OPINIONS

Αρης - ΠΑΟΚ: Επτά... "ντρέπομαι"

Αρης - ΠΑΟΚ: Επτά... "ντρέπομαι"
Αθανασιάδης

Ο Στέλιος Γρηγοριάδης παραθέτει επτά λόγους για τους οποίους θεωρεί ντροπιαστικό για όλους τον (ποδοσφαιρικό υποτίθεται) αγώνα του “Κλεάνθης Βικελίδης” και χρεώνει την υπέρμετρη πώρωση στη “φιλοσοφία” των βαριά ασθενούντων από τυφλό φανατισμό...

Δεν πίστευα ότι οι ψυχροπολεμικές δηλώσεις του Λάμπρου Σκόρδα θα έπιαναν τόπο. Δεν πίστευα ότι οι παίκτες του Αρη θα πωρωθούν τόσο πολύ. Δεν πίστευα ότι θα “αυτοπωρωθούν” αντανακλαστικά και οι παίκτες του ΠΑΟΚ. Δεν πίστευα ότι υπάρχουν οπαδοί του Αρη που θα πάνε στο “Κλεάνθης Βικελίδης” για να δείξουν ότι δεν τους ενοχλεί ο υποβιβασμός στη Β' εθνική αρκεί ο Αρης να κερδίσει σ' αυτό το ματς, με κάθε τρόπο, τον ΠΑΟΚ. Φαίνεται πως έπεσα έξω. Επεσα έξω και ντρέπομαι. Ντρέπομαι για επτά λόγους.

Ντρέπομαι για τους ποδοσφαιριστές που παρασύρθηκαν από τη “φιλοσοφία” των βαριά αρρώστων, των τυφλωμένων από τον φανατισμό και αντί για ποδόσφαιρο έπαιξαν κατς. Ντρέπομαι για τον πολύ τον κόσμο, που δεν είναι άρρωστος και ζητά το αυτονόητο: Να βλέπει ποδόσφαιρο. Ντρέπομαι για τα γυναικόπαιδα που βρέθηκαν στις κερκίδες και το μόνο που αισθάνθηκαν είναι τι σημαίνει άσκοπο, ανώφελο και αδιέξοδο μίσος. Ντρέπομαι γιατί έγινε ένας (υποτίθεται ποδοσφαιρικός) αγώνας με την παρουσία ανδρών των ΜΑΤ δίπλα στη γραμμή του πλαγίου άουτ. Ντρέπομαι γιατί χρειάστηκαν 45 λεπτά για να αρχίσει το δεύτερο ημίχρονο.

Ντρέπομαι γιατί το γεμάτο παθογένειες ελληνικό ποδόσφαιρο διασύρεται βάναυσα και από τους ανίκανους πέρα για πέρα διαιτητές του. Ντρέπομαι για όλα και δεν βρίσκω τίποτε να μου δίνει χαρά από αυτό τον εφιάλτη που ζήσαμε όλοι το βράδυ της Κυριακής...

Το ερώτημά μου είναι απλό: Οι δύο αντίπαλοι εκ των πραγμάτων δεν είχαν να μοιράσουν τίποτε. Δεν διεκδικούσαν κάτι κοινό. Η μία ομάδα πάει για προκριματικά Τσάμπιονς Λιγκ και η άλλη για Β' Εθνική. Μεταξύ τους είχαν διαφορά 39 βαθμών. Δεν υπήρχε περίπτωση να χάσει η μία κάτι που ζητά η άλλη. Προς τι, λοιπόν, οι βανδαλισμοί;

Θα πει κανείς ότι ο Αρης δεν είχε καμία τύχη απέναντι στον ανώτερο ΠΑΟΚ και ότι μόνο με το να “γυρίσει” το ματς στον πόλεμο θα είχε κάποιες ελπίδες να κερδίσει. Θυμίζω ότι ο Πανιώνιος και ο Πλατανιάς, τον κέρδισαν τον ΠΑΟΚ, πολύ πρόσφατα, παίζοντας ποδόσφαιρο. Είναι, νομίζω, βλακώδης ο τρόπος με τον οποίο επιχειρήθηκε η νίκη σ' αυτό το παιχνίδι, εξίσου βλακώδης με την τακτική που ακολουθήθηκε γενικά από το... εξτρεμιστικό δίδυμο Σκόρδα - Σούλη Παπαδόπουλου στην απέλπιδα προσπάθεια που έγινε για την παραμονή του Αρη στην κατηγορία. Με τσαμπουκάδες στον αγωνιστικό χώρο και βαρβαρότητες από την κερκίδα δεν επιτυγχάνονται δύσκολοι στόχοι.

Από την άλλη πλευρά, με το να απαντούν στις προκλήσεις οι παίκτες του ΠΑΟΚ, ή να προκαλούν κι αυτοί για να βγουν λάδι, δεν ανεβαίνουν στην εκτίμηση κανενός. Τη δουλειά τους θα την έκαναν καλά αν αξιοποιούσαν την υπεροχή τους, αλλά και τις ευκαιρίες που δημιούργησαν όταν είχαν αριθμητικό μειονέκτημα. Το να έχεις πάθος δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να είσαι ταυτόχρονα ήρεμος για να παίξεις το ποδόσφαιρο που ξέρεις και να πάρεις τη νίκη. Οταν είσαι όντως ανώτερος, παίζεις μπάλα, βάζεις γκολ, σιγουρεύεις τη νίκη και τότε οι αντίπαλοι γίνονται... αρνάκια.

Περιμένω, λοιπόν, από τους παίκτες του ΠΑΟΚ να μη μείνουν στις δικαιολογίες για το πολύ ξύλο που πράγματι έφαγαν, ούτε και στον δίκαιο ισχυρισμό ότι έπρεπε να αποβληθεί τουλάχιστον και ο Καμινιώτης από τον διαιτητή. Με αριθμητική ισοδυναμία, σε όλο το πρώτο ημίχρονο, έκαναν μόνο δύο σουτ με τον Στοχ και τίποτε άλλο. Δεν δημιούργησαν ούτε μία ευκαιρία, ενώ είχαν τη δυνατότητα να το κάνουν. Κι όταν στο δεύτερο, με παίκτη λιγότερο, έκαναν καλές ευκαιρίες, τις έχασαν κλωτσώντας την μπάλα στα σύννεφα. Ας ασχοληθούν, λοιπόν, περισσότερο με τις αγωνιστικές αδυναμίες τους κι ας μην κρυφτούν πίσω από την πολεμική ατμόσφαιρα και την ανυπαρξία του Κομίνη. Στο κάτω-κάτω, για να τα λέμε όλα, το ματς με τον Ολυμπιακό πόλεμο το έκαναν κι αυτοί για να το κερδίσουν, χωρίς επίσης να έχουν να διεκδικήσουν κάτι κοινό με τον αντίπαλό τους. Ετσι δεν είναι;

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ