Νικητές και ηττημένοι
Ο Στέλιος Γρηγοριάδης γράφει για την επαγγελματική νίκη του ΠΑΟΚ επί του Ατρόμητου και την απογοητευτική εμφάνιση του Κώστα Κατσουράνη.
Εντάξει, ήταν φως φανάρι και δεν χρειαζόταν να το ομολογήσει στη συνέντευξη Τύπου ο Γιώργος Γεωργιάδης. Οι παίκτες του ΠΑΟΚ, αλλά και ο ίδιος, σκεφτόντουσαν κατά βάθος (και... κατά μήκος, θα έλεγα) τον δεύτερο ημιτελικό με τον Ολυμπιακό. Φυσιολογικό και ανθρώπινο είναι.
Μια “γκέλα” στις δύο τελευταίες αγωνιστικές της κανονικής περιόδου δεν θα είναι δα και καταστροφική, αφού η ομάδα έτσι κι αλλιώς θα μπει στα πλέι οφ. Ενας αποκλεισμός από τον Ολυμπιακό στην Τούμπα θα σκορπίσει απογοήτευση και θα δημιουργήσει ένα σωρό προβλήματα.
Αν θελήσει κανείς να “ξεψιρίσει” το παιχνίδι, θα πρέπει να σταθεί στο γεγονός της συντριπτικής υπεροχής του Ατρομήτου στην κατοχή της μπάλας, σε συνδυασμό όμως και με το γεγονός ότι ελάχιστα απειλήθηκε η εστία του Γλύκου. Ταχείς και δεξιοτέχνες οι παίκτες του Γιώργου Παράσχου, κυριάρχησαν στον χώρο του κέντρου, ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο, όταν πίεσαν επίμονα για να φτάσουν στην ισοφάριση, ωστόσο ο ΠΑΟΚ διέθετε δύο κεντρικούς μπακ που έκαναν πολύ καλή εμφάνιση.
Ο Βίτορ και ο Ινσαουράλδε ήταν αλάνθαστοι και δεν επέτρεψαν σε καμία περίπτωση να μείνει εκτεθειμένος ο Γλύκος. Οι δυο τους φαίνεται ότι έχουν καλή “χημεία” και, εδώ που τα λέμε, έχουν πάντα αξιοπρεπή απόδοση, γιατί, όπως λέμε, ξέρουν μπάλα.
Από την άλλη, αποδείχτηκε ότι ο Νάτχο είναι ο παίκτης των τριών - τεσσάρων καλών ενεργειών στο 90λεπτο. Προσωπικά, δεν με έχει γεμίσει ακόμη το μάτι ως “παικταράς”, αλλά, κακά τα ψέματα. Ποιοτικά απέχει από τους όλους τους συμπαίκτες του.
Οντως στο παιχνίδι με τον Ατρόμητο είχε πάλι τρεις-τέσσερις πολύ καλές ενέργειες. Ωραίες μεταβιβάσεις, με κορυφαία την ασίστ στο γκολ που πέτυχε ο Σαλπιγγίδης και, φυσικά, την ατομική προσπάθεια και το πλασέ με το οποίο πέτυχε το δεύτερο γκολ του ΠΑΟΚ. Αν, μάλιστα, ήταν πιο ψύχραιμος και εάν, γενικά, το “είχε” περισσότερο το γκολ, θα μπορούσε να σκοράρει και νωρίτερα στις δύο καλές ευκαιρίες που έχασε σουτάροντας ψηλά άουτ.
Θα βγάλω επίσης το καπέλο, για μία ακόμη φορά, στον Βούκιτς. Πανέξυπνος παίκτης, καλός χειριστής της μπάλας, ξέρει να φτιάχνει παιχνίδι, ξέρει και να σκοράρει. Αν ερχόταν στον ΠΑΟΚ τέσσερα - πέντε χρόνια νωρίτερα, σήμερα θα ήταν “σημαία”...
Δύο ήταν αυτοί που με απογοήτευσαν. Ο Κατσουράνης και ο Λούκας. Ο Κατσουράνης των τελευταίων αγώνων δικαιώνει εκείνους που υποστήριζαν, ακόμη και όταν ήταν ο κορυφαίος της ομάδας, ότι έγινε “βετεράνος”. Δεν είμαι με τους προκατειλημμένους εναντίον του, γι' αυτό και με στενοχωρεί η κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα. Τόσα αβίαστα λάθη και τόσο λίγη ενέργεια από παίκτη της δικής του εμπειρίας και της δικής του προσωπικότητας δεν επιτρέπονται.
Ο Λούκας, πάλι, μπορεί να αλωνίζει το γήπεδο επί... τρία 90λεπτα, μπορεί να είναι παντού και να προσπαθεί να κάνει τα πάντα, αλλά όταν αποφασίζει να δώσει ρεσιτάλ τσαπατσουλιάς σπάει όλα τα κοντέρ. Και στην πάσα βιάζεται και στην τελική προσπάθεια βιάζεται, με συνέπεια να αδικεί κατάφωρα τον εαυτό του και να μην προσφέρει όσα πολλά είναι σε θέση να προσφέρει, σύμφωνα με τα προσόντα του.
Τώρα ο ΠΑΟΚ πρέπει να κάνει μια ακόμη νίκη στη Λειβαδιά για να σταθεί στην αφετηρία των πλέι οφ με όσο το δυνατόν μεγαλύτερο αβαντάζ. Κι αν είχαν οι παίκτες του το μυαλό τους στη ρεβάνς με τον Ολυμπιακό δέκα μέρες νωρίτερα, πείτε μου πού θα το έχουν όταν θα πάνε στη Λειβαδιά, τρεις μόνο μέρες πριν τη διεξαγωγή του “αγώνα της χρονιάς” για την ομάδα τους.
Προβλέπω... άγριο ροτέισον από τον Γεωργιάδη, αλλά, όπως είπε και ο ίδιος, όταν είσαι επαγγελματίας οφείλεις να παίρνεις τα ματς με τη σειρά και να δίνεις σε όλα τον καλύτερο εαυτό σου. Στο φινάλε - φινάλε, κάποιοι εφεδρικοί θα έχουν μια ακόμη ευκαιρία να το παλέψουν μην τυχόν και πετύχουν την παραμονή τους...
