Είναι ώρα φάση τα πανηγύρια γενικά. Ακόμα καλύτερα όταν υπάρχει λόγος. Με αυτό απαντάω στον φίλο μου τον Βασίλη. Δεν πρόλαβα να το κάνω μετά τον αγώνα του Ολυμπιακού με την Άρσεναλ όταν άρχισε την πλακίτσα: “Τώρα είδες τι ομάδα είναι ο Ολυμπιακός;”. Τι να κάνεις που σε αυτή τη δουλειά κουβαλάς (και καλώς συμβαίνει) ότι γράφεις. Άρα είναι λογικό η έκφραση της απορίας μου, μετά τον αγώνα με τη Μπάγερν, για το τι ομάδα είναι ο Ολυμπιακός έκανε μάγκα (και) τον Βασιλάκη. Χαλάλι του εδώ που τα λέμε γιατί όπως δείχνει το πράγμα, έχει πολλούς και καλούς λόγους για να νιώθει καλά.

Κάποιοι πανηγύριζαν μετά την ήττα από τη Μπάγερν. Κατανοητό επειδή ήταν η Μπάγερν. Όχι αποδεκτό με το πόσο άχρωμος ήταν ο Ολυμπιακός εκείνο το βράδυ. Γιατί γεννάται το εξής ερώτημα... Αν νιώθεις καλά μετά από εκείνη την εμφάνιση πως να νιώθεις τώρα, με δύο μεγάλα διπλά (το καθένα με το δικό του ειδικό βάρος) μέσα σε πέντε ημέρες; Τώρα που τα πράγματα δείχνουν πραγματικά καλά, επειδή έχουν πάρει έναν συγκεκριμένο δρόμο.

Οι νίκες είναι συγκολλητική ουσία για μια ομάδα. Είναι αυτό που συνήθως αποτρέπει την μουρμούρα μέσα και έξω από τα αποδυτήρια. Ακόμα και να υπάρχει λόγος για μουρμούρα δεν δικαιούται να εκδηλωθεί. Σέρνεται όμως, υποβόσκει και κάνει τη ζημιά της. Είναι αυτό που έχει ζήσει πολλές φορές ο Ολυμπιακός ακόμα και αυτά τα χρόνια της κυριαρχίας του. Ίσως ακόμα περισσότερο γιατί οι απαιτήσεις ήταν ακόμα περισσότερες. Δεν ήταν απλά η κατάκτηση ενός τίτλου με “κάθε τρόπο”. Από αυτό χόρτασαν όλοι, όσο και αν το απαιτούσε κάθε χρόνο ο περίφημος “ψυχισμός”. Είναι αυτό που έστειλε...αδιάβαστους προπονητές ακόμα και αν κέρδιζαν. Είναι αυτό που δεν συμβαίνει τώρα. Είναι το πρώτο κέρδος του Μάρκο Σίλβα και του ρόστερ που έχει στα χέρια του.

Οι ομάδες δεν φτιάχνονται από τη μια μέρα στην άλλη. Ακριβώς γι αυτό είναι εντυπωσιακή η ταχύτητα εξέλιξης του Ολυμπιακού αν αναλογιστεί κάποιος ότι βασικά κομμάτια του παζλ προστέθηκαν σε αυτό τις τελευταίες ημέρες των μεταγραφών. Αυτό είναι το πρώτο (και μεγάλο) κέρδος που πιστώνεται στον Μάρκο Σίλβα. Ακόμα και παίκτες που θα περίμενε κάποιος να έχουν “βεντέτα” μαζί του (Ντουρμάζ) ή να είναι αδιάφοροι γιατί είχαν πωλητήριο μέχρι τέλος Αυγούστου (Κασάμι, Μασουακού) πατάνε γήπεδο και ο Πορτογάλος παίρνει από αυτούς ακριβώς αυτό που θέλει. Προφανώς ακριβώς γι αυτό. Γιατί ο Σίλβα δεν δείχνει να “τιμωρεί”, ούτε να έχει εμμονές αντίθετα με την πλειοψηφία των προπονητών σε όλα τα αθλήματα. Η' τουλάχιστον (αν έχει) ξέρει να τις διαχειρίζεται καλά ώστε αυτές να μην γυρνάνε επάνω στην ομάδα.

Θα επαναλάβω ότι στον αγώνα με την Μπάγερν (θυμίζω 16/9) είδαμε να πατάνε γήπεδο για πρώτη φορά (ή ουσιαστικά για πρώτη φορά) παίκτες σημαντικοί για τον Ολυμπιακό. Παίκτες που ήταν στην ομάδα 15-20 μέρες σε ένα σχήμα ειδικών συνθηκών. Άντε βγάλε συμπέρασμα. Το γεγονός όμως ότι, αυτοί οι παίκτες, άλλες τόσες μέρες μετά, παρουσιάζουν στο γήπεδο το πιο ελπιδοφόρο σύνολο που έχει να επιδείξει ο Ολυμπιακός τα 2-3 τελευταία χρόνια λέει πολλά.

Ακόμα και αν έχανε (ή δεν κέρδιζε) στην Τούμπα ο Ολυμπιακός και μόνο με το βάθος του ρόστερ του θα ήταν μακράν το πρώτο φαβορί για το πρωτάθλημα. Ακόμα και με τυχόν ήττες και με όχι καλή μπάλα και τις συνηθισμένες μουρμούρες στο τέλος πιθανότατα θα έκοβε αυτός πρώτος το νήμα. Τι θα είχε κερδίσει; Ακόμα και αυτά τα μέχρι τώρα χρήματα της απευθείας συμμετοχής στους ομίλους του Champions League δεν είναι πλέον (σίγουρα) στο ταμείο από το τέλος Μαϊου. Μεγαλύτερο κέρδος όμως θα είναι αυτό που ζητάνε οι φίλοι του Ολυμπιακού τουλάχιστον δυο χρόνια τώρα. Την εικόνα που να δικαιολογεί την διαφορά που έχει από τους αντιπάλους του ο Ολυμπιακός εντός των συνόρων. Γιατί όσον αφορά την ποιότητα του ποδοσφαίρου τους και τη δημιουργία ενός κορμού τριετίας οι ερυθρόλευκοι, με έναν μνημονιακό Παναθηναϊκό, έναν ταλαιπωρημένο προπονητικά ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ απούσα για δύο χρόνια, δεν άνοιξαν την ψαλίδα. Επαναπαύθηκαν στις δάφνες του πρωταθλήματος και εκεί τελείωνε η υπόθεση.

Είναι σίγουρα νωρίς ακόμα, αλλά η καμπύλη απόδοσης του Ολυμπιακού σε αυτόν τον πρώτο ενάμιση μήνα αγωνιστικών υποχρεώσεων είναι (πλέον) σαφέστατα ανοδική. Δεν έχει σημασία η κουβέντα για το πόσο φαίνεται να καθαρίζει ή όχι το πρωτάθλημα από τώρα και άλλα τέτοια που ακούγονται τέτοια εποχή. Αυτή ήταν πάντα μια παγίδα για τον Ολυμπιακό ή το χαλί για να κρύψει από κάτω τα προβλήματά του. Η ουσία βρίσκεται στη δημιουργία. Στο να βλέπεις την ομάδα σου να αποδίδει, τον Φορτούνη να γράφει χιλιόμετρα ποιοτικού ποδοσφαίρου, τον Μποτία να ξαναγίνεται κανονικός στόπερ, τον Ιντέγιε να θέλει να αρπάξει μια ευκαιρία να επιστρέψει σε υψηλό επίπεδο και τον κάθε παίκτη να είναι εξάρτημα μιας καλολαδωμένης μηχανής. Αυτή τη φορά ο Ολυμπιακός, μετά από καιρό, φαίνεται να χτίζει. Το μέχρι που θα πάει αυτό το χτίσιμο είναι και θέμα τύχης, συγκυριών ή και αποφάσεων σε υψηλό επίπεδο. Αυτή τη στιγμή πάντως στον Ολυμπιακό δικαιολογείται πραγματική και όχι επίπλαστη αισιοδοξία.

Διαβάστε ακόμα στο SPORT 24:

Το υπέροχο μήνυμα του Ρομπέρτο για όσα έζησε στην Τούμπα

Με την αύρα του Stoiximan.gr

Η κριτική των παικτών του Ολυμπιακού

Η πανηγυρική φωτογραφία από τα αποδυτήρια της Τούμπας

Τόσο έξυπνα, τόσο μάγκικα!

Έφτανε μισή ώρα στον Ολυμπιακό για το 2-0 στην Τούμπα

Ο πανηγυρισμός του Ιντέγιε στην Τούμπα

Οι παίκτες του Ολυμπιακού κατέθεσαν στεφάνι στην Τούμπα

Ο βασικός κορμός του Τούντορ

Ο Ολυμπιακός τον στέλνει στον ΠΑΟ!

Η κριτική των παικτών του ΠΑΟΚ