LONGREADS

Μπάγερν Μονάχου: Η ιστορία πίσω από τον θρύλο

Μπάγερν Μονάχου: Η ιστορία πίσω από τον θρύλο

Η Bayern Munich είναι η πιο επιτυχημένη ομάδα του γερμανικού ποδοσφαίρου, έχει σηκώσει επτά φορές ευρωπαϊκά τρόπαια και είναι η μια από τις μόλις τέσσερις περιπτώσεις ομάδων που έχουν κατακτήσει και τις τρεις μεγάλες ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ξέρετε όμως, πώς ξεκίνησε η ιστορία; Ποιος ήταν ο άνθρωπος που την έκανε αυτό που είναι σήμερα; Να η ευκαιρία να μάθετε.

Η FC Bayern München δεν δημιουργεί ουδέτερα συναισθήματα. Ή είσαι μεταξύ των εκατομμυρίων που την λατρεύουν ή... μεταξύ των εκατομμυρίων που τη μισούν. Ή έχεις "αγκαλιάσει" τη νοοτροπία "είμαστε οικογένεια, είμαστε εμείς εναντίον όλων" την οποία -μεταξύ μας- παραδέχονται αβίαστα οι άνθρωποι της ή σε έχει κουράσει. Βέβαια, για να κρίνεις κάποιον -λένε πως- πρώτα πρέπει να τον γνωρίσεις. Έλα λοιπόν, να δεις πώς δημιουργήθηκε ένας από τους πιο ισχυρούς συλλόγους στον πλανήτη σαν σήμερα (27/2) πριν 116 χρόνια και ποια είναι η ειρωνεία της μοίρας στον τρόπο που εξελίχθηκε σε υπερδύναμη. Ξεκινάμε.

Αν υπάρχει μια φράση που μπορεί να φέρει σε αμηχανία τον όποιο Γερμανό προσπαθεί να πείσει πως ο ναζισμός ήταν... μια κακή παρένθεση στη λαμπρή ιστορία της χώρας, που επιδιώκει να προάγει την "καθαρή" εικόνα της χώρας (της αποσυνδεδεμένης από τη γενοκτονία τουλάχιστον 5.5 εκατομμυρίων Εβραίων, 19.3 εκατομμυρίων πολιτών και πολιτικών κρατουμένων, συν 29 εκατομμυρίων στρατιωτών και πολιτών που έχασαν τη ζωή τους στην Ευρώπη, κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, με το σύνολο να συνθέτει την πιο θανατηφόρα σύγκρουση στην ιστορία της ανθρωπότητας) είναι το "Deutschland üeber alles" -όπως γράφεται σωστά στη γερμανική. Δηλαδή, το "η Γερμανία υπεράνω όλων".

Οι ενοχές είναι τόσες που οι Γερμανοί αποπειράθηκαν να διαψεύσουν και το γεγονός ότι αυτή η φράση ήταν το moto των Ναζί. Θύμισαν πως πρώτη φορά αναφέρθηκε σε σε ποίημα, το οποίο γράφτηκε το 1841 (χρόνια πριν γεννηθεί ο η κεντρική φιγούρα του Ολοκαυτώματος -χρόνια πριν γεννηθεί ακόμα και η μητέρα του) και χρησιμοποιήθηκε στον εθνικό ύμνο της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και αποτέλεσε ο τρόπος των Συμμάχων να κάνουν προπαγάνδα κατά του Führer. Διευκρίνισαν επίσης, πως το "Deutschland, Deutschland über alles, über alles in der Welt" σημαίνει "αγαπώ τη Γερμανία περισσότερο από κάθε τι άλλο στον κόσμο". Όχι "η Γερμανία είναι πάνω από όλους".

Βέβαια, αν ήταν αυτή η αλήθεια προφανώς και μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο δεν θα διαγραφόταν ο στίχος που χρησιμοποιείτο ως πρόφαση για όλα, από τον Hitler από όταν ανέβηκε στην εξουσία (το 1933), από τον ύμνο. Μηδέ θα εξακολουθούσε να χρησιμοποιείται από τους απανταχού δεξιούς οργανισμούς και τα φασιστικά γκρουπ μέχρι σήμερα. Ακόμα πιο ξεκάθαρα, δεν θα ενοχλούνταν κανείς -επτά δεκαετίες αργότερα- στην απλή αναφορά του. Όπως και δεν θα αντιμετωπιζόταν ως εφιάλτης, κάθε "επιστροφή" σε εκείνες τις εποχές, ακόμα και αν υπήρχε καλός λόγος. Όπως; Ο άνθρωπος που βοήθησε την FC Bayern München να εξελιχθεί σε έναν από τους καλύτερους ποδοσφαιρικούς συλλόγους του πλανήτη. Όνομα που έως το 2003 παρέμενε ένα καλά κρυμμένο μυστικό των Βαυαρών, διότι αν άνοιγαν τον Ασκό του Αιόλου ένιωθαν πως θα έπρεπε να απολογηθούν για την αδυναμία τους να τον σώσουν από τη φυλάκιση σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και το θάνατο.

Ώσπου, το 2003 δημοσιεύτηκε σε γερμανική εφημερίδα συνέντευξη ενός τύπου που λεγόταν Uri Siegel και μιλούσε για τον θείο του, Kurt Landauer, ενημερώνοντας πως οι δικές του ιδέες και αποφάσεις ήταν που έκαναν την Bayern ομάδα αναγνωρισμένης αξίας, διεθνώς. Ότι ήταν αυτός που προτίμησε τις επενδύσεις στην ομάδα -από εκείνες στο στάδιο, τις οποίες απαιτούσαν μέλη του συλλόγου- και ήταν εκείνος που δημιούργησε την πολιτική της εμπιστοσύνης στους νέους και της ανάδειξης αυτών -για την οποία μιλά ποια όλος ο κόσμος. Επί των ημερών του, εν τω μεταξύ, ήταν που πήρε το πρώτο πρωτάθλημα Γερμανίας η ομάδα 1932).

Το πρώτο ντόμινο είχε πέσει. Ακολούθησε σειρά άλλων που αφορούσαν το μνημόσυνο της 28ης Ιουλίου του 2009 (ανήμερα των γενεθλίων του), το "βάπτισμα" δρόμου που καταλήγει στην Allianz Arena στο όνομα του, την κινηματογραφική ταινία "Landauer - Der Präsident" -προβλήθηκε εντός των συνόρων- και την εμφάνιση της ιστορικής αυτής προσωπικότητας, σε όλα τα επίσημα μέσα της ομάδας - τον ονόμασαν και επίτιμο πρόεδρο- , με τον Karl-Heinz Rummenigge να παραδέχεται, όχι ακριβώς ευτυχής, πως "δεν είχα ξανακούσει ποτέ αυτό το όνομα" πριν τον χαρακτηρίσει ως "τον πατέρα της σύγχρονης FC Bayern". Ακολούθησε η χρηματοδότηση ερασιτεχνικού σωματείου, με το όνομα TSV Macccabi Munich, για να δημιουργήσει γήπεδο που απέκτησε το όνομα του Landauer, το 2010. Εγκαινιάστηκε με φιλικό εναντίον της All Star Bayern. Μετά, μπήκε και στο FCB-Erlebniswelt, το μουσείο του οργανισμού, που έκανε εγκαίνια το καλοκαίρι του 2012, στην Alliazn Arena.

Για να σου πω ποιος ήταν ο Landauer, θα χρειαστεί να σου εξηγήσω κάτι άλλο. Γιατί μια ιστορία την "πιάνεις" από την αρχή, σωστά; Το 1900, λοιπόν, η Münchner TurnVerein 1879 (εν συντομία MTV 1879) συγκάλεσε σύσκεψη και η πλειοψηφία αποφάσισε πως δεν υπάρχει λόγος να δηλώσει το ποδοσφαιρικό τμήμα συμμετοχή στη γερμανική ποδοσφαιρική ένωση (DFB), γιατί αφενός οι γυμναστές του σωματείου χρειάζονταν όλους τους διαθέσιμους πόρους για να αναδειχθούν, αφετέρου δεν είχαν ενθουσιαστεί ιδιαίτερα με αυτό το νέο σπορ. Δεκαεπτά μέλη εξανέστησαν και αποχώρησαν, αποφασισμένοι να ιδρύσουν σωματείο που θα είχε ως επίκεντρο το άθλημα που τους είχε "κερδίσει".

Δυο εξ αυτών που συναντήθηκαν στο Schwabing, μποέμικο προάστιο του Munich για να υπογράψουν το καταστατικό ίδρυσης συλλόγου ήταν Εβραίοι. Ο ένας ήταν ο Benno Elkan, γεννημένος στο Dortmund και καλλιτέχνης (γλύπτης) στο επάγγελμα, ο οποίος αργότερα είχε διαφύγει στο Λονδίνο για να σωθεί -ένα από τα έργα του βρίσκεται έξω από το κοινοβούλιο του Ισραήλ. Ο πρόεδρος ήταν Εβραίος, όπως και οι προπονητές "αλλά δεν θα λέγατε πως ξεκίνησε ως εβραϊκός σύλλογος" μας ξεκαθαρίζει ο Dietrich Schulze-Marmeling, συγγραφέας του βραβευμένου "Der FC Bayern und seine Juden" ("Η FC Bayern και οι Εβραίοι της") που κυκλοφόρησε το 2010, "θα λέγατε πως η FC Bayern ήταν ανοιχτόμυαλος σύλλογος, μη αντισημιτικός, όπου μπορούσε να νιώθεις σαν στο σπίτι σου". Στην 20ετή έρευνα που έκανε ωστόσο, για το βιβλίο του "δεν βρήκα περισσότερους από έναν Εβραίους παίκτες: λεγόταν Bernstein και έπαιζε στο τέρμα, το 1926".

Αλλά να μη σε μπερδεύω. Το 1913 κάθισε στον προεδρικό θώκο ο Landauer, γιος ενός εύπορου επιχειρηματία, ο οποίος είχε προσλάβει σειρά Εβραίων τεχνικών. Ένας ήταν ο (γεννημένος στη Vienna) Richard "Dombi" Kohn, ο οποίος είχε καθίσει στον πάγκο της Barcelona και της Feyenoord. Υπό τις οδηγίες του ήταν που σήκωσε η ομάδα την πρώτη κούπα, το 1932, μετά το 2-0 επί της Eintracht Frankfurt, στον τελικό. Τότε το σύστημα είχε ως εξής: υπήρχαν επτά περιφερειακά πρωταθλήματα και knock out τουρνουά, έως τον τίτλο. Σαν να απομακρύνθηκα όμως, πάλι. Ας του δώσω άλλη μια ευκαιρία.

Μπάγερν Μονάχου: Η ιστορία πίσω από τον θρύλο

Ο Kurt Landauer γεννήθηκε στις 28/7 του 1884, στο Planegg και ένιωσε να μαγεύεται από το ποδόσφαιρο από πολύ νωρίς -μέσω εικόνων και παραστάσεων που είχε αποκτήσει από τις επισκέψεις της οικογενείας στην Αγγλία. Ήταν από τους πρώτους νέους που φόρεσαν τη φανέλα της ομάδας (το 1901), αλλά οι δουλειές του δεν του επέτρεψαν να διεκδικήσει καριέρα παίκτη -έπρεπε να μεταβεί στη Lausanne να γίνει τραπεζίτης. Όταν τελείωσε και την πρακτική του στη Florence, επέστρεψε στο Munich (1905) και πέραν των δουλειών που είχε, πρόσφερε τις υπηρεσίες του και στην ομάδα. Όταν λοιπόν, το 1913 έγιναν εκλογές, έθεσε υποψηφιότητα και κέρδισε. Μόνο που τότε ξέσπασαν οι εχθροπραξίες του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και έπρεπε να υπηρετήσει το έθνος. Το 1919 επέστρεψε για να αναλάβει και πάλι την προεδρία, με τη συντριβή από την MTK Budapest (0-7) να είναι το γεγονός που άλλαξε όλη την κοσμοθεωρία του. Το ποδόσφαιρο που έπαιζαν οι Ούγγροι προηγείτο της εποχής τους (ήταν γρήγορο, με πολλές πάσες, "έξυπνο", με στιλ), παρουσία δε, πολλών Εβραίων στο ρόστερ και προφανώς δεν χρειάστηκε κάτι άλλο για να μελετήσει τα συστήματα και να καλέσει στη Βαυαρία αρκετούς εκ τους παίκτες της ΜΤΚ, για καριέρα και... μετάδοση της γνώσης.

Βάσει του οράματος που είχε "συνθέσει" με τον μέντορα του, Walther Bensemann (επίσης Εβραίο), το ποδόσφαιρο μπορούσε να δημιουργήσει φιλίες μεταξύ των λαών. Απέρριψε την ιδέα να στηριχθούν όλα στο πνεύμα της πάλης και έκανε λόγο για διασκέδαση. Ζητούμενο ήταν να δημιουργήσει ομάδα, που να έχει ως κύριο χαρακτηριστικό τη δημιουργία και τη διασκέδαση και έως τις αρχές της δεκαετίας του '30 κατάφερε να απολαμβάνει μια από τις πιο δυνατές ομάδες της χώρας. Αν εξαιρέσεις ένα διάλειμμα (το 1922), ο Landauer είχε αδιάλειπτη παρουσία έως τον Μάρτιο του 1933 και η πρόσληψη του -70χρονου μεν, γνωστού ως εκ των πιο προοδευτικών τεχνικών στην Ευρώπη, δε- Kohn ήταν το κομμάτι που συμπλήρωσε το παζλ, με τις διακρίσεις να διαδέχονται η μια την άλλη.

Στο μεσοδιάστημα, είχε φροντίσει να δημιουργήσει μια πολύ συγκεκριμένη δομή λειτουργίας, να προσδιορίσει ξεκάθαρα τις προτεραιότητες και να θέσει ως θεμέλιο λίθο τη δουλειά στις μικρές ηλικίες. Έτσι αναπτύχθηκε το καλύτερο προπονητικό πρόγραμμα για τους νέους, στη χώρα. Επίσης, ήταν εκ των κυρίων λόγων που είχε η Γερμανία να κινηθεί προς το να γίνει επαγγελματικό το ποδόσφαιρο. Αυτό δεν συνέβη τότε, διότι είχε προκύψει το Εθνικό Σοσιαλιστικό κόμμα και η άνοδος των Nazis που είχαν πολιτική και για το ποδόσφαιρο: ήθελαν να είναι ερασιτεχνικό, κυρίως γιατί η Bayern ήταν αυτή που είχε δείξει το πώς μπορεί να γίνει επαγγελματικό και εφόσον η Bayern ήταν Judenclub (εβραϊκό σωματείο) υπήρχε θέμα "εβραϊκής συνωμοσίας". Τουλάχιστον, όλα αυτά συνέβαιναν... στο μυαλό των άμυαλων που μετέφεραν τα αρχηγεία τους στο Berlin, αλλά το πνευματικό "σπίτι" τους ήταν στο Munich. Για αυτό και υπέφερε τα πάνδεινα, στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, πριν μείνουν μόνο συντρίμμια έως την αυτοκτονία του... εμπνευστή (στις 30/4 του 1945).

Μπάγερν Μονάχου: Η ιστορία πίσω από τον θρύλο

Το πρωτάθλημα του 1932 ακολούθησε η άνοδος του Adolf Hitler στην εξουσία (τον Γενάρη του '33) και η απόφαση της 2ης Ιουνίου να αποβληθούν όλοι οι Εβραίοι από τους οργανισμούς της χώρας (αθλητικούς και άλλους). Όσοι ασχολούνταν, θα έπρεπε να παρουσιάζουν αποδεικτικό ότι άνηκαν στην άρια φυλή. Η αλήθεια είναι πως πολλά σωματεία είχαν ήδη απομακρύνει τους Εβραίους και ένα από αυτά ήταν η Eintracht Franfurt, σωματείο με βαθιές εβραϊκές ρίζες. Η μόνη που αντιστάθηκε ήταν η FC Bayern.

Ο Landauer έχασε τη δουλειά του -ως μάνατζερ στο διαφημιστικό τμήμα εφημερίδας του Munich. Δεν κατάφερε να βρει άλλη δουλειά, πέραν εκείνης που του είχαν προσφέρει Εβραίοι σε κατάστημα με υφάσματα. Στις 9/11 του 1938 έγινε έφοδος στο εν λόγω μέρος, στο πλαίσιο της Kristallnacht ("Νύχτα των κρυστάλλων", δηλαδή το πανεθνικό pogrom τη νύχτα προς τη 10η Νοεμβρίου που αποτέλεσε την απαρχή του Ολοκαυτώματος), ο πρόεδρος της Bayern συνελήφθη και εστάλη στο Dachau. Εκείνη την ημέρα, εκβιάστηκε σε παραίτηση από την προεδρία της ομάδας. Έμεινε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης για 33 ημέρες, πριν δραπετεύσει -χάριν του δικτύου που είχε δομήσει ως τιμημένος στρατιώτης στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Διέφυγε στην Ελβετία. Οι τρεις αδελφοί δεν ήταν το ίδιο τυχεροί. Δολοφονήθηκαν από τους Νazis (η αδελφή του Gabriella, έμεινε για πάντα αγνοούμενη και η Henny ήταν η μόνη που σώθηκε), οι οποίοι ανέλαβαν διοικητικά πόστα σε όλους τους αθλητικούς οργανισμούς, με την αντίσταση της FC Bayern München να κρατά έως το 1943 (ψήφιζε προέδρους που δεν ήταν Nazis και ουσιαστικά άφηναν τον Landauer να διοικεί, εκ του μακρόθεν), οπότε "έπεσε" και "καθαρίστηκε" από τους Εβραίους. Οι περισσότεροι εκτελέστηκαν, κάποιοι αυτοκτόνησαν, ελάχιστοι επιβίωσαν.

Πριν ωστόσο, "παραδοθούν" οι Βαυαροί, το 1934, είδαν τους παίκτες τους να εμπλέκονται σε καβγά με τους Nazi. Το 1936, ο επιθετικός της ομάδας Willy Simetsreiter "έβγαλε" φωτογραφία με τον Jesse Owens , τον αθλητή που είχε εξευτελίσει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Berlin, κατακτώντας τέσσερα χρυσά μετάλλια. Ο αμυντικός Sigmund Haringer γλίτωσε τη φυλακή... οριακά, όταν αποκάλεσε την παρέλαση της σημαίας των Nazi "παιδικό θέατρο" και ο αρχηγός, Conny Heidkamp με τη σύζυγο του έκρυψαν τα ασημικά του συλλόγου, όταν τα άλλα σωματεία τα παρέδωσαν για τον αγώνα. Η πιο συμβολική πράξη ωστόσο, ήταν εκείνη του 1943.

Τον Νοέμβριο εκείνης της χρονιάς, η ομάδα επισκέφτηκε τη Zurich για ένα φιλικό παιχνίδι με την εθνική Ελβετίας. Πήγε δηλαδή, στο μόνο κομμάτι γης που δεν είχε εμπλακεί σε έναν από τους πιο καταστροφικούς πολέμους, στην ιστορία, με τα μέλη της να 'χουν το προνόμιο να ζήσουν λίγες στιγμές ηρεμίας πριν επιστρέψουν στο Munich. Η αλήθεια είναι πως ο σύλλογος είχε κάνει ό,τι μπορούσε για να πάει στη Zurich, γιατί εκεί ζούσε ο Landauer και άρα θα είχαν την ευκαιρία να τον δουν. Πριν ξεκινήσει το ταξίδι, η Gestapo κάλεσε όλα τα μέλη της αποστολής στα αρχηγεία της, για να παρακολουθήσουν ένα ιδιαίτερο "εκπαιδευτικό" σεμινάριο. Εκεί τους ανακοινώθηκε ότι άνθρωποι της Gestapo θα συνόδευαν την ομάδα και πως απαγορευόταν κάθε επαφή με Γερμανούς μετανάστες/προδότες/συνεργάτες των Συμμάχων -αυτά πήγαιναν μαζί.

Ο προπονητής της ομάδας, Konrad Heitkamp και η σύζυγος του, Magdalena ήταν στο lobby, έτοιμοι να βγουν για έναν περίπατο, όταν υπάλληλος του ξενοδοχείου τους παρέδωσε ένα φάκελο. Ήταν ένα μήνυμα από τον Landauer. Ο Heitkamp προσπάθησε να μην κρύψει τον ενθουσιασμό του. Δεν τα κατάφερε. Πριν καταφέρει να διαβάσει το σημείωμα, ένα μέλος της Gestapo του ζήτησε να του παραδώσει το φάκελο, λέγοντας του "ξέρουμε από ποιον είναι και σου απαγορεύουμε να 'χεις την όποια επαφή μαζί του. Σε παρακολουθούμε". Έως την επιστροφή στην πατρίδα, είχε πάντα κάποιον να τον παρακολουθεί. Παρ' όλα αυτά, οι παίκτες βρήκαν τον τρόπο να ντροπιάσουν τους Nazis.

Μπάγερν Μονάχου: Η ιστορία πίσω από τον θρύλο

Βλέπεις, οι τελευταίοι δεν μπορούσαν να απαγορεύσουν την είσοδο του πρώην προέδρου στο γήπεδο. Φυσικά και εμφανίστηκε στις εξέδρες, με τους παίκτες να τον εντοπίζουν στην προθέρμανση, να στοιχίζονται μπροστά του και να τον χειροκροτούν. Οι της Gestapo έγιναν έξαλλοι και ενημέρωσαν πως θα τακτοποιούσαν τους αντιφρονούντες, με την επιστροφή στη Γερμανία. "Τότε κατάλαβε πως έχει χάσει τα πάντα, ότι έχουν πεθάνει τα αδέλφια του και πως δύσκολα θα επέστρεφε ποτέ στην πατρίδα του. Οι παίκτες πήραν ένα ρίσκο που πιθανότατα να έσωσε τη ζωή του", είχε γράψει ο Dirk Kamper στο βιβλίο του "Landauer: The man who made FC Bayern". Δυο χρόνια μετά, ο Landauer επέστρεψε στο Munich και αμέσως του δόθηκε η προεδρία, για τρίτη φορά, για να γίνει ένας από τους μακροβιότερους ηγέτες στην ιστορία του οργανισμού. Δυο χρόνια μετά την επιστροφή του, η Bayern επέστρεψε στους "16" των γερμανικών πρωταθλημάτων.

Το 1951 έχασε τις εκλογές, ο διάδοχος του δημιούργησε τεράστια χρέη στην επόμενη δεκαετία, τόσα που ο σύλλογος απέφυγε... στην εκπνοή τη χρεωκοπία, όχι όμως και τον υποβιβασμό στη δεύτερη τη τάξει κατηγορία. Για αυτό και δεν θα τον βρείτε μεταξύ αυτών που αγωνίστηκαν στην πρώτη χρονιά της Bundesliga (1963). Θα τον εντοπίσετε στη λίστα του 1965 (στο ρόστερ ήταν οι Sepp Maier, Franz Beckenbauer και Gerd Muller) και τρεις σεζόν αργότερα πήραν τον πρώτο τίτλο, για να μην κοιτάξουν ποτέ ξανά πίσω. Ο Landauer εξαφανίστηκε (πέθανε στις 21/12 του 1961, σε ηλικία 77 χρόνων) και στις εκδόσεις του συλλόγου αναφερόταν πως "έπρεπε να εγκαταλείψει τη Γερμανία, για πολιτικούς λόγους". Οι λόγοι ήταν πολλοί: από ενοχές και αμνησία έως άγνοια.

Ο Schulze-Marmeling σημείωσε ότι "η επιστροφή στην πολιτισμένη κοινωνία θα ήταν αδύνατη αν δεν υπήρχαν άνθρωποι σαν και αυτόν. Δεν ήταν πολλοί οι άνθρωποι που επέστρεψαν στη Γερμανία, παρ' ότι είχαν συλληφθεί και είχαν βασανιστεί, για να προσφέρουν. Και ο Landauer δεν ήταν ο πιο γνωστός, αλλά η δουλειά του ήταν εκ των πιο σημαντικών για να καταφέρει η χώρα να μπει ξανά στο σωστό δρόμο. Όχι γιατί μιλούσε για αυτό, αλλά χάριν των όσων έκανε προς αυτήν την κατεύθυνση " πριν καταλήξει στο ότι "όλα ξεχάστηκαν, μετά τον πόλεμο και ιδιαίτερα μετά την επιτυχία της ομάδας τις δεκαετίες του '60 και του '70". Η αφορμή βέβαια, ήταν άλλη. Η αποφυγή κάθε θύμησης του Ολοκαυτώματος.

Για χρόνια, οι διοικούντες τη FC Bayern απέφευγαν ερωτήσεις σχετικές με "τα πολιτικά γεγονότα μεταξύ του '33 και του '45" λέγοντας πως "δεν είχαμε γεννηθεί τότε". Κάποιοι παραδέχθηκαν πως τήρησαν αυτή τη στάση, γιατί ήθελαν να αποφύγουν τις αρνητικές αντιδράσεις, σε περίπτωση που μιλούσαν για τις εβραϊκές ρίζες του σωματείου. Άπαντες, στον οργανισμό, απέφευγαν επιμελώς να χρησιμοποιήσουν τη λέξη που ξεκινούσε από "έψιλον" για οποιονδήποτε λόγο. Ώσπου το έκαναν οι Ultras, στο ματς με την Eintracht Frankfurt την πρώτη εβδομάδα του Φλεβάρη, το 2014! "Για εκείνους, η ιστορία του Landauer είναι τέλεια. Πρόκειται για έναν άνθρωπο που δεν έχασε ποτέ την αγάπη του για την ομάδα, παρά τα όσα συνέβησαν στον ίδιο και την οικογένεια του. Αυτό ακριβώς θέλουν να πιστεύουν για τους εαυτούς τους οι οπαδοί" που μέσα στα χρόνια πανηγύρισαν την κατάκτηση 25 εθνικών λιγκών, 17 εθνικών κυπέλλων, 4 Supercup, 6 Ligapokal (German League Cup), 5 Champions League, 1 UEFA Cup, 1 UEFA Cup Winners' Cup και ένα UEFA Super Cup, συν ένα Intercontinental Cup και άλλο ένα FIFA Club World Cup.

Αν δεν ήταν ο Landauer, δεν θα υπήρχαν οι βάσεις (αθλητικού και επιχειρηματικού μοντέλου) που έχουν κάνει τους Βαυαρούς τον τέταρτο πιο πλούσιο ποδοσφαιρικό οργανισμό του κόσμου, αξίας 2.34 δισ. δολαρίων (με ετήσια έσοδα 661 εκατ. δολ.). Για την ιστορία, της λίστας ηγείται η Real Madrid, με 3.26 δισ. δολ. (και έσοδα 746 εκατ. δολ.).

Πηγές: huffingtonpost.com, fcbayern.de, latimes.com, goal.com, theguardian.com , footballrepublik.com, thejc.com, br.de

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ