LONGREADS

Η ανατροπή της ανατροπής!

Η ανατροπή της ανατροπής!

Ο 70ος ποδηλατικός Γύρος της Ισπανίας ολοκληρώθηκε με την εντυπωσιακή νίκη-ανατροπή του Φάμπιο Άρου (Astana) και το Sport24.gr παρουσιάζει την ανασκόπηση του αγώνα. Η εξέλιξη και οι πρωταγωνιστές. Ποιοι κέρδισαν τα 21 ετάπ και τις επιμέρους βαθμολογίες και κατατάξεις.

Ο 70ος Γύρος της Ισπανίας ολοκληρώθηκε χθες στη Μαδρίτη με μεγάλο νικητή τον Ιταλό Φάμπιο Άρου της Astana. Στο τελικό βάθρο τον πλαισίωσαν οι Χοακίν Ροντρίγκεθ (Katusha) και Ράφαλ Μάικα (Tinkoff Saxo). Την πράσινη φανέλα των πόντων κέρδισε ο Αλεχάνδρο Βαλβέρδε (Movistar), την πουά των βουνών ο Ομάρ Φράιλε της Caja Rural και την λευκή της σύνθετης βαθμολογίας ο Χοακίν Ροντρίγκεθ. Οι Τομ Ντιμουλάν (Giant Alpecin) και Εστέμπαν Τσάβες (Orica GreenEDGE) μοιράστηκαν τον τίτλο του πολυνίκη της διοργάνωσης με δυο κερδισμένα ετάπ έκαστος, ενώ οι ομάδες της Trek, της Giant Alpecin και της Orica GreenEDGE κατέκτησαν από 3 ετάπ η καθεμία, τα περισσότερα από όλες τις υπόλοιπες. Τέλος, η Movistar κέρδισε την ομαδική κατάταξη και ο Τομ Ντιμουλάν πήρε το βραβείο του πιο επιθετικού αθλητή. Μετά από 23 μέρες, 21 ετάπ και 3.356 χιλιόμετρα, ένας ακόμα Γύρος Ισπανίας έφτασε στο τέλος του και το Sport24.gr σας παρουσιάζει την ανασκόπηση του αγώνα. Οι εντυπώσεις, η εξέλιξη, οι πρωταγωνιστές της γενικής, οι νικητές στα ετάπ και τις υπόλοιπες βαθμολογίες.

ΟΙ ΓΕΝΙΚΕΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ

Η φετινή Vuelta ήταν για μια ακόμα χρονιά ένας καθ’ όλα θεαματικός και ανταγωνιστικός Γύρος. Με έναν πολύ καλό σχεδιασμό και αγωνία από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο ετάπ, με φοβερή δράση και συνεχείς ανατροπές, με εννέα τερματισμούς σε ανηφόρα και μια φοβερή μονομαχία ανάμεσα σε δυο μεγάλους αθλητές, ο 70ος Γύρος της Ισπανίας είχε τα πάντα και με μια λέξη ήταν εντυπωσιακός από κάθε άποψη. Πριν ξεκινήσει ο αγώνας, η παρουσία και μόνο των τριών από τους τέσσερις Fab4 (Φρουμ, Νίμπαλι & Κιντάνα), μας έκανε να πιστεύουμε ότι αυτοί θα ήταν τα φαβορί, ότι από αυτή την τριάδα θα έβγαινε ο τελικός νικητής. Όμως η Vuelta αποδείχθηκε για μια ακόμη φορά τελείως απρόβλεπτη. Στο 2ο ετάπ αποβλήθηκε ο Νίμπαλι, στο 11ο εγκατέλειψε ο Φρουμ και ο Κιντάνα δεν μπόρεσε να ανέβει καν στο βάθρο! Ένα βάθρο που υποδέχτηκε δυο νέους αθλητές και έναν βετεράνο, τρεις πραγματικούς μαχητές που αποδείχτηκαν "σκυλιά του πολέμου" σε όλα τα τερέν. Κέρδισε τελικά εκείνος που είχε την καλύτερη ομάδα, για να μας υπενθυμίσει ότι η ποδηλασία είναι τόσο ομαδικό όσο και ατομικό άθλημα. Από την Ανδόρα μέχρι και την προτελευταία μέρα, τα δευτερόλεπτα πρωταγωνίστησαν. Στην κυριολεξία όμως. Ο Άρου κράτησε τη φανέλα από τον Πουρίτο για ένα δευτερόλεπτο. Ο Πουρίτο πήρε την κόκκινη από τον Άρου για ένα δευτερόλεπτο. Ο Ντιμουλάν πήρε τη φανέλα για τρία δευτερόλεπτα από τον Άρου. Και ο Ολλανδός με τον Ιταλό μπήκαν στην Σιέρα της Γουαδαράμα για να παίξουν την τελευταία παρτίδα πόκερ, με διαφορά έξι δευτερολέπτων. Είχαμε πολλά χρόνια να δούμε κάτι ανάλογο.

Τρεις αθλητές μονομάχησαν στα όρια, δίνοντας παραπάνω από αυτά που είχαν. Κερδισμένοι όλοι εμείς που παρακολουθήσαμε τη μάχη. Και η ποδηλασία που απέκτησε ακόμα ένα επικό ετάπ για να το μνημονεύουμε στο μέλλον. Το τελικό βάθρο ήταν δίκαιο. Κι ας άφησε εκτός την μεγάλη έκπληξη, την αποκάλυψη του αγώνα. Ο Ντιμουλάν ανακάλυψε επί τρεις εβδομάδες τον ποδηλάτη που έκρυβε μέσα του. Τον έβγαζε λίγο-λίγο κάθε μέρα, τον εμφάνισε στις μικρές ανηφόρες, στις ευθείες, στα πάνω-κάτω, στα μεγάλα βουνά και φυσικά στο αγαπημένο του χρονόμετρο. Ανάγκασε τους κορυφαίους ανηφορίστες του κόσμου να υποκλιθούν στο ταλέντο του και να προσπαθούν - μάταια - να τον αφήσουν πίσω τους. Εξαφάνισε κάθε προγνωστικό και έφτασε σχεδόν άτρωτος μέχρι την προτελευταία στροφή, για να υποκύψει φυσιολογικά απέναντι στην ομαδική υπεροχή των Καζάκων. Όμως και το δράμα γράφει ιστορία. Και ο Ολλανδός κέρδισε μαζί συμπάθεια και σεβασμό. Θα του χρειαστούν αμφότερα στο λαμπρό μέλλον που διαγράφεται μπροστά του. Η "πτώση" του Ντιμουλάν έφερε στην τρίτη θέση τον Μάικα. Ο Πολωνός απέδειξε στον εαυτό του και στον Τίνκοφ ότι μπορεί να ηγηθεί της ομάδας. Αρκεί να ελέγξει τον εγωισμό του. Και να καταλάβει ότι του χρόνου θα πρέπει να γίνει θυσία για τον Κονταδόρ. Κυρίως όμως, να μάθει από τον Κονταδόρ. Και να ξαναδεί το βίντεο με τον Μίκελ Λάντα στην προτελευταία ανηφόρα του 20ου ετάπ. Να ξαναδεί πολλές φορές τον Βάσκο να "αφήνει" τα πόδια του στην ανηφόρα για τον αρχηγό του.

Για τον Πουρίτο τί να πρωτογράψουμε που δεν έχει γραφτεί ακόμα. Στα 36 του χρόνια, βγάζει νιάτα από εκεί που δεν υπάρχουν. Την ήθελε την κόκκινη φανέλα, μάτωσε για αυτήν, υπέκυψε στο τέλος, αλλά πάλεψε σαν τρελός για να κρατήσει τη δεύτερη θέση. Και τα κατάφερε παρά τη λυσσασμένη επίθεση του Μάικα. Κέρδισε ένα ετάπ, πήρε τη λευκή φανέλα, έχασε την πράσινη λόγω ενός σκασμένου ελαστικού στη Μαδρίτη. Τα χρόνια περνούν όμως και όταν σταματήσει τόσο αυτός, όσο και άλλοι δυο της χρυσής ισπανικής τριάδας, ο "Μπάλα" με τον "Πιστολέρο", θα μας λείψουν πάρα πολύ. Από πίσω βέβαια, τα νιάτα ζητούν τον δικό τους χώρο. Η νέα γενιά είναι ήδη εδώ και πρωταγωνιστεί. Ο εκπληκτικός Τσάβες που εντυπωσίασε από την αρχή μέχρι το τέλος, ο Ντιμουλάν, ο Μάικα, ο Λάντα, φυσικά ο Κιντάνα, ο Σάγκαν, όλοι οι 25άρηδες είναι έτοιμοι, παρόντες και φιλόδοξοι. Αλλά και οι πιο μικροί ακόμα, που πήραν νίκες με το σπαθί τους στη φετινή διοργάνωση, ο Έουαν, ο Γκουγκάρ, ο Στούιβεν, ο Φαν Πόπελ, όλοι δίνουν τις δικές τους εγγυήσεις για ένα λαμπρό μέλλον, τόσο δικό τους, όσο και της ποδηλασίας. Από την άλλη, βετεράνοι όπως ο υπέροχος Φρανκ Σλεκ, ο ακούραστος Ντε Μάρκι, ο διαβολεμένος Βαλβέρδε ή ο φεύγω από τα 117 χιλιόμετρα πριν τον τερματισμό Πλάθα, συντηρούν την ίδια τη ζωντανή ιστορία του αθλήματος μέσα στο πελοτόν με τις εμφανίσεις τους.

Η ανατροπή της ανατροπής!

Το πελοτόν έξω από τα εντυπωσιακά τείχη της Άβιλα

Και βέβαια υπάρχει και ο Άρου, ο μεγάλος νικητής. Στα 25 του χρόνια, δείχνει έτοιμος να κατακτήσει ακόμα υψηλότερες κορυφές και στόχους. Αθλητής με φοβερό χαρακτήρα, αποφασιστικότητα που φαίνεται στα μάτια του, ισορροπία ανάμεσα στα θέλω και τα μπορώ. Προσπάθησε πολλές φορές για την ανατροπή, προσπάθησε σκληρά, προσπάθησε με το μυαλό, προσπάθησε με την καρδιά. Και παρακάμπτοντας τον Μαρτινέλι, προσπάθησε και με την ψυχολογία. Κράτησε στον αφρό τον Λάντα μετά την ανυπακοή του Βάσκου στην Ανδόρα, εξασφαλίζοντας έτσι το βασικότερο κομμάτι του παζλ στο 20ο ετάπ. Αντιμετώπισε κάθε αναποδιά με χαμόγελο προς τους τρίτους και ατσάλινη θέληση μέσα του και δικαιώθηκε από το αποτέλεσμα. Η αγωνιστική του συμπεριφορά είναι παράδειγμα προς μίμηση. Και μιας και μιλάμε για συμπεριφορά, τί μπορεί να πει κανείς για τον συγκλονιστικό Κρις Φρουμ, που με σπασμένο δάχτυλο ανεβοκατέβηκε την κόλαση της Ανδόρας, καταρρέοντας στον τερματισμό, με δάκρυα στα μάτια, χωρίς όμως να εγκαταλείψει τον αγώνα. Γιατί ήθελε να τιμήσει την Vuelta. Αυτή είναι η ομορφιά και το μεγαλείο του αθλήματος, αυτή είναι η μαγεία και η γενναιοδωρία της θέλησης. Αυτή είναι η ψυχή και η καρδιά του πρωταθλητή. Πριν περάσουμε στην εξέλιξη του αγώνα, θέλω να συμπληρώσω ότι ο Βρετανός, κατά τη γνώμη μου, μας πρόσφερε το απόλυτο highlight της φετινής Vuelta. Γι' αυτό και κλείνω το κεφάλαιο των εντυπώσεων με την αναφορά στο πρόσωπό του. Γιατί η εικόνα του στο Κορτάλς ντ'Ενκάμπ ήταν η ίδια η ποδηλασία.

1. ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΔΑΛΟΥΣΙΑ ΣΤΟ ΛΕΒΑΝΤΕ

Ο 70ος Γύρος της Ισπανίας ξεκίνησε από το Πουέρτο Μπανούς, την πανάκριβη μαρίνα στην Κόστα ντελ Σολ, με τα 7.4 χιλιόμετρα της ομαδικής χρονομέτρησης και τερματισμό στο φημισμένο θέρετρο της Μαρμπέγια. Οι διοργανωτές, που για μια ακόμα φορά ήθελαν να προσφέρουν κάτι καινούργιο (πέρυσι είχαν ξεκινήσει από αεροπλανοφόρο και πρόπερσι από πλωτή εξέδρα), δεν υπολόγισαν όσο θα έπρεπε την ασφάλεια των αθλητών και κατ' επέκταση την αντίδραση του πελοτόν. Η διαδρομή δεν ήταν προγραμματισμένη να γίνει πάνω σε άσφαλτο, αλλά στον παραλιακό δρόμο, με πέντε διαφορετικές επιφάνειες, όπως μάρμαρο και ξύλο, όμως το μεγάλο πρόβλημα δημιουργήθηκε με την πατημένη από οδοστρωτήρα άμμο. Οι αθλητές που δοκίμασαν το τερέν, διαμαρτυρήθηκαν ότι γλιστρούσε και ήταν επικίνδυνο, ζητώντας να ακυρωθεί τελείως το ετάπ! Οι διοργανωτές αντέδρασαν, αποκλείοντας ένα τέτοιο ενδεχόμενο και τη συμβιβαστική λύση έδωσαν οι κομισάριοι της UCI, οι οποίοι αποφάσισαν να διεξαχθεί ο αγώνας, χωρίς όμως να μετρήσουν οι χρόνοι των αθλητών στη γενική ατομική κατάταξη. Έτσι είδαμε αρκετές ομάδες να κάνουν απλά έναν περίπατο στη διαδρομή, χωρίς να ρισκάρουν στο ελάχιστο, κάτι που φυσικά δεν ήταν ότι καλύτερο για το πρεστίζ της Vuelta.

Τελικά νικήτρια αναδείχθηκε η παγκόσμια πρωταθλήτρια BMC, με μόλις λίγα δέκατα του δευτερολέπτου καλύτερο χρόνο από την δεύτερη Tinkoff Saxo και την τρίτη Orica GreenEDGE. Ο Πέτερ Βέλιτς φόρεσε την πρώτη ανεπίσημη κόκκινη φανέλα. Στο δεύτερο ετάπ είχαμε τον πρώτο τερματισμό σε ανηφόρα. Όμως μια μαζική πτώση, 30 χιλιόμετρα πριν τον τερματισμό, έφερε μια δυσάρεστη εξέλιξη στον αγώνα. Ο Βιντσέντσο Νίμπαλι βρέθηκε με αρκετούς ακόμα ποδηλάτες στο οδόστρωμα και όταν τελικά πήρε το εφεδρικό του ποδήλατο από το αυτοκίνητο της ομάδας (αφού κανείς συναθλητής του δεν σκέφτηκε να του δώσει το δικό του, ώστε να περιορίσει τις απώλειες), βρέθηκε ενάμιση λεπτό πίσω από το γκρουπ των φαβορί, όπου Movistar και Katusha είχαν μπει μπροστά ανεβάζοντας κατακόρυφα τον ρυθμό. Με το fair play για μια ακόμα φορά ανύπαρκτο, ο "καρχαρίας" και η Astana υπέπεσαν σε ένα τραγικό λάθος. Μέσα στον πανικό του, ο Ιταλός πιάστηκε από το αυτοκίνητο της ομάδας του και μπροστά σε 30 συναδέλφους του, ξεκίνησε ένα απίστευτο "τραβηχτήρι", το οποίο όμως για κακή του τύχη, έπιασε η κάμερα από το ελικόπτερο. Ο Νίμπαλι έφτασε μεν τα υπόλοιπα φαβορί, αλλά λίγο μετά τον τερματισμό, η UCI εξετάζοντας το βίντεο, αποφάσισε να τον αποβάλλει, ακολουθώντας τον κανονισμό. Ήταν ένα σοκ για τον αγώνα, το ίδιο όμως "σοκαριστική" ήταν και η κίνηση του Νίμπαλι, αντιαθλητική και - το χειρότερο - απαράδεκτα αντισυναδελφική.

Η ανατροπή της ανατροπής!

Ο Βιντσέντσο Νίμπαλι στον τερματισμό του 2ου ετάπ, λίγο πριν αποβληθεί από τον αγώνα

Στο αγωνιστικό κομμάτι του ετάπ, στην ανηφόρα τερματισμού, στο Καμινίτο δελ Ρέι (5 χλμ στο 6.5%), ο Νάιρο Κιντάνα έκανε την πρώτη επίθεση και έφτιαξε μια μικρή διαφορά, έχοντας μαζί του τους Νίκολας Ροτς (Sky) και Τομ Ντιμουλάν (Giant Alpecin). Ο Εστέμπαν Τσάβες (Orica GreenEDGE) έκανε τη δική του επίθεση μέσα από το γκρουπ, ξεπέρασε την τριάδα και έφτασε μέχρι την κορυφή, παίρνοντας τη νίκη και την πρώτη (κανονική) κόκκινη φανέλα του αγώνα. Πίσω, ο Κιντάνα έμεινε από δυνάμεις και έτσι τα υπόλοιπα φαβορί τον έφτασαν, με αποτέλεσμα οι χρονικές διαφορές ανάμεσά τους να είναι ελάχιστες. Την επόμενη μέρα είχαμε το 3ο ετάπ με τερματισμό στη Μάλαγα, σε μια διαδρομή ευθείας που διακόπηκε περίπου στη μέση από την πρώτη ανηφόρα πρώτης κατηγορίας στη φετινή διοργάνωση, το Πουέρτο δελ Λεόν (16 χλμ στο 5.2%). Το πελοτόν έπιασε αργότερα το γκρουπάκι των αποσπασμένων και είχαμε το πρώτο μαζικό σπριντ, με τον Πέτερ Σάγκαν (Tinkoff Saxo) να σπάει την κατάρα των δεύτερων θέσεων και να παίρνει την πρώτη του νίκη σε μεγάλο γύρο μετά από δυο περίπου χρόνια, κερδίζοντας εμφατικά τους Νασέρ Μπουχανί (Cofidis) και Τζον Ντέγκενκολμπ (Giant Alpecin). Ο Κολομβιανός Τσάβες διατήρησε την πρώτη θέση στη γενική.

Σειρά είχε το 4ο ετάπ με μια ακόμα δύσκολη, μικρή αλλά εκρηκτική ανηφόρα τερματισμού, στο Βεχέρ ντε λα Φροντέρα, προορισμένη κυρίως για τους punchers. Και πάλι είχαμε ένα γκρουπάκι αποσπασμένων μπροστά, όμως διάφορες ομάδες πίσω (Orica, Movistar, Katusha, Tinkoff) δούλεψαν για να τους πιάσουν, όπως και έγινε. Στο ξεκίνημα της ανηφόρας οι Νίκολας Ροτς (Sky) και Σάμουελ Σάντσεθ (BMC) επιτέθηκαν και έφτιαξαν μια μικρή διαφορά, αλλά τελικά τα φαβορί τους έπιασαν, με τον Βαλβέρδε να φεύγει σαν βέλος στα τελευταία 200 μέτρα και να παίρνει τη νίκη (9η συνολικά στην καριέρα του στην Vuelta), μπροστά από τους Σάγκαν και Μορένο. Στο 5ο ετάπ οι αθλητές πέρασαν πρώτα από τη Σεβίλλη και στη συνέχεια έφτασαν στην πόλη τερματισμού, Αλκαλά δε Γουαδαΐρα. Σε μια διαδρομή απόλυτης ευθείας, ήταν αναμενόμενο ένα ακόμα μαζικό σπριντ, το οποίο κέρδισε με μια φοβερή επιτάχυνση στα τελευταία ελαφρώς ανηφορικά μέτρα ο Κάλεμπ Έουαν της Orica GreenEDGE, αιφνιδιάζοντας τους Ντέγκενκολμπ και Σάγκαν. Ο Τομ Ντιμουλάν (Giant Alpecin) πήρε την κόκκινη φανέλα από τον Τσάβες για μόλις ένα δευτερόλεπτο.

Την επόμενη μέρα οι αθλητές κινήθηκαν προς μια ακόμα ανηφόρα τερματισμού, το Άλτο δε Καθόρλα (3.3 χλμ στο 6.3%). Το πελοτόν εξουδετέρωσε το γκρουπάκι των αποσπασμένων και ο Στίβεν Κάμινγκς επιτέθηκε λίγα χιλιόμετρα πριν την τελευταία ανάβαση. Τα φαβορί μπήκαν και αυτά μετά από λίγο στην ανηφόρα και δυο περίπου χιλιόμετρα πριν την κορυφή, στο πιο δύσκολο σημείο με την κλίση στο 15%, ο Εστέμπαν Τσάβες έκανε τη δική του κίνηση. Επιτάχυνε, άφησε πίσω του τους πάντες, ξεπέρασε τον Κάμινγκς σαν σταματημένο και ξεχύθηκε μπροστά. Λίγο μετά, ο Ντιμουλάν βγήκε και αυτός από το γκρουπ για να υπερασπιστεί τη φανέλα του και τον ακολούθησε ο Νταν Μάρτιν (Cannondale Garmin). Τελικά ο Τσάβες πήρε τη νίκη (δεύτερη για τον ίδιο και τρίτη για την Orica GreenEDGE), ενώ 5 δευτερόλεπτα αργότερα έφτασαν οι Μάρτιν και Ροτς. Τα φαβορί τερμάτισαν μαζί στα 11 δεύτερα από τον Κολομβιανό, που πήρε πίσω θριαμβευτικά την κόκκινη φανέλα. Ακολούθησε το 7ο και τελευταίο ετάπ στην Ανδαλουσία, το πρώτο με τερματισμό σε μεγάλη ανηφόρα. Από νωρίς δημιουργήθηκε ένα γκρουπάκι που πήρε μεγάλη ελευθερία και έφτασε το πλεονέκτημά του στα 13 λεπτά.

Η ανατροπή της ανατροπής!

Ο Πέτερ Σάγκαν έσπασε την κατάρα των δεύτερων θέσεων και πήρε τη νίκη στο μαζικό σπριντ του 3ου ετάπ, μπροστά από τους Νασέρ Μπουχανί (δεξιά) και Τζον Ντέγκενκολμπ (αριστερά)

Η διαφορά αυτή άρχισε να μειώνεται, αλλά οι αποσπασμένοι είχαν ακόμα μεγάλο περιθώριο για να διεκδικήσουν τη νίκη, όταν έφτασαν στην Αλπουχάρα και ξεκίνησαν την τελευταία ανάβαση στο πρώτης κατηγορίας Άλτο δε Καπιλέιρα (18.7 χλμ στο 5%). Εξελίχθηκαν δυο παράλληλες μάχες, μια για τη νίκη στο ετάπ και μια για τη γενική. Μπροστά, ο Μπερτ Γιαν Λίντεμαν (LottoNL Jumbo) συνδυάζοντας ικανότητα, εξυπνάδα και τύχη (πτώση του Κουζάν), έφτασε πρώτος στον τερματισμό παίρνοντας την μεγαλύτερη νίκη της καριέρας του. Πίσω, δυο περίπου χιλιόμετρα πριν τον τερματισμό, ο Φάμπιο Άρου (Astana) επιτέθηκε στο γκρουπ των φαβορί και τερμάτισε τρίτος, όμως η μεγάλη είδηση ήταν ότι ο Κρις Φρουμ δεν μπόρεσε να ακολουθήσει τον ρυθμό στο τελευταίο δύσκολο χιλιόμετρο, χάνοντας περίπου μισό λεπτό από τους υπόλοιπους διεκδικητές της κόκκινης φανέλας. Ο Άρου κέρδισε 11 δευτερόλεπτα από τα φαβορί και έδειξε πιο φρέσκος στην πρώτη μεγάλη ανηφόρα της Vuelta. Τέλος, εντύπωση προκάλεσε το γεγονός ότι Ροτς και Νιέβε (αμφότεροι της Sky) δεν βοήθησαν τον αρχηγό τους, αλλά συνέχισαν μπροστά, αφήνοντάς τον μόνο του.

Στο 8ο ετάπ, το πελοτόν άφησε πίσω του την Ανδαλουσία και κατευθύνθηκε προς την Μούρθια, γενέτειρα του Βαλβέρδε. Τα πρώτα 100 χιλιόμετρα της διαδρομής ήταν μια ατελείωτη κατηφόρα, όμως προς το τέλος οι αθλητές θα ανέβαιναν δυο φορές το Άλτο δε λα Κρέστα δελ Γκάγιο (4.2 χλμ στο 7.5%). Στο πρώτο πέρασμα από τη Μούρθια, μια μαζική πτώση σημάδεψε τον αγώνα. Ο Κρις Μπούκμανς (Lotto Soudal) μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με τραύματα στο κρανίο, ο Νταν Μάρτιν εγκατέλειψε με σπασμένη κλείδα, ο Τίτζεϊ Βαν Γκάρντερεν με χτυπημένο ώμο, ο Νασέρ Μπουχανί (Cofidis) με μώλωπες, ενώ αρκετοί ακόμα αθλητές βρέθηκαν στο έδαφος. Μέσα στον χαμό, ο Εστέμπαν Τσάβες βρέθηκε ενάμιση λεπτό πίσω από το γκρουπ των φαβορί, αλλά τελικά μπόρεσε να ενσωματωθεί και πάλι σε αυτό με τη βοήθεια των συναθλητών του. Στην πολύ επικίνδυνη κατηφόρα του Κρέστα δελ Γκάγιο είδαμε και άλλες πτώσεις, ενώ 8 χιλιόμετρα πριν τον τερματισμό, μια μηχανή του ουδέτερου σέρβις παρέσυρε το μεγάλο φαβορί για τη νίκη στο ετάπ, Πέτερ Σάγκαν. Ο Σλοβάκος σε έξαλλη κατάσταση μοίρασε κλωτσιές σε μια άλλη μηχανή, στο ποδήλατό του και στο αυτοκίνητο των γιατρών. Τιμωρήθηκε με χρηματικό πρόστιμο για ανάρμοστη συμπεριφορά και την επόμενη μέρα εγκατέλειψε λόγω των τραυμάτων του.

Ένας από τους αθλητές της μεγάλης πτώσης, ο Γιάσπερ Στούιβεν της Trek, κέρδισε τελικά το σπριντ στη Μούρθια, όμως μετά τον αγώνα οι ακτινογραφίες στις οποίες υπεβλήθη, έδειξαν κάταγμα του σκαφοειδούς, με αποτέλεσμα να εγκαταλείψει τον αγώνα και αυτός. Όλα τα φαβορί τερμάτισαν στο πρώτο γκρουπ, χωρίς αλλαγές στη γενική κατάταξη. Σειρά είχε το 9ο ετάπ, με το οποίο οι αθλητές μπήκαν στο διαμέρισμα του Λεβάντε. Τους περίμενε ένας ακόμα τερματισμός σε ανηφόρα, στην κορυφή του Άλτο δε Πουτζ Γιορένκα (4.1 χλμ στο 8.9%), με σημεία που έφταναν μέχρι και το 19%! Από την αρχή σχηματίστηκε ένα μεγάλο γκρουπ με 14 ποδηλάτες, το οποίο όμως δεν πήρε ελευθερία, με την Katusha να δουλεύει πίσω για τον Ροντρίγκεθ. Οι αποσπασμένοι απορροφήθηκαν σιγά-σιγά από το πελοτόν, το οποίο ανέβηκε δυο φορές το Πουτζ Γιορένκα. Στην δεύτερη τα φαβορί πρωταγωνίστησαν προσφέροντάς μας ένα εντυπωσιακό τελείωμα. Πρώτα επιτέθηκαν διαδοχικά οι Βαλβέρδε και Κιντάνα, στη συνέχεια έφυγε ο Ντιμουλάν με τον Πουρίτο από πίσω του. Ο Φρουμ έχασε και πάλι επαφή στο ξεκίνημα της ανηφόρας, όμως ακολούθησε τον ρυθμό του και επανήλθε προσπερνώντας τους πάντες. Η απίστευτα μεγάλη κλίση μετέτρεψε το τελευταίο χιλιόμετρο σε slow motion!

Η ανατροπή της ανατροπής!

Ο Κολομβιανός Εστέμπαν Τσάβες (Orica GreenEDGE) φτάνει στην κορυφή της Καθόρλα και παίρνει τη δεύτερη νίκη του στη διοργάνωση

Ο Βρετανός έχοντας μπροστά του τη γραμμή του τερματισμού, είδε τον Ντιμουλάν να τον ξεπερνάει και να παίρνει τη νίκη, την κόκκινη φανέλα, τα μπόνους δευτερόλεπτα και σημαντική διαφορά απέναντι σε όλα τα μεγάλα ονόματα. Ο Ολλανδός της Giant Alpecin, η μεγάλη αποκάλυψη στο πρώτο δεκαήμερο του Γύρου (μαζί με τον Τσάβες), παρουσιαζόταν πλέον ως ισότιμο φαβορί για την τελική νίκη, με μοναδικό και σημαντικό προφανώς ερωτηματικό, το τί θα έκανε στα ετάπ με τα μεγάλα βουνά τη δεύτερη εβδομάδα. Το πρώτο μέρος της Vuelta ολοκληρώθηκε με το 10ο ετάπ, από τη Βαλένθια στο Καστεγιόν. Δημιουργήθηκε ένα τεράστιο γκρουπ από 40 ποδηλάτες που αποσπάστηκε, στο οποίο υπήρχαν αθλητές και από τις 22 ομάδες, όμως σε καμία στιγμή δεν πήρε ελευθερία, με την Katusha να το ελέγχει απόλυτα και να το εξουδετερώνει 55 χιλιόμετρα πριν τον τερματισμό. Στη συνέχεια υπήρξαν αρκετές μεμονωμένες επιθέσεις, όμως το πελοτόν τις απορρόφησε όλες και έτσι φτάσαμε σε μαζικό σπριντ. Ο Τζον Ντέγκενκολμπ για μια ακόμα φορά δεν τα κατάφερε και ο Κρίστιαν Σμπαράλι πήρε τη νίκη τερματίζοντας μπροστά από τον Γερμανό. Ο Ιταλός της MTN Qhubeka έδωσε έτσι έναν ακόμα ιστορικό θρίαμβο στην ομάδα του, τον πρώτο στην ιστορία για αφρικανική ομάδα στον Γύρο της Ισπανίας. Η γενική δεν άλλαξε, οι ομάδες μεταφέρθηκαν στην Ανδόρα και ακολούθησε η πρώτη ημέρα ξεκούρασης.

2. ΑΝΔΟΡΑ, ΚΑΤΑΛΟΝΙΑ & ΑΡΑΓΟΝΙΑ

Μετά την πρώτη μέρα ξεκούρασης, σειρά είχε το βασιλικό ετάπ της διοργάνωσης. Και τί ετάπ! Έξι σπριντ ανάβασης, τερματισμός σε ανηφόρα, 5.200 μέτρα υψομετρικής διαφοράς, όλα αυτά σε μόλις 138 χιλιόμετρα! Ήταν ένα από τα πιο δύσκολα ετάπ στην ιστορία της Vuelta, το οποίο σχεδίασε ο μόνιμος κάτοικος του κρατιδίου των Πυρηναίων, Χοακίν Ροντρίγκεθ. Οι αθλητές θα ανέβαιναν κατά σειρά, το πρώτης κατηγορίας Μπεϊσαλίς (6.5 χλμ στο 8.7%), το πρώτης κατηγορίας Ορντίνο (10 χλμ στο 7%), το πρώτης κατηγορίας Ραμπάσα (13.8 χλμ στο 6.6%), το εκτός κατηγορίας Κογιάδα ντε λα Γκαγίνα (11.7 χλμ στο 8.5%), το δεύτερης κατηγορίας Κομέγια (4 χλμ στο 9.5%) και θα τερμάτιζαν στην κορυφή του πρώτης κατηγορίας Κορτάλς ντ' Ενκάμπ (8.7 χλμ στο 9.1%)! Το ετάπ ξεκίνησε με μια πτώση του Κρις Φρουμ μόλις στο 3ο χιλιόμετρο της διαδρομής. Ο Βρετανός χτύπησε στον αριστερό του ώμο και στα δυο γόνατα, όμως αυτό που αποδείχτηκε καθοριστικό, ήταν το κάταγμα σε ένα μικρό οστό στο πέλμα, κάτι που οδήγησε την επόμενη μέρα στην εγκατάλειψη από τον αγώνα του αρχηγού της Sky. Μπροστά δημιουργήθηκε ένα γκρουπ από 19 αθλητές που πήρε πλεονέκτημα πέντε λεπτών, ενώ πίσω συνεργάζονταν η Sky, η Katusha και η Movistar.

Στην Ραμπάσα, την τρίτη ανηφόρα της διαδρομής, ο Φρουμ - που νωρίτερα είχε καταβάλλει τεράστια προσπάθεια να επανέλθει στο γκρουπ μετά την πτώση του - άρχισε να χάνει επαφή. Ήταν φανερό ότι υπέφερε. Βαλβέρδε και Πουρίτο άφησαν πίσω τους τον Άρου και τον Ντιμουλάν, όμως τόσο ο Ιταλός όσο και ο Ολλανδός κατάφεραν να επανέλθουν, φτάνοντας τους Ισπανούς. Μπροστά, ο Μίκελ Λάντα, σε φοβερή μέρα, είχε επιτεθεί, αφήνοντας πίσω του όλους τους υπόλοιπους αποσπασμένους και είχε φτιάξει διαφορά ασφαλείας, πηγαίνοντας ακάθεκτος προς τη νίκη. Ο Μαρτινέλι, μάνατζερ της Astana, του είπε μέσω της ενδοεπικοινωνίας να κόψει και να περιμένει τον Άρου για να του δώσει βοήθεια, όμως ο Βάσκος έβγαλε το ακουστικό και συνέχισε προς τον τερματισμό, αδιαφορώντας τελείως για τις οδηγίες του "αφεντικού". Λίγο μετά, έφτασε πρώτος στην κορυφή και μαζί σε έναν προσωπικό θρίαμβο. Δεύτερος τερμάτισε ο Άρου, ολοκληρώνοντας την "κέντα" για την Astana, αφού πήρε την κόκκινη φανέλα από τον Τομ Ντιμουλάν, που έχασε χρόνο (1'40" από τον Ιταλό), όπως και οι Πουρίτο (40"), Μάικα (50") και Τσάβες (1'40"). Ο Βαλβέρδε έχασε 1'50" και ο Κιντάνα (άρρωστος με πυρετό) σχεδόν τρία λεπτά. Τις μεγαλύτερες απώλειες είχε φυσικά ο Φρουμ, ο οποίος έφτασε στην κορυφή εννιά λεπτά μετά τον Άρου.

Η ανατροπή της ανατροπής!

Το γκρουπ των φαβορί στο "βασιλικό" ετάπ της Ανδόρας

Ο Βρετανός κατέβηκε από το ποδήλατο σε άσχημη κατάσταση, κουτσαίνοντας και δείχνοντας ότι είχε φτάσει στα όριά του. Οι εικόνες ήταν δραματικές για έναν μεγάλο πρωταθλητή, ένα πραγματικό σκυλί του πολέμου, που προτίμησε να υποφέρει επί ώρες και να τερματίσει (τιμώντας τον αγώνα όπως δήλωσε αργότερα), παρά να εγκαταλείψει. Όπως ήδη γράψαμε, την επόμενη μέρα δεν πήρε εκκίνηση λόγω του κατάγματος, όμως ήταν πραγματικά συγκλονιστικός στην Ανδόρα. Το βασιλικό ετάπ έφερε τον Άρου στην κορυφή της γενικής, τους Πουρίτο και Ντιμουλάν στο μισό λεπτό και τα υπόλοιπα φαβορί με διαφορές από το ενάμιση μέχρι και τα τρία λεπτά. Το 12ο ετάπ ξεκίνησε τελικά με τους ποδηλάτες της Tinkoff Saxo στην εκκίνηση, αφού την προηγούμενη μέρα ο Όλεγκ Τίνκοφ είχε απειλήσει ότι θα έπαιρνε την ομάδα και θα έφευγε, μετά τον τραυματισμό και την εγκατάλειψη του Σέρτζιο Παουλίνιο (17 ράμματα) από μοτοσικλέτα, όπως είχε συμβεί λίγες μέρες νωρίτερα και με τον Σάγκαν. Οι διοργανωτές έδωσαν εγγυήσεις στον Ρώσο μεγιστάνα για μεγαλύτερη προσοχή και έτσι το πελοτόν ξεκίνησε μια ατελείωτη κατηφόρα από την Ανδόρα προς την Γέιδα της Καταλονίας. Σχηματίστηκε το γκρουπάκι των αποσπασμένων, το οποίο συνεργάστηκε άψογα, με αποτέλεσμα να φτάσει στα τελευταία χιλιόμετρα έχοντας ακόμα μια μικρή διαφορά.

Πίσω, οι ομάδες των σπρίντερ, κυρίως η Giant Alpecin και η Trek, τα έδωσαν όλα και κατάφεραν να πιάσουν τους Βέντερ (MTN Qhubeka) και Μπουέ (Etixx Quickstep) στα τελευταία 200 μέτρα. Δέκα χιλιόμετρα πριν τον τερματισμό, ο Ντάνι Φαν Πόπελ (Trek) σταμάτησε λόγω σκασμένου ελαστικού και χρειάστηκε υπερπροσπάθεια για να επανέλθει στο γκρουπ. Όλοι τον είχαν ξεγραμμένο για το τελικό σπριντ, όμως ο νεαρός Ολλανδός κατάφερε να ξεπεράσει τους πάντες και να πάρει μια μεγάλη νίκη. Ακολούθησε το 13ο ετάπ, μέσης δυσκολίας, με τρία σπριντ ανάβασης, το ένα εκ των οποίων πρώτης κατηγορίας, αλλά πολύ μακριά από τον τερματισμό. Η διαδρομή ξεκίνησε με ατελείωτες προσπάθειες για τη δημιουργία του γκρουπ που θα έφευγε μπροστά. Στην πρώτη ανηφόρα, ο Νάιρο Κιντάνα, με πυρετό και στομαχικά προβλήματα, έχασε επαφή από το πελοτόν, αλλά αργότερα επανήλθε. Εκεί σχηματίστηκε το γκρουπάκι που πήρε ελεγχόμενη ελευθερία, φτιάχνοντας μια πεντάλεπτη διαφορά. Στην τρίτη και τελευταία ανηφόρα, το Άλτο δε Μονκάγιο, ξεχώρισαν από τους αποσπασμένους οι Σαβανέλ, Πολιάνσκι και Ολιβέιρα, όμως στην κατηφόρα ο Πορτογάλος της Lampre Merida κατέβηκε με σπασμένα φρένα και έφτιαξε μια μικρή διαφορά, την οποία φρόντισε με εξαιρετική εμφάνιση να μεγαλώσει. Τρέχοντας τα τελευταία 30 χιλιόμετρα σαν σε χρονόμετρο, ο Νέλσον Ολιβέιρα πανηγύρισε μαζί με τον αθλητικό διευθυντή της ομάδας του, που χτυπιόταν κυριολεκτικά μέσα στο αυτοκίνητο συνοδείας, την μεγαλύτερη νίκη της καριέρας του. Το γκρουπ τερμάτισε 5 λεπτά αργότερα, με όλα τα φαβορί μαζί.

3. ΚΑΝΤΑΜΠΡΙΑ & ΑΣΤΟΥΡΙΑΣ

Το φοβερό και τρομερό τριήμερο με τα ετάπ βουνών στην Καντάμπρια και το Αστούριας ξεκίνησε με το 14ο ετάπ, συνεχίστηκε με το 15ο και ολοκληρώθηκε με το 16ο, όλα με τερματισμό σε ανηφόρα. Το 14ο ετάπ έφυγε από τη Βιτόρια και τη Χώρα των Βάσκων και κατευθύνθηκε προς την Καντάμπρια. Μετά από 40 χιλιόμετρα αγώνα, σχηματίστηκε το γκρουπάκι που αποσπάστηκε, φτάνοντας τη διαφορά του στα δέκα λεπτά. Μετά την μεγάλη κατηφόρα από το τρίτης κατηγορίας Εστάκας δε Τρουέμπα, άρχισε η ανάβαση στο πρώτης κατηγορίας Πουέρτο δελ Εσκούδο (11.5 χλμ στο 6.4%) και από εκεί ακολούθησαν 30 περίπου χιλιόμετρα ευθείας μέχρι να ξεκινήσει η εκτός κατηγορίας ανηφόρα τερματισμού στο Άλτο Καμπό (18 χλμ στο 5.5%). Το πελοτόν άφησε το ξεκόλλημα να διατηρήσει τη μεγάλη του διαφορά. Έτσι λοιπόν, δυο χιλιόμετρα πριν την κορυφή, ο Αλεσάντρο ντε Μάρκι (BMC) ξεπέρασε τους υπόλοιπους από το γκρουπάκι των αποσπασμένων και έφτασε πρώτος στον τερματισμό, παίρνοντας τη νίκη για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά (είχε κερδίσει ετάπ και στην περσινή διοργάνωση). Όταν πλησίασαν στην κορυφή και τα φαβορί, ο Άρου επιτέθηκε πρώτος, αλλά στη συνέχεια έμεινε από δυνάμεις, με αποτέλεσμα να τον προσπεράσουν οι Κιντάνα και Πουρίτο. Ο Ντιμουλάν έχασε μόλις 19 δευτερόλεπτα διατηρώντας την τρίτη θέση στη γενική.

Η ανατροπή της ανατροπής!

Τα φαβορί στην ανηφόρα του Σότρες, στο 15ο ετάπ. Από δεξιά, Λάντα, Άρου, Ντιμουλάν, Βαλβέρδε, Μάικα, Κιντάνα και Πουρίτο

Σειρά είχε το 15ο ετάπ που έφερε τους αθλητές από την Καντάμπρια στο Αστούριας. Χρειάστηκαν 50 χιλιόμετρα μέχρι να σχηματιστεί ένα γκρουπάκι από εννέα ποδηλάτες που αποσπάστηκε, αλλά δεν πήρε ελευθερία για να φτιάξει μεγάλη διαφορά. Ήταν φανερό ότι τα φαβορί ήθελαν να δώσουν μεταξύ τους τη μάχη για τη νίκη. Η Movistar δούλεψε μπροστά στο πελοτόν, θέλοντας να εκμεταλλευτεί το γεγονός ότι ο Κιντάνα έδειχνε πως είχε συνέλθει από τα προβλήματα υγείας που τον είχαν ταλαιπωρήσει τις προηγούμενες μέρες. Όταν το γκρουπ των φαβορί έφτασε στους πρόποδες της πρώτης κατηγορίας ανηφόρας τερματισμού, του Άλτο δε Σότρες (12.7 χλμ στο 7.9%), ο Αϊμάρ Θουμπέλδια (Trek) είχε αφήσει πίσω του τους υπόλοιπους αποσπασμένους και ανέβαινε μόνος του, έχοντας όμως μόνο δυο λεπτά χρονική διαφορά, η οποία άρχισε να μειώνεται γρήγορα από τον δυνατό ρυθμό της Astana. Δέκα χιλιόμετρα πριν την κορυφή, ο Νάιρο Κιντάνα επιτέθηκε, όμως αμέσως η Astana τον επανέφερε στην τάξη και συνέχισε τον δικό της, δυνατό ρυθμό. Ο Βισκόντι της Movistar πήρε τη σκυτάλη στο μπροστά μέρος του γκρουπ των φαβορί, αυξάνοντας ακόμα περισσότερο τον ρυθμό. Ο Ντιμουλάν άρχισε τελικά να χάνει επαφή στα τελευταία τρία χιλιόμετρα και μπροστά, τα υπόλοιπα φαβορί, που στο μεταξύ είχαν πιάσει τον Θουμπέλδια, άρχισαν να ετοιμάζονται για τη μάχη του ετάπ. Επιτέθηκαν όλοι, ήταν όμως ο Πουρίτο που έφυγε στο τελευταίο χιλιόμετρο με πολλή δύναμη στο πιο δύσκολο σημείο της ανηφόρας, με την κλίση να ξεπερνάει το 14%. Ο Ισπανός πέρασε πρώτος τη γραμμή του τερματισμού, ολοκληρώνοντας έναν θρίαμβο, όμως δεν μπόρεσε να πάρει την κόκκινη φανέλα από τον Άρου για μόλις ένα δευτερόλεπτο.

Ο Ντιμουλάν, που κάποια στιγμή έχανε σχεδόν ενάμιση λεπτό, κατάφερε να περιορίσει τις απώλειές του στα 49 δεύτερα. Ο Μάικα τον ξεπέρασε στη γενική, επίσης για μόλις ένα δευτερόλεπτο και η μάχη από τους ανηφορίστες για να ρίξουν και άλλο χρόνο στον Ολλανδό ενόψει του χρονομέτρου, συνεχίστηκε με την ίδια ένταση την επόμενη μέρα, στο 16ο και τελευταίο ετάπ με τερματισμό σε ανηφόρα της φετινής διοργάνωσης. Αρκετοί ποδηλάτες, αλλά και ο γενικός διευθυντής της Vuelta, Χαβιέρ Γκιγιέν, αποκάλεσαν το συγκεκριμένο ετάπ ως το πραγματικά "βασιλικό" του φετινού Γύρου Ισπανίας. Με επτά σπριντ ανάβασης στα 185 χιλιόμετρα της διαδρομής μέσα στα εκπληκτικά τοπία των Πίκος δε Εουρόπα και τερματισμό στην ανηφόρα της Ερμίτα δε Άλμπα, ένα "μίνι Ανγκλίρου" με τα 6.8 χιλιόμετρα και τη μέση κλίση στο 11%, όλα ήταν έτοιμα για θέαμα και ανατροπές. Από πολύ νωρίς σχηματίστηκε ένα γκρουπάκι από 10 αθλητές, το οποίο πήρε αμέσως απόλυτη ελευθερία από το πελοτόν, με αποτέλεσμα να χτίσει μια τεράστια διαφορά που έφτασε στην ανώτατη τιμή της τα 22 λεπτά! Τα φαβορί ήταν αποφασισμένα να πάνε μέχρι τα τελευταία χιλιόμετρα σε ρυθμό ποδηλατοβόλτας, αφού έτσι κι αλλιώς οι δυνάμεις που απέμεναν σε όλους ήταν πλέον πολύ περιορισμένες. Πολύ γρήγορα έγινε φανερό ότι ο νικητής του ετάπ θα έβγαινε από τους αποσπασμένους. Μετά τα πρώτα 5 σπριντ ανάβασης (όλα δεύτερης και τρίτης κατηγορίας), οι αθλητές ανέβηκαν το πρώτης κατηγορίας Άλτο δε λα Κοβερτόρια (9.8 χλμ στο 8.7%) και αμέσως μετά ακολούθησε η πολύ τεχνική και επικίνδυνη κατηφόρα που τους έφερε στην αρχή της ανηφόρας τερματισμού.

Ο Φάμπιο Άρου έγινε ο έκτος Ιταλός ποδηλάτης που κερδίζει τον Γύρο της Ισπανίας, μετά τους Άντζελο Κοντέρνο (1956), Φελίτσε Τζιμόντι (1968), Τζιοβάνι Μπαταλίν (1981), Μάρκο Τζιοβανέτι (1990) και Βιντσέντσο Νίμπαλι (2010)

Ο Φρανκ Σλεκ (Trek) και ο Ροδόλφο Τόρες (Colombia) ξέφυγαν από τους υπόλοιπους αποσπασμένους και ξεκίνησαν την Ερμίτα δε Άλμπα με ένα πλεονέκτημα δέκα λεπτών από το πελοτόν. Ο Λουξεμβούργιος έκανε σύντομα μια δυνατή αλλαγή ρυθμού και άφησε πίσω τον Κολομβιανό, ανεβαίνοντας μόνος του τα υπόλοιπα χιλιόμετρα, για να πάρει τελικά μια τεράστια νίκη που κυνηγούσε επί χρόνια και την οποία πανηγύρισε έξαλλα στην κορυφή. Πίσω, ήταν πρώτη η Tinkoff Saxo που ανέβασε τον ρυθμό στο Άλτο δε Κορδάλ, μετά, στην Κοβερτόρια, ανέλαβε η Astana και στην τελευταία ανηφόρα συνέχισαν μαζί, πότε η μία και πότε η άλλη, κάνοντας συνεχώς αλλαγές ρυθμού για να αφήσουν πίσω τον Ντιμουλάν. Όμως ο Ολλανδός συνέχιζε με το γκρουπ των φαβορί μέχρι που φτάσαμε στο ατελείωτο τελευταίο χιλιόμετρο. Ο Πουρίτο έκανε και πάλι επίθεση και πήρε διαφορά από τους υπόλοιπους, τη στιγμή που ο Άρου έχανε επαφή από τα υπόλοιπα φαβορί. Ο στόχος του Ροντρίγκεθ ήταν η κόκκινη φανέλα και την πήρε για μόλις ένα δευτερόλεπτα, αφού ο Άρου ξαναγεννήθηκε στα τελευταία 300 μέτρα, κυνηγώντας σαν τρελός τον Πουρίτο για να υπερασπιστεί τη φανέλα του. Και ο Ντιμουλάν; Ο Ολλανδός αποδείχτηκε πραγματικό σκυλί του πολέμου, χάνοντας τελικά μόνο 29 δεύτερα και τερματίζοντας μπροστά από αθλητές όπως οι Μορένο, Ποτσοβίβο, Τσάβες και Βαλβέρδε! Η γενική, πριν το χρονόμετρο, είχε διαμορφωθεί ως εξής: πρώτος ο Πουρίτο, στο ένα δευτερόλεπτο ο Άρου, στο 1:35 ο Μάικα και στο 1:51 ο Ντιμουλάν. Που σημαίνει ότι όλα ήταν ανοιχτά ενόψει Μπούργος.

4. ΚΑΣΤΙΓΙΑ Ι ΛΕΟΝ & ΜΑΔΡΙΤΗ

Φτάσαμε λοιπόν στο κρίσιμο χρονόμετρο, απόστασης 38.7 χιλιομέτρων, με τα πρώτα 13 σε μικρή ανηφορική κλίση, τα επόμενα 22 σε ευθεία και τα τελευταία 4 με μια ενδιάμεση μικρή ανηφόρα στο 7%. Ο Ντιμουλάν ήταν το απόλυτο φαβορί για τη νίκη στο ετάπ, τα μεγάλα ερωτήματα όμως ήταν οι διαφορές που θα έφτιαχνε από τα υπόλοιπα φαβορί και αν θα κατάφερνε να πραγματοποιήσει την ανατροπή, παίρνοντας στην κατοχή του την κόκκινη φανέλα. Ο Μασιέλ Μπόντναρ (Tinkoff Saxo) έκανε πολύ νωρίς τον καλύτερο χρόνο (47:05), τον οποίο βελτίωσε μόνο ο Ντιμουλάν με το εκπληκτικό 46:01. Ο Ολλανδός ήταν απολαυστικός πάνω στο ποδήλατο, προσφέροντας μια πραγματική παράσταση αεροδυναμικής τελειότητας στη διάρκεια της διαδρομής. Μετά τον τερματισμό του, όλοι περίμεναν με αγωνία τον χρόνο του Άρου, αφού ήταν φανερό πως ο Πουρίτο δεν βρισκόταν σε καλή μέρα και θα έμενε πίσω με σημαντική διαφορά. Ο Ιταλός έφτασε τελικά στο Μπούργος 1:54 πιο αργός από τον Ντιμουλάν, κάτι που σήμαινε τρία πράγματα. Πρώτον, ότι για τα δικά του χαρακτηριστικά είχε κάνει ένα πολύ καλό χρονόμετρο, δεύτερον, ότι για τρία δευτερόλεπτα έχανε την κόκκινη φανέλα από τον Ολλανδό και τρίτον, ότι οι διοργανωτές έτριβαν τα χέρια τους από ικανοποίηση, αφού τίποτα δεν είχε κριθεί και τα επόμενα τρία ετάπ θα ήταν εκείνα που θα καθόριζαν τον μεγάλο νικητή στη Μαδρίτη. Ο Πουρίτο, από τη μεριά του, δεν τα κατάφερε για μια ακόμα φορά την κρίσιμη στιγμή, έχασε 3:06 από τον Ντιμουλάν και έπεσε στην τρίτη θέση της γενικής, 1:15 κάτω από τον πρωτοπόρο.

Η ανατροπή της ανατροπής!

Ο μεγάλος θριαμβευτής στο χρονόμετρο του Μπούργος, Τομ Ντιμουλάν

Αντίθετα, εκπληκτική εμφάνιση πραγματοποίησε ο Αλεχάνδρο Βαλβέρδε (τρίτος στο ετάπ, 1:08 πιο αργός από τον νικητή), ενώ πολύ καλός ήταν και ο Κιντάνα (έκτος στο ετάπ, 1:33 πιο αργός από τον νικητή). Μετά το Μπούργος, τέταρτος στη γενική ήταν ο Μάικα (στα 2:22), πέμπτος ο Κιντάνα (2:53) και έκτος ο Βαλβέρδε (3:15). Ο αγώνας συνεχίστηκε την επόμενη μέρα, με το 18ο ετάπ, το οποίο κινήθηκε στο απέραντο οροπέδιο της Καστίγια ι Λεόν, καταλήγοντας στην επαρχία της Σεγκόβια. Πολύ γρήγορα σχηματίστηκε ένα γκρουπ από 25 ποδηλάτες, που πήραν σχετική ελευθερία, έφτασαν τη διαφορά τους στα 6 λεπτά και για πολλή ώρα τη διατήρησαν περίπου στο πεντάλεπτο. Από πίσω ήταν η Giant Alpecin που έδωσε αρχικά τον ρυθμό, όμως πλησιάζοντας προς την ανηφόρα πρώτης κατηγορίας Πουέρτο δε λα Κεσέρα (10 χλμ στο 5.2%), ήταν η Astana εκείνη που μπήκε στην κεφαλή του πελοτόν. Όταν άρχισαν την ανάβαση στην Κεσέρα, εκδηλώθηκαν και οι πρώτες επιθέσεις. Ήταν ο Πουρίτο αυτός που ξεκίνησε - χωρίς επιτυχία - τις εχθροπραξίες και τη σκυτάλη πήρε ο Φάμπιο Άρου, 19 χιλιόμετρα πριν τον τερματισμό. Η επίθεση του Ιταλού ήταν πολύ δυνατή, αλλά ο Ντιμουλάν ακολούθησε πίσω του χωρίς προβλήματα. Ο Άρου δοκίμασε ξανά λίγο αργότερα και πάλι για τρίτη φορά, αλλά ο Ολλανδός δεν έχανε επαφή με τη ρόδα του με κανέναν τρόπο. Μπροστά, από τους 25, ξεχώρισαν στην Κεσέρα οι Νίκολας Ροτς (Sky) και Αϊμάρ Θουμπέλδια (Trek), οι οποίοι κατέβηκαν μαζί τα κατηφορικά 13 χιλιόμετρα μέχρι τον τερματισμό.

Στην τελική ευθεία, ο Ιρλανδός ξεκίνησε το σπριντ, ο Βάσκος έμεινε πίσω του, προσπάθησε να βγει από δίπλα στα τελευταία μέτρα, όμως ο Ροτς κράτησε την πρωτιά, παίρνοντας τη νίκη, την πρώτη για την Sky στη φετινή διοργάνωση. Πίσω, τα φαβορί σπριντάρισαν για τους πόντους της πράσινης φανέλας, με τον Βαλβέρδε να παίρνει την άτυπη πρώτη θέση, όμως η γενική έμεινε ακριβώς η ίδια, χωρίς την παραμικρή αλλαγή στην πρώτη δεκάδα. Ο Ντιμουλάν είχε περάσει το πρώτο τεστ με άριστα και στον Άρου έμεναν πλέον δυο ετάπ για να πετύχει την ανατροπή. Επίσης, με την ολοκλήρωση του 18ου ετάπ, ο Ισπανός Ομάρ Φράιλε (Caja Rural) κατέκτησε και μαθηματικά την πουά φανέλα των βουνών, μια μεγάλη επιτυχία τόσο για τον ίδιο όσο και για την ομάδα του. Ακολούθησε το 19ο ετάπ με τερματισμό δίπλα στο υπέροχο τείχος της Άβιλα. Ήταν η δεύτερη και προτελευταία ευκαιρία του Άρου να πετύχει την ανατροπή απέναντι στον Ντιμουλάν. Γρήγορα σχηματίστηκε ένα γκρουπ από 24 ποδηλάτες που αποσπάστηκαν και αυτή τη φορά πήραν απόλυτη ελευθερία, φτάνοντας τη διαφορά μέχρι και τα 18 λεπτά από το πελοτόν. Είχαμε για δεύτερη συνεχόμενη μέρα δυο παράλληλες μάχες, μια για τη νίκη στο ετάπ και μια ανάμεσα στους δυο πρωτοπόρους της γενικής για την κόκκινη φανέλα. Μπροστά, μετά από πολλές επιθέσεις διάφορων αθλητών μέσα από το ξεκόλλημα, ξεχώρισε τελικά ο Αλέξις Γκουγκάρ (Ag2r), που έφτιαξε μια διαφορά 40 δευτερολέπτων, ανέβηκε μόνος του το λιθόστρωτο δίπλα από τα εντυπωσιακά τείχη και έφτασε πρώτος στον τερματισμό, παίρνοντας στα 22 του χρόνια μια τεράστια νίκη, την πρώτη της Ag2r στη φετινή διοργάνωση.

Πίσω, ο Βαλβέρδε προσπάθησε να φύγει από τα υπόλοιπα φαβορί σε όλα τα τερέν, στην ανηφόρα, στην κατηφόρα και στην ευθεία, αλλά πιάστηκε μόλις ξεκίνησε το παβέ. Εκεί ο Ντιμουλάν είχε δυο βοηθούς από την ομάδα του με τελευταίο τον Τζον Ντέγκενκολμπ, ο οποίος κατάφερε να ανοίξει ένα μικρό κενό από τον Άρου, πριν αφήσει μόνο του τον αρχηγό του. Ο Ολλανδός έφυγε μπροστά, κατάφερε να διατηρήσει τη διαφορά και πέρασε τη γραμμή του τερματισμού τρία δευτερόλεπτα πριν από τον Άρου. Όλα τα υπόλοιπα φαβορί ακολούθησαν στα 9 δεύτερα από τον Ντιμουλάν. Ο πρωτοπόρος όχι μόνο διατήρησε την κόκκινη φανέλα, αλλά ανέβασε τη διαφορά του από τον Ιταλό στα 6 δεύτερα, ολοκληρώνοντας και το δεύτερο από τα τρία ετάπ πριν τη Μαδρίτη με άριστα. Η Vuelta συνεχίστηκε την επόμενη μέρα με το 20ο και προτελευταίο ετάπ της φετινής διοργάνωσης. Μια δύσκολη διαδρομή με τέσσερα σπριντ ανάβασης, όλα πρώτης κατηγορίας στην οροσειρά της Γουαδαράμα, στα βόρεια της ισπανικής πρωτεύουσας. Οι αθλητές είχαν να ανέβουν κατά σειρά το Πουέρτο δε Ναβαθεράδα (9.4 χλμ στο 6.6%), το Πουέρτο δε λα Μορκουέρα, πρώτα από τη δυτική πλευρά (11.5 χλμ στο 5.4%) και μετά από την ανατολική (10.4 χλμ στο 6.6%) και τέλος το Πουέρτο δε Κότος (11 χλμ στο 5.3%). Μετά από την τελευταία κορυφή, απέμεναν 7 χιλιόμετρα ευθείας, 10 κατηφόρας και ένα ακόμα με ανηφορική κλίση στον τερματισμό της Θερθεδίγια. Ήταν η τελευταία ευκαιρία του Φάμπιο Άρου για την ανατροπή.

Η ανατροπή της ανατροπής!

Ο Φάμπιο Άρου περνάει τη γραμμή του τερματισμού στην Θερθεδίγια (20ο ετάπ) και πανηγυρίζει τη μεγάλη ανατροπή που του χάρισε τη νίκη στη φετινή διοργάνωση

Ο αγώνας ξεκίνησε και μπροστά σχηματίστηκε ένα γκρουπάκι 11 αποσπασμένων αθλητών που πήρε απόλυτη ελευθερία και άρχισε να χτίζει μια μεγάλη διαφορά. Στη συνέχεια, μετά την πρώτη ανηφόρα της ημέρας, περίπου 30 ακόμα ποδηλάτες έφυγαν από το πελοτόν και καταδίωξαν τους προπορευόμενους μέχρι που τους έπιασαν και ενώθηκαν μαζί τους, φτάνοντας το πλεονέκτημά τους από το γκρουπ των φαβορί και της κόκκινης φανέλας στα 13 λεπτά. Στη δεύτερη ανηφόρα, το πρώτο πέρασμα από το Πουέρτο δε λα Μορκουέρα, ένας από τους αποσπασμένους, ο Ισπανός Ρουμπέν Πλάθα (Lampre Merida), έκανε επίθεση στους υπόλοιπους και έφυγε μόνος του μπροστά, 117 ολόκληρα χιλιόμετρα πριν τον τερματισμό! Η διαφορά του δεν ξεπέρασε ποτέ τα δυο λεπτά, αλλά οι διώκτες του δεν μπόρεσαν σε καμία στιγμή να συνεργαστούν σωστά και έτσι ο Πλάθα κατάφερε να ολοκληρώσει με επιτυχία μια από τις πιο εντυπωσιακές και μεγαλύτερες επιθέσεις από μακριά των τελευταίων χρόνων, θυμίζοντας ποδηλασία άλλων, μακρινών εποχών. Ο Ισπανός της Lampre έφτασε πρώτος στην Θερθεδίγια και στα 35 του χρόνια πήρε τη δεύτερη νίκη του σε μεγάλο Γύρο, μετά από εκείνη στον Γύρο Γαλλίας, λίγες εβδομάδες νωρίτερα. Ας δούμε τώρα τί έγινε πίσω, στη μεγάλη μάχη των φαβορί. Όταν το γκρουπ της κόκκινης φανέλας ανέβαινε για δεύτερη φορά το Πουέρτο δε λα Μορκουέρα, ο Μίκελ Λάντα μπήκε μπροστά από τον Άρου και ξεκίνησε έναν διαβολεμένο ρυθμό.

Η Astana είχε βάλει σε εφαρμογή το σχέδιό της για να πετύχει την ανατροπή, ένα σχέδιο που είχε ως πρώτη κίνηση την παρουσία δυο αθλητών της στο ξεκόλλημα, των Αντρέι Ζέιτς και Λουίς Λεόν Σάντσεθ. Δυο χιλιόμετρα πριν την κορυφή της Μορκουέρα, ο Τομ Ντιμουλάν έχασε για πρώτη φορά επαφή. Ο Βαλβέρδε είχε μείνει πίσω από πιο νωρίς, όμως όλα τα υπόλοιπα φαβορί ακολούθησαν χωρίς προβλήματα τον Λάντα, που συνεχώς ανέβαζε τον ρυθμό όλο και περισσότερο, αποφασισμένος να ανταποδώσει τα καλά λόγια του αρχηγού του μετά το ετάπ της Ανδόρας. Την σκυτάλη πήρε ο ίδιος ο Άρου ένα χιλιόμετρο πριν την κορυφή και έφυγε μπροστά μαζί με τους Μάικα και Κιντάνα. Ο Ντιμουλάν έφτασε στο σπριντ ανάβασης 20 δευτερόλεπτα μετά τον Άρου και ξεκίνησε την κατηφόρα προσπαθώντας να κλείσει τη διαφορά πριν ξεκινήσει η τελευταία ανηφόρα στο Πουέρτο δε Κότος. Όταν όμως είχε πλησιάσει στα 8 δεύτερα και όλα έδειχναν ότι θα τον έφτανε, η "κέντα" για την Astana ολοκληρώθηκε με τον καλύτερο τρόπο. Εκείνη τη στιγμή, οι Άρου και Λάντα βρήκαν μπροστά τους τον Ζέιτς και τον Λουίσλε Σάντσεθ, οι οποίοι τους περίμεναν και ξεκίνησαν αμέσως έναν πολύ δυνατό ρυθμό. Ο Ντιμουλάν άρχισε και πάλι να χάνει χρόνο, συνειδητοποιώντας ότι ο Γύρος είχε χαθεί. Η Astana είχε πετύχει το απόλυτο ρουά-ματ και ο Άρου βρισκόταν πλέον στη θέση της εικονικής κόκκινης φανέλας με χρονική διαφορά που αυξανόταν με εντυπωσιακή ταχύτητα. Ο Ντιμουλάν είχε παραδοθεί τελείως, οι "Καζάκοι" μπροστά έκαναν πάρτι και ο Μάικα έδειχνε ότι θα άφηνε τον Ολλανδό εκτός βάθρου.

Τελικά ο Ιταλός πέρασε τη γραμμή του τερματισμού πανηγυρίζοντας την μεγάλη ανατροπή, ο Μάικα ανέβηκε στην τρίτη θέση, ο Πουρίτο υπερασπίστηκε τη δική του δεύτερη από τον Πολωνό για ελάχιστα δευτερόλεπτα, ο Κιντάνα σκαρφάλωσε τέταρτος και ο Ντιμουλάν κατρακύλησε στην έκτη θέση της γενικής! Ήταν ο απόλυτος θρίαμβος της τακτικής, από μια Astana που τα έκανε (επιτέλους) όλα τέλεια και επιβραβεύτηκε με την κόκκινη φανέλα. Στον τερματισμό είχαμε, όπως ήταν φυσιολογικό, κοντράστ συναισθημάτων, με τον Άρου να γίνεται ένα κουβάρι με τους συναθλητές του και τον Ντιμουλάν, βουβό και απογοητευμένο, να εξαφανίζεται σε ένα από τα αυτοκίνητα της ομάδας του. Η Vuelta είχε ολοκληρωθεί με τον καλύτερο τρόπο, προσφέροντάς μας ένα ετάπ επικό, με μάχες, αγωνία, δράμα και ανατροπές. Όμως απέμενε το τελευταίο, το 21ο ετάπ, με την παρέλαση στη Μαδρίτη για τους γενναίους 158 επιζώντες μετά από τρεις εβδομάδες πολύ δύσκολου αγώνα. Στο σιρκουί των κεντρικών δρόμων της ισπανικής πρωτεύουσας, πέρασε πρώτη τη γραμμή του τερματισμού τιμητικά η Astana με τον Άρου και το ποδήλατό του στα κόκκινα. Στο δεύτερο πέρασμα από τον τερματισμό, εκεί που ήταν τοποθετημένο το ενδιάμεσο σπριντ ευθείας, ο Βαλβέρδε πέρασε πρώτος και πήρε την πράσινη φανέλα από τον Πουρίτο, ο οποίος δεν μπόρεσε να την υπερασπιστεί, αφού είχε μείνει πίσω με σκασμένο ελαστικό! Τέλος, στο μαζικό σπριντ, ο Τζον Ντέγκενκολμπ (Giant Alpecin) κατάφερε να πάρει την νίκη που κυνηγούσε από την αρχή της Vuelta, ξαναφέρνοντας τα χαμόγελα στην ομάδα του Ντιμουλάν. Η 70η διοργάνωση της Vuelta a España ολοκληρώθηκε με τις απονομές στο βάθρο των νικητών.

ΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ ΤΩΝ 21 ΕΤΑΠ

Η ανατροπή της ανατροπής!

Ο Γύρος της Ισπανίας ξεκίνησε στις 22 Αυγούστου από την Ανδαλουσία και ολοκληρώθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου στη Μαδρίτη. Ας δούμε τους νικητές των 21 ετάπ:

01. Puerto Banús - Marbella / BMC

02. Alhaurín de la Torre – Caminito del Rey / Esteban Chaves (Orica GreenEDGE)

03. Mijas – Málaga / Peter Sagan (Tinkoff Saxo)

04. Estepona – Vejer de la Frontera / Alejandro Valverde (Movistar)

05. Rota – Alcalá de Guadaíra / Caleb Ewan (Orica GreenEDGE)

06. Córdoba – Sierra de Cazorla / Esteban Chaves (Orica GreenEDGE)

07. Jódar – La Alpujarra / Bert Jan Lindeman (LottoNL Jumbo)

08. Puebla de Don Fadrique – Murcia / Jasper Stuyven (Trek)

09. Torrevieja – Benitachell Cumbre del Sol / Tom Dumoulin (Giant Alpecin)

10. Valencia – Castellón de la Plana / Kristian Sbaragli (MTN Qhubeka)

11. Andorra la Vella – Cortals d'Encamp / Mikel Landa (Astana)

12. Escaldes Engordany, Andorra – Lleida / Danny Van Poppel (Trek)

13. Calatayud – Tarazona / Nelson Oliveira (Lampre Merida)

14. Vitoria – Alto Campoo, Fuente del Chivo / Alessandro de Marchi (BMC)

15. Comillas – Sotres, Cabrales / Joaquim Rodriguez (Katusha)

16. Luarca – Ermita de Alba, Quirós / Frank Schleck (Trek)

17. Burgos – Burgos / Tom Dumoulin (Giant Alpecin)

18. Roa de Duero – Riaza / Nicolas Roche (Sky)

19. Medina del Campo – Ávila / Alexis Gougeard (Ag2r)

20. San Lorenzo de El Escorial – Cercedilla / Rubén Plaza (Lampre Merida)

21. Alcalá de Henares – Madrid / John Degenkolb (Giant Alpecin)

Τελική γενική κατάταξη (κόκκινη φανέλα):

Η ανατροπή της ανατροπής!

Το τελικό βάθρο της φετινής Vuelta: αριστερά ο Χοακίν Ροντρίγκεθ (δεύτερος), στο κέντρο ο Φάμπιο Άρου (πρώτος) και δεξιά ο Ράφαλ Μάικα (τρίτος)

01. Fabio Aru (Astana) 85:36:13

02. Joaquin Rodriguez (Katusha) +0:57

03. Rafal Majka (Tinkoff Saxo) +1:09

04. Nairo Quintana (Movistar) +1:42

05. Esteban Chaves (Orica GreenEDGE) +3:10

06. Tom Dumoulin (Giant Alpecin) +3:46

07. Alejandro Valverde (Movistar) +6:47

08. Mikel Nieve (Sky) +7:06

09. Daniel Moreno (Katusha) +7:12

10. Louis Meintjes (MTN Qhubeka) +10:26

Τελική βαθμολογία πόντων (πράσινη φανέλα):

1. Alejandro Valverde (Movistar) 118

2. Joaquin Rodriguez (Katusha) 116

3. Esteban Chaves (Orica GreenEDGE) 108

Τελική βαθμολογία βουνών (πουά φανέλα):

1. Omar Fraile (Caja Rural) 82

2. Rubén Plaza (Lampre Merida) 63

3. Frank Schleck (Trek) 30

Τελική σύνθετη βαθμολογία (λευκή φανέλα):

1. Joaquin Rodriguez (Katusha) 16

2. Fabio Aru (Astana) 23

3. Tom Dumoulin (Giant Alpecin) 24

Τελική ομαδική κατάταξη:

1. Movistar 256:44:38

2. Sky +29:47

3. Katusha +35:44

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ