Το ελληνικό βόλεϊ με αρκετές απώλειες κατάφερε και επιβίωσε τη δεκαετία των μνημονίων και πάνω που ήταν έτοιμο να πάρει μία ανάσα, ήρθε η πανδημία του κορονοϊού να σκορπίσει ξανά το πέπλο της αβεβαιότητας από πάνω του. Οι αθλητές της Volley League μπήκαν στο 800άρικο της Πολιτείας, όχι όμως και οι γυναίκες που δεν θεωρούνται επαγγελματίες (αυτό θα το αναλύσουμε παρακάτω).

Η σταδιακή άρση της καραντίνας θα δείξει στους ανθρώπους των ομάδων σε πιο σημείο βρίσκονται και σε συνεργασία με την Λίγκα και την Ομοσπονδία να δουν την επόμενη ημέρα.

Γνωρίζοντας την οικονομική κατάσταση στην ΕΟΠΕ είναι αδύνατο να περιμένεις να γλιτώσει από ένα μεγάλο ποσό (βλέπε πέντε εκατομμύρια) τις ομάδες όπως συνέβη στην Ιταλία. Αυτά μπορεί να γινόντουσαν την πρώτη δεκαετία του 2000, όχι τώρα.

Το σημαντικό όμως είναι επιτέλους να δημιουργηθεί ένα πλάνο για την επόμενη ημέρα όλου του οικοδομήματος συνολικά.

ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΠΑΡΩΠΙΔΕΣ

Τόσο στη Λίγκα των ανδρών όσο και σε εκείνη των γυναικών οι παράγοντες πρέπει να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι για να βρεθούν λύσεις ουσίας που θα δώσουν ανάσα. Λύσεις για τον αριθμό των ομάδων, για το τηλεοπτικά, αλλά και το μάρκετινγκ (εδώ γελάνε) των πρωταθλημάτων.

Να με συμπαθάτε αλλά το ελληνικό βόλεϊ δεν είχε και ούτε έχει ανάγκη από tshirt και καπέλα με το λογότυπο του πρωταθλήματος των ανδρών και των γυναικών. Χρειάζεται να ακουστούν προτάσεις που θα κάνουν τα πρωταθλήματα πιο ανταγωνιστικά και θελκτικά ως προϊόν.

Δεν χρειάζεται ένα πρωτάθλημα να έχει 12 ομάδες εάν κάποιες από αυτές είναι σάκος του μποξ και παίζουν, απλά για να κατέβουν. Το να αυξηθεί ο αριθμός των ομάδων για να μην κακοκαρδίσουμε κανέναν ενόψει και των εκλογών (όποτε και αν γίνουν αυτές) δεν είναι η καλύτερη λύση.

Το ταβάνι για ανταγωνιστικά πρωταθλήματα θα πρέπει να είναι ο αριθμός δέκα, για να μην τον κατεβάσουμε στο οκτώ.

ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ, ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΩΣ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΕΣ

Πάμε τώρα και στο θέμα που ανέδειξαν με τις αναρτήσεις τους η Εύα Χαντάβα και η Πέννυ Ρόγκα. Οι γυναίκες της μεγάλης κατηγορίας των γυναικών δεν μπήκαν στο 800άρικο γιατί ακόμα ζουν με τη στάμπα του Ερασιτέχνη.

Τώρα, πως γίνεται αθλήτριες που κάνουν διπλές προπονήσεις, τρέχουν από το πρωί μέχρι το βράδυ παίρνοντας αστείους (στη συντριπτική πλειοψηφία τους) μισθούς, είναι κάτι που θα κληθούν να απαντήσουν οι ιστορικοί του μέλλοντος. Βλέπετε και σε αυτό έχουν μερίδιο ευθύνης οι αθλήτριες που δεν το κυνήγησαν όσο έπρεπε τόσο χρόνια και που δέχονται να παίζουν ακόμα και τσάμπα (κάτι που ισχύει και για τους άνδρες σε αρκετές περιπτώσεις). Βέβαια, σε αυτό το σημείο να τονίσουμε πως και οι αθλητές και οι αθλήτριες έχουν τις ευθύνες τους με αυτά που ζητούν και αυτά που δεν ζητούν από τις ομάδες.

Το ακόμα πιο εξοργιστικό με ορισμένους παράγοντες είναι πως βλέπουν τις αθλήτριες σαν τρόπο πλουτισμού. Θα σας φέρω αμέσως ένα παράδειγμα χωρίς να ονοματίσω ούτε την αθλήτρια ούτε τον σύλλογο στον οποίο ανήκε. Η συγκεκριμένη αθλήτρια ξεκίνησε από τις ακαδημίες της ομάδας όπου αρχικά πλήρωνε για να παίξει, μετά έφτασε να παίζει βασική στη γυναικεία ομάδα ΤΣΑΜΠΑ.

Στη συνέχεια της δόθηκε ένα χαρτζιλίκι (200 ευρώ) το οποίο μία το έπαιρνε και μία δεν το έπαιρνε. Όταν ήρθε η ώρα να ζητήσει να φύγει ξαφνικά η ομάδα ήθελε 10.000 ευρώ ζεστά για να της δώσει το δελτίο της. Δηλαδή μία ομάδα που για τη συγκεκριμένη αθλήτρια είχε δώσει ελάχιστα ζητούσε και ένα σεβαστό για την εποχή ποσό.

Δυστυχώς αυτό είναι και ένα από τα προβλήματα όχι μόνο του βόλεϊ αλλά όλων σχεδόν των αθλημάτων στη χώρα μας. Έχουμε πολλούς επαγγελματίες παράγοντες οι οποίοι δρουν προς συμφέρον τους. Τώρα πως γίνεται αυτοί να είναι «επαγγελματίες» και οι αθλήτριες να θεωρούνται ερασιτέχνες είναι ένα μεγάλο ερώτημα.

Μακάρι, σε συνεργασία με τον ΠΑΣΑΠ να καθίσουν όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές σε ένα τραπέζι και δοθούν λύσεις στα δεδομένα προβλήματα που υπάρχουν. Δύσκολο, σχεδόν αδύνατο, αλλά τουλάχιστον οφείλουν οι εμπλεκόμενες πλευρές να κάνουν μία προσπάθεια για το καλό του βόλεϊ.

ΤΑ ΣΕΝΑΡΙΑ ΚΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Πάμε τώρα και στο κομμάτι των μεταγραφικών σεναρίων τα οποία είναι αρκετά, αλλά επί της ουσίας οι ειδήσεις αφορούν το κομμάτι της απομάκρυνσης αθλητών και αθλητριών από τη χώρα μας.

Κάτι απόλυτα φυσιολογικό αν σκεφτεί κανείς τις συνθήκες που επικρατούν στο εξωτερικό. Αυτό είναι και το μεγάλο μυστικό αφού σε αρκετές περιπτώσεις οι προτάσεις που είχαν ή έχουν στα χέρια τους είναι ίσες ή ελάχιστα μεγαλύτερες σε σχέση με εκείνες από τις ελληνικές ομάδες.

Στους άνδρες κυρίως ξένοι αθλητές είναι εκείνοι που βρίσκονται στο στόχαστρο αρκετών ομάδων, ενώ στις γυναίκες ο Ολυμπιακός αναμένεται να χάσει σημαντικό βαθμό από τον ελληνικό κορμό του. Αυτό είναι και το αντάλλαγμα άλλωστε της εξαιρετικής πορείας των ερυθρολευκων τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη.

Το που θα οδηγήσει αυτό θα το δούμε το προσεχές διάστημα όταν και θα αρχίσει να ξεκαθαρίζει το τοπίο στις ομάδες για το μπάτζετ των ομάδων για την επόμενη περίοδο. Σίγουρα στις περισσότερες περιπτώσεις θα είναι προς τα κάτω.