Μου κακοφάνηκε η ηρωοποίηση του Νειμάρ στον εναρκτήριο αγώνα του Μουντιάλ. Αν αυτός τα έκανε όλα για τους Βραζιλιάνους και ήταν ο κορυφαίος, τότε τι πρέπει να πούμε για τον Οσκάρ;

Δεν γίνεται να αποθεώνεσαι για ένα σουτ που έγινε γκολ επειδή άργησε να πέσει ο τερματοφύλακας και ένα πέναλτι που το απέκρουσε αλλά η μπάλα σου έκανε το χατίρι και πήγε στα δίχτυα του, όταν ο άλλος έχει πάρει όλη την ομάδα πάνω του, την έχει "ξυπνήσει", είναι ο πιο δημιουργικός παίκτης και στο τέλος βάζει και ένα φοβερό γκολ σιγουρεύοντας τη νίκη της.

Πιο "μοδάτος" και πιο "εμπορικός" ο τύπος που λέγεται Νεϊμάρ, αλλά εδώ μιλάμε για μπάλα και για ουσία.

Η Βραζιλία δεν πετούσε φωτιές στην πρεμιέρα, όπως οι περισσότεροι περίμεναν. Εκτός αυτού, μολονότι διαθέτει δύο παικταράδες στο κέντρο άμυνας (όπως και σε όλες τις θέσεις, βέβαια) έδειξε ευάλωτη πίσω. "Εφαγε" πολλές αντεπιθέσεις από τους Κροάτες και πριν γίνει το 3-1 από τύχη απέφυγε την ισοφάριση σε δύο περιπτώσεις. Εκτός αυτού, οι παραδοσιακά φαντεζί Βραζιλιάνοι δεν κατάφεραν να πλαγιοκοπήσουν, δεν "έσπασαν" κατά μέτωπο την κροατική άμυνα και εξέπληξαν με την επιμονή τους στις σέντρες. Ούτε οι Αγγλοι να ήταν...

Ναι, ο Σκολάρι προσπαθεί να επιβάλει ευρωπαικό στιλ παιχνιδιού, θεωρώντας το πιο ασφαλές, πιο σοβαρό και πιο αξιόπιστο, ναι έχει δίκιο να μη γουστάρει τα πολλά φρου - φρου κι αρώματα που χαρακτηρίζουν το βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο, αλλά από δεξιοτέχνες παίκτες, που όλοι μαζί κοστίζουν μια αμύθητης αξίας περιουσία, όλο και κάτι περισσότερο περιμένεις να δεις. Οχι απαραίτητα θέαμα, αλλά ορθόδοξη ανάπτυξη με δημιουργία και αξιοποίηση κενών χώρων, όσο καλά να είναι στημένος ο αντίπαλος.

Σκληρό καρύδι η Κροατία και μου φαίνεται ότι δίκαια διαμαρτύρεται για τον εύκολο καταλογισμό ενός συζητήσιμου πέναλτι. Ισως της άξιζε καλύτερη τύχη στο ματς και το λέω μολονότι δεν τρέφω καμία συμπάθεια για τη συγκεκριμένη χώρα. Αν μη τι άλλο, έδειξε πώς μπορεί μια ομάδα να αντιμετωπίσει αξιοπρεπέστατα το μεγάλο φαβορί της διοργάνωσης.

Κατά τα άλλα, ετοιμαζόμαστε να ζήσουμε έντονες συγκινήσεις στο πρώτο ματς της δικής μας Εθνικής κόντρα στην Κολομβία. Φαντάζομαι ότι εμείς θα είμαστε οι... Κροάτες και οι Κολομβιανοί θα είναι οι Βραζιλιάνοι σ' αυτό το παιχνίδι. Επομένως, δύο είναι τα ζητούμενα. Να διατηρήσουμε ανέπαφη την εστία μας και να βρούμε τρόπο να πετύχουμε ένα γκολ. Εστω από στημένο. Εστω από τύχη. Εστω με ένα αυτογκόλ.

Αυταπάτες δεν τρέφω. Ζήτημα είναι αν θα ξεπεράσουμε το 35% σε κατοχή μπάλας. Ας είμαστε προετοιμασμένοι να δεχτούμε μεγάλη πίεση, ας ευχόμαστε να λειτουργήσει υποδειγματικά ο αμυντικός μηχανισμός, αλλά και ας μην αποκλείουμε τη νίκη, διότι οι Κολομβιανοί μόνο για την αμυντική συμπεριφορά τους δεν φημίζονται. Με λίγη εξυπνάδα και λίγη προσοχή, μπορούμε να σκοράρουμε. Κι όπως είπαμε, μπορεί να βοηθηθούμε και από ευνοικές συγκυρίες...

Με λίγα λόγια, δεν είμαι απαισιόδοξος για την πρώτη μάχη της Ελλάδας. Πιστεύω ότι η συνταγή "δεν θέλω να χάσω" του Φερνάντο Σάντος έχει πολλές πιθανότητες δικαίωσης για μια ακόμη φορά και ποντάρω και στο κοκαλάκι της νυχτερίδας που ξέρει συνήθως να "δουλεύει" καλά όχι μόνο ο Πορτογάλος τεχνικός, αλλά και οι Ελληνες διεθνείς. Σαν μια ευλογία να μας προστατεύει από το 2004. Μας θέλει η μπάλα. Σπάνια μας χαλάει τα χατίρια...