Ο κύκλος αυτής της version κι αυτού του πρότζεκτ του Παναθηναϊκού, έκλεισε οριστικά κι αμετάκλητα πριν από ακριβώς ένα μήνα. Απ’το βράδυ της 28ης Μαΐου, όταν ο Γιάννης Αλαφούζος έστειλε (μετά του οδηγού του) εκείνη την επιστολή "διαζυγίου" προς τον Γιώργο Δώνη.

Εκεί "υπογράφηκε" και με τη... βούλα του μεγαλομετόχου, το άκομψο τέλος μιας εποχής που άνοιξε πριν από μία διετία και δεν πρόλαβε να δρέψει όλους τους "καρπούς" που θα μπορούσε, θέτοντας (μετά τα όσα ακολούθησαν στο εσωτερικό της ομάδας) σε κίνδυνο απόλυτης απαξίωσης, την προσπάθεια που ξεκίνησε τέτοιες μέρες το καλοκαίρι του 2018.

Μα έρχονται κάποια ματς, σαν το 0-0 με τον ΟΦΗ στο "Θ. Βαρδινογιάννης" το βράδυ του Σαββάτου, για να επιβεβαιώσουν πως υπάρχει ακόμα... ζωή στον (σημερινό) "πλανήτη Παναθηναϊκό" κι όλα όσα "χτίστηκαν" σ’ αυτά τα δύο χρόνια, έχουν ακόμα δυνατές "βάσεις". Το θέμα είναι αν σκοπεύεις ως οργανισμός κι ως κλαμπ, να ρίξεις πάνω σ’ αυτές τις βάσεις (και) τον πρώτο όροφο ή θα πας να το γκρεμίσεις για να το ξεκινήσεις ξανά από τα... θεμέλια. Όπως γίνεται κατά κόρον σε κάθε πρότζεκτ του Παναθηναϊκού τα τελευταία 8 και κάτι χρόνια. Σ’ αυτά τα αέναα "αλαφουζικά" ράβε-ξήλωνε...

Δεν έκανε καμιά... επανάσταση στο Ηράκλειο ο Παναθηναϊκός. Δεν θα μπορούσε άλλωστε, με το 1/3 της πρώτης γραμμής των βασικών και του rotation, να βρίσκεται πλέον εκτός ομάδας, διότι "χαιρετούν" μετά το βράδυ της 30ής Ιουνίου. Βάλτε τα κάτω: Γιόχανσον, Ινσούα, Χρήστος Δώνης, Ζαχίντ, Αποστολάκης, Νούνες, Βαγιαννίδης είπαν ήδη "αντίο", ο Πούγγουρας ενδέχεται να μην πάρει ούτε ένα ματς στα playoffs λόγω προσαγωγού, ενώ είναι άγνωστο ακόμα αν θα παραμείνει ως το τέλος των αγώνων κατάταξης (και βεβαίως αν θα είναι σε θέση να αγωνιστεί) ο -δανεικός από τη Λέγκια Βαρσοβίας- Νατζ.

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ

Το προ εβδομάδος ντέρμπι στο "Γ. Καραϊσκάκης" έβγαλε εικόνα... αποσύνθεσης για τον Παναθηναϊκό. Το παιχνίδι στο Ηράκλειο, ωστόσο, "έδειξε" το μοναδικό δρόμο που έχουν οι "πράσινοι" για να τερματίσουν με τη μέγιστη δυνατή αξιοπρέπεια την εφετινή σεζόν: Αυτόν της "ενότητας". Όσοι... έμειναν πίσω, "μαζεύτηκαν", συσπειρώθηκαν, ενώθηκαν. Κάποιοι κατάλαβαν πως ήταν ίσως η (τελευταία) ευκαιρία τους. Και στην Κρήτη έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να την αρπάξουν από τα... μαλλιά.

Πολύ πιο ορθολογική (και) η επιλογή του Γιώργου Δώνη να βάλει στο -άδειο από επιλογές- δεξιό άκρο της άμυνας, τον Βαγγέλη Θεοχάρη. Κι ας μην τον πολυπίστεψε ο προπονητής του την εφετινή σεζόν. Ο 22χρονος πολυσύνθετος αμυντικός και "τσαγανό" έδειξε ότι έχει και περίσσια διάθεση για να το παλέψει και να μείνει στο ρόστερ και την επόμενη χρονιά, κατέθεσε. Σάμπως έχει μείνει και τίποτε άλλο για τον Παναθηναϊκό σ’ αυτό το φινάλε της χρονιάς, πέρα από τη διάθεση και το κίνητρο κάποιων παιδιών να (απο)δείξουν πράγματα;

ΤΑΛΕΝΤΑ ΚΑΙ... ΕΥΧΟΛΟΓΙΑ

Ο Θεοχάρης τουλάχιστον έχει κίνητρα. Το ίδιο κι ο Αλεξανδρόπουλος, που μπήκε στο 82' και στο δίλεπτο έβαλε τα πόδια του στη "φωτιά" με τάκλιν 30άρη. Ένα παιδί στο οποίο αξίζει να επενδύσει ο σύλλογος κατ'ουσία, δηλαδή με αγώνες και συμμετοχές κι όχι με... ευχολόγια και ατάκες για το "πόσο σπουδαίο ταλέντο έχουμε βγάλει ρε φίλε από την Ακαδημία μας". Ακόμη κι ο Αργύρης Καμπετσής -που (κυρίως) με δική του "ευθύνη" μετατράπηκε μέσα σε μία διετία από top-class ταλέντο, σε έναν παίκτη που πήρε αργά και βασανιστικά το δρόμο προς την πόρτα της... εξόδου- δείχνει έτοιμος να διεκδικήσει την ευκαιρία του. Και να εκμεταλλευτεί επιτέλους το ταλέντο του...

Ας αφήσει τουλάχιστον ένα μικρό "κέρδος", αυτή η απίστευτα ψυχοφθόρα διαδικασία των playoffs. Αρκεί βεβαίως να έχουν πρόθεση να το δουν όλο αυτό, με πολύ πιο ποδοσφαιρική ματιά οι Τσάβι Ρόκα και Ντάνι Πογιάτος, που θα έχουν ολοκληρωτικά τα ηνία της ομάδας από την 20ή Ιουλίου. Για να μην ξαναζήσει ο Παναθηναϊκός καλοκαίρια 2015 και 2016, όπου μετατράπηκε σε... Πύργο της Βαβέλ, πετώντας από πάνω του κάθε "ελληνικό καρπό" που μεγάλωσε στη διετία 2013-2015.

ΟΙ "ΠΑΛΙΟΙ" ΚΑΙ ΟΙ "ΡΙΖΕΣ"

Από εκεί και πέρα, στο ματς με τον ΟΦΗ βγήκαν "μπροστά" και οι πιο έμπειροι, όπως ο Κουρμπέλης (τι ευκαιρία έχασε στο 22'!), ο Μακέντα, ο Κολοβέτσιος, ο Σένκεφελντ, ακόμη και ο 23χρονος αλλά σχεδόν "100άρης" πια σε συμμετοχές Χατζηγιοβάνης, κατανοώντας (και) τη δική τους "ευθύνη" για να "συμμαζευτεί" η εικόνα και η κατάσταση της ομάδας.

Κι αυτό είναι άλλο ένα τρανό δείγμα πως αν υπήρχε κάτι ισχυρό στον Παναθηναϊκό σ'αυτή τη διετία του Δώνη, είναι οι "δεσμοί" και οι βαθιές "ρίζες" των αποδυτηρίων. Όσοι έμειναν πίσω, έδειξαν διάθεση να συνεχίσουν να το "υπηρετούν" αυτό. Το ζητούμενο είναι να υπάρξει και συνέχεια, διότι έχει δρόμο ακόμη ως τη 19η Ιουλίου...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:

ΟΦΗ - Παναθηναϊκός 0-0: VAR-ετό παιχνίδι στην Κρήτη

Αγγελίνας: "Οι νέοι παίκτες είναι κέρδος για τον Παναθηναϊκό"