Το ταλέντο του Juan Sebastián Verón ήταν αδιαμφισβήτητο. Μόνο που για να μπορεί να αναδειχθεί, έπρεπε να υπάρχουν συγκεκριμένες συνθήκες. Δεν τις βρήκε στην Αγγλία. Έζησε. Τον Γενάρη θα επιστρέψει στα γήπεδα, στα 41, γιατί... εκεί τον έστειλαν οι οπαδοί της Estudiantes. Πώς; Να διαβάσεις, για να μάθεις.

Tην ημέρα που γεννήθηκε (9/3/1975), ο πατέρας του Juan Ramón Verón είχε παιχνίδι. Ο κορυφαίος επιθετικός της Εstudiantes έπαιζε εναντίον της Gimansia. Σκόραρε με κεφαλιά και μετά επιδόθηκε "σε έναν τραγικό χορό", όπως είχε παραδεχθεί στην Clarin. Εκεί αποκάλυψε πως το πρωί του αγώνα είχε πάρει άδεια, για να πάει στο μαιευτήριο και να δει για πρώτη φορά τον γιο που είχαν αποκτήσει με τη Cecilia. Ο "Μάγος" όπως τον αποκαλούσαν στη χώρα του, ήταν ο λόγος της επιτυχίας των "φοιτητών" στη δεκαετία του '60. Ψηλά στη λίστα με τα highlights της καριέρας του, ήταν το γκολ που είχε βάλει στο Old Trafford, στα δίχτυα της Manchester United, στο Intercontinental Cup της σεζόν 1968-69. Είχε παίξει και στον Παναθηναϊκό, από το 1972 έως το 1975, στην πρώτη και τελευταία έξοδο από τη χώρα του, για δουλειά. Δες όμως, το γκολ στο Intercontinental Cup.

Όταν λοιπόν, εμφανίστηκε στα γήπεδα ο Juan Sebastián Verón (γεγονός φυσιολογικό, δεδομένου του θαυμασμού που έτρεφε για τον πατέρα του "και φυσικά, δεν διέφερα από τα άλλα αγόρια. Και για εμένα το καλύτερο δώρο ήταν μια μπάλα ποδοσφαίρου"), το παρατσούκλι ήταν έτοιμο: o μικρός μάγος (La Brujita). Ήταν αυτός που ανέλαβε την επιστροφή της Estudiantes στην πρώτη κατηγορία (το 1994 έπεσε, το 1995 ανέβηκε), πριν τον πουλήσουν στη Boca Juniors, όπου βρέθηκε παρέα με τους Diego Maradona, Claudio Caniggia και Kily Gonzalez. Έχει πει πως "το καλύτερο δώρο που 'χω πάρει ποτέ στο ποδόσφαιρο ήταν από τον Maradona. Μολονότι ήμουν ο μικρότερος σε ηλικία, παίκτης, μου φερόταν όπως φερόταν σε όλους τους άλλους. Μια μέρα, ενώ ήμασταν στο ξενοδοχείο, κάλεσε όλους τους μικρούς στο δωμάτιο του. Μας είπε "έχω ένα δώρο για εσάς" και μας έδωσε από ένα κουτί. Μέσα είχε ένα Rolex. Έως εκείνη την ημέρα, φορούσα πλαστικά ρολόγια. Το πιο πολυτελές, ήταν ένα Casio με αριθμομηχανή. Έχω ακόμα το ρολόι του Diego".

Μετείχε σε 17 ματς, έγινε και διεθνής για πρώτη φορά -με την ανδρών. Είχε ήδη γίνει γνωστός, ως κορυφαίος μέσος, ο οποίος είχε χαρακτηριστική χάρη και έφεση στον έλεγχο του ρυθμού, αλλά και της κατεύθυνσης ενός play. Είχε και εξαιρετική ντρίμπλα, όπως και την ικανότητα να "σπάει" τις αντίπαλες άμυνες και να βρίσκει ελεύθερους τους επιθετικούς του. Μια στο τόσο, αναλάμβανε εκείνος το σκοράρισμα, με εντυπωσιακά σουτ.

O Sven-Göran Eriksson ήταν αυτός που τον έφερε στην Ευρώπη, το 1996, όταν τον κάλεσε στη Sampdoria. Τότε ξεκίνησε η σχέση αγάπης με τη Serie A. "Ο Diego δεν ήθελε να πάω, αλλά στο τέλος συμφώνησε. Μου είπε να απολαύσω το ιταλικό ποδόσφαιρο και να έχω υπομονή, γιατί η προσαρμογή δεν θα ήταν εύκολη. Είχε δίκιο". Ο ρυθμός του, ο τρόπος που αγωνιζόταν ταίριαζε απόλυτα σε ό,τι συνέβαινε στην Ιταλία.

Εν τω μεταξύ, περνούσε ωραία και όταν δεν ήταν στο γήπεδο. "Ο ιδανικός για να το... σκάμε ήταν ο Christian Karembeu. Ήταν όμορφος, αστείος, ταίριαζε με όλους και μιλούσε γαλλικά, αγγλικά, ιταλικά και ισπανικά. Μας "έπιασαν" πολλές από τις φορές που κάναμε εξόδους. Μια φορά, μας εντόπισε ο ίδιος ο προπονητής και... μάλλον δεν ήταν πολύ χαρούμενος". Το 1998, μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο, έγινε μέλος της ζάμπλουτης Parma (για 17.6 εκατ. ευρώ) απ' όπου έφυγε μια σεζόν αργότερα, ως κάτοχος του Coppa Italia και του UEFA Cup και ο τύπος που έδινε ασίστ στον Hernan Crespo. Τότε γιατί έφυγε; Γιατί τον κάλεσε πάλι, ο Eriksson, αυτή τη φορά στη Lazio -για 21 εκατ. ευρώ.

“Borombombom, tira la bomba, Vero Verón"

Ο Αργεντινός είχε ομολογήσει πως ο Σουηδός "ήταν σαν πατέρας για εμένα, εκείνες τις πρώτες ημέρες μακριά από το σπίτι". Στους "Biancocelesti" είχε τη δυνατότητα να αποτελέσει μέλος μιας... εξαιρετικής σύνθεσης που εμφάνιζε η ομάδα στο κέντρο και στην οποία εμπλέκονταν οι Pavel Nedved, Dejan Stankovic, Matias Almeida και Diego Simone. Μαζί πήραν το 2000 το Scudetto, το Coppa Italia και το Super Cup της γείτονας. Τότε μπήκε στη λίστα με τους καλύτερους παίκτες του πλανήτη. Το ποδόσφαιρο φαινόταν τόσο εύκολο, όταν αγωνιζόταν εκείνος. Μάλιστα, κατηγορήθηκε και για... ελλειπή προσπάθεια, διότι ποτέ δεν έδειχνε να προσπαθεί πάρα πολύ για ό,τι έκανε. Εμπιστευόταν τις αθλητικές του ικανότητες και την μοναδική τεχνική του. Βοηθούσε και το γεγονός ότι πάντα είχε δίπλα του... εργάτες. Όπως ο Simeone. Ο κόσμος στις εξέδρες φώναζε "πέτα τη βόμβα, Verón" και η ζωή συνεχιζόταν.

Όλα καλά μέχρι εδώ; Ε, σιγά μην συνεχίζονταν έτσι. Τον Φεβρουάριο του 2000 έγινε αντικείμενο εισαγγελικής έρευνας. Η αστυνομία εξέταζε πλήθος περιπτώσεων με παίκτες που πήραν το ιταλικό διαβατήριο, χωρίς απαραίτητα να το δικαιούνται, προκειμένου να αγωνίζονται ως κοινοτικοί. Η αφορμή δόθηκε όταν οι Silva Warley και Valentim Alberto, της Udinese, είχαν συλληφθεί στη Βαρσοβία, με πλαστά πορτογαλικά διαβατήρια. Ακολούθησαν άλλοι δυο παίκτες (ένας Βραζιλιάνος και ένας Ουρουγουανός) και μετά άρχισαν οι έρευνες.

Ο Vincenzo Morabito, εκπρόσωπος της Lazio είχε δηλώσει "δεν βρίσκεις τα πλαστά διαβατήρια, σαν τα πασχαλινά αβγά. Κάποιος τα προσφέρει στους παίκτες και φοβάμαι πως έχει συσταθεί εγκληματική οργάνωση, από ατζέντηδες. Ελπίζω να αποκαλυφθεί η αλήθεια και να τιμωρηθούν αυτοί που είναι υπεύθυνοι". Ο Verón επέμεινε πως είχε σχέση με τη νότια Ιταλία (τη Calabria), αλλά τα χαρτιά του είχαν θέματα. Εν τέλει, αθωώθηκε, αλλά είχε δηλώσει τη δυσαρέσκεια του για τη στήριξη που δεν έλαβε από την ομάδα του και εξήγησε πως δεν είχε την παραμικρή διάθεση πια να μείνει στη Ρώμη.Έφυγε από την Ιταλία, έχοντας κατακτήσει έξι τρόπαια, σε τρία χρόνια.

Η αλήθεια είναι πως δεν δυσκολεύτηκε ιδιαίτερα να βρει δουλειά. Πήγε στη Manchester United, για το ποσό ρεκόρ των 42.5 εκατ. ευρώ και έγινε ο καλύτερος μέσος του πλανήτη. "Μίλησα με τον κ. Eriksson για ώρες και με παρότρυνε να συνεχίσω την καριέρα μου στην Αγγλία. Μου έδωσε και πολλές πολύτιμες συμβουλές", είχε πει στην Daily Mirror, μαζί και ότι "πάντα ήθελα να παίξω στη Man United, μια ομάδα που είναι μεγαλύτερη από τον οποιονδήποτε παίκτη. Ο πατέρας μου, μου έχει πει πολλές ιστορίες για τον Best, τον Law, τον Charlton. Βρεθήκαμε αντίπαλοι το 1999, στο Super Cup του Monaco. Η Lazio νίκησε, αλλά η United έκανε το treble".

Οι Άγγλοι έκαναν και κάτι που μέτρησε περισσότερο από όλα: τον προσέγγισαν ενόσω ήταν σε εξέλιξη το δικαστικό θέμα με το διαβατήριο "και ένιωσα πως είναι δίπλα μου. Επιπροσθέτως, ο θείος μου (Alejandra Sabella, προπονητής της Αργεντινής στο Παγκόσμιο του 2014) μου είπε να το δοκιμάσε και είχα λόγους να τον ακούσω, αφού είχε παίξει στη Sheffield και τη Leeds, ενώ και η σύζυγος μου ήταν "ανοιχτή" στην προοπτική μετακόμισης". Οπότε δεν είχε και κάτι να χάσει. Ο Stefano Bozzi του BBC τον είχε συγκρίνει με τον καλύτερο του είδους, όλων των εποχών: τον Zinedine Zidane.

"Ο Αργεντινός είναι δυναμικός μέσος-στρατηγός, ο οποίος μαζί με τον Roy Keane θα συστήσουν ένα μοναδικό κέντρο για τη United. Θα ενισχύσουν την περιοχή, στην οποία ήταν ευάλωτη η ομάδα στο Champions League της περασμένης περιόδου. Ο Veron έχει ευλογηθεί και με συγκεκριμένες επιθετικές αρετές, είναι παίκτης που έχει όλα τα τρικ στο μενού του και ακριβή τακτική γνώση, σε κάθε κατάσταση. Είναι από τους καλύτερους πασέρ που έχει βγάλει ποτέ το παιχνίδι και λατρεύει να κουβαλά την μπάλα μέχρι μέσα. Επίσης, σκοράρει και μάλιστα, με θεαματικό τρόπο. Το παιχνίδι του είναι πιο ολοκληρωμένο από αυτό του Zidane".

"Είστε όλοι γαμ... ηλίθιοι"

Σημείωση: ο Sir Alex Ferguson είχε πει πως θα εγκαταλείψει, στο τέλος της σεζόν 2001-02. Όπως πιθανόν να κατάλαβες, το πήρε πίσω. Για αρχή, ο Verón σκόραρε σε όλα τα ματς της United τον Σεπτέμβριο του 2001. Χρειάστηκε το χρόνο του για να προσαρμοστεί στον πιο γρήγορο ρυθμό της Premiership και σε αυτό το διάστημα και φυσικά (φευ), γνώρισε την αμφισβήτηση. Ώσπου τη δεύτερη χρονιά άρχισε να ρολάρει και να σκοράρει σε διαδοχικά ματς, στην Αγγλία και το Champions League.

Αυτό που δεν έγινε, ήταν να συνεργαστεί ιδανικά με τον Keane. Η πραγματικότητα ήταν πως το παιχνίδι του ενός ακύρωνε το παιχνίδι του άλλου, γιατί ο Keane δεν ήταν εργάτης. Ενδεχομένως αν τους δινόταν χρόνο, να έβρισκαν τον τρόπο. Δεν του δόθηκε. Ο Verón... τραυματίστηκε (ξανά και ξανά), η Arsenal πήρε το πρωτάθλημα, η Manchester United αποκλείστηκε στο Champions League από την Bayer και όταν τα media άρχισαν να επιτίθενται στον Ferguson, για την εμπιστοσύνη που έδειχνε στον Αργεντινό, εκείνος απάντησε "ο Veron είναι ένας γαμ... εκπληκτικός παίκτης και όλοι εσείς είστε γαμ... ηλίθιοι".

Τον Ιανουάριο του 2002, πριν καν συμπληρώσει χρόνο στη Manchester United, η Guardian κάλεσε "τον πιο ακριβοπληρωμένο παίκτη στη Βρετανία", με τις περισσότερες πωλήσεις σε φανέλες, να εξηγηθεί. Να πει αν ισχύουν οι φήμες που τον ήθελαν να έχει χαράξει πορεία επιστροφής στη Ρώμη και τη Lazio. Για αρχή, θύμισε ότι "είναι φυσιολογικό. Αυτό κάνουν τα media: αναζητούν μια ιστορία ή... δημιουργούν μια ιστορία. Ίσως να το βλέπω ως φυσιολογικό, γιατί έμαθα με το δύσκολο τρόπο. Όσα ακούγονται για τη Lazio μου είναι αδιάφορα, γιατί δεν είναι αλήθεια. Ενδεχομένως εκείνοι να ενδιαφέρονται για την επιστροφή μου, αλλά έχω ξεκαθαρίσει πως είμαι ευτυχισμένος εδώ που είμαι. Ίσως τα πράγματα να εξελιχθούν εξαιρετικά ή λιγότερο καλά για εμένα στη Man United, αλλά αυτό δεν αλλάζει τον τρόπο που βλέπω τον οργανισμό, την ομάδα, το αγγλικό ποδόσφαιρο και τους Άγγλους που μου έχουν φερθεί περίφημα".

Είχε πει ή όχι σε συνέντευξη του σε ιταλική εφημερίδα πως αγαπά τη Lazio; "Ναι, αλλά αν διαβάσετε όλο το περιεχόμενο θα διαπιστώσετε πως το νόημα είναι άρδην διαφορετικό από αυτό του τίτλου που έλεγε "θέλω να επιστρέψω". Ο κόσμος των "Κόκκινων διαβόλων" έδειχνε να 'χει χάσει την πίστη του στον "Μικρό μάγο" από τη La Plata, όπως η ομάδα έβρισκε το δρόμο της με εννέα νίκες, αλλά εκείνος απείχε πολύ από τις εμφανίσεις που είχαν μαγέψει στο παρελθόν.

"Έχω πια επιστρέψει σε αυτό που περιμένω από τον εαυτό μου" και σε ό,τι δικαιολογούσε τον υπέρογκο μισθό. "Στο Μάντσεστερ είμαι ο... νέος στην πόλη. Πέραν εμού, του Van Nistelrooy και του Blanc όλοι οι άλλοι παίζουν μαζί για χρόνια. Τώρα προστέθηκε και ο Diego Forlan, αλλά οι υπόλοιποι είναι μαζί από την εφηβική ομάδα". Τα ΜΜΕ έγραφαν και ότι δεν έχει καλή σχέση με τον Beckham. "Είναι ψέμα. Με έχει βοηθήσει πολύ, σε διάφορες καταστάσεις, γεγονός που λέει πολλά για το ποιος είναι. Συζητάμε κάθε φορά που παίζει στη θέση μου ή εγώ στη δική του. Με έχει εκπλήξει με τη συμπεριφορά του. Αυτό που σημαίνει για το Μάντσεστερ και την Αγγλία μιλά από μόνο του, για το χαρακτήρα του". Είχαν μια ρουτίνα, πριν κάθε ματς. Στήνονταν στην κορυφή της περιοχής, ο ένας απέναντι από τον άλλον, και αντάλλασσαν πάσες. Δεν κουνιόταν ούτε ένα εκατοστό, στην υποδοχή.

Τα παιδιά του τότε ήταν 2 (η Iara) και 1 (ο Deian), με την Florencia, τη γυναίκα του, να έχει αναλάβει τις ευθύνες της οικογένειας, ώστε εκείνος να μπορεί να επικεντρωθεί στη δουλειά του. "Έχουμε πολλά ματς με την ομάδα, σε μια περίεργη χρονιά που έχει και Παγκόσμιο Κύπελλο". Η Αργεντινή ήταν εκ των φαβορί και εκείνος σημαντικό κομμάτι στο πλάνο του Marcelo Bielsa, ο οποίος τύγχανε θαυμαστής όσων γίνονταν στην Αγγλία. Το ίδιο και ο Veron.

"Εδώ το ματς δεν τελειώνει έως ότου σφυρίξει για τελευταία φορά ο διαιτητής. Σε άλλα μέρη, όταν χάνεις το προβάδισμα πολλοί σκέφτονται πως δεν μπορεί να σωθεί η κατάσταση και τα παρατούν". Για αυτό και όταν του ζήτησαν να αποκαλύψει τι θα πει στους συμπαίκτες του για τους διεθνείς της Αγγλίας, ενόψει των συναντήσεων στο Παγκόσμιο Κύπελλο (άνηκαν μαζί στο "γκρουπ του θανάτου"), εξήγησε πως "δεν μπορείς να προετοιμαστείς για παίκτες όπως είναι ο Beckhan, o Zidane ή ο Figo. Είναι απρόβλεπτοι και μπορούν ανά πάσα στιγμή να αλλάξουν το ρου του αγώνα. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι... να προσέχεις".

Ο κατάλληλος παίκτης, στη λάθος στιγμή

Οι Αργεντινοί δεν πρόσεξαν, αποκλείστηκαν και πολλοί έριξαν το φταίξιμο στον Verón. Την αγωνιστική περίοδο 2002-03 άρχισαν οι αποδοκιμασίες του κόσμου, τα πανό με συνθήματα εναντίον του -και ευθείες βολές ως προς την αμοιβή του. Ακολούθησε η απώλεια της θέσης του στην 11αδα (από τον Nicky Butt) και ο τραυματισμός -στο πιο κρίσιμο σημείο της σεζόν- που τελικά, του στοίχισε τη συνεργασία με την -πρωταθλήτρια- Man United. Με την απόσταση των χρόνων, έχει επικρατήσει η άποψη που θέλει τον Verón να ήταν ο σωστός παίκτης που πήγε, όμως στην ομάδα τη χειρότερη στιγμή, αφού δεν μπορούσε να "χτιστεί" γύρω του.Εν τω μεταξύ, τα παιχνίδια του στην Premier League και αυτά στο Champions League ήταν η μέρα με τη νύχτα -γιατί ο πιο αργός ρυθμός της κορυφαίας διοργάνωσης του ταίριαζε καλύτερα.

Όταν ήλθε η πρόταση από την Chelsea, εκείνος είχε δηλώσει πως θέλει να μείνει στο Manchester. Προφανώς, το "θέλω" των διοικούντων ήταν διαφορετικό, με τον Ferguson να δηλώνει δημόσια ότι "ο παίκτης είναι χαρούμενος εδώ, απολαμβάνει το ποδόσφαιρο, αλλά οι συνθήκες ενδεχομένως να αλλάξουν, γιατί δεν ξέρουμε ποιες θα είναι οι προσφορές" και ιδιωτικά έδωσε το ΟΚ στους "μπλε" να του μιλήσουν. Μια στάση εδώ να σου αναφέρω ένα απόσπασμα, από την τελευταία αυτοβιογραφία του Sir. "Το να δουλεύω με Αργεντινούς ήταν δύσκολο. Έχουν ένα βαθύ πατριωτισμό και τη σημαία πάνω τους. Δεν είχε πρόβλημα με αυτό, αλλά εκείνοι που κοουτσάρισα δεν μιλούσαν αγγλικά. Ο Veron περιοριζόταν στο "mister".

Ο Ferguson δεν τα είπε ωραία

Θα βλέπεις μια αντίφαση. Βλέπεις καλά. Απλά να προσθέσω πως ο πρωταγωνιστής της ιστορίας, είχε πει πως "έκανα μαθήματα αγγλικών. Εντάξει, δεν ήμουν ο καλύτερος μαθητής, αλλά είχα θεληση. Δεν βοηθούσε βέβαια, η κατάσταση στα αποδυτήρια όπου μιλούσαμε ιταλικά και ισπανικά". Πάμε παρακάτω. Λίγες ημέρες μετά, έναντι 22.5 εκατ. ευρώ -το μισό ποσό, από εκείνο του προ διετίας ρεκόρ- μετακόμισε στο Stamford Bridge του Claudio Ranieri, στον οργανισμό που είχε πια νέο ιδιοκτήτη, τον Roman Abramovich. Ο Verón ήταν μια από τις μεταγραφές, που αφορούσαν και τους Damian Duff, Joe Cole, Hernan Crespo και Claude Makelele. Στα τρία χρόνια στο Manchester είχε παίξει σε 82 ματς και είχε σκοράρει 11 φορές. Σημειωτέον, μπήκε σε λίστα με τις χειροτερες μεταγραφές της αγγλικής λίγκας, από καταβολής της.

Σκόραρε στην πρεμιέρα με τη Liverpool (ήταν το μόνο γκολ που έδωσε στη Chelsea), αλλά μετά τραυματίστηκε -πάλι-, στην επιστροφή του τον έβαλαν στα φτερά και "χάθηκε". Έχασε η ομάδα του και την πρόκριση στον τελικό του Champions League, από τη Monaco και ο Abramovich άρχισε τις αλλαγές. Εμφανίστηκε ο José Mourinho και έστειλε δανεικό τον Αργεντινό, στην Internazionale για το 2004-05. Είχε επιστρέψει στον αγαπημένο του ρυθμό, το παιχνίδι που ήξερε να διαχειρίζεται και βοήθησε την ομάδα του να πάρει το κύπελλο το 2005 και το 2006, χρονιά που έκανε το νταμπλ, όταν αφαιρέθηκε ο τίτλος του πρωταθλητή από τη Juventus, για το σκάνδαλο με τα στημένα ματς.

Από τα μέσα του 2006, είχε ενημερώσει πως θα ήθελε να επιστρέψει στη χώρα του. Άρχισαν οι προσφορές. Προτάσεις ενδιαφέροντος κατέθεσαν οι Boca Juniors και River Plate, αλλά εκείνος διάλεξε την πρώτη του αγάπη (Estudiantes de La Plata), στην οποία έδινε πάντα χρήματα για να ανταποκρίνεται στις ανάγκες. Το καλοκαίρι του 2006 έκανε δωρεά και για έργα βελτίωσης των εγκαταστάσεων. Παρεμπιπτόντως, έδινε χρήματα και σε άλλους συλλόγους της χώρας του, που είχαν ανάγκη.

Η Chelsea δεν στάθηκε εμπόδιο, συμφώνησε στο δανεισμό του και εκείνος βρήκε τον εαυτό του. Όσο για την Estudiantes, έκανε... πρεμιέρα στο 7-0 επί της Gimnasia (που το λες και clásico) και πήρε το Apertura 2006, για πρώτη φορά σε 23 χρόνια, επικρατώντας στον τελικό της Boca Juniors (2-1). Λίγες εβδομάδες αργότερα, κλήθηκε στην εθνική -μετά το κενό των τεσσάρων χρόνων-, με τον προπονητή Alfio Basile να επιλέγει παίκτης που αγωνίζονταν στην Αργεντινή. Ακολούθησε το Copa Libertadores του 2009 (παραμονή του τελικού, είχε πει "θα αντάλλασσα όλες τις διακρίσεις μου, οτιδήποτε κέρδισα στην Ευρώπη ή στη ζωή μου, για τον τίτλο του Libertadores") και ένας ακόμα τίτλος στην Αργεντινή, το 2010. Αναδείχθηκε ο καλύτερος παίκτης της Νοτίου Αμερικής, για το 2008 και το 2009. Τον είχαν ζητήσει στην MLS (Major League Soccer), αλλά προτίμησε να μείνει σπίτι του.

Για να μπορεί να αισθανθεί πιο άνετα, πήγε στο Δημαρχείο της πόλης και όταν έφυγε από εκεί, είχε στα χέρια του συμφωνία για την ανακατασκευή του ιστορικού γηπέδου της ομάδας του. Είχε υποσχεθεί να πληρώσει εκείνος για τις εργασίες. Έκανε και κάτι άλλο: ο δήμαρχος Julio Alak προσπαθούσε να... κάνει καθυστερήσεις, εμπόδιο που ξεπέρασε ο Verón πηγαίνοντας απευθείας στον πρόεδρο της χώρας, Néstor Kirchner.

Δεν μετανιώνεις, αν έχεις δώσει τα πάντα

Τον Ιούνιο του 2013 αποφάσισε πως είχε έλθει η ώρα να αποσυρθεί (λόγω προβλημάτων στη μέση και τους αστραγάλους). Να ασχοληθεί με άλλα πράγματα. Έγινε τεχνικός και αθλητικός διευθυντής στην Estudiantes. Ένα μήνα μετά... ξεκρέμασε τα παπούτσια του και έγινε πάλι παίκτης, στα 38. Τον Μάιο του 2014 είπε και πάλι "αντίο", μαζί και ότι "ήμουν τυχερός που ξεκίνησα σε αυτόν το σύλλογο, όταν ήμουν 5 και φεύγω στα 39 από΄εδώ. Δεν υπάρχει λόγος να κλάψω. Αν έχεις δώσει τα πάντα, δεν έχεις κάτι για το οποίο να μετανιώνεις. Βέβαια, θα ήθελα να 'χω παίξει σε τελικό Champions League ή με την εθνική". Αλλά ζει και που δεν έπαιξε, "χορτασμένος".

Τον Οκτώβριο του 2014 κέρδισε τις προεδρικές εκλογές στην Estudiantes (με 75% των ψήφων), θέση που διατήρησε τρία χρόνια. Θα καθόταν ακόμα στην προεδρική καρέκλα, αν δεν είχε προκαλέσει τον κόσμο. Είπε στους φαν πως θα επέστρεφε στα γήπεδα, αν αγόρασαν το 65% των μετοχών. Οι φίλαθλοι ανταποκρίθηκαν και εκείνος, όπως δεσμεύτηκε, θα φορέσει ξανά... τα αθλητικά του τον Γενάρη , στο πρωτάθλημα και το Copa Libertadores. Το μισθό του θα τον δωρίσει στο σύλλογο -για να τον ξανασώσει. Μια στιγμή όμως, γιατί πριν σε αφήσω πρέπει να σου πω κάτι ακόμα. Ή μάλλον να σου θυμίσω.

Στις 13 Οκτωβρίου του 2016, διοργανώθηκε στο Olimpico της Ρώμης φιλανθρωπικό ματς, που έγινε γνωστός ως " Αγώνας της Ειρήνης ". Αυτήν (την ειρήνη) δεν την είδαμε ποτέ, με τον Verón να διαπληκτίζεται εντόνως -θα λέγαμε- με τον Maradona. Θα 'χεις διαβάσει πως όσο φορούν κοντά παντελονάκια οι αθλητές, αισθάνονται πάντα παιδιά, έτσι;

ΥΓ: Η αλήθεια είναι πως οι συμπατριώτες του τον έχουν πει "προδότη", "χέστη" και "Άγγλο" (ως προσβολή), για τον τρόπο που δεν ανταποκρίθηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ιαπωνίας και της Νοτίου Κορέας, όπου η χώρα εμφανίστηκε ως φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου και εκείνος ήταν ο σταρ του ρόστερ. Πολλοί είχαν καταλήξει στο ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει υπό πίεση. Είναι οι ίδιοι με αυτούς που τον χειροκροτούν για κάθε του κίνηση, τα τελευταία χρόνια. Οπότε ψωμί και αλάτι.