναι πιο σημαντικό από το οποιοδήποτε γεγονός. Και το συναίσθημα φεύγει από τα social για να πάει στα MME κι από εκεί κυριαρχεί.

Το ποδόσφαιρο έχει μπλέξει. Πολύ άσχημα. Και το χειρότερο είναι πως έχει μπλέξει χωρίς σοβαρό λόγο, παρά μόνον γιατί τα αντανακλαστικά συναισθήματα επιχειρούν να καταλύσουν τη λογική. Αυτή είναι η ακριβής περιγραφή των όσων συμβαίνουν με αφορμή την ενσωμάτωση του VAR στην Premier League.

ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΦΑΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ Ο ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

Ο παραλογισμός ξεκίνησε κυριολεκτικά μέσα σε λίγες μέρες. Στις 9 Αυγούστου, βράδυ Παρασκευής, ξεκίνησε η Premier League με το Λίβερπουλ - Νόριτς και το πρώτο γεμάτο Σάββατο ήρθε στις 10 Αυγούστου. Δύο μέρες μετά, στις 12 Αυγούστου, γράφτηκε το πρώτο κείμενο στην Telegraph, με τίτλο "Τα προβλήματα του VAR σημαίνουν πως πρέπει να αλλάξει ο κανονισμός του offside".

Ήταν αρκετή μόλις μία αγωνιστική, ήταν αρκετή μόλις μία οριακή φάση (το ακυρωθέν γκολ του Στέρλινγκ στο Γουέστ Χαμ - Σίτι) για να ξεκινήσει η κουβέντα. Ένα γκολ ήταν αρκετό για να έρθει η αντανακλαστική αντίδραση: "Δεν είναι ωραίο να ακυρώνεται γκολ για τόσο λίγο, το VAR δεν έχει ακρίβεια εκατοστού, πρέπει να αλλάξει ο κανονισμός του offside".

Κατευθείαν, με μία φάση. "Πρέπει να αλλάξει ο κανονισμός του offside". Χωρίς κανείς να εξετάζει πως αλλαγή του offside σημαίνει αλλαγή του τρόπου που παίζεται το ποδόσφαιρο.

Οι μήνες πέρασαν, τα γκολ έγιναν περισσότερα και με γεωμετρική πρόοδο αυξήθηκε η ένταση στα social. Βροχή τα tweet και τα screenshots, ξέχειλα με το συναίσθημα της στιγμής, με τα media να κρατούν αμείωτο το ρυθμό με άρθρα και τηλεοπτικές συζητήσεις. Ντροπή, αίσχος, οδυρμός για το ποδόσφαιρο "που καταστρέφεται από το VAR και κάτι πρέπει να γίνει με το offside".

Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΜΕΣΑ: ΕΝΑ ΣΩΜΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ OFFSIDE

Κάπως έτσι φτάσαμε στα τέλη του Δεκεμβρίου, για να έρθει το πρώτο επίσημο χτύπημα. Αξιόπιστο ρεπορτάζ των Times αποκάλυπτε πως η FIFA σκέφτεται σοβαρά την αλλαγή του κανονισμού του offside.

Πλέον αυτή η συζήτηση είναι απολύτως πραγματική και ταυτόχρονα εφιαλτική. Νέο ρεπορτάζ των Times, με δηλώσεις του Βενγκέρ, για τις αλλαγές που θα προτείνει ο Γάλλος, ως υπεύθυνος της FIFA για τους κανονισμούς, στο ετήσιο συμβούλιο της IFAB, που φέτος είναι προγραμματισμένο για τις 29 Φεβρουαρίου

Τι θέλουν να αλλάξουν στο offside η FIFA και ο Βενγκέρ; Η πρόταση είναι πως ΔΕΝ θα είναι offside αν καλύπτεται έστω και ένα μέρος του σώματος του επιτιθέμενου. Η πρόταση είναι να πάμε από το “πρέπει να καλύπτεσαι ολόκληρος” στο “μπορείς να είσαι ένα μέτρο μπροστά, αρκεί να καλύπτεται έστω και ένα μέρος του σώματός σου”.

Να σας το κάνουμε και εικόνα; Δείτε το γράφημα του BBC. Η φάση αριστερά ΔΕΝ θα είναι offside. Ο επιθετικός είναι σχεδόν ένα σώμα μπροστά, αλλά δεν θα πειράζει, γιατί καλύπτεται έστω ένα μέρος του. Πλέον offside θα είναι μόνο η φάση στα δεξιά, μόνο τότε θα να είναι κάποιος εκτεθειμένος. Θέλετε κι άλλη εικόνα; Ο Στέρλινγκ που στη φωτό έχει πάει με photoshop πολύ πιο μπροστά ΔΕΝ θα είναι offside, αφού καλύπτεται το παπούτσι του. Οι δύο παίκτες της Σίτι στην κεντρική φωτογραφία του κειμένου ΔΕΝ θα είναι offside.

Και δεν πρόκειται για πρόταση που θα μπει υπό εξέταση, αλλά για κανονισμό που ο Βενγκέρ θέλει να βάλει σε ισχύ άμεσα, από το Euro που έρχεται το καλοκαίρι! Κατευθείαν, χωρίς τις δοκιμές που πάντα γίνονται σε τουρνουά μικρότερων ηλικιών, η FIFA σκέφτεται άμεσα να αλλάξει το πως παίζεται το ποδόσφαιρο.

(Χθες το βράδυ ο Βενγκέρ, κι ενώ το κείμενο είχε ολοκληρωθεί, έκανε διορθωτική δήλωση: "Ηταν απλώς μια σκέψη που αξίζει να κάνουμε, ξέρω πολύ καλά πως οι κανόνες περνούν από διαδικασία έγκρισης". Προφανώς, ο Αλσατός και η FIFA γνώρισαν κατακραυγή γι'αυτά που σκέφτονται. Πάμε να δούμε γιατί είναι δίκαιη αυτή η κατακραυγή και γιατί δεν έχουν κανέναν λόγο να σκέφτονται αλλαγές στο offside.)

ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑΣ: ΕΓΙΝΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΘΕ 20 ΜΑΤΣ

Ο ορισμός της παράνοιας, της ηλιθιότητας. Για να μην νιώθουμε έξαλλοι για τα γκολ που ακυρώνονται για εκατοστά, είμαστε έτοιμοι να αλλάξουμε ριζικά τον τρόπο που παίζεται το ποδόσφαιρο, χωρίς το ίδιο το παιχνίδι να έχει το παραμικρό πρόβλημα. Γρήγορα κιόλας, άμεσα, λες και υπάρχει κάποια καταστροφή που πρέπει να ελέγξουμε, να περιορίσουμε.

"Συμβαίνει συνέχεια", λέει και γράφει ο έξαλλος θεατής, όταν το χιλιοστό ακυρώνει το γκολ. Δεν κάθισε να τα μετρήσει βέβαια. Το βλέπει να συμβαίνει στο ματς που παρακολουθεί, το γκολ ακυρώνεται και λέει "να, αυτό γίνεται σε κάθε ματς". Το συναίσθημά του είναι αυτό που μετράει τη συχνότητα. Επειδή δεν του αρέσει, αυτομάτως είναι κάτι που "συμβαίνει συνέχεια".

Κι έτσι το σπάνιο γίνεται μόνιμο πρόβλημα που πρέπει να λυθεί. Ναι, σπάνιο. Στη φετινή Premier League έχουν ακυρωθεί 27 γκολ για offside. Θέλετε να πούμε πως είναι ΟΛΑ οριακά, στο ένα εκατοστό που εξοργίζει τον κόσμο, όπως η φάση στη φωτογραφία; ΟΚ, τότε αυτή η οριακή φάση συμβαίνει μία φορά κάθε δέκα ματς. Προφανώς όμως και δεν είναι όλα τόσο οριακά. Οι φάσεις που ένα γκολ ακυρώνεται για ένα εκατοστό, για τον ώμο ή το τακουνάκι στο παπούτσι δεν είναι πάνω από δέκα. Είμαστε έτοιμοι να αλλάξουμε το ποδόσφαιρο, να σβήσουμε αυτό που παρακολουθούμε για κάτι που συμβαίνει μία φορά στα 20 ματς και αν.

Αυτός είναι ο θρίαμβος της ηλιθιότητας. Ο Τραμπ πρόεδρος των ΗΠΑ, οι ηλίθιες που δεν εμβολιάζουν τα παιδιά τους, οι ηλίθιοι που πιστεύουν στην Επίπεδη Γη και το ποδόσφαιρο που αλλάζει τον τρόπο που παίζεται για κάτι που συμβαίνει ΜΙΑ ΦΟΡΑ στο 5% των αγώνων.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΜΕ;

Τα παιχνίδια αλλάζουν ριζικά όταν υπάρχει πρόβλημα στον τρόπο που παίζονται, θα σας το εξηγήσουμε στη συνέχεια του κειμένου. Αυτή τη στιγμή υπάρχει κάποιο πρόβλημα στο θέαμα που παρακολουθούμε; Είναι βρώμικο το παιχνίδι και θέλουν αλλαγές οι κανονισμοί για τις κάρτες; Είναι αργό; Είναι συντηρητικό; Υπάρχει κάποιο πρόβλημα για την επιθετικότητα, μπαίνουν λίγα γκολ; Επιβραβεύεται η άμυνα και θέλουμε να δώσουμε κάπου έξτρα πλεονέκτημα; Γκρινιάζει ο κόσμος για το θέαμα, αδειάζουν τα γήπεδα, πέφτει η τηλεθέαση;

Υπάρχει κάποιο πρόβλημα σε όλα τα ματς; Στα περισσότερα; Έστω στα μισά; Όχι. Τίποτα. Αυτή τη στιγμή ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΠΑΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ και η FIFA με τον Βενγκέρ είναι έτοιμοι να τραβήξουν μια μολυβιά και να σβήσουν το παιχνίδι που απολαμβάνουμε. Για γκολ που ακυρώνονται μία φορά στα 20 ματς. Βαφτίσαμε πρόβλημα το τίποτα και για να το λύσουμε θα διαλύσουμε τον τρόπο που παίζεται το ποδόσφαιρο.

ΤΙ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ; ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ

Τι νομίζετε πως θα συμβεί αν όντως αλλάξει ο κανονισμός; Οι ομάδες θα κρατήσουν τον ίδιο τρόπο παιχνιδιού και θα λένε “δεν πειράζει που κάθε 5 λεπτά τρώμε τετ-α-τετ”; Πιστεύετε πως οι αμυντικές γραμμές θα παραμείνουν στη θέση τους ή θα ανέβουν ακόμα πιο ψηλά; Προφανώς και όχι. Θα συμβεί ό,τι και το 1990, όλοι θα πάνε προς τα πίσω. Το ξέρουμε γιατί συνέβη στην τελευταία μεγάλη αλλαγή του offside, θα το εξηγήσουμε στη συνέχεια του κειμένου. Κάθε φορά που ο επιτιθέμενος αποκτά πλεονέκτημα λόγω κανονισμού, η πρώτη αντίδραση είναι η συντήρηση, η προφύλαξη.

Τι πιστεύετε πως θα γίνει με το ρυθμό του παιχνιδιού, με το τρελό φλιπεράκι που βλέπουμε στο κέντρο, με τη λυσσαλέα μάχη της κατοχής απέναντι στην ανάκτηση της μπάλας;

Πως θα υπάρχουν μάχες στο κέντρο του γηπέδου, όταν σχεδόν αναγκαστικά οι γραμμές της άμυνας θα πάνε 10-20, ίσως και 30 μέτρα πιο πίσω; Οι χώροι θα ανοίξουν, το κέντρο του γηπέδου θα μοιάζει σαν να έχει σκάσει βόμβα, τίποτα δεν θα συμβαίνει εκεί. Δεν θα λέμε “κάποιος να πάει στην μπάλα, πιέστε”, θα φωνάζουμε “τρέξτε προς τα πίσω μη φύγει κανείς μόνος του”.

Θα θυμηθούμε ξανά το περίπτερο των παιδικών μας χρόνων, της αλάνας. Θα στέκεται ένας επιθετικός καθαρά offside και θα περιμένει. Μόλις είναι έτοιμη να γίνει η πάσα, θα απλώνει το ένα το πόδι για να καλυφθεί και μετά θα τρέχει προς τα εμπρός, εντελώς νόμιμα. Πλέον το να είσαι offside θα είναι σπάνιο, το πιο πιθανό θα είναι πως θα καλύπτεσαι.

Η επιθετική ανάπτυξη θα είναι άχρηστη, περιττή. Τι να τις κάνεις τις αλλαγές θέσεων, τις πάσες σε μικρό χώρο, τις συγχρονισμένες κινήσεις που φέρνουν τον συμπαίκτη σου μέσα στην περιοχή σε θέση εκτέλεσης; Πέτα την μπάλα μπροστά και όλο και κάποιος θα τρέξει να την πιάσει. Το ποδόσφαιρο θα γίνει NFL, οι μακρινές μπαλιές ανά παιχνίδι θα ταβανιάσουν, θα γίνουν ο κανόνας. Τι ανάπτυξη και βλακείες, γιόμα μπροστά, να φύγει κάποιος μόνος του.

Τίποτα απ’όσα βλέπετε στο χορτάρι δεν θα είναι ίδιο. Ούτε καν τα φάουλ που εκτελούνται με σέντρα στην περιοχή, αυτά που οι αμυνόμενοι κρατούν ψηλά την ευθεία της άμυνας και όλα κρίνονται στην κόψη του ξυραφιού. Ακόμα και αυτό θα αλλάξει, οι άμυνες θα πάνε στη μικρή περιοχή. Και εκεί; Χαμός. Οι επιτιθέμενοι θα σπρώχνονται μπροστά στο τέρμα, έτοιμοι να σκοράρουν. "Δεν μπορεί, όλο και κάποιος θα καλύπτει το πίσω πόδι μου, τρέξτε όλοι μαζί προς την μπάλα για να το βάλουμε".

Όλα αυτά βέβαια δεν θα εφαρμοστούν μόνο όπου υπάρχει VAR, αλλά θα γίνουν σε όλα τα γήπεδα του κόσμου. Θα αλλάξουν όλοι οι αγώνες ποδοσφαίρου επειδή σε πέντε πρωταθλήματα και στο Champions League υπάρχει η συγκεκριμένη τεχνολογία των 3d γραμμών. Οι επόπτες βέβαια δεν θα σηκώσουν ξανά τη σημαία. Θα τα αφήνουν όλα και μετά θα κοιτάμε πάλι εξονυχιστικά το αν το ένα πόδι καλύπτεται. Μόνο που αυτό θα συμβαίνει στο ένα μέτρο μπροστά. Άρα; Άρα ο εξονυχιστικός έλεγχος που τώρα εκνευρίζει θα συμβαίνει πολύ περισσότερες φορές στο μέλλον. Βασικά θα συμβαίνει συνέχεια και μετά θα περιμένουμε να δούμε αν μετράει.

Αυτό που τώρα ενοχλεί και συμβαίνει μια φορά στα 20 ματς, τώρα θα συμβαίνει πολύ πιο συχνά, ίσως και σε κάθε αγώνα. Όλοι αυτοί που ήταν έξαλλοι, ξαφνικά θα δουν αυτό που τους ενοχλεί να πολλαπλασιάζεται, ο έλεγχος του VAR θα είναι ασταμάτητος.

Τώρα ο κόσμος οργίζεται που ίσως σε 2-3 φορές σε όλη τη σεζόν το VAR μπορεί να στερήσει ένα γκολ από την ομάδα του για ένα εκατοστό. Αν εφαρμοστεί ο κανονισμός, θα βλέπει την ομάδα του να τρώει γκολ που ο αντίπαλος θα είναι ένα σώμα μπροστά. Πως θα νιώσει; Ποντάρω στην οργή και δεν χάνω, γιατί η οργή οδηγεί τα χέρια στο πληκτρολόγιο των social.

ΑΝ ΤΟΥΣ ΕΝΟΧΛΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ, ΑΣ ΚΑΤΑΡΓΗΣΟΥΝ ΤΟ VAR

Ο χρόνος θα δείξει πόσα από τα παραπάνω θα συμβούν. Κι όταν ο χρόνος περάσει, τότε θα σκεφτούμε πως αλλάξαμε το υπέροχο ποδόσφαιρο του 2020 για μας ενοχλούσαν 15 φάσεις το χρόνο. Για το στιγμιότυπο των δύο παικτών, θα αλλάξει σε μια μέρα ο τρόπος που προπονούνται, κινούνται και παίζουν και οι 22 ποδοσφαιριστές στο γήπεδο.

Αξίζουν να συμβούν όλα τα παραπάνω ή κάποια απ'αυτά επειδή κάποιες φορές ακυρώνεται ένα γκολ για εκατοστά; Γιατί πρέπει να αλλάξει το ποδόσφαιρο; Σε όποιον δεν αρέσει το αποτέλεσμα της χρησής του VAR μπορεί απλώς να το καταργήσει ή να τροποποιήσει τον τρόπο που αυτό χρησιμοποιείται. Στο χέρι της κάθε Λίγκας είναι να πει "δεν θέλω VAR" και να τελειώνει η υπόθεση. Από που κι ως που η FIFA θεώρησε πως υπάρχει κάποιο τεράστιο πρόβλημα στο ποδόσφαιρο και τρέχει να του αλλάξει τα φώτα σε όλα τα γήπεδα του κόσμου; Τι μας ενοχλεί στον τρόπο που παίζεται το παιχνίδι και θέλουμε να το αντικαταστήσουμε με κάτι άλλο;

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΑΛΛΑΓΗ ΗΤΑΝ ΠΡΙΝ 30 ΧΡΟΝΙΑ

Και μην αμφιβάλλετε πως το offside μπορεί μέσα σε μια μέρα να αλλάξει εντελώς το ποδόσφαιρο. Ισχύει, με τη διαφορά πως αυτή η παρέμβαση γίνεται μόνο όταν το ποδόσφαιρο έχει πρόβλημα, όχι χωρίς λόγο. Ας το αποδείξουμε

Η τελευταία μεγάλη αλλαγή στο offside ήρθε το 1990. Μέχρι τότε για να καλύπτεσαι έπρεπε να είσαι ΠΙΣΩ από τον τελευταίο αμυνόμενο. Εντελώς πίσω, ξεκάθαρα μακριά από το σώμα του. Αν ήσουν έστω και λίγο στην ίδια ευθεία, η σημαία σηκωνόταν. Και εννοείται πως δεν υπήρχε και η οδηγία της αμφιβολίας, το "αν δεν ξέρεις το αφήνεις" και σαν να μην έφτανε αυτό, η σημαία σηκωνόταν ακόμα κι αν ο εκτεθειμένος παίκτης δεν είχε συμμετοχή στη φάση.

Και γιατί άλλαξε τότε ο κανονισμός; Γιατί η ευθεία δόθηκε στον επιτιθέμενο και μετά δόθηκε η αμφιβολία; Απάντηση: Γιατί το ίδιο το παιχνίδι είχε σοβαρό πρόβλημα στον τρόπο που παιζόταν. Όχι γιατί ήμασταν έξαλλοι στα social media για μερικές φάσεις, αλλά γιατί το ποδόσφαιρο είχε πάρει πολύ άσχημο δρόμο και θα πήγαινε σε ακόμα χειρότερο αν δεν άλλαζε κάτι.

ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΟΥ ΛΥΘΗΚΕ ΜΕ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ OFFSIDE ΤΟ 1990

Ποια ήταν η κορυφαία ομάδα στα τέλη της δεκαετίας του 80; Η Μίλαν του Σάκι, η Μίλαν των Ολλανδών, με Ράικαρντ, Φαν Μπάστεν και Γκούλιτ, η Μίλαν του Μπαρέζι, του Μαλντίνι, του Ντοναντόνι, του Κοστακούρτα και του Αντσελότι. Μία από τις κορυφαίες και πιο επιδραστικές ομάδες όλων των εποχών.

Στην πρώτη σεζόν του ο Σάκι το 1988, η Μίλαν πήρε το πρωτάθλημα μετά από εννέα χρόνια, ενώ πήρε και δύο σερί Πρωταθλητριών, το 1989 και το 1990: η τελευταία ομάδα που το πέτυχε μέχρι να το καταφέρει 27 χρόνια μετά η Ρεάλ του Ζιντάν.

Πάμε να δούμε λίγο Μίλαν του Σάκι, για να δείτε πως έπαιζε η κορυφαία ομάδα της εποχής; Δείτε στο βίντεο ποιο ήταν το πρόβλημα που έφερε την αλλαγή του offside.

Είμαι σχεδόν βέβαιος πως είστε σοκαρισμένοι, με το στόμα ανοιχτό. Αυτό ήταν το πρες, το μεγάλο όπλο της κορυφαίας ομάδας. Έτρεχαν προς την μπάλα όλοι μαζί, άτακτα, χωρίς να νοιάζονται για την ευθεία, ακόμα και πέντε παίκτες μαζί πάνω στον αντίπαλο.

Και η Μίλαν δεν παίζει με την Μπρέσια ή την Κατάνια στο βίντεο. Η ομάδα με τα μπλε στο ένα ματς και τα λευκά στο άλλο είναι η Ρεάλ Μαδρίτης. Τα στιγμιότυπα είναι από τους ημιτελικούς του Πρωταθλητριών το 1989: έτσι έπαιζε η κορυφαία ομάδα της Ευρώπης σε μεγαλύτερα ματς της σεζόν, έτσι διέλυσε με 5-0 τη Ρεάλ στο Μιλάνο μετά το 1-1 του πρώτου αγώνα στο Μπερναμπέου.

Εικόνα που μοιάζει να μην προέρχεται από αγώνα ποδοσφαίρου. Κι όμως, είναι ποδόσφαιρο που έμεινε στην ιστορία, που υμνείται μέχρι και σήμερα. Αυτή ήταν η καλύτερη ομάδα, η απίστευτη εικόνα των δέκα ποδοσφαιριστών που τρέχουν όλοι μαζί προς τα πάνω και προς την μπάλα, ακόμα και στη σέντρα, χωρίς να φοβούνται πως οι αντίπαλοι θα βρουν άπειρα τετ-α-τετ. Όχι μόνο δεν κινδύνευαν, αλλά ήταν η ομάδα που πήρε το πρωτάθλημα του 1987 με 14 γκολ παθητικό σε 30 αγώνες. Όλοι ήθελαν να μοιάζουν στη Μίλαν.

Ήταν θέμα χρόνου αυτή η τακτική να βρει μιμητές, αφού ο κορυφαίος πάντα αλλάζει τον τρόπου σκέφτονται και δρουν οι υπόλοιποι. Ήταν θέμα χρόνου το ποδόσφαιρο να γίνει ένα παιχνίδι που δέκα παίκτες τρέχουν προς την μπάλα, σαν παιδιά σε προαύλιο δημοτικού σχολίου.

Έχει σήμερα που μιλάμε το παιχνίδι κάποιο πρόβλημα αντίστοιχο με εκείνο του 1990; Υπάρχει εικόνα στο χορτάρι που να φωνάζει πως χρειάζεται κάποια αλλαγή; Όχι. Υπάρχουν φάσεις κάθε 20 ματς. Και γι'αυτές είμαστε έτοιμοι για ολικό restart.

Το 1990 το ποδόσφαιρο είχε πρόβλημα. Και η λύση δόθηκε άμεσα. Μετά το δεύτερο Πρωταθλητριών της Μίλαν το 1990, ακολούθησε το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ιταλίας. Μέχρι και σήμερα είναι το Μουντιάλ με τα λιγότερα γκολ στην ιστορία, μόλις 2.21 τέρματα ανά αγώνα. Όλοι συζητούσαν σοβαρά πως αυτό το πράγμα δεν μπορεί να συνεχιστεί.

Η FIFA έτρεμε στην ιδέα της κατεύθυνσης που είχε πάρει το ποδόσφαιρο, ειδικά στη σκέψη πως το επόμενο Μουντιάλ θα γινόταν στις ΗΠΑ. Πως θα άνοιγε την αγορά της Αμερικής ένα παιχνίδι χωρίς γκολ, με δέκα παίκτες να τρέχουν προς την μπάλα και επόπτες να σηκώνουν τη σημαία κάθε ένα λεπτό; Κι έτσι, στις 25 Ιουλίου του 1990, μόλις 17 μέρες μετά τον τελικό του Μουντιάλ, η FIFA άλλαξε τον κανονισμό του offside. Πλέον ο επιθετικός δεν χρειαζόταν να βρίσκεται πίσω από τον τελευταίο αμυνόμενο, αυτό που απαγορευόταν πλέον ήταν να βρίσκεται πιο μπροστά.

Λίγο αργότερα προστέθηκαν και άλλα, όπως η οδηγία "για την αμφιβολία", αυτές για το παθητικό offside, για το αν μετράνε τα χέρια των επιτιθέμενων, κτλ.

Γι’αυτό άλλαξε τότε το offside. Όχι για οριακές φάσεις που συμβαίνουν κάθε 20 ματς, αλλά γιατί όλη η εικόνα των 90 λεπτών ήταν προβληματική. Και με το που άλλαξε το offside, αμέσως άλλαξε και η εικόνα.

Η ΑΛΛΑΓΗ ΕΦΕΡΕ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΕΡΘΕΙ Η ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ

Το πρες εξαφανίστηκε: ποιος θα έβγαινε να πιέσει όταν πλέον ήταν πολύ πιθανό να τον “τρυπήσουν” στην πλάτη της άμυνας; Η έκφραση “τεχνητό offside” χάθηκε από το λεξιλόγιο των σπίκερ και των οπαδών. Και που πήγαν οι άμυνες; Μέσα στη μεγάλη περιοχή. Μόνο χαζοί θα έπαιζαν ψηλά υπό τέτοιες συνθήκες.

Το ποδόσφαιρο έφυγε από το κέντρο του γηπέδου και πήγε στις δύο περιοχές. Κάθε ομάδα προσπαθούσε να παίζει όσο πιο χαμηλά γίνεται όταν βρισκόταν σε θέση άμυνας. Στην ουσία η αλλαγή του κανονισμού οδήγησε τις ομάδες σε πολύ συντηρητική λογική. Κάπως έτσι φτάσαμε στη δεκαετία του 2000, όπου τα τρόπαια τα έπαιρναν πλέον συχνά οι ομάδες που απλώς έπαιζαν πίσω από τη μπάλα, όπου τα νοκ-άουτ του Champions League είχαν 2-3 γκολ και στα δύο ματς μαζί.

Έπρεπε να περάσουν 20 χρόνια, για να έρθει η Μπαρτσελόνα του Γκουαρδιόλα, να παρασύρει κι άλλες ομάδες για να φτιαχτεί στην προηγούμενη δεκαετία το υπέροχο ποδόσφαιρο του σήμερα.