Για την αρχή, τα βασικά. Στην φάση του γκολ που βάζει ο Μάνταλος, υπάρχει χέρι. Νέτα, σκέτα. Χωρίς αστερίσκους. Χωρίς "ναι μεν, αλλά". Χωρίς καν να μπαίνει στο ζύγι αυτή η φάση, με την απευθείας κόκκινη στον Ντουρμισάι στο πάτημα στον Χούλτ (που ήταν κόκκινη) ή με το χέρι του Μπανανά στο σουτ του Πόνσε στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου που δεν έχω εικόνα αν ήταν εντός ή εκτός περιοχής.

Το γκολ του Μάνταλου δεν έπρεπε να μετρήσει, ήταν χέρι, τελεία και παύλα. Μπορεί η ΑΕΚ να έβαζε μετά δυο γκολ. Μπορεί να μην έβαζε και κανένα. Δεν έχει νόημα τέτοια κουβέντα. Είναι χέρι, τελεία. Πάμε παρακάτω.

Θα ερχόταν ματς που η ΑΕΚ δεν θα έπαιζε καλά, ακόμα και με το νέο σύστημα που έχει καθιερώσει. Ήταν δεδομένο αυτό. Ήρθε το ματς αυτό στη Νέα Σμύρνη. Η ΑΕΚ δεν λειτούργησε σωστά. Πρώτον διότι από την πετυχημένη συνταγή των τελευταίων παιχνιδιών, έλειπε ένα βασικό, βασικότατο συστατικό, όπως ο Λιβάγια. Δοκιμάστε να αφαιρέσετε από την συνταγή του μουσακά την μπεσαμέλ και αν βγάλετε το ίδιο φαγητό, σφυρίξτε μου.

Είναι τόσο βασικό συστατικό ο Λιβάγια γενικώς αλλά και ειδικώς σ’ αυτή την αγωνιστική συνταγή της ΑΕΚ. Δείτε πόσο σημαντικές συνεργασίες βγήκαν από τον Κροάτη στα προηγούμενα ματς. Δείτε πόσο ασυντόνιστη έδειχνε η επιθετική λειτουργία στη Νέα Σμύρνη, με τον Κλωναρίδη στα «παπούτσια» του Λιβάγια.

Επίσης ένα ακόμα συστατικό της πετυχημένης αγωνιστικής συνταγής των προηγούμενων παιχνιδιών, ήταν εκεί, αλλά ήταν σχεδόν σαν να μην ήταν. Η απόδοση και οι δουλειές στο γήπεδο του Μπακασέτα, δεν είχαν καμία σχέση με τα προηγούμενα ματς. Θα μπορούσε βέβαια να είχε σκοράρει στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου και να είχε τελειώσει το παιχνίδι.

Αλλά συνολικά, δεν ήταν ο καταλύτης που συνήθως είναι στην λειτουργία της μεσαίας γραμμής, με το συγκεκριμένο σύστημα. Και έτσι είχε μείνει ο Μάνταλος, να παλεύει να τα κάνει όλα, ως προς το δημιουργικό κομμάτι, μόνος του. Βάλτε και το γεγονός πως ο Μάντζιος είχε βάλει ματσάρισμα και μαν του μαν ακόμα και στον… Μήτσι (τον οποίο κάτι ήξερε ο Μάνταλος που έτρεξε και αγκάλιασε στο γκολ) και θα έχετε όλη την εικόνα για την μέτρια ως κακή εμφάνιση της ΑΕΚ.

Βεβαίως, με βάση όλα όσα έχουμε δει στην φετινή σεζόν, μετά από τέτοια εμφάνιση, δεν θα συζητούσαμε μόνο τι πήγε στραβά, αλλά και πόσο (ακόμα περισσότερο) απομακρύνθηκε η ΑΕΚ από την κορυφή μετά τους χαμένους βαθμούς. Όμως είναι η πρώτη φορά στην φετινή σεζόν, που δεν είναι αυτή η κουβέντα. Είναι η πρώτη φορά, που η ΑΕΚ κέρδισε φέτος, χωρίς να παίξει καλή μπάλα.

Τις προηγούμενες φορές, που το έπαθε, το πλήρωσε και με απώλεια βαθμών. Μόλις την προηγούμενη Κυριακή, μετά το ματς με τον Αστέρα, ο Ουζουνίδης έλεγε πως η διαφορά από την κορυφή έχει δημιουργηθεί, διότι η ΑΕΚ δεν κέρδιζε ποτέ σε παιχνίδια που δεν ήταν καλή, ενώ ο ΠΑΟΚ το έκανε. Και είχε απόλυτο δίκιο.

Θυμηθείτε τα παιχνίδια των δυο ομάδων, σ’ ολόκληρο τον πρώτο γύρο και θα καταλάβετε ακριβώς τι εννοούσε ο Ουζουνίδης. Μόνο ένα παράδειγμα, για να μην πιάσω ένα προς ένα τα ματς. Κακή η ΑΕΚ με τον Ατρόμητο στο ΟΑΚΑ, τρια δοκάρια, ήττα. Κακός ο ΠΑΟΚ στο Καραϊσκάκη με τον Ολυμπιακό, νίκη.

Τουλάχιστον τώρα στη Νέα Σμύρνη, δεν έγινε έτσι. Δεν είχε η ΑΕΚ ούτε την κακοδαιμονία που την κυνηγούσε στον πρώτο γύρο και σε αντίστοιχη φάση μ’ αυτή του Γκάλο με τον Πανιώνιο, η μπάλα θα είχε καρφωθεί στα δίχτυα και θα τους είχε αφήσει όλους ξερούς.

Αυτή την φορά η ΑΕΚ δεν έπαιξε καλά, αλλά κέρδισε. Και παρά την κακή εμφάνιση, έβγαλε ωριμότητα στο παιχνίδι της. Ψυχραιμία και υπομονή στο πρώτο ημίχρονο. Αντίδραση στην αντίδραση και την πίεση και ακόμα και το ξύλο του αντιπάλου, στο δεύτερο ημίχρονο.

Και είναι σημαντικό ακόμα και για την ψυχολογία των ποδοσφαιριστών, το γεγονός πως για πρώτη φορά, δεν πλήρωσαν πανάκριβα κάποια λάθη τους. Θαρρώ το δικαιούνται, αν αναλογιστεί κανείς πως είναι οι μόνοι από τους ανταγωνιστές τους, οι οποίοι στον πρώτο γύρο, τα πλήρωσαν πανάκριβα όλα. Από το πιο μικρό, έως το πιο μεγάλο.

Φυσικά και η ΑΕΚ δεν έχει απολύτως κανένα περιθώριο να βασιστεί σ’ ότι έγινε στη Νέα Σμύρνη, περιμένοντας να ξαναπάει έτσι το πράγμα. Θα χρειαστεί να επιστρέψει σε καλές εμφανίσεις, για να μπορέσει να συνεχίσει να κερδίζει. Και για να συμβεί αυτό, θα πρέπει, εκτός των άλλων, να βρεθεί και τρόπος να φρεσκαριστεί.

Διότι δεν μπορεί να αντέξει η ίδια ενδεκάδα να συνεχίσει με το σερί των τεσσάρων αγώνων μέσα σε 14 μέρες, που ακολουθεί. Από την άλλη μεριά, δεν είναι εύκολο να αφαιρεθούν βασικά συστατικά από την πετυχημένη συνταγή που έχει βρει ο Ουζουνίδης.

Για παράδειγμα, είναι ξεκάθαρο πως ο Πόνσε δεν μπορεί να βγει από την ενδεκάδα, ούτε για να πάει στην τουαλέτα στο ημίχρονο. Το εντυπωσιακό δε με τον Αργεντινό, δεν είναι ούτε ότι σκόραρε για τρίτο συνεχόμενο παιχνίδι πρωταθλήματος, ούτε πως πάει φουλ για πρώτος σκόρερ.

Είναι το σπριντ που κάνει στο 93’ για να κυνηγήσει μια εντελώς χαμένη φάση και τελικά να δικαιώνεται με το γκολ. Και είναι ο τρόπος που βοηθάει στην ανασταλτική λειτουργία της ΑΕΚ. Προσέξτε το και θα δείτε πως στις περισσότερες στατικές φάσεις του Πανιωνίου στο δεύτερο ημίχρονο, είναι ο Πόνσε αυτός που βγάζει την άμυνα.

Και κάτι τελευταίο. Αφού ξεκίνησα με τον Μάνταλο, θα τελειώσω και με τον Μάνταλο. Αν υπάρχει θεός του ποδοσφαίρου, μάλλον έβαλε το δικό του χέρι, περισσότερο απ’ αυτό του αρχηγού, για να σκοράρει ο Μάνταλος σ’ ένα γήπεδο από το οποίο πέρυσι βγήκε με «κομμένο» γόνατο, έκανε τον σταυρό του για το κακό που τον βρήκε και για να ξορκίσει το φόβο να έχει τελειώσει η καριέρα του και από κάποιους (ευτυχώς λίγους) από την εξέδρα, άκουγε κατάρες.

Photo credits: Eurokinissi