Θα ξεκινούσα με τον Μπογέ. Το δικαιούται. Αλλά πάντα προηγείται η ομάδα. Τα έφερε έτσι η (κακή) τύχη για την ΑΕΚ, που και πάλι φέτος την 8η αγωνιστική, κλήθηκε να παίξει στο άδειο, λόγω τιμωρίας, ΟΑΚΑ. Το ίδιο είχε συμβεί και πέρυσι.

Και μάλιστα και πάλι μ’ έναν αντίπαλο που θεωρητικά, είναι ο αμέσως πιο δύσκολος μετά τα ντέρμπι. Πέρυσι ήταν ο Ατρόμητος, φέτος ήταν ο Άρης. Μάλιστα φέτος υπήρχε και μια ακόμα ιδιαιτερότητα. Από το ζενίθ του γεμάτου ΟΑΚΑ την περασμένη Τρίτη απέναντι στην Μπάγερν, οι παίκτες μέσα σε λίγες μέρες κλήθηκαν να διαχειριστούν το ναδίρ του εντελώς άδειου γηπέδου.

Για όσους το έχουν λησμονήσει, η ΑΕΚ πέρυσι έχασε με 1-0 από τον Ατρόμητο στο άδειο ΟΑΚΑ. Φέτος κέρδισε. Όχι, λάθος. Δεν κέρδισε. Σκόρπισε τον Άρη με 4-0. Και έπαιξε στο δεύτερο ημίχρονο τέτοια μπάλα, που πραγματικά ήταν κρίμα που έλειπε ο κόσμος για να την απολαύσει.

Για παράδειγμα, το τρίτο γκολ που πέτυχε η ΑΕΚ, είναι να έχεις χίλια μάτια να το βλέπεις. Από την αρχή μέχρι και το τέλος της φάσης. Από το τακουνάκι του Λιβάγια δηλαδή, μέχρι την αλλαγή πλευράς από τον Μπογέ, μέχρι την σέντρα – διαβήτη του Μπακάκη και το άψογο τελείωμα του Πόνσε.

Η ΑΕΚ έπαιξε μπαλάρα και πήρε μια νίκη που όλοι ήξεραν πως δεν ήταν διόλου εύκολο να πάρει, δεδομένων των συνθηκών. Και την πήρε με τον Ουζουνίδη να αλλάζει την μισή ενδεκάδα και να βάζει έξι καινούργιους, σε σχέση με το ματς με την Μπάγερν.

Κάτι που μπορεί να στέρησε από την ΑΕΚ ρυθμό για ένα ημίχρονο, αλλά της έδωσε φρεσκάδα. Και αυτό φανερώνει καταρχήν πόσο σημαντικό είναι να έχει ο Ουζουνίδης όλες τις επιλογές του ρόστερ στη διάθεση του. Φανταστείτε δε, πως και πάλι στερήθηκε τον Μπακασέτα λόγω τραυματισμού. Δηλαδή τον πρώτο σκόρερ, μέχρι να βάλει τα δυο γκολ ο Πόνσε.

Επίσης όλο αυτό που έγινε με τον Άρη και το αποτέλεσμα αλλά και το σκορ, αποδεικνύουν εκείνο που η ΑΕΚ έχει δείξει από την αρχή της φετινής σεζόν. Πως είναι καλύτερη σε σχέση με πέρυσι. Ίδιο ματς, ίδιες συνθήκες, περίπου ίδιας δυναμικότητας αντίπαλος, ίδια αγωνιστική.

Πέρυσι η ΑΕΚ ζορίστηκε και έχασε, φέτος κέρδισε και μάλιστα με σούπερ ποδόσφαιρο. Όσο για τα αποτελέσματα, η ΑΕΚ πέρυσι μέχρι και την 8η αγωνιστική, είχε δυο ισοπαλίες (με ΠΑΣ και Ξάνθη) και δυο ήττες (από Αστέρα και Ατρόμητο).

Τώρα έχει μόνο μια ήττα από τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα και μια ισοπαλία στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Όλα τα υπόλοιπα ματς τα έχει κερδίσει χωρίς να έχει δεχθεί ούτε ένα γκολ και με θεαματική επιθετική λειτουργία.

Στο ματς με τον Άρη, αυτή η θεαματική επιθετική λειτουργία, οφείλεται πρωτίστως στον Μπογέ. Όσοι είχαν δει εκείνο το φιλικό με την Γαλατασαράι στα τέλη του Ιούλη, είχαν… υποψιαστεί πως ο Αργεντινός ήταν ένας ποδοσφαιριστής που μπορούσε να κάνει την διαφορά σε οποιαδήποτε ομάδα. Ειδικά ελληνική.

Ο Ουζουνίδης επ’ αυτού δεν είχε υποψία, είχε σιγουριά. Γι αυτό και είχε αποφασίσει να ρίξει βασικό τον Μπογέ στην πρώτη μάχη με την Σέλτικ, παρόλο που δεν είχε προλάβει ο παίκτης ακόμα να μάθει ούτε τα μικρά ονόματα των συμπαικτών του.

Ήξερε ο Ουζουνίδη πόσα πολλά μπορούσε να πάρει από τον Αργεντινό. Και όταν ήρθε η στραβή με τον τραυματισμό, ήξερε επίσης πόσα θα στερηθεί. Το ήξερε ήδη από τις αρχές Αυγούστου που τον έχασε με τραυματισμό.

Όλοι οι υπόλοιποι, το διαπίστωσαν σ’ αυτό το ματς με τον Άρη, πόσα πολλά έχασε η ΑΕΚ από την απουσία του Μπογέ. Τώρα που έπαιξε για πρώτη φορά βασικός. Και αυτό δεν έχει να κάνει καθόλου με το γεγονός πως ο Μπογέ σκόραρε. Το έχουν κάνει πολλοί πριν απ’ αυτόν, να σκοράρουν στην πρώτη τους παρουσία στην ενδεκάδα.

Αυτό όμως το ξεπέταγμα για να διανύσει το μισό γήπεδο πιο γρήγορα από τον αμυντικό που τον κυνηγούσε, αυτό το χαϊδεμα στην μπάλα, μόνο από έναν το έχει δει η ΑΕΚ τα τελευταία δέκα χρόνια. Απ’ αυτόν που η ΑΕΚ για δυο καλοκαίρια προσπάθησε να φέρει, αλλά τον έχασε από την Ρίβερ Πλέιτ.

Από τον Σκόκο. Υπερβολικό; Όχι δα. Ρίξτε μια ματιά στο γκολ που πετυχαίνει ο Μπογέ. Ρίξτε μια ματιά στον τρόπο δίνει «πάρε – βάλε» την μπάλα στον Λιβάγια στο 4-0. Δείτε ακόμα πως βρίσκει τον Πόνσε στην φάση που κερδίζει η ΑΕΚ το κόρνερ από το οποίο έρχεται το 2-0.

Ή τον τρόπο που ανοίγει την επίθεση της ΑΕΚ στην φάση του 3-0. Ακόμα και τον μπακ του αναγκάστηκε να αλλάξει ο προπονητής του Άρη, μήπως και σταματήσει τον Αργεντινό.

Ο Μπογέ είναι ένας παίκτης που μπορεί να κάνει την μπάλα «κομπολόι», όπως μόνο ο Σκόκο την έκανε. Και που έχει την δυνατότητα, με μια κίνηση, είτε να πετύχει ο ίδιος γκολάρα, είτε να το δώσει έτοιμο σε συμπαίκτη. Είναι ο παίκτης που μπορεί να πάρει ένα παιχνίδι μόνος του. Αυτή είναι η ουσία.

Και έχει πολύ μεγάλη σημασία να μπορεί μια ομάδα, να έχει έναν παίκτη ικανό, να κάνει τόσο μεγάλη διαφορά μέσα στο γήπεδο. Το περασμένο καλοκαίρι η ΑΕΚ έψαχνε για έναν παίκτη που θα αντικαθιστούσε τον Χριστοδουλόπουλο στα άκρα της επίθεσης. Τελικά αυτό που βρήκε, είναι έναν ποδοσφαιριστή που μπορεί να έχει επίδραση στο παιχνίδι ανάλογη, μ’ αυτό που μόνο ο Σκόκο είχε.

Και μάλιστα υπάρχει και ακόμα πιο σημαντική συγκυρία για την ΑΕΚ. Ο Μπογέ έχει μπροστά του στην θέση του φορ, έναν επιθετικό σαν τον Πόνσε. Ανάλογα αποτελεσματικό και ίσως πιο τεχνίτη από τον Μπλάνκο, τον οποίο είχε ο Σκόκο.

Και επειδή για τον κόσμο της ΑΕΚ, η σύγκριση του Πόνσε είναι περισσότερο με τον αγαπημένο από πέρυσι Αραούχο, τα πράγματα έχουν ως εξής. Ο Πόνσε έχει πέντε γκολ στο πρωτάθλημα, σε οκτώ αγωνιστικές. Πέρυσι ο Αραούχο είχε μόλις ένα. Αυτό μπορεί τελικά να μην έχει και σημασία.

Εκείνο που σίγουρα έχει σημασία είναι πως η ΑΕΚ με τον Μπογέ, τον Πόνσε, τον Λιβάγια, αλλά και τον Μάνταλο και τον Μπακασέτα, έχει επιθετική γραμμή που μπορεί να διαλύσει οποιονδήποτε αντίπαλο. Αρκεί να είναι όλοι γεροί και ετοιμοπόλεμοι.

Photo credits: eurokinissi