Ήταν το βράδυ της 17ης Αυγούστου του 2010, όταν στις 12 παρά 20 χτύπησε το τηλέφωνο και από την άλλη άκρη της γραμμής ακούστηκε η φωνή του Γιάννη Φιλέρη να επαναλαμβάνει μια λέξη: "Φούστερ, Φούστερ. Τον ξέρεις;" "Όχι κύριε Γιάννη", ήταν η απάντησή μου, "τι είν' τούτο;". "Καινούργιος παίκτης του Ολυμπιακού από τη Βιγιαρεάλ. Άρχισε να γράφεις, θέλουμε αφιέρωμα για το πρωί". Πελάγωσα. Δεν είχα την παραμικρή ιδέα για το ποιος ήταν ο "Φούστερ". Κατέφυγα αμέσως στα μεγάλα μέσα. Τηλέφωνο στα φιλαράκια της "Superdeporte", αθλητικής εφημερίδας στη Βαλένθια. Πέτυχα τον Ιθκιέρδο: "Θέσαρ σώσε με. Ο Ολυμπιακός απέκτησε κάποιον Φούστερ από τη Βιγιαρεάλ. Έχεις ακούσει κάτι; Θέλω στοιχεία και φωτογραφίες". "ΤΙ ΕΙΠΕΣ ΤΩΡΑ;", ήρθε συγκλονισμένη η απάντηση του Θέσαρ. "Ο Φουστέρ στον Ολυμπιακό; Πρέπει να αλλάξουμε κεντρικό για αύριο. Πάρε με σε δέκα λεπτά, πρέπει να τρέξω". Στην επόμενη συνομιλία μας, ο Θέσαρ μου έδωσε το τηλέφωνο του μάνατζερ του παίκτη, κάποιου Φρανθίσκο Ροσεγιό. "Πάρτον και δες αν μπορείς να μάθεις κάτι. Σε μας δεν θα πει κουβέντα, αλλά εσύ ίσως σταθείς τυχερός". "Ρε φίλε, η ώρα πλησιάζει έντεκα στην Ισπανία. Θα με βρίσει". "ΠΑΡΤΟΝ ΛΕΜΕ", ο Θέσαρ δεν άφησε το παραμικρό περιθώριο δισταγμού. Και πράγματι, ο Ροσεγιό σήκωσε το τηλέφωνο. "Ντον Φρανθίσκο, σας παίρνω από την Ελλάδα, αληθεύει ότι ο πελάτης σας συμφώνησε με τον Ολυμπιακό;". "Δεν ξέρω κάτι σχετικό, πρώτη φορά το ακούω", ήρθε η αποκαρδιωτική απάντηση. Όμως δεν μάσησα. "Κύριε Ροσεγιό, έχουμε επίσημη πληροφόρηση από τη διοίκηση του Ολυμπιακού, απλά θέλω να επιβεβαιώσω αν ισχύει". Και εκεί μάσησε ο Ροσεγιό: "Αν είναι έτσι, τότε κι εγώ μπορώ να σας πω ότι πράγματι συμφωνήσαμε και αύριο πετάμε για την Ελλάδα για να υπογράψουμε τα συμβόλαια"!

Κάπως έτσι ξεκίνησε η σχέση μου με τον Νταβίδ Φουστέρ. Όλη εκείνη τη νύχτα ο Θέσαρ φρόντισε να ξετυλίξει το κουβάρι της καριέρας του Ισπανού με τις πληροφορίες και τις φωτογραφίες που μου έστειλε και την επόμενη το πρωί ανέβηκε η είδηση στο Sport24.gr. Εκείνο το πρώτο κεντρικό έγραφε "Φούστερ για τρία χρόνια" και αυτό γιατί παρά το ότι είχα ακούσει τον Θέσαρ να λέει κατ' επανάληψη στα πολλά τηλεφωνήματα της προηγούμενης βραδιάς το όνομα με τον σωστό τονισμό, στο δικό μου κεφάλι συνέχιζαν να ηχούν τα συνεχόμενα "Φούστερ, Φούστερ" του Φιλέρη, με αποτέλεσμα να χτυπήσει ο δαίμων του διαδικτύου και να φτιάξω το μαργαριτάρι. Οι αμφιβολίες λύθηκαν πάντως μέσα στην επόμενη μέρα και 24 ώρες αργότερα, όταν ανέβηκε το αφιέρωμα, ο Νταβίδ είχε επανέλθει στο φυσιολογικό Φουστέρ! Η "Superdeporte" άλλαξε πράγματι το πρωτοσέλιδό της και κυκλοφόρησε στις 18 Αυγούστου με κεντρικό τίτλο "Απαγωγή του Φουστέρ από τον Βαλβέρδε". Παράλληλα, εδώ στην Ελλάδα, ξεκίνησε η γκρίνια, κλασική και αναμενόμενη. Ποιος είναι πάλι αυτός; Τον ξέρει η μάνα του; Μαζεύει τις μίζες του ο Βαλβέρδε με τον Ιμπάνιεθ, δεν πάμε μπροστά έτσι και διάφορα τέτοια "ελληνικά".

Το κεντρικό του Sport24.gr το πρωί της 18ης Αυγούστου του 2010. Πρόλαβα να τον γράψω τρεις φορές Φούστερ!

Έξι χρόνια αργότερα, ο Νταβίδ Φουστέρ βρίσκεται βαθιά μέσα στις καρδιές των φιλάθλων του Ολυμπιακού, έχοντας κερδίσει παράλληλα τον σεβασμό και την εκτίμηση όλων των ποδοσφαιρόφιλων στη χώρα μας. Δεν χρειάζονται πολλά λόγια για να τον περιγράψω. Θα επαναλάβω αυτό που είχα γράψει πριν δυο χρόνια, χωρίς να αλλάξω ούτε κόμμα: "Ο Φουστέρ είναι ένας από τους πιο φιλότιμους παίκτες που έχουν περάσει ποτέ από την Ελλάδα, ένας ωραίος τύπος που θα έπρεπε να αποτελεί υπόδειγμα για πολλούς συναδέλφους του με την συμπεριφορά, το ήθος, το πείσμα και τη σεμνότητα που τον διακρίνουν. Ακούραστος εργάτης, άψογος επαγγελματίας, πάντοτε έτοιμος να βοηθήσει και να τα δώσει όλα για την ομάδα του". Πριν λίγες ώρες, ο Νταβίδ κέρδισε το έκτο σερί πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό και είναι ο μοναδικός από τους "ερυθρόλευκους" που ήταν παρών σε όλα, σηκώνοντας κάθε άνοιξη την κούπα. Γράφοντας αυτό το αφιέρωμα, ήθελα να έχω και μια δική του δήλωση για να την προσθέσω στο κείμενο. Του ζήτησα να μου πει τί αισθάνεται για αυτά τα έξι πρωταθλήματα. Και ιδού τί μου απάντησε: "Έχω κατακτήσει έξι πρωταθλήματα και τρία Κύπελλα, αλλά το σημαντικότερο τρόπαιο για μένα σε όλα αυτά τα χρόνια, ήταν η αγάπη και ο σεβασμός του κόσμου. Αυτό είναι που θα θυμάμαι πάντοτε και θα το κουβαλάω συνέχεια μαζί μου".

Πριν όμως φορέσει την ερυθρόλευκη φανέλα, ο Φουστέρ είχε ήδη προλάβει να αγωνιστεί και στις τέσσερις κατηγορίες του ισπανικού ποδοσφαίρου, ανεβαίνοντας με σκληρή δουλειά βήμα-βήμα τα σκαλοπάτια προς τα πάνω: Ολίβα, Βιγιαρεάλ Β, Έλτσε, Βιγιαρεάλ. Έτσι λοιπόν, πριν περάσουμε στις μεγάλες στιγμές του Νταβίδ στον Ολυμπιακό, ας κάνουμε πρώτα ένα μικρό ταξίδι πίσω στον χρόνο, για να θυμηθούμε το ξεκίνημα της καριέρας του. Ο David Fuster Torrijos γεννήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου του 1982 στην Ολίβα, μια μικρή παραθαλάσσια πόλη στο διαμέρισμα του Λεβάντε, 80 περίπου χιλιόμετρα νότια της Βαλένθια. Από μικρός γράφτηκε στις ακαδημίες του τοπικού συλλόγου UD Oliva και το 2002 έπαιξε στην πρώτη ομάδα, όπου και παρέμεινε μέχρι το καλοκαίρι του 2004. Στην UD Oliva αγωνίστηκε σε όλες τις θέσεις της επιθετικής γραμμής και εκεί τον είδε ο τότε προπονητής της Villarreal B, Χουάν Κάρλος Γκαρίδο, ο οποίος εισηγήθηκε αμέσως την απόκτησή του και καθιέρωσε τον Νταβίδ στο βασικό κορμό της ομάδας, η οποία τότε αγωνιζόταν στην τέταρτη Εθνική κατηγορία της Ισπανίας (Tercera División). Ο μικρός αποδείχτηκε χρησιμότατος γιατί εκτός από επιθετικός και δεύτερος επιθετικός, μπορούσε να παίξει ως εξτρέμ και στις δυο πλευρές, αφού διέθετε και τα δυο πόδια.

Ο Φουστέρ με τη φανέλα της Έλτσε, πανηγυρίζει δικό του γκολ απέναντι στη Σαλαμάνκα (23/11/2008)

Την περίοδο 2005-06 η Villarreal B τερμάτισε στην πρώτη θέση του ομίλου της, δεν μπόρεσε όμως να κερδίσει την άνοδο στα πλέι οφ, κάτι που συνέβη ένα χρόνο αργότερα (2006-07), με τον Φουστέρ βασικό και αναντικατάστατο. Στη σεζόν 2007-08, ο Νταβίδ αγωνίστηκε για πρώτη φορά στην Segunda B (τρίτη Εθνική κατηγορία της Ισπανίας) και ξεχώρισε αμέσως με την απόδοσή του. Έπαιξε σε 33 παιχνίδια πετυχαίνοντας 10 γκολ και προσέλκυσε το ενδιαφέρον ομάδων όπως η Έρκουλες και η Έλτσε. Η Βιγιαρεάλ αποφάσισε τελικά να τον παραχωρήσει στην Έλτσε, βάζοντας όμως μια ρήτρα στο συμβόλαιο, σύμφωνα με την οποία, θα είχε δικαίωμα - αν ήθελε - να τον ξαναπάρει πίσω μετά από ένα χρόνο, πληρώνοντας το ποσό των 500.000 ευρώ. Η Έλτσε συμφώνησε, όμως φρόντισε να βάλει και εκείνη έναν όρο, ο οποίος απαγόρευε στη Βιγιαρεάλ – στην περίπτωση που τον έπαιρνε πίσω – να τον δώσει δανεικό σε ανταγωνιστική ομάδα. Έτσι ο Φουστέρ συνέχισε να ανεβαίνει κατηγορίες και τη σεζόν 2008-09 βρέθηκε στην Segunda División, ένα μόλις σκαλοπάτι πριν τον μεγάλο του στόχο που ήταν ένα συμβόλαιο σε ομάδα της Πριμέρα. Στην Έλτσε ο Νταβίδ συνάντησε τον μικρό αδερφό του, Ραούλ, με τον οποίο αγωνίστηκαν ως συμπαίκτες για ένα χρόνο.

Ο Νταβίδ έκανε πράγματα και θαύματα στο πρωτάθλημα, παίζοντας σε 36 ματς και πετυχαίνοντας 13 γκολ (πρώτος σκόρερ της ομάδας), κάτι που ανάγκασε τους ανθρώπους της Βιγιαρεάλ να πληρώσουν δίχως δεύτερη σκέψη το μισό εκατομμύριο της ρήτρας και να τον ξαναπάρουν πίσω, ανακοινώνοντας επίσημα την μεταγραφή στις 12 Ιουνίου του 2009. Ο όρος της Έλτσε να μη δοθεί ο παίκτης δανεικός σε ομάδα της Segunda División, έκανε το όνειρο του Φουστέρ πραγματικότητα, αφού υπέγραψε τετραετές συμβόλαιο με τη Βιγιαρεάλ με ετήσιες αποδοχές 200.000 ευρώ, που τον τελευταίο χρόνο θα έφταναν τις 350.000. Λίγες μέρες νωρίτερα, ο Ερνέστο Βαλβέρδε είχε αναλάβει τον πάγκο του "κίτρινου υποβρύχιου" και έτσι ξεκίνησε μια συνεργασία που αργότερα συνεχίστηκε και επί ελληνικού εδάφους. Η άφιξη, πάντως, του Βαλβέρδε δεν βοήθησε καθόλου τον Φουστέρ, αφού τους πρώτους μήνες ο Txingurri άφηνε τον παίκτη συνεχώς εκτός αποστολής. Στις λίγες ευκαιρίες που του έδωσε ο "Βάσκος", ο Νταβίδ ανταποκρίθηκε με απόλυτη επιτυχία, πετυχαίνοντας και τρία γκολ σε τρεις από τις δυσκολότερες έδρες της Πριμέρα.

"Από τα πρωταθλήματα και τα Κύπελλα, ακόμα μεγαλύτερα τρόπαια είναι ο σεβασμός και η αγάπη του κόσμου" Ν.Φ.

Στην 10η αγωνιστική η Βιγιαρεάλ έπαιξε με τη Σεβίγια στο "Σάντσεθ Πιθχουάν" και ο Φουστέρ έβαλε την ομάδα του μπροστά στο σκορ (1-2), ανοίγοντας τον προσωπικό του λογαριασμό στην Α’ Εθνική. Το τελικό σκορ δεν έδωσε βαθμό στο "υποβρύχιο" (3-2 υπέρ των Ανδαλουσιάνων), όμως τη δεύτερη φορά που ο Νταβίδ βρήκε δίχτυα, τόσο η Βιγιαρεάλ όσο και ο Βαλβέρδε πήραν βαθιά βαθμολογική ανάσα. Ήταν η 14η αγωνιστική και μέσα στο "Βιθέντε Καλντερόν" ο Φουστέρ ισοφάρισε το ματς σε 1-1 και βοήθησε στην ανατροπή (τελικό 1-2). Δύο εβδομάδες αργότερα, ένα ακόμα γκολ του Νταβίδ, αυτή τη φορά μέσα στο "Καμπ Νόου", έδωσε έναν πολύτιμο βαθμό στη Βιγιαρεάλ και το τελευταίο εκτός έδρας θετικό αποτέλεσμα της εποχής Βαλβέρδε, αφού ένα μήνα αργότερα ο Txingurri απολύθηκε. Ο διάδοχος του Ερνέστο στον πάγκο του "submarino" ήταν ο Χουάν Κάρλος Γκαρίδο, ο άνθρωπος που είχε ανακαλύψει τον Νταβίδ στην UD Oliva και που όταν έγινε γνωστή η μεταγραφή του Ισπανού στον Ολυμπιακό, είχε δηλώσει στα τοπικά ισπανικά μέσα της Βαλένθιας ότι αισθανόταν ως ο "νονός" της μετακίνησης του Φουστέρ στην Ελλάδα.

Η συγκυρία έδειχνε ευνοϊκή για τον παίκτη και πράγματι ο Γκαρίδο τον εμπιστεύτηκε πολύ περισσότερο από τον Βαλβέρδε, δίνοντάς του χρόνο και ευκαιρίες, κάτι που όμως δεν διήρκεσε πολύ, αφού ο Φουστέρ στην τελική ευθεία του πρωταθλήματος επέστρεψε στη γνωστή του θέση στον πάγκο και την εξέδρα. Συνολικά, τη σεζόν 2009-10 αγωνίστηκε σε 22 ματς πρωταθλήματος (11 στην αρχική ενδεκάδα και 11 ως αλλαγή), πετυχαίνοντας τρία γκολ. Στην διάρκεια της προετοιμασίας το καλοκαίρι του 2010, ο Γκαρίδο – ο οποίος είχε πολύ καλή σχέση με τον Φουστέρ – είχε δηλώσει ότι υπολόγιζε τον παίκτη για τη νέα σεζόν και η αλήθεια είναι ότι οι εξελίξεις εξέπληξαν τους πάντες, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ισπανία. Ο ίδιος ο Φουστέρ αιφνιδιάστηκε απόλυτα και αρχικά δεν ενθουσιάστηκε με την απόφαση της Βιγιαρεάλ να τον πουλήσει. Θεωρούσε ότι μετά την παρθενική του χρονιά στην Πριμέρα, ήταν έτοιμος να αποδώσει πολύ καλύτερα και δήλωνε ικανοποιημένος από την παρουσία του στην ομάδα. Είχε πει τότε σε συνέντευξή του στην COPE: "Δεν ήταν εύκολη η απόφαση να πάω στην Ελλάδα. Είχα παλέψει σκληρά για να βρω μια θέση στην Πριμέρα, είχα κάνει την προετοιμασία με τη Βιγιαρεάλ, είχα παντρευτεί πριν λίγο καιρό, δεν ήξερα αν η σύζυγός μου θα μπορούσε να με ακολουθήσει, αλλά τελικά, ζυγίζοντας όλα τα υπέρ και τα κατά, κατέληξα ότι η πρόκληση ήταν ενδιαφέρουσα και ευτυχώς δεν το μετάνιωσα σε καμία στιγμή".

Εντυπωσιακή προσπάθεια του Φουστέρ σε φιλικό αγώνα της Βιγιαρεάλ με την Μπεσίκτας, δέκα μόλις μέρες πριν έρθει στον Ολυμπιακό (8/8/2010)

Εκτός από τον ίδιο, δεν μετάνιωσε και κανείς από εμάς εδώ στην Ελλάδα. Γιατί η γκρίνια ξεχάστηκε γρήγορα και όλοι συνειδητοποίησαν ότι ο Νταβίδ ήταν ένας παίκτης που δούλευε μέχρι δεκάρας τον μισθό του. Και ήξερε πώς και τί να προσφέρει όποτε τον χρειάζονταν οι εκάστοτε προπονητές του. Άλλωστε, τα έχει "ξεκαθαρίσει" παλιότερα ο ίδιος: "Γεννήθηκα ποδοσφαιρικά σε έναν ταπεινό σύλλογο. Στη διάρκεια της καριέρας μου είδα συναδέλφους που είχαν το ίδιο όνειρο με εμένα, να μένουν στα μισά του δρόμου, αλλά εγώ συνέχισα μέχρι να φτάσω εκεί που βρίσκομαι σήμερα. Το ξέρω ότι δεν είμαι σαν τους μεγάλους παίκτες, χρειάστηκε να περάσω από όλες τις χαμηλές κατηγορίες. Θυμάμαι πολύ καλά τις σκληρές στιγμές, τις προσπάθειες που έκανα, αλλά και την στήριξη που είχα και ποτέ, μα ποτέ δεν ξεχνώ από που ξεκίνησα και από πού προέρχομαι. Έβλεπα συνέχεια προς τα πάνω μέχρι που ξαφνικά βρέθηκα να παίζω στην Πριμέρα, ενώ δυο χρόνια νωρίτερα ήμουν στην τέταρτη κατηγορία. Για αυτό πάντα πίστευα ότι αν δουλέψεις σκληρά, θα πετύχεις. Χρειάζονται και η τύχη και η βοήθεια - και ευτυχώς είχα και τα δυο - αλλά πάνω απ' όλα είναι η δουλειά και η αφοσίωση στον στόχο".

Και μετά την Ισπανία ήρθε ο Ολυμπιακός. Και μαζί, μια τελείως διαφορετική φιλοσοφία και προσέγγιση των πραγμάτων, από εκείνη που είχε συνηθίσει στην Έλτσε και την Βιγιαρεάλ. Ο ίδιος δεν διστάζει να το παραδεχτεί με μια φράση που κλείνει μέσα της όλη εκείνη την αλλαγή στόχων που βίωσε με τον ερχομό του στο λιμάνι: "Ο Ολυμπιακός με έμαθε να νικάω". Μέσα σε αυτές τις έξι λέξεις κρύβεται το "νόημα" που έψαχνε σε όλη την καριέρα του ο Φουστέρ. Η προσήλωσή του ήταν δεδομένη, η αφοσίωσή του επίσης. Ο Νταβίδ ήρθε "έτοιμος" στην Ελλάδα για να υπηρετήσει την πιο δύσκολη πρόκληση: Να βρει τη θέση του, άγνωστος μεταξύ καταξιωμένων ποδοσφαιριστών, σε μια ομάδα γεννημένη και προορισμένη να κερδίζει και να διεκδικεί συνεχώς το καλύτερο. Οι ποδοσφαιρικές του αρχές και κυρίως ο σωστά διαμορφωμένος χαρακτήρας του, ταίριαξαν απόλυτα με αυτά που ήθελε ο προπονητής και περίμενε ο σύλλογος. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια από τις πρώτες φορές που το όνομά του έγινε σύνθημα στο "Καραϊσκάκης". Τον είχα βρει μετά το ματς στη μικτή ζώνη και τον είχα ρωτήσει πώς είχε νιώσει ακούγοντας εκείνο το "οέ, οέ, οέ, οέ, Νταβίδ Φουστέρ". "Μου μοιάζει απίστευτο, είναι όνειρο για κάθε ποδοσφαιριστή", ήταν η απάντησή του.

Ολυμπιακός - Ατρόμητος 2-1, τελικός Κυπέλλου 2011/12. Ο Φουστέρ σημειώνει το νικητήριο τέρμα των "ερυθρόλευκων" στο 119' της παράτασης

Αλλά η πιο ξεχωριστή απάντηση ήταν εκείνη που μου είχε δώσει όταν - ξανά στη μικτή ζώνη του Καραϊσκάκης - τον είχα ρωτήσει τί σήμαινε για εκείνον να φοράει το περιβραχιόνιο του αρχηγού: "Alegria, orgullo y emoción", μου είχε πει και τα μάτια του έλαμπαν σαν μικρού παιδιού! Χαρά, υπερηφάνεια και συγκίνηση. Γιατί πέρα από άψογος επαγγελματίας, ο Νταβίδ δέθηκε με τον Ολυμπιακό, τον αγάπησε και αγαπήθηκε από όλους: τον κόσμο, τα προπονητικά επιτελεία, τους συμπαίκτες του, τη διοίκηση. Τα δάκρυά του πριν μερικούς μήνες στη φιέστα του προηγούμενου πρωταθλήματος, άγγιξαν τις ευαίσθητες χορδές κάθε γνήσιου φίλαθλου των "ερυθρόλευκων". Ήταν η βουβή όσο και τρανή απόδειξη ότι στο ποδόσφαιρο - ακόμα και σήμερα - υπάρχει χώρος για το συναίσθημα. Η αγάπη για τον σύλλογο ενώθηκε με την αγωνία του για το αν θα συνέχιζε στον Πειραιά και το ξέσπασμά του μπροστά στις κάμερες ήταν ίσως η πιο ξεχωριστή εικόνα εκείνης της γιορτής. Ο Φουστέρ έχει ταυτιστεί πλέον με τον Ολυμπιακό. Είναι σημείο αναφοράς στην τελευταία εξαετία και η μοναδική σταθερά στην εξίσωση των έξι συνεχόμενων τίτλων. Με τα δυο γκολ που πέτυχε εναντίον της Βέροιας (τα πρώτα του στη φετινή διοργάνωση), κράτησε ψηλά και την στατιστική του, που τον ήθελε να σκοράρει σε όλα τα πρωταθλήματα, από τότε που ήρθε στην Ελλάδα.

Πέρασαν ήδη έξι χρόνια από εκείνη την πρώτη σεζόν, στη διάρκεια της οποίας ο Νταβίδ μάς "συστήθηκε" με 29 συμμετοχές και 13 τέρματα στην Σούπερ Λιγκ. Κάποιες λέξεις μπορεί να είναι σίγουρα "βαριές", αλλά ο Ισπανός έχει κερδίσει με το σπαθί του τον χαρακτηρισμό "σημαία", τουλάχιστον σε αυτή τη δεκαετία που τρέχει ακόμα. Είναι ίσως η πιο αθόρυβη "σημαία" στη σύγχρονη ιστορία του Ολυμπιακού, αλλά νομίζω ότι δεν μπορεί να του αρνηθεί αυτόν τον τίτλο ούτε ο κόσμος, ούτε η ίδια η ποδοσφαιρική πραγματικότητα. Ο Νταβίδ δεν υπήρξε Ιμπαγάσα, Τσόρι, Καμπιάσο, Σαβιόλα, Μιραλάς, Μέλμπεργκ, Κάμπελ. Δεν είχε το hot όνομα, αλλά έχτισε μέσα και έξω από το γήπεδο τη δική του ιστορία, προσφέροντας όλα όσα μπορούσε στον Ολυμπιακό. Ήθος, αγωνιστικότητα, πείσμα, θέληση, ουσία, αυτοθυσία. Ο "άγνωστος" έγινε αρχηγός και αυτό μόνο τυχαίο δεν μπορεί να είναι μέσα σε μια ομάδα που συνεχώς συγκεντρώνει την αφρόκρεμα των Ελλήνων παικτών και τους - κατά κανόνα - καλύτερους ξένους που έρχονται στην Ελλάδα. Ο Φουστέρ είναι το κλασικό παράδειγμα της τέλειας εξίσωσης ανάμεσα σε έναν παίκτη και έναν σύλλογο. Έδωσε και πήρε. Συνεχίζει να προσφέρει και να παίρνει. Την στεναχώρια του ή τη διαφωνία του τις κράτησε πάντα μέσα του, την αγάπη του και την αφοσίωση στην ομάδα τις εξωτερίκευσε πάντα, σε κάθε ευκαιρία. Και θα είναι ευχής έργο, όχι μόνο για τον Ολυμπιακό, αλλά για το ποδόσφαιρό μας συνολικά, να συνεχίσει να προσφέρει ακόμα και όταν κρεμάσει τα παπούτσια του.

"Ο Ολυμπιακός με έμαθε να νικάω" Νταβίδ Φουστέρ

Ο Νταβίδ είναι κεφάλαιο για το άθλημα. Γιατί αγαπάει το ποδόσφαιρο. Μια από τις πολλές αποδείξεις, είναι το καμπ που φέρει το όνομά του και διοργανώνεται από τον ίδιο κάθε καλοκαίρι τα τελευταία χρόνια στην γενέτειρά του, Ολίβα. Εκεί, τα μικρά παιδιά, αγόρια και κορίτσια, συνυπάρχουν και μαθαίνουν τα μυστικά του ποδοσφαίρου, την αγάπη για τον αθλητισμό, τον σεβασμό, την αλληλεγγύη, την ομαδικότητα και τις αρχές για μια σωστή διαβίωση. Ο Φουστέρ είναι εκείνος που συντονίζει όλο αυτό το έργο, προσφέροντας μαζί με άλλους εξειδικευμένους επαγγελματίες μια ξεχωριστή εμπειρία μέσα από ποικίλες δραστηριότητες που συνδυάζουν τη μάθηση και τη διασκέδαση. Την όρεξή του, την εμπειρία του, την αγάπη του για το ποδόσφαιρο και την ξεχωριστή του προσωπικότητα, θα πρέπει να τα εκμεταλλευτεί ο Ολυμπιακός όταν θα έρθει η στιγμή για το οριστικό αντίο στην αγωνιστική δράση. Ο ίδιος νιώθει στην Ελλάδα σαν στο σπίτι του. Προσαρμόστηκε χωρίς προβλήματα και δεν χάνει ευκαιρία να επισκέπτεται τις ομορφιές της χώρας μας, τα μνημεία της, τα μουσεία, τα νησιά, τα πάντα! Δεν το κρύβει ότι θα τον ενδιέφερε η προοπτική να συνεχίσει να ασχολείται με το ποδόσφαιρο εδώ, στον Ολυμπιακό. Ο καιρός θα δείξει. Το σίγουρο είναι ότι έχει ακόμα συμβόλαιο για έναν χρόνο και θα είναι πάντα ετοιμοπόλεμος, με τον ίδιο τρόπο που μας συνήθισε όλη αυτή την εξαετία.

Ο συμβολισμός μιας έβδομης σεζόν σίγουρα ακούγεται ξεχωριστός στο θυμικό των φιλάθλων του Ολυμπιακού. Ο ίδιος είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι θέλει να προσφέρει και άλλες σημαντικές ποδοσφαιρικές στιγμές στην ομάδα του. Και δεν είναι λίγες εκείνες που έχει χαρίσει ήδη σε αυτά τα έξι χρόνια. Σε όλες τις διοργανώσεις: πρωτάθλημα, Κύπελλο, Ευρώπη. Όπως εκείνο το εκπληκτικό γκολ με το ανάποδο ψαλίδι που είχε πετύχει απέναντι στον Άρη τον Φεβρουάριο του 2011, δίνοντας τη νίκη στους "ερυθρόλευκους" και διατηρώντας το βαθμολογικό πλεονέκτημα ενόψει ντέρμπι. Όπως εκείνη την εντυπωσιακή κεφαλιά, τον Απρίλιο του 2012, με την οποία έδωσε το Κύπελλο στον Ολυμπιακό, στο 119' της παράτασης στον τελικό με τον Ατρόμητο. Όπως τα δυο γκολ που είχε πετύχει εναντίον της Άρσεναλ, ένα στο Emirates και ένα στο Καραϊσκάκης, στο Τσάμπιονς Λιγκ του 2011/12. Όπως τα δυο πολύτιμα εκτός έδρας γκολ που σημείωσε την ίδια εκείνη σεζόν στο Europa League, πρώτα στη Μόσχα απέναντι στην Ρουμπίν Καζάν και τρεις εβδομάδες αργότερα στο Χάρκοβο της Ουκρανίας εναντίον της Μέταλιστ. Όπως εκείνη τη φοβερή εναέρια βολίδα στις 3 Δεκεμβρίου του 2014 στο Καραϊσκάκης απέναντι στον ΠΑΟΚ (κι ας έχασε τελικά ο Ολυμπιακός). Και όπως εκείνη την κεφαλιά αυτοθυσίας έξι μέρες μετά, ξανά στο Καραϊσκάκης, απέναντι στη Μάλμε για το Τσάμπιονς Λιγκ.

Μόνιμος πρωταθλητής από τότε που ήρθε στην Ελλάδα. Εδώ με το τρόπαιο του περσινού πρωταθλήματος 2014/15

Ο Νταβίδ Φουστέρ συνεχίζει να γράφει τη δική του ιστορία στον Ολυμπιακό. Μόνιμος πρωταθλητής από τότε που πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα και με μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά των "ερυθρόλευκων" φιλάθλων (και όχι μόνο). Αξίζει όλα αυτά που πέτυχε. Γιατί έδωσε πάντοτε τον καλύτερο εαυτό του. Γιατί το όνομά του από άγνωστη λέξη στο ποδοσφαιρικό λεξικό, έγινε βροντερό σύνθημα στο "Καραϊσκάκης". Γιατί έφτασε να φορέσει πανάξια το περιβραχιόνιο του αρχηγού, το οποίο τίμησε και τιμά όσο λίγοι. Γιατί δίκαια τελικά, από Φουστεράκος, έγινε Φουστέραρος.

Πηγές: ondanaranjacope.com, superdeporte.es, abc.es, As, Marca

Βίντεο: Το εκπληκτικό γκολ του Φουστέρ απέναντι στον ΠΑΟΚ, που ψηφίστηκε ως το κορυφαίο του Ολυμπιακού για το 2014

Βίντεο: Η διαφήμιση που έκανε πανελλήνιο σλόγκαν το "Που είσαι ρε Νικόλα;" του Νταβίδ Φουστέρ