Έζησε στην ποδοσφαιρική του καριέρα όλα εκείνα που για τους περισσότερους αποτελούν άπιαστο όνειρο. Αγωνίστηκε με τεράστια επιτυχία στους δυο "αιώνιους" της χώρας μας, κατέκτησε αναρίθμητα εγχώρια τρόπαια, σήκωσε EURO με την Εθνική στο έπος της Πορτογαλίας το 2004, κέρδισε χρήματα, φήμη και δόξα. Στη συνείδηση πολλών, είναι ο κορυφαίος τερματοφύλακας της τελευταίας 20ετίας στην Ελλάδα. Εκείνος που ενέπνεε σιγουριά και σταθερότητα, ένας πραγματικός κέρβερος κάτω από τα δοκάρια.

Ο Αντώνης Νικοπολίδης έχει ξεκινήσει από το 2012 και έπειτα μια δεύτερη καριέρα, αυτή του προπονητή. Τελείως άλλα δεδομένα, μια νέα αρχή, όπου γνωρίζει πως τίποτα δεν θα του χαριστεί λόγω του πρότερου βίου του, αλλά θα πρέπει να τα κερδίσει με την δουλειά του. Το σίγουρο είναι πως θα κάνει τα πάντα για να βάλει φαρδιά πλατιά την "υπογραφή" του και να ξεχωρίσει από τον σωρό. Άλλωστε, είναι τέτοια η ψυχοσύνθεσή του και η φιλοδοξία του, που θα κάνει ό,τι απαιτείται, ώστε να πετύχει. Αργά βήματα, προσεκτικά και πετραδάκι πετραδάκι θα φτιάξει το όνομά του.

Ο νυν ομοσπονδιακός εκλέκτορας της Εθνικής Ελπίδων, παραχώρησε μια μεγάλη συνέντευξη στο Sport24.gr στο "σπίτι" της "γαλανόλευκης" στον Άγιο Κοσμά και απάντησε σε όλα τα ερωτήματα που του τέθηκαν χωρίς υπεκφυγές. Δεν είχε ανάγκη από... ντρίμπλες, ούτε τις χρειάστηκε ποτέ του. Μίλησε για το νέο του ξεκίνημα, για τους λόγους που πήρε την απόφαση να αποδεχτεί την πρόταση της ΕΠΟ, αναφέρθηκε στις φιλοδοξίες του και στα προπονητικά του πρότυπα, απάντησε στο αν θεωρεί χαμένη την ευκαιρία στον Ολυμπιακό, ενώ δεν θα μπορούσε να μη μιλήσει για την κρίση που περνάει η Εθνική Ανδρών, την οποία υπηρέτησε για χρόνια, ενώ έκρινε τις ομάδες της Super League.

Η συνάντηση, όπως προείπαμε, έγινε στο μέρος που προετοιμάζεται και "χτίζεται" η Εθνική ομάδα. Κατέφθασε με το τζιπ του, πρώτα χαιρέτησε ως σωστός τζέντλεμαν την κυρία της παρέας, την φωτογράφο μας, Φραντζέσκα, για να... αφεθεί στη συνέχεια στις καλλιτεχνικές της αρετές. Δεν είχε κανένα πρόβλημα να "οργώσει" το γήπεδο ο 44χρονος Αρτινός για τις ανάγκες της φωτογράφισης, προτού περάσουμε στις ερωτήσεις. Ευδιάθετος, ευχάριστος, μια προσωπικότητα απ' αυτές που "μεγάλωσαν" το ελληνικό ποδόσφαιρο στα χρόνια που αγωνίστηκε.

Η ποδοσφαιρική του καριέρα δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα. Ξεκίνησε από την Αναγέννηση Άρτας και στα 18 του βρέθηκε στον Παναθηναϊκό. Μπροστά του είχε ένα... βουνό να ανέβει μέχρι να καθιερωθεί και το "Βουνό" ονόματι Γιόζεφ Βάντσικ ήταν το αντίπαλο δέος του για την θέση του τερματοφύλακα. Δεν την λες και εύκολη δουλειά.

Τίποτα δεν του χαρίστηκε, τίποτα δεν ήρθε χωρίς κόπο και δουλειά και κάπως έτσι είναι και τα πρώτα του βήματα στον χώρο της προπονητικής, όπου θέλει να ξεχωρίσει και να φτιάξει το όνομά του, γράφοντας μια νέα ιστορία. Βήμα βήμα, σκαλοπάτι σκαλοπάτι μέχρι να φτάσει εκεί που ονειρεύεται. Αρχικά, η κουβέντα περιελάμβανε την Εθνική Ελπίδων, την οποία και ανέλαβε αντί του Κώστα Τσάνα. Δύσκολη δουλειά και μεγάλο στοίχημα για τον ίδιο. Το ξεκίνημα δεν ήταν θετικό, καθώς η γαλανόλευκη έχασε 4-0 από την Πορτογαλία στα "Πηγάδια", όμως δεν χάνει την πίστη του, ούτε αλλάζει ο στόχος της πρόκρισης στα τελικά του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Ο ίδιος θέλει να δημιουργήσει μια ομάδα κομμένη και ραμμένη πάνω στη δική του αγωνιστική φιλοσοφία, βλέπει συνεχώς παιχνίδια μικρών για να αποκτά ολοένα και πιο σφαιρική εικόνα και συνάμα μίλησε για την δουλειά που γίνεται στις ακαδημίες των ομάδων και στο δίκτυο που τσεκάρει τους παίκτες ανά την Ελλάδα.

Με παιδιά που δεν παίζουν πολύ

"Περίμενα κάτι παραπάνω από το ματς με την Πορτογαλία. Πίστευα ότι μπορούσαμε να κερδίσουμε. Η αλήθεια είναι ότι ο αντίπαλος είναι πάρα πολύ καλός. Εμείς βρισκόμαστε σε μια περίοδο που ουσιαστικά εγώ γνωρίζω τους ποδοσφαιριστές και οι ποδοσφαιριστές γνωρίζουν εμένα. Μικρό το χρονικό διάστημα για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε αυτό που θέλουμε, σιγά σιγά όμως με τους συνεργάτες μου θα δημιουργήσουμε μια ομάδα που θα είναι άκρως ανταγωνιστική με στόχο να προκριθούμε στα τελικά της Πολωνίας.

Μιλάμε για μια ηλικία που είναι 21-22 χρονών. Αυτή η συγκεκριμένη ηλικία είναι μεταβατική ηλικία των ποδοσφαιριστών. Φεύγουν από την ηλικία των 19 ετών που παίζουν σε πρωταθλήματα Κ-20 και μπαίνουν κάπου που είναι το περιβάλλον πιο ανταγωνιστικό. Πολλά απ' αυτά τα παιδιά δεν έχουν αγωνιστικό ρυθμό, οι ομάδες είτε δεν τους χρησιμοποιούν καθόλου είτε τους χρησιμοποιούν πολύ λίγο και εκεί έχουμε ένα πρόβλημα, το γνωρίζουμε, προσαρμοζόμαστε σε αυτό. Πιστεύω όμως ότι μέσα από την αγωνιστική φιλοσοφία και τακτική που θα προσπαθούμε να περάσουμε αυτές τις ημέρες που θα είμαστε μαζί, να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε σε όλες αυτές τις δυσκολίες.

Εγώ νομίζω πως στις μικρές ηλικίες γίνεται πάρα πολύ καλή δουλειά σε πολλές ομάδες. Το θέμα είναι ότι όταν τα παιδιά φεύγουν από την Κ-20 δυσκολεύονται να βρουν ευκαιρίες και θέση, ώστε να μπορέσουν να αγωνιστούν και να έχουν την σειρά που είχαν όλο αυτό το διάστημα. Εκεί νομίζω ότι είναι το όποιο πρόβλημα, αν και κάθε ομάδα έχει το δικό της πλάνο, το δικό της σκεπτικό που ελπίζουμε ότι μέσα στα επόμενα χρόνια θα μπορούν να ενσωματώνουν παίκτες 20, 21, 22 ετών, για να μπορέσουμε και εμείς στις Εθνικές ομάδες να έχουμε περισσότερους παίκτες και περισσότερες εναλλακτικές και αργότερα η Εθνική να μπορεί να αλιεύει παίκτες πιο έτοιμους για την ίδια.

Όλοι οι προπονητές των Εθνικών ομάδων πηγαίνουν και βλέπουν τα παιχνίδια του Σαββατοκύριακου και εγώ και ο Γιάννης ο Γκούμας. Μάλιστα, έχουμε συναντηθεί κιόλας, διότι οι παίκτες που βλέπουμε είναι πάνω-κάτω στην ίδια ηλικία και παρακολουθούμε όλα τα ματς. Μεγάλο βοήθημα για μένα είναι και η τηλεόραση για να μπορώ να τσεκάρω κάποιους παίκτες ανά την Ελλάδα, ενώ πηγαίνω σε πολλά γήπεδα που ξέρω ότι παίζουν παίκτες που μπορούν να αγωνιστούν στην Εθνική ομάδα".

Στην Ελλάδα, καλώς ή κακώς (μάλλον κακώς), η υπομονή δεν αποτελεί χαρακτηριστικό μας γνώρισμα και η πίστωση χρόνου σε νέα παιδιά αποτελεί κάτι που θεωρητικά θα θέλαμε να βλέπαμε, αλλά επί του πρακτέου οι ευκαιρίες δίνονται περισσότερο λόγω έλλειψης πόρων για να έρθουν αξιόλογοι ξένοι, παρά γιατί αποτελεί συνειδητή απόφαση. Ειδικά, δε, σε μεγάλες ομάδες, λίγοι Έλληνες παίκτες μπορούν να πάρουν αρκετές ευκαιρίες, διότι η πίεση του αποτελέσματος είναι τέτοια, που μπορεί να πέσει πάνω τους πολύ μεγαλύτερο βάρος απ' αυτό που μπορούν να αντέξουν.

"Εκεί εναπόκειται η δυσκολία, το πως μια ομάδα θα μπορέσει να εμπιστευτεί αυτά τα παιδιά. Πάντα υπήρχε όμως αυτό, δεν είναι τωρινό το φαινόμενο. Από τότε που δημιουργήθηκε ο νόμος Μποσμάν και οι Ευρωπαίοι μπορούσαν να παίζουν σε κάθε πρωτάθλημα χωρίς να λογίζονται ως ξένοι, έχουν τριπλασιαστεί οι ξένοι παίκτες. Θα πρέπει και οι Έλληνες προπονητές να εμπιστευτούν περισσότερο τους Έλληνες ποδοσφαιριστές, αλλά και οι ίδιοι να ανεβάσουν την απόδοσή τους και να γίνουν περισσότερο ανταγωνιστικοί. Όλο αυτό θα μας βοηθήσει να δημιουργήσουμε καλύτερους Έλληνες ποδοσφαιριστές".

Ο προπονητής είναι οι εμπειρίες του

Στις 30 Σεπτεμβρίου 2015 η ΕΠΟ ανακοίνωσε την πρόσληψή του, έχοντας στο πλάι του τον Μιχάλη Ιορδανίδη. Η θέση ήταν... κενή μετά τον προβιβασμό του Κώστα Τσάνα στην ανδρική Εθνική ομάδα και ο ίδιος όφειλε να πορευτεί στα επιτυχημένα μονοπάτια του προκατόχου του. Αν η Ομοσπονδία έχει τυφλή εμπιστοσύνη στον νυν βοηθό του Μίχαελ Σκίμπε, είναι γιατί πείστηκε για την ικανότητά μέσα από τη δουλειά που έκανε στην Ελπίδων. Προφανώς και στο μυαλό του Αντώνη Νικοπολίδη είναι η Εθνική Ανδρών και το να μπορούσε κάποια στιγμή να καθίσει στον πάγκο της. Κάθε φιλόδοξος προπονητής θα ήθελε να ηγηθεί του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος της χώρας του και να το οδηγήσει σε μια σπουδαία επιτυχία. Δεν είχε πρόβλημα μάλιστα να το παραδεχτεί, αν και δεν δείχνει να βιάζεται. Γνωρίζει πως υπάρχει πολύς δρόμος ακόμη και αυτή την στιγμή η πρόκληση είναι άλλη, να αφήσει έργο στην Ελπίδων.

"Πέρα από τις προπονητικές σχολές της ΕΠΟ, πάντα ήθελα να ξεκινήσω από αυτές τις ηλικίες. Νομίζω ότι είναι μια καλή αρχή, με ηρεμία να μπορέσει να περάσει την φιλοσοφία του μέσα σε μια ομάδα όπως η Εθνική που θα έχει πολλές επιλογές παικτών και πάνω απ' όλα την ηρεμία και τον χρόνο για να πραγματοποιήσει αυτά που θέλει ως φιλοσοφία και αγωνιστικά να πετύχουμε τους στόχους μας, που είναι η πρόκριση στα τελικά της Πολωνίας. Στόχος μας είναι να βρούμε τους καλύτερους Έλληνες παίκτες, που γι' αυτούς θα είμαστε ο προθάλαμος για την Εθνική Ανδρών και να πάμε όσο το δυνατόν καλύτερα. Αυτός ήταν και ο λόγος που αποδέχτηκα την πρόταση που μου έγινε.

Για το αν υπάρχει ένα κοινό πλάνο, το οποίο ακολουθεί η ΕΠΟ στον τρόπο λειτουργίας των Εθνικών ομάδων και για το αν είχε θα προτιμούσε σε αυτή την φάση της καριέρας του να δούλευε σε σύλλογο και να έχει καθημερινή τριβή και επαφή με τους παίκτες, απάντησε:

"Απ' ό,τι ξέρω πάντα υπήρχε ένα πλάνο και εμείς αυτή την στιγμή ακολουθούμε ένα πλάνο που το είχε θέσει ο κ. Σάντος εδώ και κάποια χρόνια. Δεν ξέρω αν η Ομοσπονδία θα συνεχίσει αυτό το πλάνο ή ο νέος ομοσπονδιακός θα θέσει κάποια καινούργια, δεδομένα που εμείς οφείλουμε να ακολουθήσουμε. Είναι θέμα της Ομοσπονδίας αυτό".

"Όσον αφορά την δεύτερη ερώτηση, φυσικά και θα ήθελα να έχω καθημερινή επαφή με τους παίκτες και να μπορούσα να περάσω την αγωνιστική μου φιλοσοφία. Από την άλλη, είναι για μένα μια μεγάλη ευκαιρία το να ξεκινήσω να χτίζω σιγά σιγά και την φιλοσοφία μου, και τα θέλω μου και να αποκτήσω νέες εμπειρίες. Ο προπονητής είναι οι εμπειρίες του. Όσο περισσότερο εργάζεται, μπορεί και προσαρμόζεται πιο εύκολα στις καταστάσεις που δημιουργούνται. Εγώ είχα εμπειρίες ως βοηθός προπονητή στον Ολυμπιακό, αλλά είναι τελείως διαφορετικό με το να είσαι το αφεντικό στην ομάδα".

Όνειρο μου η Εθνική. Να αναλάβω και να πετύχω

Θα ήθελε κάποια στιγμή να αναλάβει την Εθνική Ανδρών; Η απάντησή του ήταν ειλικρινής και... θετική σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο: " Νομίζω στο μέλλον, πολλά από τα παιδιά που έχουμε αγωνιστεί στην Εθνική, όνειρό μας είναι να είμαστε προπονητές στην Εθνική ομάδα. Βέβαια, χρειάζεται να είμαστε ικανοί και να το θέλει και η ίδια η Ομοσπονδία αυτό. Φυσικά και είναι όνειρό μου, όχι μόνο το να αναλάμβανα, αλλά να είχα και μια επιτυχία μεγάλη. Δεν μιλάω για μια επιτυχία όπως το 2004, αλλά να την οδηγήσω στην τελική φάση ενός τουρνουά".

Ο νυν ομοσπονδιακός εκλέκτορας έζησε τα αποδυτήρια της Εθνικής, βίωσε καλές και κακές στιγμές και γνωρίζει αρκετά πράγματα για τον τρόπο λειτουργίας της γαλανόλευκης. Πριν 15 μήνες βρεθήκαμε μια ανάσα από τα προημιτελικά του Μουντιάλ, για να ακολουθήσει ένα άνευ προηγουμένου κάζο στα προκριματικά του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος της Γαλλίας. Η ΕΠΟ είχε αποφασίσει μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας πως ήθελε να κάνει μια... στροφή σε κάτι διαφορετικό, επήλθε "διαζύγιο" με τον Φερνάντο Σάντος, ήρθε ο Κλάουντιο Ρανιέρι για να δώσει κάτι διαφορετικό και πιο θελκτικό στην ομάδα όσον αφορά το παιχνίδι της, αλλά τα αποτελέσματα ήταν τραγικά. Εν συνεχεία ακολούθησε ο Σέρχιο Μαρκαριάν, έφυγε ύστερα από μόλις δυο επίσημα ματς, αποχώρησε από την ομάδα και ο Γιώργος Καραγκούνης, οι σχέσεις του οποίου με τον προπονητή που ο ίδιος έφερε αλλά και με την ΕΠΟ μόνο καλές δεν χαρακτηρίζονται πλέον, για να αναλάβει ως υπηρεσιακός για τέσσερα ματς ο Κώστας Τσάνας μέχρι να βρεθεί η διάδοχη κατάσταση.

Ένα μπάχαλο που χρόνια είχαμε να δούμε στην Εθνική ομάδα και μας γύρισε πολλά χρόνια πίσω, σε εποχές που θέλουμε να ξεχάσουμε. Προπονητές έρχονταν και έφευγαν, η εικόνα στο χορτάρι ήταν αποκαρδιωτική και τα αποδυτήρια είχαν χαθεί. Σκέτος εφιάλτης.

"Εδώ θα μπορούσαμε να πούμε πάρα πολλά. Κυρίως έχει να κάνει με δημοσιεύματα και πληροφορίες. Το καλό για μένα είναι ποτέ δεν κρίνω βάσει τέτοιων δεδομένων. Πρέπει να κρίνεις από μέσα για να έχεις μια πιο σαφή άποψη. Σίγουρα η απόδοση της ομάδας σε κανένα από τα παιχνίδια δεν ήταν αυτή που έπρεπε για να μπορέσει να προκριθεί η ομάδα, αλλά το τι έφταιξε, το τι κλίμα επικρατούσε, αν έφταιγε ο προπονητής που ήρθε ή που έφυγε, αυτό το γνωρίζουν καλύτερα όσοι το έζησαν από μέσα. Εμείς τα βλέπουμε από μακριά, τις εμφανίσεις και το αγωνιστικό πλάνο, αλλά σε καμία περίπτωση η Εθνική δεν έδειξε ότι μπορούσε να διεκδικήσει μια από τις τρεις πρώτες θέσεις.

Σε μια τόσο άσχημα χρονιά, νομίζω ότι ο καθένας πρέπει να αναλάβει το μερίδιο της ευθύνης του. Όταν έχεις μια ομάδα έτοιμη, που βρέθηκε μια ανάσα από τα προημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου και ξαφνικά δημιουργείται τέτοιο χάος, όλοι έχουν ευθύνη. Όμως, το θέμα δεν είναι να μοιράζουμε ευθύνες, αλλά να βοηθήσουμε το νέο προπονητή και τους ποδοσφαιριστές να πάρουν μια ώθηση και να τους πείσουμε ότι μπροστά μας είναι μια νέα πρόκληση και ότι εκεί πρέπει να εστιάσουμε και όχι σε αυτά που έγιναν. Φυσικά πρέπει να μαθαίνουμε από τα λάθη που κάνουμε, να τα περιορίζουμε και να φτιάξουμε μια νέα Εθνική ομάδα που φυσικά έχει και τα προσόντα να προκριθεί στο επόμενο Μουντιάλ.

Όλοι πρέπει να τον βοηθήσουμε τον κύριο Σκίμπε να μάθει όσο το δυνατόν γρηγορότερα την ελληνική κουλτούρα, να γνωρίσει καλύτερα τους Έλληνες ποδοσφαιριστές, θέλει την βοήθεια και πιστεύω ότι οι Έλληνες παίκτες θα αρχίσουν να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους όσον αφορά την εικόνα που έχουν δείξει το τελευταίο διάστημα. Όλα αυτά μαζί, αν μπορέσουμε να τα συνδέσουμε και φτιάξουμε μια καλή χημεία, θα δούμε μια νέα Εθνική ομάδα που στόχο έχει την πρόκριση στα τελικά".

Ποιο αγωνιστικό στυλ ταιριάζει στην Εθνική μας; Ένα ερώτημα που έχει τεθεί από πολλούς και οι απόψεις ποικίλλουν. Άλλοι πιστεύουν ότι στην γαλανόλευκη ταιριάζει μια πιο αμυντική φιλοσοφία, όπως αυτή που έφερε τις επιτυχίες επί Ρεχάγκελ και Σάντος, ενώ υπάρχουν και εκείνοι που θεωρούν ότι υπάρχει υλικό για κάτι πιο θελκτικό. Μπορεί ο Ρανιέρι να θέλησε να αλλάξει την φιλοσοφία της ομάδας και να απέτυχε παταγωδώς, όμως οι θιασώτες του πιο επιθετικού ποδοσφαίρου δεν είναι λίγοι.

"Νομίζω ότι η αγωνιστική ταυτότητα μιας ομάδας έχει να κάνει και με τους αντιπάλους που έχεις να αντιμετωπίσεις. Όταν είσαι σε έναν όμιλο, όπως αυτόν που βρισκόταν τώρα, όπου η Εθνική ομάδα ήταν το φαβορί, για μένα έπρεπε να αλλάξουμε λίγο τον τρόπο του παιχνιδιού μας. Εμείς ξέρουμε μια Εθνική πολύ καλά οργανωμένη αμυντικά, καλή στις αντεπιθέσεις και στις στατικές φάσεις. Ξαφνικά ήταν σε έναν όμιλο που έπρεπε να αρχίσει να παράγει παιχνίδι. Για παράδειγμα, η Βόρεια Ιρλανδία έκανε αυτό ακριβώς που κάναμε και εμείς, δηλαδή με καλή αμυντική τακτική και καλά οργανωμένες αντεπιθέσεις κατάφερε να μας νικήσει τόσο εντός όσο και εκτός έδρας. Άρα, έπρεπε να αλλάξουμε και εμείς λίγο το αγωνιστικό μας πλάνο. Ίσως δεν ήμασταν τόσο έτοιμοι για να το κάνουμε και έγινε λίγο βίαια και απότομα. Κάπου εκεί χάλασε το πράγμα, αλλά αυτό που μας ταιριάζει αυτή την στιγμή είναι η καλή αμυντική οργάνωση, οι αντεπιθέσεις, οι στατικές φάσεις, οι αλληλοκαλύψεις, το αμυντικό πρέσινγκ. Θεωρώ ότι όσον αφορά τα πρόσωπα, έχουμε μια από τις καλύτερες άμυνες που είχαμε ποτέ. Τον Παπασταθόπουλο, τον Μανωλά, τον Τοροσίδη, παίκτες που παίζουν σε κορυφαία πρωταθλήματα. Νομίζω ότι ποτέ στο παρελθόν δεν το είχαμε αυτό και κάπως έτσι πρέπει να είναι το αγωνιστικό μας πλάνο αυτή την στιγμή, γιατί πιστεύω πως μπορούμε να αναπτύξουμε κάτι καλύτερο".

Όσο για το τι απαιτείται για να σηκωθείς ύστερα από μια αποτυχία, ανέφερε πως "οπλίζεσαι με μεγαλύτερη δύναμη, με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, πίστη, αφήνεις πίσω τα λάθη που έχεις κάνει και προχωράς μπροστά, δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο".

Ο Παπασταθόπουλος και ο Τοροσίδης οι μπροστάρηδες

Ο ίδιος είχε την ευτυχία να βρίσκεται σε μια φουρνιά παικτών που είχαν προσωπικότητα και μέταλλο, ήταν παίκτες που μπορούσαν να ηγηθούν στο χορτάρι και αυτό αποτυπωνόταν και στα αποτελέσματα. Πλέον, έχουν μείνει ελάχιστοι που μπορούν να επωμιστούν αυτό το βάρος και για τον ίδιο "αυτή την στιγμή ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος μαζί με τον Βασίλη Τοροσίδη είναι οι παίκτες που μπορούν να βγουν μπροστά και να γίνουν οι μπροστάρηδες. Νομίζω ότι και ο Καρνέζης είναι ώριμος πια για να ηγηθεί αυτής της προσπάθειας, να ενώσει μια ομάδα και να την οδηγήσει ένα βήμα παρακάτω".

Η συζήτηση πήγε και στα αποδυτήρια της Εθνικής, αλλά και στις σχέσεις μεταξύ των ποδοσφαιριστών. Πολλά έχουν γραφτεί και ειδικά όσο τα αποτελέσματα είναι αρνητικά, τα προβλήματα διογκώνονται ή πολλές φορές... δημιουργούνται απλά και μόνο για να βρεθεί μια δικαιολογία για την κακή πορεία. Δεν είναι ελληνικό φαινόμενο, ούτε δική μας πατέντα, συμβαίνει παντού, απλά τώρα χτύπησε και την δική μας "γαλανόλευκη πόρτα".

Ο εκ των αρχηγών της Εθνικής, ο Βασίλης Τοροσίδης, είπε στη συνέντευξη Τύπου παραμονή του αγώνα με την Ουγγαρία στο Καραϊσκάκη για την τελευταία αγωνιστική των προκριματικών ότι δεν γίνεται να είναι όλοι οι παίκτες φίλοι σε μια ομάδα και ότι δεν υπάρχει πουθενά αυτό. Αποκάλυψε μάλιστα ότι παλαιότερα υπήρξαν περίοδοι που τα αποδυτήρια της Εθνικής ήταν πολύ χειρότερα (ανέφερε για την περίοδο πριν το EURO του 2008) και πως τα αποτελέσματα σκέπαζαν τα όποια προβλήματα υπήρχαν. Ο Αντώνης Νικοπολίδης βρισκόταν στην ομάδα τότε και γνωρίζει του λόγου το αληθές, όπως και το αν είναι λίγο μύθος όλο αυτό με το οικογενειακό κλίμα που γράφεται συνεχώς από τους δημοσιογράφους.

Το λάθος των παικτών είναι ότι μιλάνε πολύ

"Σαφώς δεν μπορεί να είναι όλοι οι ποδοσφαιριστές φίλοι μεταξύ τους. Ακόμα και στις ομάδες δεν μπορεί να συμβεί αυτό. Όμως, πρέπει να υπάρχει ένας σεβασμός του ενός απέναντι στον άλλον. Και εμείς το 2004 και το 2008 δεν ήμασταν όλοι φίλοι, με την έννοια που το λέμε όλοι, αλλά υπήρχε σεβασμός μεταξύ μας, αυτό πρέπει να κρατήσουμε και θεωρώ ότι σε αυτό που είπε ο Βασίλης, έχει απόλυτο δίκιο. Κατά καιρούς, υπήρχαν τριβές μεταξύ των ποδοσφαιριστών, αλλά έμεναν εκεί, μέσα στα αποδυτήρια. Τώρα, κάπου το θέμα... άνοιξε, εκεί για μένα είναι το λάθος τους, μιλάνε πολύ και τα αποδυτήρια ήταν πάντα ανοιχτά, ενώ πριν τα αποδυτήρια είχαν στεγανά. Μπορεί να γίνονταν διάφορα πράγματα μέσα, αλλά δεν έβγαιναν προς τα έξω. Ξαφνικά, είναι όλα διάτρητα".

Όσο για το αν είναι υπέρ του να υπάρχει "κορμός" στην Εθνική ή πρέπει να παίζουν οι πιο φορμαρισμένοι κάθε φορά και ας φέρνει αυτό πολλές διαφορετικές κλήσεις, απάντησε πως "νομίζω ότι το να έχει η ομάδα έναν κορμό ποδοσφαιριστών, είναι πάρα πολύ καλό. Σαφώς πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν η περίοδος φορμαρίσματος κάποιου ποδοσφαιριστή, ιδιαίτερα νέου, αλλά μπορεί κάποιος ποδοσφαιριστής να μην παίζει στην ομάδα του για συγκεκριμένο λόγο και μια συγκεκριμένη περίοδο. Αυτό δεν σημαίνει ότι μπορείς να τον αφήσεις εκτός Εθνικής. Νομίζω, λοιπόν, ότι ένας κορμός παικτών με συγκεκριμένη φιλοσοφία που ταιριάζουν στο πλάνο του προπονητή, θα ήταν το ιδανικό".

Ατού η θέση μου. Έβλεπα τις αλλαγές στη διάρκεια του αγώνα

Ως τερματοφύλακας, έβλεπε λόγω θέσης όλο το γήπεδο, άρα και τις αλλαγές που γίνονταν στο τακτικό κομμάτι από τους προπονητές την ώρα του αγώνα. Αποτελεί συν για τον ίδιο ή δεν παίζει ιδιαίτερο ρόλο; Ο Νικοπολίδης θεωρεί πως αυτό είναι ένα βασικό ατού του, καθώς "το να γνωρίζω πάρα πολύ καλά τα χαρακτηριστικά των θέσεων και το τι ακριβώς χρειάζεται κάθε θέση, νομίζω ότι είναι ένα βασικό ατού, το οποίο διαθέτω ως προπονητής και φυσικά μπορώ να διακρίνω πολύ καλά τις αλλαγές που γίνονται μέσα σε ένα παιχνίδι ανάλογα με τον σχηματισμό και την τακτική του εκάστοτε προπονητή. Βέβαια, παίζει ρόλο η θέση που αγωνιζόμουν".

Ισχύει ότι ξεκίνησε ως επιθετικός; "Ναι, ισχύει. Το έχω γράψει σε ένα βιβλίο. Πάρτε το, να το διαβάσετε (γέλια)", ενώ για το αν θα ήθελε να δημιουργήσει σχολή τερματοφυλάκων, απάντησε: "Ποτέ δεν θέλω να λέω ποτέ, ειδικά για μια θέση που με ανέδειξε και μου χάρισε πολλά. Αυτή την στιγμή όμως έχω την δυνατότητα και την θέληση να δημιουργήσω κάτι μέσω της προπονητικής, αλλά επειδή στη ζωή όλα γίνονται, δεν θέλω να το αποκλείσω. Θα ήταν ωραίο να δημιουργήσουμε και νια σχολή Ελλήνων τερματοφυλάκων, διότι υπάρχει ταλέντο και χρειάζεται λίγη εμπιστοσύνη παραπάνω από τις ομάδες για να το δείξουν".

Ξεκινώντας μια νέα καριέρα στους πάγκους, προφανώς θα ήθελε να έχει ανάλογη επιτυχία όπως αυτή που είχε ως αθλητής. Είναι μια άλλη πορεία βέβαια, μια καινούργια αρχή, ισχύουν άλλα δεδομένα και πλέον κρίνεται ως "προπονητής Νικοπολίδης". Ο ίδιος ξέρει πολύ καλά τις απαιτήσεις που υπάρχουν, έχει σφυρηλατήσει τον χαρακτήρα του, έχει πέσει, έχει σηκωθεί, έχει ζήσει καλές και κακές στιγμές στη μέχρι τώρα διαδρομή του. Θέλει να φτάσει ψηλά, το λέει, δεν κρύβεται. Ονειρεύεται πρωταθλήματα, να προπονήσει μεγάλα κλαμπ, γιατί όχι να εργαστεί και στο εξωτερικό. Βέβαια, πρώτα κοιτάζει την δουλειά που έχει να κάνει με την Εθνική Ελπίδων και μετά θα κοιτάξει το κάτι παραπάνω. Θέλει να χτίσει σιγά και σταθερά το όνομά του και η άνοδος να έρχεται μέσα από την δουλειά του και τις επιτυχίες του.

"Χρειάζεται γερό στομάχι για να αντέξει όλα αυτά που έπονται μιας νίκης ή μιας ήττας. Οι πιο πολλοί προπονητές πλέον είναι καλύτερα ενημερωμένοι και μορφωμένοι, οπότε έχει να κάνει περισσότερο με την διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού, των ποδοσφαιριστών και κατά πόσο μέσα σε στιγμές πίεσης να μπορέσει να πάρα την καλύτερη απόφαση. Όταν ξεκινάει κάποιος κάτι καινούργιο στην καριέρα του, ονειρεύεται τίτλους, διακρίσεις, τα πάντα. Ειδικά εγώ που από μικρός έχω ξεκινήσει σε υψηλό επίπεδο, γιατί το να πηγαίνεις από τα 18 σε μια ομάδα όπως είναι ο Παναθηναϊκός, έχει πολύ μεγάλη δυσκολία.

Αυτό που έχω μάθει ως άνθρωπος από την εμπειρία μου, είναι ότι πρέπει να χτίζεις σιγά, σταθερά και να απολαύσεις στο τέλος αυτής της καριέρας όλους αυτούς τους καρπούς. Έχω σαν αρχή την επιτυχία, τη νίκη και να φτάσω όσο το δυνατόν πιο ψηλά. Αυτό σημαίνει πρωταθλήματα, να προπονήσω ομάδες υψηλού επιπέδου, την Εθνική ομάδα και να βγω και στο εξωτερικό. Νομίζω ότι αυτοί είναι οι στόχοι και προσπαθείς να τους υπηρετήσεις. Πρώτα βέβαια σε ενδιαφέρει το παρόν και κοιτάζεις αυτό. Όλα όσα ανέφερα πριν, είναι σκέψεις του μυαλού".

Ονειρεύτηκε να παίξει στο εξωτερικό. Έκανε προσπάθειες, αλλά δεν τα κατάφερε. Αυτό είναι ένα απωθημένο του, αλλά δεν μετανιώνει για τις επιλογές που έκανε στην καριέρα του, διότι τον δικαίωσαν.

"Αυτό που ονειρευόμουν και ήθελα να κάνω, ήταν να παίξω στο εξωτερικό. Έκανα κάποιες προσπάθειες, δεν έτυχε, αλλά δεν έχω να μετανιώσω για τίποτα, διότι οι επιλογές μου όλα αυτά τα χρόνια με δικαίωσαν και ήταν οι καλύτερες. Όσο για την καλύτερη και την χειρότερη στιγμή της καριέρας μου, το 2004 ήταν μια μεγάλη χρονιά για όλους μας και νομίζω και για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Δύσκολα θα μπορέσει να επαναληφθεί ένα τέτοιο γεγονός, άρα δεν θα μπορούσε να είναι κάτι διαφορετικό. Από 'κει και πέρα, έχω μιλήσει για ένα παιχνίδι άσχημο με την Τουρκία στο Καραϊσκάκη (1-4 στις 24/3/2006) για διάφορους και ειδικούς λόγους".

Για τον ίδιο, ποιο είναι το ταβάνι; Πού θα ήθελε να εργαστεί; Σκέφτεται το εξωτερικό; "Ναι, αυτές είναι οι φιλοδοξίες ενός προπονητή που ξεκινάει τώρα. Να αναλάβει κάποια στιγμή μια ομάδα επιπέδου Ολυμπιακού που παίζει και στο Champions League, αλλά και μια Εθνική ομάδα. Ανέφερα και πιο πριν ότι το να αναλάβεις την Εθνική ομάδα και να την οδηγήσεις σε ένα τουρνουά, είναι μια μεγάλη φιλοδοξία για όλους μας".

Υπήρξε για κάποια παιχνίδια πρώτος προπονητής στον Ολυμπιακό, προτού αναλάβει ο Μίτσελ την ομάδα του Πειραιά και δυο φορές ήταν βοηθός στο πλάι του Λεονάρντο Ζαρντίμ και του Μίτσελ. Πολλοί είναι αυτοί που... ψιθύριζαν ότι θα μπορούσε ο Νικοπολίδης να γίνει ένας νέος Γκουαρδιόλα. Να προπονήσει δηλαδή με το "καλημέρα" την οποία που αγαπήθηκε και μαζί της να κάνει τα πρώτα του βήματα στην προπονητική. Όπως οι Καταλανοί έβγαλαν έναν προπονητή που αυτή την στιγμή θεωρείται ένας από τους καλύτερους στον κόσμο, έτσι και ο Ολυμπιακός να έφτιαχνε έναν δικό του κόουτς. Αυτό το σενάριο δεν ευδοκίμησε, αλλά για τον ίδιο ήταν πολύ πρόωρο να ηγηθεί αυτού του πρότζεκτ. Δεν θεωρεί χαμένη ευκαιρία το γεγονός πως πέρασε από δυο πόστα στο προπονητικό τιμ των Πειραιωτών και δεν έμεινε, διότι πήρε πράγματα και είναι πλέον πιο σίγουρος και έτοιμος για την δουλειά του. Φαινόταν στο βλέμμα του την ώρα που απαντούσε, δεν έδειξε να έχει καμία πικρία, καμία απογοήτευση. Ξέρει καλά και ο ίδιος πως αν γίνει ο προπονητής που οραματίζεται, οι ευκαιρίες θα παρουσιαστούν. Άρα, δεν "έκαψε" κανένα χαρτί και είναι στο χέρι του να πετύχει όσα έχει στο μυαλό του.

"Για μένα ήταν πρόωρο, δεν είχα σκοπό να το κάνω και πιστεύω πάντα ότι μέσα από προπονητική διεργασία που γίνεται και με τις σχολές και με την ενασχόλησή μου ως βοηθός τόσο του Ζαρντίμ όσο και του Μίτσελ για δυο χρόνια, νιώθω πιο σίγουρος και πιο έτοιμος για την δουλειά μου".

Με τον Βίτορ Περέιρα δεν στέριωσε και αποχώρησε γρήγορα. Ο λόγος ήταν συγκεκριμένος και απλός, δεν υπήρχε ιδιαίτερο παρασκήνιο. "Απλώς ότι είχα να κάνω από την απόλυση του Μίτσελ και μετά, το να βοηθήσω δηλαδή τον προπονητή να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα και να εγκλιματιστεί, από την στιγμή που ένιωθε πλέον σίγουρος για τον εαυτό του, δεν είχα καμία θέση να βρίσκομαι από 'κει και πέρα στο προπονητικό τιμ. Άλλωστε, είχε πάρα πολλούς βοηθούς και η παρουσία μου δεν ήταν επιβεβλημένη εκείνη την στιγμή".

Πρότυπό μου ο Μίτσελ και ο Βαλβέρδε

Τα πρότυπά του είναι δυο. Αποτελούν αμφότεροι οδηγούς της προπονητικής του καριέρας και τους παρακολουθεί στενά. Τους θαυμάζει, δούλεψε μαζί τους και τους ονοματίζει. Είναι οι Βαλβέρδε και Μίτσελ.

"Και ο Ερνέστο Βαλβέρδε που τον είχα και προπονητή και έχω παρακολουθήσει πολλές φορές την προπονητική του διαδικασία, αλλά και ο Μίτσελ με τον οποίο συνεργάστηκα πιο κοντά και είναι ο δάσκαλός μου και με οδήγησε στα πρώτα μου προπονητικά μου βήματα, είναι άνθρωποι που τους μελετάω, έχω βίντεο με τις προπονήσεις τους και τον τρόπο που κινούνται, που διαχειρίζονται τα Media και τους ποδοσφαιριστές, οπότε είναι οι οδηγοί μου".

Προπονητής ή τεχνικός διευθυντής είναι πιο σημαντικός στο σύγχρονο ποδόσφαιρο; Ο ίδιος δεν συμφωνεί με ένα τέτοιο δίλημμα και είναι θιασώτης της ομαδικής δουλειάς, ενώ θεωρεί πως οι σημερινοί προπονητές είναι πολύ πιο καταρτισμένοι και διαβασμένοι απ΄ό,τι στο παρελθόν.

"Για εμένα σημασία έχουν όλοι. Δεν μπορώ ξεχωρίσω ποιος έχει μεγαλύτερη και ποιος μικρότερη σημασία, όλοι έχουν μια δουλειά και όλοι μαζί πρέπει να συνεργαστούμε και να μιλάμε την ίδια γλώσσα. Οι σημερινοί προπονητές σίγουρα είναι πιο καταρτισμένοι πλέον. Εγώ νομίζω ότι είναι θέμα εμπειρίας και όσες περισσότερες ομάδες αναλάβουν και τους εμπιστευτούν, δίνοντάς τους την ευκαιρία να τις προπονήσουν, θα γίνονται και καλύτεροι. Είναι πιο ενημερωμένοι, έχουν περισσότερες εικόνες από το ξένο ποδόσφαιρο, έχουν αγωνιστεί σε αυτό και ως ποδοσφαιριστές και όλο αυτό το πακέτο νομίζω ότι θα συμβάλει για να βοηθήσουν ακόμα περισσότερο το ελληνικό ποδόσφαιρο".

Η συζήτηση δεν θα μπορούσε να μην πάει και στον... τερματοφύλακα Νικοπολίδη, έναν από τους κορυφαίους όλων των εποχών στην χώρα μας. Έζησε μια γεμάτη καριέρα σε Παναθηναϊκό αρχικά, Ολυμπιακό στη συνέχεια και φυσικά με την Εθνική ομάδα, κατέκτησε πολλά τρόπαια, επομένως η μετάβαση σε κάτι άλλο και άγνωστο δεν θα ήταν εύκολη για τους περισσότερους. Βέβαια, είχε την τύχη να μπορεί να παίξει σε υψηλό επίπεδο μέχρι τα 40 του χρόνια, δεν τα λες και λίγα. Κάπου εκεί όμως, έπρεπε να μπουν οι "τίτλοι τέλους". Αντιλαμβανόταν ότι το σώμα δεν μπορούσε να ακολουθήσει το μυαλό με την ίδια ταχύτητα, ότι με λίγα λόγια δεν θα μπορούσε να είναι ο Νικοπολίδης που όλοι γνώριζαν. Αυτός που λες και είχε μαγνήτες στα χέρια, ήταν πάντα στην σωστή θέση για να μπλοκάρει την μπάλα και να αποτρέψει ένα γκολ, να πιάσει αυτό που δεν πίστευες ότι πιανόταν. Κέρβερος κάτω από τα δοκάρια, από εκείνους που ήξερες ότι στην καλή τους βραδιά θα φάνε γκολ μονάχα με αίτηση. Μπορεί να μην ήταν αίλουρος, ούτε να πεταγόταν με την άνεση άλλων τερματοφυλάκων, αλλά ήξερε να τοποθετείται σωστά, να διαβάζει την σκέψη του αντιπάλου, να είναι εκεί που πρέπει την στιγμή που πρέπει. Εν κατακλείδι, είχε όλο το πακέτο για μια ονειρεμένη καριέρα.

Θεωρούσα ανόητο να συνεχίσω μετά τα 40. Ήμουν χορτασμένος

"Εγώ που σταμάτησα στα 40 μου χρόνια, διότι δεν μπορούσα να πάω παραπάνω, το θεωρούσα ανόητο να συνεχίσω, ήμουν χορτασμένος απ' όσα είχα κάνει και νομίζω ότι πήρα την απόφαση πάρα πολύ εύκολα. Όσο για το τι έκανα, για πρώτη φορά ύστερα από 24 χρόνια είχα ένα τρίμηνο γεμάτο με την οικογένειά μου, με τα παιδιά μου που λόγω υποχρεώσεων μου είχαν λείψει πάρα πολύ, νομίζω ότι τρεις μήνες για μένα ήταν αρκετοί και μετά ξεκίνησα την προπονητική μου διαδικασία. Αργά βέβαια, χωρίς πίεση, αλλά και πάλι θέλεις να το κάνεις σωστό και τέλειο. Και για να το κάνεις αυτό, πρέπει να έχεις άγχος, αλλιώς δεν μπορείς να το κάνεις. Πολλά άλλα παιδιά που σταματούν στα 34-35, τρώγονται με τα ρούχα τους, γιατί πιστεύουν ότι έχουν πολλά ακόμα να δώσουν. Ξέρω αρκετούς που σταμάτησαν βίαια την καριέρα τους για διάφορους λόγους είτε λόγω τραυματισμού είτε γιατί δεν έβρισκαν ομάδες".

Συνεργάστηκε με αμέτρητους ποδοσφαιριστές, πολλοί εξ αυτών σπουδαίοι και τρανοί. Με άλλους ήταν αντίπαλος στην Ελλάδα και συμπαίκτης στην Εθνική. Πρότυπό του στην θέση υπήρξε ο Νίκος Σαργκάνης, ο επονομαζόμενος "Φάντομ". Παράλληλα, έχει την δική του προσέγγιση για το τι σημαίνει... φόβος στο ποδόσφαιρο. Για τον ίδιο, όσο είναι μικρός κάποιος, προσωποποιεί τον φόνο. Όσο μεγαλώνει, βλέπει τα πράγματα λίγο διαφορετικά.

"Δεν θέλω να αναφέρω κάποιο όνομα που ξεχωρίζω από τα χρόνια που αγωνίστηκα, διότι συνεργάστηκα με πάρα πολλά παιδιά και πάρα πολλούς μεγάλους ποδοσφαιριστές. Είχα την τύχη να παίξω σε δυο πάρα πολύ μεγάλους συλλόγους, αλλά και στην Εθνική ομάδα. Στην Εθνική συνεργάστηκα με παιδιά που δεν ήταν συμπαίκτες μου, αλλά ήταν σπουδαίοι παίκτες. Είχα την τύχη σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό να είμαι συμπαίκτης με πάρα πολλούς μεγάλους ποδοσφαιριστές που θα ήταν άσχημο να αφήσω κάποιον απέξω. Όσο για το ποιον είχα πρότυπο ως τερματοφύλακα, είμαι της γενιάς του Νίκου Σαργκάνη, όταν εκείνος μεσουρανούσε στα ελληνικά γήπεδα. Ήταν ένας από τους καλύτερους Έλληνες τερματοφύλακες. Μεγαλώσαμε με αυτό το πρότυπο τερματοφύλακα.

Από 'κει και πέρα, όσο πιο μικρός είσαι, προσωποποιείς λίγο τον φόβο. Λες ας πούμε τον Βαζέχα, έλεγες παλαιότερα τον Μαύρο ή άλλους. Μεγαλώνοντας, βλέπεις ότι μετράει περισσότερο η ομάδα που αντιμετωπίζεις και όχι τα πρόσωπα. Όσο ανέβαινε το επίπεδο, καταλάβαινες ότι ναι μεν ο στράικερ είναι αυτός που θα σκοράρει, αλλά την δουλειά θα την κάνουν οι υπόλοιποι για να μπορέσει στο τέλος να σκοράρει αυτός. Άρα νομίζω ότι ωριμάζοντας, έβλεπα πως περισσότερη σημασία έχει η ομάδα. Σίγουρα όμως, υπάρχουν επιθετικοί όπως ο Μέσι και ο Ρονάλντο που μπορούν να κάνουν κάτι ειδικό. Τώρα, επειδή το ποδόσφαιρο έχει μεγαλύτερο σκάουτινγκ και περισσότερη ενημέρωση, προσπαθούμε όλοι μαζί για να σταματήσουμε τους πάντες. Άρα, η ομαδική δουλειά έχει περισσότερη σημασία από την ατομική δουλειά".

Αυτή ήταν η απάντησή του για τους τρεις καλύτερους τερματοφύλακες στον κόσμο, ενώ για το ταλέντο των δικών μας γκολκίπερ θεωρεί πως "και η προπονητική διεργασία, αλλά και το ταλέντο των Ελλήνων τερματοφυλάκων είναι σε πολύ καλό επίπεδο. Αυτό που λείπει πάνω απ' όλα, είναι να δώσουμε χρόνο και χώρο στους τερματοφύλακες για να αποκτήσουν τις εμπειρίες και να δείξουν τις ικανότητές τους".

Φυσικά, δεν θα μπορούσε να έχει άλλη απάντηση από την... προφανή για το ποιον ξεχωρίζει στο ελληνικό πρωτάθλημα, αλλά και τι θα έκανε ο ίδιος στην περίπτωση του Όλσεν που έχει απασχολήσει αρκετά τον ΠΑΟΚ: "Ο Ρομπέρτο είναι μακράν ο τερματοφύλακας που παίζει στην Ελλάδα και θα μπορούσε να κάνει καριέρα και στην Ισπανία και σε άλλα μεγάλα πρωταθλήματα. Δυστυχώς για εμάς, πίσω βρίσκεται ο Καπίνο και όταν λέω για εμάς, εννοώ την Εθνική ομάδα, διότι αποτελεί μελλοντικό τερματοφύλακά μας και δυστυχώς βρίσκεται πίσω από τον Ρομπέρτο. Το γνωρίζω πολύ καλά εγώ, διότι για πολλά χρόνια ήμουν πίσω από έναν μεγάλο τερματοφύλακα και ξέρω ότι χρειάζεται πολύ μεγάλη δύναμη για να μπορέσεις να ανταπεξέλθεις και να περιμένεις την κατάλληλη στιγμή. Ο τερματοφύλακας όταν περνάει ντεφορμάρισμα, πρέπει να του δείχνεις εμπιστοσύνη, αλλά όταν είναι παρατεταμένο το ντεφορμάρισμα, πρέπει να τον αφήνεις λίγο έξω για να του αποβάλεις όλη αυτή την πίεση και να τον βάλεις την κατάλληλη στιγμή που μπορεί να πάρει πάλι την κατάλληλη ευκαιρία".

Εξάλλου, ως ομοσπονδιακός εκλέκτορας έχει την υποχρέωση να παρακολουθεί το ελληνικό πρωτάθλημα. Η έμπειρη ματιά του, τα χρόνια του στα γήπεδα, το γεγονός ότι έκανε πρωταθλητισμό, κάνει την άποψή του να έχει βαρύνουσα σημασία. Έχει άποψη για τις ομάδες, όχι μόνο τις μεγάλες, αλλά και αυτές της δεύτερης ταχύτητας. Για τον ίδιο, ο Παναθηναϊκός είναι στάσιμος δεν έχει την φρεσκάδα των προηγούμενων ετών. Πέρα από τον Ολυμπιακό, το πρότζεκτ του ΠΑΟΚ είναι το πλέον ελκυστικό και θεωρεί πως ο "Δικέφαλος του Βορρά" έχει τα φόντα να απειλήσει τους Πειραιώτες, αν όχι φέτος, τουλάχιστον τα προσεχή χρόνια. Για την ΑΕΚ πιστεύει ότι βρίσκεται σε ένα μεταβατικό στάδιο, προερχόμενη από δυο χρόνια σε μονοπάτια άγνωστα για την ίδια. Ένα κλαμπ του μεγέθους της, να παίζει σε Γ' και Β' Εθνική δεν το λες και λίγο.

Στάσιμος ο Παναθηναϊκός

"Ο Ολυμπιακός είναι το πρώτο φαβορί για το πρωτάθλημα. Μεγάλη εντύπωση μου κάνει ο ΠΑΟΚ, νομίζω ότι είναι βελτιωμένος, ο Ιγκόρ Τούντορ έχει δημιουργήσει ένα δυνατό σύνολο. Διαφορετικός σχηματισμός, διαφορετική τακτική και φιλοσοφία, αλλά έχει καλό σύνολο. Ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα στάσιμη από πέρυσι, η ΑΕΚ είναι μια καινούργια ομάδα που έχει δυο χρόνια πίσω της στη Γ' και στη Β' Εθνική και θέλει λίγο διάστημα και αυτή, διότι είναι ομάδα πρωταθλητισμού.

Εγώ κρίνω τελείως αγωνιστικά. Ο ΠΑΟΚ δείχνει πιο δυνατός από Παναθηναϊκό και ΑΕΚ. Ειδικά ο Παναθηναϊκός δείχνει κάπως στάσιμος, έχει σκαμπανεβάσματα, δεν έχει αυτή την φρεσκάδα που έδειχνε τα προηγούμενα χρόνια, η ΑΕΚ είναι μια ομάδα που προσπαθεί, αλλά ταλαιπωρείται λίγο στο να προσαρμοστεί στις ανάγκες του πρωταθλήματος, που είναι διαφορετικό σε σχέση με την Γ' και την Β' Εθνική. Αυτή την στιγμή, ξεκινάει να βρει τα πατήματά της".

Όσον αφορά τις υπόλοιπες ομάδες, τόσο ο Αστέρας όσο και ο Ατρόμητος, αν και έχουν σκαμπανεβάσματα, θα βρουν τα πατήματά τους και θα είναι ανταγωνιστικές όπως τα προηγούμενα χρόνια, ο ΠΑΣ το ίδιο, ενώ αρνητικά ξεκίνησε ο Παναιτωλικός και δεν δείχνει να είναι σε καλή κατάσταση. Η Καλλονή φαίνεται λίγο αποδυναμωμένη, πάνω - κάτω στα ίδια, θα προσπαθήσουν να σώσουν την χρονιά τους".

Φυσικά, δεν θα μπορούσε να μην ερωτηθεί και για τον Μάρκο Σίλβα. Ο προπονητής του Ολυμπιακού έχει κερδίσει τις εντυπώσεις και για πρώτη φορά στα "ερυθρόλευκα" χρονικά ένας κόουτς έχει ακούσει ρυθμικά το όνομά του από την κερκίδα μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Η πορεία σε πρωτάθλημα και Champions League, φανερώνει την δουλειά που γίνεται στο Λιμάνι από τον 38χρονο Πορτογάλο. Ο Νικοπολίδης βλέπει την δουλειά του, το πώς διαχειρίζεται το υλικό του, το πώς παίρνει πράγματα από τους περισσότερους παίκτες του. Τίποτα δεν είναι τυχαίο στο ποδόσφαιρο και εκείνος που δουλεύει σωστά και μεθοδικά, που εξελίσσεται συνεχώς, που ψάχνεται και μαθαίνει διαρκώς, στο τέλος δικαιώνεται.

"Φυσικά και έχει ενδιαφέρον έχει ως τώρα η δουλειά του κυρίου Σίλβα. Είναι αήττητη η ομάδα του στο πρωτάθλημα και έχει κάνει δυο διπλά στην Ευρώπη. Ενδιαφέρον δεν έχει μόνο ως προς την επιλογή των παικτών που έχει κάνει, διότι είναι πολύ καλοί, αλλά και ο τρόπος διαχείρισής τους, το τακτικό κομμάτι απέναντι σε ομάδες όπως η Άρσεναλ και είναι κάτι που πρέπει να δούμε, να το μελετήσουμε και να μάθουμε απ' αυτό".

Τέλος, έστειλε μέσω του Sport24.gr το μήνυμά του προς τους Έλληνες φιλάθλους που περιμένουν να δουν την αγωνιστική αναγέννηση της Εθνικής μας: "Νομίζω ότι όλα τα πράγματα της ζωής, το ίδιο βέβαια ισχύει και στις ομάδες μας, έχουν τα πάνω τους και τα κάτω τους. Θέλω να τους ευχαριστήσω προσωπικά εγώ, ως μέλος της Εθνικής ομάδας, διότι ακόμα και στα άσχημα αποτελέσματα ο κόσμος πήγε στο γήπεδο και χειροκρότησε την Εθνική ομάδα. Σιγά σιγά έχει δικό της κόσμο, κάτι που δεν συνέβαινε τα παλαιότερα χρόνια, που είναι κοντά της και την στηρίζει και όλοι μας εδώ θα κάνουμε μια νέα αρχή ώστε οι Έλληνες φίλαθλοι να δουν την Εθνική ομάδα εκεί που της αρμόζει. Αυτό είναι η συμμετοχή στις τελικές φάσεις των μεγάλων τουρνουά, γιατί νομίζω ότι έχουμε και τις δυνατότητες και μπορούμε να το κάνουμε".

* Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson