Είχαν περάσει ελάχιστα λεπτά από το φινάλε της αναμέτρησης με τη Σερβία, στο Ηράκλειο της Κρήτης, όταν η ΕΡΤ έδωσε το λόγο στον Γιώργο Βασιλακόπουλο. Η Εθνική είχε πάρει μια σπουδαία νίκη και είχε κάνει το σημαντικότερο βήμα για την πρόκρισή της στο Παγκόσμιο Κύπελλο, όμως ο Πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης θεώρησε πως η στιγμή ήταν ιδανική για να τα βάλει για ακόμα μία φορά όσους βρίσκονται απέναντί του. Με τη EuroLeague, με το ΝΒΑ, με τους ιδιοκτήτες των γηπέδων, μέχρι να πει πως: " δεν θα μιλήσω περισσότερο γιατί είναι μέρα χαράς. Είμαστε ομάδα, αγνοήσαμε όπως πάντα τα κουτσομπολιά".

Το πρωί της Δευτέρας, μισή μέρα μετά την θριαμβευτική (με τον τρόπο που κατακτήθηκε) εκτός έδρας νίκη επί της Γεωργίας που έδωσε τη μαθηματική πρόκριση της Εθνικής Ελλάδας στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2019 τέσσερις αγωνιστικές πριν ολοκληρωθούν τα προκριματικά, ο Γιώργος Βασιλακόπουλος απάντησε στην κλήση ραδιοφωνικού σταθμού της Θεσσαλονίκης και σε όλες τις ερωτήσεις που του έγιναν. Μόνο που για άλλη μια φορά μοιράστηκε περισσότερες λεπτομέρειες απ' όσες θα έπρεπε, είπε πράγματα που θα ήταν σοφότερο να κρατήσει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Όχι γιατί δεν πρέπει ο κόσμος να ξέρει την αλήθεια (την εκάστοτε "αλήθεια", την "αλήθεια" κάθε πλευράς και κάθε εμπλεκόμενου), αλλά γιατί σοβαρά ζητήματα όπως αυτό του Γιάννη Αντετοκούνμπο θα πρέπει να λύνονται πίσω από κλειστές πόρτες επειδή δεν πρόκειται να λυθούν σε κοινή θέα, με κατηγορίες και ανακρίβειες.

Ανακρίβεια ήταν, για παράδειγμα, όσα ειπώθηκαν πέρυσι για το γόνατο του superstar των Milwaukee Bucks που αντιμετωπίζει από τη νεαρή του ηλικία μια ευπάθεια και τον ανάγκασε να χάσει πέρυσι επτά αγώνες της κανονικής περιόδου. Δεν θα είναι ανακρίβεια αν δούμε τα έγγραφα που είχε υποσχεθεί η ΕΟΚ. Ανακρίβεια είναι πως για τον "Greek Freak" αποφασίζουν οι ατζέντηδές του. Ανακρίβεια και προσβολή ταυτόχρονα.

Αναλυτικά όσα είπε ο Γιώργος Βασιλακόπουλος στον FAIR PLAY Radio:

" Είμαι ζωντανός και αντιμετωπίζω όλες τις αντιξοότητες που πράγματι διάφοροι δημιουργούν. Αυτά τα παιδιά είναι παιδιά που έχουν βγει μέσα από τις εθνικές ομάδες. Είδατε και τη δήλωση του Σλούκα που είπε ότι παίζει από δέκα ετών σε αυτές και δεν μπορεί να τις εγκαταλείψει ποτέ. Πράγματι, αισθάνονται αυτή την εθνική υποχρέωση να είναι πάντα παρόντες παρόλο που υπάρχουν διάφοροι που δεν τους το επιτρέπουν, όπως έγινε τελευταία με την Φενέρμπαχτσε που δεν τον άφηνε να έρθει να παίξει. Από την άλλη πλευρά, ένας τέτοιος παίκτης είναι αδιανόητο -και σηκώνω τον τόνο της φωνής μου- να μη βρίσκει θέση στο ελληνικό μπάσκετ όταν έρχονται διάφοροι, αμφιβόλου αξίας τουρίστες.

Δεν είμαι σε θέση να απαντήσω στο αν θα έχουμε τον Αντετοκούνμπο στο Παγκόσμιο της Κίνας, δεν θέλω να πω κάτι για το οποίο δεν είμαι βέβαιος ότι θα γίνει. Βεβαίως τον θέλουμε, για όνομα του Θεού, γιατί να μην τον θέλουμε; Σας είπα ποιοι διακινούν το παγκόσμιο αθλητικό κίνημα. Οι ατζέντηδες είναι παρασιτικό επάγγελμα, δεν προσφέρουν κάτι στο παγκόσμιο αθλητικό κίνημα. Τα ξέρετε. Βάζουν και δημοσιογράφους και έχουν φωνή στα ΜΜΕ και δίνουν και μαθήματα. Είναι μπερδεμένο θέμα, εμείς τον θέλουμε και ελπίζω να κατανοήσει ότι χάρη σε αυτή τη χώρα βρίσκεται στις ΗΠΑ και πρωταγωνιστεί. Είναι υποχρεωμένος να έρθει, βέβαια".

Μισή μέρα μετά την πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2019, ο Πρόεδρος της ΕΟΚ τα έβαλε με τους ατζέντηδες, ήταν προσβλητικός αφήνοντας να εννοηθεί πως ο Γιάννης Αντετοκούνμπο κάνει ό,τι του λένε και όχι ό,τι εκείνος θέλει, αποκάλεσε " τουρίστες" ξένους μπασκετμπολίστες που έρχονται στην Ελλάδα, δήλωσε πως ο κορυφαίος μπασκετμπολίστας της χώρας και ένας από τους 6-7 στον κόσμο είναι υποχρεωμένος να παίξει με την Εθνική το επόμενο καλοκαίρι. Δεν προκάλεσαν εντύπωση αυτά που είπε, άλλωστε αυτός είναι ο Γιώργος Βασιλακόπουλος, ένας συναισθηματικός άνθρωπος που δεν μπορεί να συγκρατηθεί, ένας άνθρωπος που πάντα έλεγε φωναχτά αυτά που σκεφτόταν χωρίς να τον ενδιαφέρει πόση σκόνη θα σηκώσει στο πέρασμά του.

Μόνο που ο Γιώργος Βασιλακόπουλος δεν κατανοεί τη ζημιά που κάνει στο ελληνικό μπάσκετ, αντιμετωπίζοντας με τον πιο λάθος τρόπο το " φαινόμενο Αντετοκούνμπο".

Δεν χρειάζεται να αναλυθεί γιατί οι ομάδες του ΝΒΑ ζητούν ευγενικά (κάποιες) ή απαγορεύουν (κάποιες άλλες) στους παίκτες τους να αγωνίζονται με τις Εθνικές των χωρών τους σε προκριματικές φάσεις μεγάλων διοργανώσεων. Είδαμε τους Μπογκντάνοβιτς, Σάριτς, Ζίζιτς, Ζούμπατς να παίζουν με την Κροατία που βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο, είδαμε όμως και τους Γκαλινάρι, Μπελινέλι, Τζεντίλε να μένουν εκτός Ιταλίας. Είδαμε τους Μούσα - Νούρκιτς να ενισχύουν τη Βοσνία, τον Σρέντερ τη Γερμανία, τον Μίχαλιουκ και τον Λεν την Ουκρανία, είδαμε όμως και τους Σαμπόνις - Βαλαντσιούνας να μην πηγαίνουν στη Λιθουανία και τους Τεόντοσιτς - Μαριάνοβιτς - Γιόκιτς να μην ταξιδεύουν στη Σερβία. Δεν είδαμε πουθενά υστερίες και υπερβολικές αντιδράσεις. Δεν είδαμε πουθενά ισοπέδωση προσωπικοτήτων πλην της κόντρας της ιταλικής ομοσπονδίας της Ιταλίας με τον Γκαλινάρι. Ουδείς είναι στο επίπεδο του Αντετοκούνμπο, που στα μέσα Ιουλίου είχε δηλώσει στο Sport24.gr πως " μια χαρά τα καταφέρνουν τα παιδιά, δεν με χρειάζονται τον Σεπτέμβριο. Θα τα πούμε στο Παγκόσμιο".

ΟΙ BUCKS ΔΕΝ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ, ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΟΜΩΣ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ

Οι άνθρωποι των Bucks δεν είπαν ποτέ ότι αισθάνονται άνετα στο ενδεχόμενο να παίζει ο Γιάννης στην Εθνική. Ο Marc Lasry, ο ένας εκ των τεσσάρων ιδιοκτητών της ομάδας του Milwaukee μας είχε πει τον Φεβρουάριο στο Λος Άντζελες πως αν ήταν στο δικό του χέρι ο Αντετοκούνμπο θα δούλευε τα καλοκαίρια στις ΗΠΑ, ωστόσο όλα κρίνονται από τη δική του επιθυμία.

Αναλυτικά όσα είχε πει ο Lasry για τον Γιάννη και την "κόντρα" με την ΕΟΚ:

" Υπήρχε μια διαφορά απόψεων ανάμεσά μας. Εμείς ανησυχούσαμε για τον Γιάννη, διότι όπως είχε συμβεί και στην διάρκεια της περσινής σεζόν, το γόνατό του άρχισε να τον ενοχλεί. Το μόνο πράγμα που μπορούσε να τον βοηθήσει ήταν η ξεκούραση. Αυτό που μας ενδιέφερε ήταν να βρει χρόνο για να ξεκουραστεί, ώστε να μην επιδεινωθεί η κατάστασή του. Ξέραμε ότι δεν χρειαζόταν να υποβληθεί σε κάποιου είδους επέμβαση, ήθελε απλώς ξεκούραση. Κάποιες φορές μπορεί να παίξει 20 αγώνες και να μην έχει πρόβλημα, μετά όμως μπορεί να έρθουν τρία ματς, να προσγειωθεί περίεργα στο παρκέ και να χειροτερέψει το γόνατό του. Οι γιατροί και οι γυμναστές μας ενημέρωσαν πως υπήρχε σοβαρό ενδεχόμενο να επιδεινωθεί το πρόβλημά του σε περίπτωση που δεν ξεκουραζόταν. Είδατε και στη διάρκεια της φετινής σεζόν ότι πονούσε, έμεινε μάλιστα εκτός δράσης για ένα διάστημα επτά ημερών ώστε το πόδι του να ξεκουραστεί. Παρόλα αυτά, δεν τους κατηγορώ (τους ανθρώπους της Ομοσπονδίας). Είναι σκληρό όταν έχεις έναν από τους πιο διάσημους αθλητές, έναν από τους πιο διάσημους ανθρώπους της χώρας, όταν θέλεις να τον έχεις μαζί σου για να σε βοηθήσει, να έρχεται η ομάδα του και να σου λέει "δεν μπορεί να παίξει". Τους καταλαβαίνω απόλυτα. Η απόφαση δεν είναι ποτέ δική μου, αν όμως ήταν, θα προτιμούσα να τον βλέπω να ξεκουράζεται τα καλοκαίρια. Αν, βέβαια, ήμουν στην θέση του και ήμουν 22-23 ετών, θα ήθελα να παίξω για την πατρίδα μου. Ο Γιάννης θα κάνει πάντα αυτό που θεωρεί καλύτερο για εκείνον και την ομάδα. Νομίζω πως δέχεται πολλή πίεση γιατί αισθάνεται δεμένος με την Ελλάδα".

Σε απλή μετάφραση: " Ανησυχούμε για το γόνατο του Γιάννη, καταλαβαίνουμε ότι στην Ελλάδα θέλουν να τον έχουν μαζί τους, θέλουμε να ξεκουράζεται, όμως ο Γιάννης αποφασίζει. Δέχεται πίεση, αγαπά τη χώρα του, κάνει το καλύτερο που μπορεί".

Οι Bucks και οι άνθρωποι του ΝΒΑ έχουν κάθε δικαίωμα να αισθάνονται θιγμένοι από δηλώσεις και χειρισμούς της ΕΟΚ και του Γιώργου Βασιλακόπουλου που δεν προσπαθεί να λύσει το πρόβλημα πίσω από κλειστές πόρτες, αλλά δημόσια. Κι αυτό έχει αποδειχθεί πολλάκις πως δεν βοηθά την κατάσταση, ίσα-ίσα που την κάνει ακόμη χειρότερη και ακόμη πιο περίπλοκη. Ποιος χάνει απ' όλο αυτό το μπέρδεμα; Το ελληνικό μπάσκετ και σίγουρα όχι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο που δεν έχει κάτι να αποδείξει. Το αν αγαπά την Ελλάδα το δείχνει με πολλούς τρόπους, με πολλούς περισσότερους απ' όσους γνωρίζει ή φαντάζεται ο κόσμος και όχι με τη συμμετοχή ή την απουσία του από την Εθνική στην οποία -είναι δεδομένο πως- θέλει να παίζει. Για να φορέσει όμως τη γαλανόλευκη φανέλα θα πρέπει να υπάρχουν οι σωστές συνθήκες. Τα τελευταία δύο χρόνια δεν υπάρχουν.

Bucks, Αντετοκούνμπο, Βασιλακόπουλος πρέπει να καθίσουν σε ένα τραπέζι και να μιλήσουν με ειλικρίνεια, πρέπει όμως να το κάνουν πίσω από κλειστές πόρτες. Ο Πρόεδρος της ΕΟΚ διαχειρίζεται με λάθος τρόπο την κατάσταση, αφήνει τα συναισθήματα να τον πλημμυρίζουν, μπορεί να θεωρήσει κατευθυνόμενες ακόμη και αυτές τις αράδες που διαβάζετε, σίγουρα θα συνεχίσει να λέει πως οι δημοσιογράφοι προσπαθούν να του κάνουν μαθήματα, σίγουρα όμως αγαπά την Εθνική. Η αγάπη του για το ελληνικό μπάσκετ (και όχι για " το μπάσκετ στην Ελλάδα" όπως είπε σήμερα) δεν είναι μετρήσιμη, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να συνεχίζει να λειτουργεί με το συναίσθημα, με προσβολές και ανακρίβειες. Δεν μπορεί να στερεί από το ελληνικό μπάσκετ -που ο ίδιος λατρεύει παθολογικά- το μεγαλύτερο αστέρι του, δεν μπορεί να στερεί από τον κόσμο την ευκαιρία να δει έναν υπεραθλητή με τη γαλανόλευκη. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έχει κερδίσει το δικαίωμα να αντιμετωπίζεται ως superstar και έστω και τώρα, στα τέλη του 2018, θα πρέπει όσοι εμπλέκονται με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο σε αυτή την υπόθεση να αντιληφθούν την κρισιμότητα της παρουσίας του "Greek Freak" όχι στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2019 και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020, αλλά σε οτιδήποτε έχει να κάνει με την Εθνική Ελλάδας που ήταν, είναι και θα είναι για πάντα η μεγάλη μας αγάπη. Και υπεράνω προσώπων.

Υ.Γ.: Την ιστορία την γράφουν πάντα οι παρόντες. Ο Γιάννης δεν έπαιξε στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου, ο κόσμος δεν θα έπρεπε να ασχολείται με εκείνον, αλλά με τα 27 παιδιά που πάλεψαν από την πρώτη αγωνιστική στο Λέστερ, μέχρι την όγδοη αγωνιστική στην Τιφλίδα. Οκτώ αγώνες, οκτώ νίκες, κάποιες φορές με κακό, κάποιες φορές με ωραίο μπάσκετ. Από τον Μπουρούση που ταξίδευε από την Κίνα, μέχρι τον Αθηναίου που έβαλε το νικητήριο τρίποντο στην Αγγλία και τους Παπανικολάου - Καλάθη που συνεργάστηκαν για το lay-up της πρόκρισης, όλοι αξίζουν ένα "ζεστό" χειροκρότημα γιατί μας έδωσαν το δικαίωμα να έχουμε κάτι να περιμένουμε. Μια μεγάλη διοργάνωση με την επίσημη αγαπημένη να συμμετέχει σε αυτή.