Τα φώτα στο ΟΑΚΑ έσβησαν, η συγκίνηση για το "αντίο" του Γιώργου Δώνη και των συνεργατών του ξεχείλισε και γέμισε με συναισθήματα απ’ άκρη, σ' άκρη, ένα άδειο γήπεδο 60.000 θέσεων κι ο Παναθηναϊκός με τη μεσημεριανή άφιξη (μετά κάθε... επισημότητας) του νέου προπονητή του Ντάνι Πογιάτος, μπαίνει από σήμερα σε έναν άλλο δρόμο, σε (ακόμα) ένα άλλο πρότζεκτ.

Έχοντας, ωστόσο, πολύ πιο σταθερές βάσεις για να πατήσει αυτή η περίφημη επόμενη μέρα. Το ζητούμενο βεβαίως, είναι αν και κατά πόσο σκοπεύει να τις εκμεταλλευτεί η νέα τάξη πραγμάτων που αναλαμβάνει τα "γκέμια" ή θα μπει ξανά σε μία λογική "ράβε - ξήλωνε".

Ο Δώνης φεύγει μετά από δύο χρόνια στον Παναθηναϊκό, έχοντας τη. συνείδησή του όσο το δυνατόν πιο ήσυχη. Ότι βάσει των υλικών και των συνθηκών που είχε στα χέρια του ο ίδιος, οι συνεργάτες του κι ο Νίκος Νταμπίζας από το καλοκαίρι του 2018, έφτασαν στο peak αυτών που θα μπορούσε να πετύχει η συγκεκριμένη version της ομάδας.

Ναι, έκανε και πολλά λάθη... Ναι, θα μπορούσε να είναι πιο ευέλικτος και να μην χαλάει ενίοτε το μυαλό του από τους διάφορους "γύρω - γύρω". Ναι, δεν πήρε κάποιον τίτλο... Θα μπορούσε να είναι πιο ανταγωνιστικός, πιο διεκδικητικός στο Κύπελλο Ελλάδος τόσο πέρσι (που αποκλείστηκε από τη Λαμία), όσο και φέτος με τον ΠΑΟΚ στους "8".

Μην νομίζετε, κι ο Δώνης το φέρνει βαρέως, που σ’ αυτή τη διετία δεν μπόρεσε να κυνηγήσει με καλύτερες πιθανότητες το Κύπελλο, αλλά είχε και γκίνια. Με τη Λαμία, τον Γενάρη του 2019, είχε μείνει η μισή ομάδα "off" με τον ιό H1N1 και με τον ΠΑΟΚ, έπρεπε να διαχειριστεί τρία back-to-back ντέρμπι σε δέκα μέρες, διαθέτοντας ένα ούτως ή άλλως "κοντό" ρόστερ. Κι ο ΠΑΟΚ, εκείνη την περίοδο ήταν πολύ πιο καλά σε σχέση με αυτό το... κάτι σαν ομάδα που ολοκλήρωσε τη σεζόν.

Το θέμα βεβαίως, δεν είναι τα "αν". Διότι δεν κρύβουν μέσα τους ρεαλισμό, αλλά ουτοπικές ευχές. Κι ο Δώνης θα μπορούσε να πει απ’ την πλευρά του "αν με άφηνε (ο Αλαφούζος) την επόμενη σεζόν με την ομάδα που χτίσαμε", "αν είχα κι εγώ μαζί με τον Νταμπίζα τα 400άρια και τα 500άρια συμβόλαια που "παίζουν" πλέον σήμερα στις μεταγραφές της ομάδας και δεν παζαρεύαμε και το... δεκαχίλιαρο". Αν, αν, αν...

Η ρεαλιστική προσέγγιση των πραγμάτων, δείχνει πως ο Δώνης αποχωρεί αφήνοντας πίσω του μία πολύ σημαντική κληρονομιά. Κι αν δεν την "ξηλώσει" η διοίκηση και τα νέα αφεντικά του ποδοσφαιρικού τμήματος, αυτή η διετία μπορεί να αποτελέσει μία πολύ σημαντική (τριπλή) παρακαταθήκη για την ποδοσφαιρική ομάδα του Παναθηναϊκού. Την οποία ενδεχομένως και να την (επαν)εκτιμήσουμε πιο σωστά κι ακριβοδίκαια μετά από λίγα χρόνια...

1. ΜΙΑ... ΝΤΟΥΖΙΝΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ

Ούτε ένας, ούτε δύο... Μία ντουζίνα παίκτες από την Ακαδημία του Παναθηναϊκού, πραγματοποίησαν επί ημερών Δώνη το επαγγελματικό ντεμπούτο τους. Σιγά - σιγά, ένας - ένας και με συγκεκριμένα, πολύ αυστηρά κριτήρια κάθε φορά. Τα κριτήρια που είχε θέσει το τεχνικό τιμ, ανεξάρτητα με το αν συμφωνεί ή όχι κάποιος...

Κατά σειρά... εμφανίσεως, ντεμπούταραν οι: Φάνης Μαυρομμάτης, Κώστας Αποστολάκης, Βαγγέλης Θεοχάρης, Κρίστο Σέχου, Ανδρέας Αθανασακόπουλος, Σωτήρης Αλεξανδρόπουλος, Γιώργος Βαγιαννίδης, Βασίλης Ζαγαρίτης, Βασίλης Ξενόπουλος, Δημήτρης Σερπέζης, Νίκος Χριστογεώργος και τελευταίος στο ματς με τον ΟΦΗ ο Σπύρος Τζαβίδας. Από τους (συνολικά) 36 ποδοσφαιριστές που προέρχονται από την πράσινη Ακαδημία κι έπαιξαν έστω κι ένα επίσημο ματς με το "τριφύλλι" την τελευταία δεκαετία, οι 12 (δηλαδή το 1/3) ήταν επί ημερών Δώνη.

Σίγουρα δεν θα γίνουν όλοι... Μπουζούκηδες και Χατζηγιοβάνηδες, πιάνοντας μόνιμη θέση στο αγωνιστικό πλάνο των επόμενων ετών. Κάποιοι έχουν τρομερά προσόντα, όπως π.χ. ο Αλεξανδρόπουλος κι επιβάλλεται να προσεχθούν και κάποιοι άλλοι δεν θα τα καταφέρουν... Αυτό που είναι σίγουρο είναι πως μεγάλωσαν ποδοσφαιρικά και πήραν πολύ σωστές βάσεις σ’ αυτή τη διετία. Και σ’ αυτό το ρόλο ο 50χρονος τεχνικός και οι συνεργάτες του πήραν -σχεδόν- άριστα σε αυτό που τους ζητήθηκε τον Ιούλιο του 2018.

2. ΠΑΙΚΤΕΣ ΠΟΥ ΒΕΛΤΙΩΘΗΚΑΝ

Ένα άλλο πολύ σημαντικό κομμάτι στο οποίο φάνηκε η δουλειά που έριξε σ' αυτούς τους 24.5 μήνες το απερχόμενο τεχνικό τιμ, είναι η εξέλιξη κάποιων παικτών.

Ο Χατζηγιοβάνης έπαψε να είναι πια απλά ο... μπαλαδόρος (όπως τον φώναζε ο Μαρίνος Ουζουνίδης στις προπονήσεις, για το tattoo με τη μπάλα στο λαιμό). Σοβαρεύτηκε πολύ (χωρίς να χάσει την ποδοσφαιρική τρέλα του), βελτιώθηκε, εξελίχθηκε, ανέβασε τα ποδοσφαιρικά του στάνταρντς.

Ο Μπουζούκης απέκτησε αυτοπεποίθηση κι έδειξε στα playoffs, πως άφησε πίσω του το μέτριο πρώτο εξάμηνο της σεζόν και είναι έτοιμος να μπει... μπούνια στη νέα σεζόν.

Ο Διούδης του 2018 έχει καμία σχέση με τον γκολκίπερ της τελευταίας διετίας; Σαφώς και όχι... Δούλεψε και "δουλεύτηκε" πολύ από τον master Παναγιώτη Μαλιαρίτση και χτυπάει δικαίως ξανά την πόρτα της Εθνικής ομάδας. Πολλά βήματα προς τα εμπρός έκαναν επίσης και οι πιο μικροί γκολκίπερς, ο Ξενόπουλος με τον Χριστογεώργο. Το είχαμε γράψει και πριν λίγες εβδομάδες.

Αυτό το τιμ, το αμιγώς ελληνικό τιμ τερματοφυλάκων που διαθέτει αυτή τη στιγμή ο Παναθηναϊκός, όπου ο καθένας ξέρει πάρα πολύ καλά το ρόλο του και πως θα βοηθάει τον άλλο να βελτιώνεται, θα ήταν "εγκληματικό" να επιδιώξει να το "χαλάσει" ο Ρόκα (κυρίως) και ο Πογιάτος, φέρνοντας και έναν ξένο γκολκίπερ, για να βάλει... πίεση στον Διούδη. Θα ήταν από τις κορυφαίες ανοησίες (μην γράψω τίποτα πιο βαρύ) των τελευταίων ετών.

Ακόμη κι ο Κουρμπέλης, ο κάπτεν του Παναθηναϊκού, έχει καμία σχέση με τον Κουρμπέλη του 2018; Είτε αγωνιστικά να το βάλει κανείς, είτε και σωματικά ακόμα... Το ότι δεν έβγαλε φέτος, ούτε έναν μυϊκό τραυματισμό, απ’ αυτούς που έβγαζε τα προηγούμενα χρόνια και τον πήγαιναν πάντα ένα βήμα πίσω, δεν κάνει... εντύπωση σε κανέναν;

3. ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΤΗΣ ΚΑΝΟΝΙΚΗΣ "ΟΜΑΔΑΣ"

Τρίτη -κι εξίσου σημαντική- παρακαταθήκη που αφήνει ο Δώνης και οι συνεργάτες του, είναι το "αποδυτηριακό". Ναι, και ψιλοτσαμπουκάδες έγιναν σε μαρκαρίσματα στις προπονήσεις και ψιλοκαυγάδες έγιναν και υπήρξαν στιγμές που "έβραζε" το αίμα πολλών.

Αλλά αυστηρά ποδοσφαιρικά. Ποτέ δεν έφτασε ο ένας να κοιτάει με... μισό μάτι τον άλλο. Κι όλοι ήταν "μαζί" σε ένα. Ούτε παρεάκια, ούτε παιδιά και αποπαίδια, ούτε φατρίες, ούτε όλα όσα μπορούν να τραυματίσουν την ατμόσφαιρα των αποδυτηρίων. Κι ας ελπίσουμε να μην δούμε κάνα άλλο... έργο, τώρα που άρχισε να βρέχει χρήμα στα συμβόλαια όσων έρχονται. Κι όχι, δεν κάνουμε τις Κασσάνδρες, απλά το καλοκαίρι του 2015 δεν είναι και τόσο μακριά, σαν το απόλυτο... παράδειγμα προς αποφυγήν.

Όταν άνοιξε η κάνουλα κι άρχισαν να έρχονται συμβόλαια του εκατομμυρίου (Εσιέν, Σάντσεθ) και των 400.000€ και π.χ. ο Νάνο που είχε φάει τα... σκατά του (μετά συγχωρήσεως) για μία διετία με συμβόλαια των 110.000 και 120.000€, καθόταν και κοιτούσε... αποσβολωμένος τα δεκαχίλιαρα να περνούν από μπροστά του. Και είχε φτάσει σε ένα σημείο τα μισά αποδυτήρια, να είναι "στραβωμένα" με τα υπόλοιπα μισά...

Σ' αυτή τη διετία, το ποδοσφαιρικό τμήμα ήταν ΕΝΑ! Και στις καλές και στις σφαλιάρες και στα καλά και στα πολύ άσχημα. Γινόταν τσαμπουκάς στο γήπεδο, με αντίπαλο να την "πέφτει" σε παίκτη του Παναθηναϊκού και ορμούσαν... πέντε πράσινοι πάνω του. Και ο πάγκος... συγκρατούσε με το ζόρι τους υπόλοιπους. Ακόμη και στην εκκίνηση των εφετινών playoffs, όταν δημιουργήθηκαν "θέματα" με τους παίκτες που τελείωναν τα συμβόλαιά τους την 30ή Ιουνίου, η ομάδα έμεινε ΕΝΑ. Συσπειρωμένη μέχρι τέλους.

Άλλοι πιθανότατα το είχαν... διαλύσει από νωρίς. Και δεν θα τους... κατηγορούσε και κανείς, όταν ο πρώτος που το... διέλυσε, ήταν ο ίδιος ο μεγαλομέτοχος της ομάδας, με την επιστολή της 28ης Μαΐου προς τον Δώνη, γιατί βιαζόταν να φτιάξει την... επόμενη ομάδα.

Στον Παναθηναϊκό αυτό δεν έγινε, γιατί ήταν κανονική ΟΜΑΔΑ, με κανονικά ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ. Ας ελπίσουμε, να το διαφυλάξουν αυτό ως κόρη οφθαλμού τα νέα ισπανικά "jefes de equipo" (αφεντικά της ομάδας).

Ο καιρός γαρ εγγύς...