Όταν έπαιζε ο Μαραντόνα στη Νάπολι υπήρξε περίπτωση σε κάποιο ματς, έστω κι ένας δημοσιογράφος να τον είχε θεωρήσει σαν υστερήσαντα; Γιατί όχι; Ενδεχόμενα αυτό θα είχε συμβεί και με τον Ζιντάν, αλλά και με τους σύγχρονους σταρ, όπως ο Ρονάλντο και ο Μέσι. Για μπάλα μιλάμε. Κι ο πιο σπουδαίος ποδοσφαιριστής και ο πλέον ταλαντούχος μπορεί να βρεθεί σε κακή μέρα. Κάτι που δεν είχε συμβεί ποτέ στον Κώστα Κατσουράνη. Δεν υπάρχει δημοσιογραφικό κείμενο στο οποίο να αναφέρεται σαν υστερήσας. Κι αν υπάρχει είναι πιο σπάνιο και συλλεκτικό κι από παρτιτούρες του Μπετόβεν.

Δεν αδικούν αυτά τον Κατσουράνη. Ο ίδιος είναι που αδίκησε τον εαυτό του. Ο νταραβεριτζής Κατσουράνης αδίκησε τον παιχταρά Κατσουράνη. Θυμάμαι εδώ και δεκαπέντε χρόνια τον Λουκόπουλο να μιλάει για τον "Κωστάκη" και το στόμα του να στάζει μέλι. Ο δικός του ο ποδοσφαιριστής είναι για τον κάθε παράγοντα η καλύτερη γκόμενα. Δεν ήταν ο φαντεζί, ο θεαματικός ποδοσφαιριστής ο Κατσουράνης.

Έξι χρόνια στην Παναχαϊκή από τα 17 του είχε περάσει απαρατήρητος. Και δεν μιλάμε για τον κόσμο, αλλά από τους επαγγελματίες του ποδοσφαίρου. Τους προπονητές και τους μάνατζερ. Παλιά πουτάνα στο κουρμπέτι ο Λουκόπουλος είχε βγάλει λεφτά από τον Πάρι Γεωργακόπουλο και τον Γεωργάτο ψαχνότανε να τον πουλήσει. Εις μάτην. Λες και είχανε πάθει όλοι ομαδική τύφλωση. Θυμάμαι την απάντηση που είχε δώσει ο συγχωρεμένος ο Κυράστας όταν ήταν επί Μυτιληναίου στον Ηρακλή: "Δεν είναι κακός, αλλά δεν λέει και πολλά πράγματα. Εργαλείο είναι και έχω σαν κι αυτό στην ομάδα".

Έξι χρόνια μπάλα κι ούτε ένας δεν χτύπησε την πόρτα της Παναχαϊκής. Τελειώνει το συμβόλαιο του κι ο Λουκόπουλος να προσπαθεί να πείσει τον Λούβαρη: "Παιχταράς είναι. Με κλειστά τα μάτια θα παίξει στον Ολυμπιακό. Αν δεν σας κάνει τον παίρνω εγώ πίσω τον Δεκέμβριο". Ο Κατσουράνης δεν πήγε στον Ολυμπιακό, ούτε σαν ελεύθερος, γιατί δεν τον πίστευε ο Μπάγεβιτς. όπως δεν τον πίστεψαν από τον Παναθηναϊκό και τον ΠΑΟΚ. Ο Μάκης Ψωμιάδης που ήταν τότε στην ΑΕΚ, δεν ήταν δυνατόν να αφήσει τέτοιο κελεπούρι να πάει χαμένο. Τον πήρε σαν ελεύθερο και σχεδόν στο τζάμπα.

Μέχρι τότε με έξι χρόνια στην Παναχαϊκή και έχοντας φτάσει στα 23 του κανείς άλλος στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν είχε πάρει χαμπάρι ότι υπάρχει ποδοσφαιριστής Κατσουράνης. Το ότι από εκεί θα εκτοξευόταν η καριέρα του ήταν δεδομένο. Ο συνδυασμός πληθωρικών προσόντων και προσωπικότητας του έδωσαν με τη μια τη φανέλα του βασικού στην ΑΕΚ. Δύο χρόνια αργότερα θα στεφόταν πρωταθλητής Ευρώπης. Δύο χρόνια μετά θα βρισκόταν στη Μπενφίκα. Μέσα σε μια τετραετία ο Κώστας Κατσουράνης τα είχε δει και τα είχε κάνει όλα.

Ταυτόχρονα όμως με τον ποδοσφαιριστή Κατσουράνη, άρχισε να αναπτύσσεται και ο νταραβεριτζής Κατσουράνης. Αυτός που ήθελε να έχει ένα λόγο παραπάνω στα αποδυτήρια και στον αγωνιστικό χώρο και πολλά περισσότερα λόγια με τους δημοσιογράφους. Με το που πήγε στην ΑΕΚ κολλητώθηκε με τον Ντέμη Νικολαΐδη και γρήγορα μοιραζόντουσαν το ίδιο δωμάτιο. Καμία ανάγκη δεν είχε ο Κατσουράνης για νταραβέρια με τους δημοσιογράφους. Παιχταράς ήταν από τους καλύτερους στα περισσότερα παιχνίδια και τη θέση στην ενδεκάδα εξασφαλισμένη. Δεν είχε ανάγκη προστασίας. Τουλάχιστον όσο τον άκουγαν τα πόδια κι όσο άντεχαν από τα τσιγάρα τα πνευμόνια του.

Δεν κέρδισε απ' αυτά τα νταραβέρια ο Κατσουράνης. Έχασε. Έχασε την εκτίμηση κάποιων συναδέλφων του. Και στην Εθνική και στις ομάδες που έπαιξε. Γνωστά είναι κάποια "επεισόδια" και πολλά περισσότερα αυτά που δεν βγήκαν εκτός των τειχών. Έχασε ο Κατσουράνης γιατί σιγά-σιγά αυτή η σχέση με τους δημοσιογράφους έγινε βούκινο στον κόσμο. Ο νταραβεριτζής Κατσουράνης αδίκησε και κατά πολύ μάλιστα τον παιχταρά Κατσουράνη.

Δεν τον ισοπεδώνεις, ούτε τον μηδενίζεις σαν χαρακτήρα. Στην ΑΕΚ έχουν να λένε ότι ενώ θα μπορούσε να κάνει προσφυγή και να μείνει ελεύθερος, δεν το έκανε. Έμεινε, στήριξε την προσπάθεια του Ντέμη Νικολαΐδη κι έφυγε για τη Μπενφίκα με την ΑΕΚ να βάζει λεφτά στο ταμείο της. Οι φίλοι του δημοσιογράφοι αναλύουν το φαινόμενο Κατσουράνη: "Ούτε κακό ήταν σαν ποδοσφαιριστής ο Κατσουράνης, ούτε κλικαδόρος. Απλά είχε άποψη και το θάρρος της γνώμης του, να την εκφράζει".

Λένε ακόμα ότι βοηθούσε και συμβούλευε τους νεαρούς συμπαίκτες του. Δεν είναι όμως ότι το καλύτερος αν είσαι ο Τζόρβας να μαθαίνεις ότι ο Κατσουραάνης λέει ότι είναι καλύτερος ο Καρνέζης. Και κάτι ανάλογο με τον Σκόνδρα και τον Κίτσιου στον ΠΑΟΚ. Κι αν υποθέσουμε ότι κάποιοι συμπαίκτες του έβλεπαν φαντάσματα και τον είχαν αδικήσει, ο Λέτο που τρόπος του λέγειν ήθελε να τον "σκοτώσει", δεν είχε κανένα κίνδυνο να χάσει τη θέση του.

Ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα στην Εθνική. Ξεπερνάει τη γελοιότητα όποιος ισχυρισθεί ότι ο Κατσουράνης είχε λόγο στη σύνθεση επί Σάντος. Οι σχέσεις τους όμως ήταν γνωστές. Με τον Κατσουράνη πριν αναλάβει ο Σάντος να λέει ποια πράγματα θα αλλάξει στην ομάδα. Όταν ο Κυργιάκος στο πρώτο ματς δεν ξεκινάει βασικός, βλέπει να κάνει ο Σάντος, όσα έλεγε ο Κατσουράνης, σηκώνεται και φεύγει. Ο Κατσουράνης μαζί με τον αρχηγό Ζαγοράκη και τον Καραγκούνη ήταν οι τρεις σωματοφύλακες της χρυσής γενιάς του 2004. Τέταρτος ισότιμος και ισάξιος στη συγκεκριμένη διοργάνωση θα μπορούσε να είναι ο Χαριστέας και ο Τσιάρας και ο Δέλλας.

Σε βάθος χρόνου, όμως, η ποδοσφαιρική προσωπικότητα του Κατσουράνη ήταν αυτή που έκανε τη διαφορά. Τους δημοσιογράφους τους χρειάστηκε στο τέλος της καριέρας του. Για να τον στηρίξουν όταν παραπάταγε στον ΠΑΟΚ και για να απαιτήσουν την επιστροφή του (όπως και τελικά κατάφεραν) στην Εθνική ομάδα. Να γράψουν όταν πλέον ο Κατσουράνης περπάταγε ότι πρόκειται για τον πλέον έξυπνο Έλληνα ποδοσφαιριστή! Λες και δεν επρόκειτο για ποδόσφαιρο, αλλά και για σκάκι!

Μια προστασία που ο ίδιος επιδίωκε και αναζητούσε. Προσπαθώντας να βρει άκρη κι αν έστω κι ένας στους πενήντα δημοσιογράφους του έκανε κριτική, να σταματήσει κι αυτός. Μικρό το κέρδος, ελάχιστο μπροστά στη φθορά. Όταν υπάρχουν πρώην συμπαίκτες του, που δεν θέλουν να ακούν ούτε το όνομα του. Τώρα όταν τελείωσε αυτή η μεγάλη καριέρα, ήρθε κι η σειρά του Κατσουράνη να εισπράξει τη μιζέρια της ελληνικής ποδοσφαιρικής πραγματικότητας. Όπως και τόσο άλλοι μεγάλοι ποδοσφαιριστές.

Έκανε γνωστό ότι σταματάει και κανείς δεν άκουσε και κανείς δεν είπε τίποτα. Ούτε ένα τουίτ από τις ομάδες που έπαιξε: την ΑΕΚ, τον Παναθηναϊκό, τον ΠΑΟΚ, τον Ατρόμητο. Εξαίρεση η Παναχαϊκή που εξέδωσε ανακοίνωση "για τον μακρύ δρόμο που διήνυσε στο ελληνικό και ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, ο "εγκεφαλικότερος των σύγχρονων άσων των γηπέδων". Εκφράζοντας την υπερηφάνεια της που η τεράστια αυτή καριέρα είχε σαν αφετηρία την Παναχαϊκή. Τιμητική εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί όπως έγινε γνωστό στην Ινδία. Να μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για πρωταθλητή Ευρώπης. Στην ΕΠΟ δεν βρήκαν να πουν ούτε μια κουβέντα.

(Στο τραγούδι της ημέρας, Τζων Λένον & Τζωρτζ Χάρισον,στο All Those Years Ago)