Πέρασαν 32 μήνες από την τελευταία τους συνάντηση. Η ΑΕΚ του Λίνεν ήταν στη 13 θέση και ο Παναθηναϊκός του Φάμπρι στην 6 το απόγευμα της 3ης Μαρτίου 2013. Τα γκολ του Σο και του Βιτόλο είχαν γράψει το τελικό 0-2 στη χειρότερη σεζόν της τελευταίας 20ετίας για τους Πράσινους (έμειναν εκτός Ευρώπης) και ολόκληρης της ιστορίας της Ενωσης. Εμειναν από τότε οι εξής: Κορδέρο, Ζέκα και… Κουτρουμπής με διαφορετική φανέλα. Και από τους «παγκίτες» εκείνης της βραδιάς, στην οποία ο Παναθηναϊκός είχε παίξει με σέντερ φορ τον απίθανο Χοκίν Εσπάρθα (!!!) ο Κοτσόλης, ο Τριανταφυλλόπουλος, ο Λαγός και ο Ανάκογλου.

Πέρασαν οκτώ χρόνια από την τελευταία τους συνάντηση στη Λεωφόρο. Πλέι οφ, στις 30 Απριλίου 2008. 4-1, το απόγευμα του ιστορικού «συλλαλητηρίου» των οπαδών του Παναθηναϊκού, από το οποίο γεννήθηκε η πολυμετοχικότητα που αρχικά εκτόξευσε και εν συνεχεία υπερχρέωσε τον σύλλογο. Το απόγευμα που η απογοητευμένη από την απώλεια του τίτλου (υπόθεση Βάλνερ, ισοβαθμία, παρεπόμενα) ΑΕΚ, έχανε 4-0 στο ημίχρονο!

Γοητευτικό – αν μη τι άλλο – αυτό το ντέρμπι. Με Αναστασίου Vs Πογέτ! Δεν πρόλαβαν να συναντηθούν στην Αγγλία όταν ήταν βοηθός στην Ρέντινγκ ο Αναστασίου και κόουτς στην Μπράιτον και στην Σάντερλαντ ο Ουρουγουανός. Θα ανταμώσουν στην Ελλάδα. O «αρχαιότερος» της Σούπερ Λίγκας εναντίον του "νεότερου"!

Για τον Παναθηναϊκό, ματς οριακό. Μονόδρομος η νίκη. Και για το (θεωρητικό, τουλάχιστον ως το ντέρμπι «αιωνίων») πρέσινγκ του «Ολυμπιακός εξπρές» και για τη σχέση με την εξέδρα και για να αρχίσουν να το χαίρονται τουλάχιστον οι παίκτες με μια σημαντική νίκη. Αν δεν πάρει το τρίποντο, η εσωστρέφεια θα ενταθεί. Αν χάσει, δε, απρόβλεπτες οι εξελίξεις σε πολλά πεδία!

Για την ΑΕΚ, η πίεση είναι μικρότερη. Αναθεώρηση μπάτζετ με τον Πογέτ, όχι όμως και ρεαλιστικών στόχων στη σεζόν. Εχει περισσότερα να κερδίσει και λιγότερα να χάσει η Ένωση απ΄ αυτό το ματς. Αμφότεροι οι αντίπαλοι αναζητούν την πυξίδα τους. Ο Παναθηναϊκός από την Γκαμπάλα και μετά, η ΑΕΚ από την αλλαγή κόουτς και έπειτα. Εχομεν και λέμε συνεπώς…

Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ ΜΕ ΣΑΝΤΣΕΘ

• H Λεωφόρος είναι από πέρυσι η ισχυρότερη έδρα του πρωταθλήματος. Πέρυσι ο Παναθηναϊκός έγραψε 17-2-1, νικώντας τους πάντες εκτός από τον ΟΦΗ του Τζενάρο Γκατούζο που είχε επικρατήσει με γκολ του Μακρή στις καθυστερήσεις και τον Αστέρα Τρίπολης που του πήρε δύο ισοπαλίες: 2-2 με δύο γκολ του Μπαράλες σε 5 λεπτά όταν πια η υπόθεση “τίτλος” είχε γίνει ερυθρόλευκη και 0-0 σε παντελώς αδιάφορο ματς των πλέι οφ, αφού οι Πράσινοι είχαν εξασφαλίσει την πρώτη θέση (την οποία πέταξαν στα σκουπίδια τρεις μήνες μετά, στα “ευρωπαϊκά” παιχνίδια τους). Επειδή ο Παναθηναϊκός δεν διαθέτει πολλούς παίκτες με τον συνδυασμό ποιότητα + προσωπικότητα, παραμένει ομάδα “ψυχολογίας”. Στην έδρα του είναι σκληρός, παίζει τη δική του μπάλα και πολλές φορές ωθείται από την κερκίδα που τον βοηθά και στα δύσκολα (ανατροπή και νίκη επί της Μπριζ με δέκα παίκτες). Ακόμη κι αν βρεθεί πίσω στο σκορ, θα ηττηθεί τελικά μόνο αν συμπεριφερθεί ανώριμα ή αν πιάσει φανταστική απόδοση η ΑΕΚ.
• Επειδή ακριβώς είναι ομάδα “ψυχολογίας” και συνολικά, αλλά και κατά τη διάρκεια ενός συγκεκριμένου 90λεπτου, μπορεί στη Σούπερ Λίγκα να “καθαρίσει” εύκολα ένα ματς σε 20-30 λεπτά μετά το πρώτο του γκολ και εξίσου εύκολα να θολώσει και να διαλυθεί μετά το πρώτο γκολ που θα δεχθεί, μέσα στα επόμενα 15 – 20 λεπτά. Οπως συνέβη εφέτος όχι μόνο στο Μπριζ, αλλά και στην Τούμπα, μέχρι και στο φιλικό με τη Ρεάλ Σοσιεδάδ στην Ισπανία (3-0 στο τελευταίο δεκάλεπτο!). Στη Λεωφόρο σκοράρει σε περισσότερο από το 80% στο πρώτο ημίχρονο το πρώτοι του γκολ.
• Μέχρι το ντέρμπι της Τούμπας – στα ματς δηλαδή με τους «μικρομεσαίους» - είχε δεχθεί μόνο τρία γκολ, όλα από στατική φάση (2 πέναλτι – 1 φάουλ). Ακόμη και τώρα, στο μισό του πρώτου γύρου, έχει δεχθεί 5 από τα 6 γκολ του από στατικές φάσεις (3 πέναλτι – 1 φάουλ – 1 από κόρνερ και κεφαλιά του Βίτορ). Μοναδικό γκολ σε «ροή» αγώνα του Ροντρίγκες στη Θεσσαλονίκη, από τη λανθασμένη (όχι πλάγια, αλλά εντός της περιοχής) απόκρουση του Στιλ και τον «ύπνο» του Ταυλαρίδη.
• Μεγάλο ερωτηματικό η «χημεία» Ταυλαρίδη – Σάντσεθ, λόγω της απουσίας του τραυματία Τελάντερ. Έχουν παίξει μαζί μόνο σε δύο 90λεπτα. Στο 2-2 με την Γκαμπάλα με κάκιστη απόδοση (όποτε έμπαινε η μπάλα στην περιοχή μύριζε ευκαιρία) και στο εύκολο 4-0 επί της Καλλονής (2-0 στο 31’). Ήταν μαζί και στο 2-1 επί της Μπριζ, μέχρι την αποβολή του Σάντσεθ στο 44’, πάλι με κακή απόδοση, αν και τότε το θεμελιώδες λάθος ήταν το αρχικό πλάνο του Αναστασίου στη μεσαία γραμμή. Και στα δύο ευρωπαϊκά ματς (που αποτελούν το μοναδικό μας κριτήριο για τη χημεία τους) δέχθηκε γκολ και ευκαιρίες από στατικές φάσεις και από την «πίσω ζώνη», όχι από τον σέντερ φορ του αντιπάλου. Και στα δύο ματς αμυντικός μέσος ήταν ο Κουτρουμπής.
• Ο Σάντσεθ έχει αγωνιστεί και 16 λεπτά με τον Παναιτωλικό (αντί του Λαγού στο 74’, έκανε τη γιόμα προς τον Μπεργκ στο 1-2 και είχε άλλη μία – ηθελημένη – καταπληκτική μακρινή πάσα στον Καρέλη. Επίσης πήρε 26 λεπτά στην Ξάνθη, αντικαθιστώντας τον τραυματία Ταυλαρίδη. Θέλει να «ανεβάζει» την τετράδα της άμυνας, επειδή είναι «μπαλάτος» και έχει αυτοπεποίθηση/πείρα, ενώ ο Ταυλαρίδης παίζει με περισσότερες ανασφάλειες και «κρατά» ορισμένες φορές πιο «πίσω» την τελευταία γραμμή του Παναθηναϊκού. Ο Ισπανός θα πάρει λογικά αρκετές πρώτες μπάλες από τον Στιλ και θα φτιάξει παιχνίδι από την πίσω ζώνη αν η ΑΕΚ δεν πιέσει ψηλά. Σ’ αυτή την περίπτωση (ή αν κουραστούν οι μεσοεπιθετικοί της Ενωσης), ο ΠΑΟ αποκτά ένα επιπλέον όπλο. Ίσως σ’ αυτό το ματς να ταιριάζει στους Πράσινους περισσότερο ο Σάντσεθ, επειδή η ΑΕΚ δεν διαθέτει σωματώδεις μεσοεπιθετικούς, εναντίον των οποίων ο Ισπανός έχει δείξει ότι έχει πρόβλημα (προσωπικές μονομαχίες).
• Πάλι (όπως και με τον ΠΑΟΚ) η δεξιά πτέρυγα του ΠΑΟ δείχνει η «αδύναμη) (Μπαρμπόζα VS Μαρινάκης), αλλά από εκεί θα υπάρχει και ο Ζέκα για να «ντουμπλάρει». Εξίσου μεγάλη προσοχή χρειάζεται η δεξιά πτέρυγα της ΑΕΚ, πιθανότατα με Γκάλο – Βάργκας και τον Γιόχανσον να υποστηρίζει τα ανεβάσματα του δεξιού μπακ (αν και υποπτεύομαι ότι μπορεί να βάλει μια «δική» του πινελιά με κάποια απροσδόκητη επιλογή στην ενδεκάδα ο Πογέτ).
• Στο 4-2-3-1 του ΠΑΟ, ο Τούντορ απάντησε με 3-4-2-1, όπου Μακ και Ζάιρο έπαιζαν «ελεύθεροι» πίσω από τον Μπερμπάτοφ. Στο 4-2-3-1 της ΑΕΚ ίσως να απαντήσει με 4-3-2-1 (α λα 0-3 στο Φάληρο) ο Αναστασίου. Με Καρέλη και Ατζαγκούν ή Νίνη πίσω από τον Μπεργκ. Ή και με τον Καρέλη στην κορυφή και τον Σουηδό πίσω του με έναν εκ των δύο μεσοεπιθετικών. Μοιάζει η πιο «ισορροπημένη» διάταξη, συγκριτικά με τον «συνωστισμό» που προκαλεί στον άξονα το 4-4-2 χωρίς εξτρέμ και το «φοβικό» 4-2-3-1.
• Σε κάθε περίπτωση, ο Αναστασίου θέλει να πιέσει τους στόπερ της Ένωσης και θα στηριχθεί πολύ στο πρέσινγκ. Μπορεί να το κάνει, όχι μόνο επειδή από Νοέμβριο και έπειτα ο ΠΑΟ συνήθως ανεβάζει ρυθμούς. Αλλά και διότι μεταξύ Τετάρτης – Κυριακής μόνο ο Ταυλαρίδης θα παίξει δύο 90λεπτα, εν αντιθέσει με την ΑΕΚ. Ο Μανωλάς αποφάσισε να βάλει στην Ξάνθη 9 «βασικούς» και λίγο έλειψε να χάσει και τον Σιμόες λόγω τραυματισμού. Θα δούμε αν έπραξε σωστά ή λάθος. Στην Τούμπα, πάντως, μετά το 60’ ο Παναθηναϊκός κυριάρχησε, κι ας μην βρήκε εύκολα γκολ.
• Σε γενικές γραμμές, ο Παναθηναϊκός είναι ομάδα χωρίς ταυτότητα. Το πρόβλημα στη δημιουργία υφίσταται και αποδεικνύεται από τα έξι διαδοχικά ματς του Μπεργκ χωρίς γκολ. Πρόβλημα το οποίο βασίζεται στις λιγοστές φάσεις από τις πτέρυγες (παρά τις προσπάθειες Νάνο – Μαρινάκη) και στο εύκολο «διάβασμα» από τον αντίπαλο, που προσπαθεί πάντα να του «κόψει» τις κάθετες πάσες. Με Νίνη είναι «άλλη» ομάδα, γιατί είναι απρόβλεπτος και ο Αμπέντ πατάει εύκολα στην περιοχή. Επικίνδυνος στις στατικές φάσεις και αξιοπρόσεκτη η σταθερότητά του στη Λεωφόρο.

Η ΑΕΚ ΜΕ ΠΟΓΕΤ

· Η βαθμολογική συγκομιδή της (16 βαθμοί, μόλις δύο λιγότεροι από τον ΠΑΟ) δεν είναι διόλου άσχημη βάσει του ρόστερ και του προγράμματός της. Στο ΟΑΚΑ 4/4 και εκτός έδρας: μια ισοπαλία με την Ξάνθη του Λουτσέσκου που συνιστά την ποδοσφαιρική εκδοχή της Λιμόζ του Μάλκοβιτς (με τη διαφορά ότι δεν πρόκειται να κατακτήσει τίποτα), μια νίκη στη Βέροια και δυο ήττες σε Τούμπα και Φάληρο. Στην Τούμπα θα μπορούσε εύκολα την ισοπαλία και στο Φάληρο είχε σταθεί σούπερ ισορροπημένα και τακτικά μέχρι την αλλαγή – «αυτοκτονία» του Δέλλα με Μπουονανότε/Σιμόες.

· Δεν διαθέτει πολλούς παίκτες με ισχυρή προσωπικότητα, ούτε «ψημένους» σε ελληνικά ντέρμπι. Όμως έχει στην ενδεκάδα της πολλούς μαχητές, πήραν όλοι γεύση από… ατμόσφαιρα σε Τούμπα και «Γ. Καραϊσκάκης», έχει ισχυρό ηθικό μετά από τις δύο νίκες επί Ηρακλή – Ξάνθης και είναι σύνολο που ξέρει τι παίζει (έργο Δέλλα αυτό).

· Μεγάλο της ατού το passing game και οι κινήσεις των παικτών της χωρίς τη μπάλα (καλύψεις, transition, overlaps από Γκάλο – Ντίντακ). Επίσης σημαντικό ότι διαθέτει μεσοεπιθετικούς απρόβλεπτους που μπορούν να πάρουν ένα ματς με προσωπικές ενέργειες.

· Αν παίξει ο Κρισάντους, μπορεί να της βγει και σε καλό. Όχι μόνο επειδή ο «Μάκης» σκόραρε πρόσφατα και έχει βρει αυτοπεποίθηση. Αλλά και διότι μπορεί αν την βοηθήσει στις στατικές φάσεις και να «ταλαιπωρήσει» λόγω δύναμης/σωματότυπου και κινήσεων (είναι φιλότιμος) τους στόπερ του ΠΑΟ, «δίνοντας» χώρους στους «από πίσω».

· Επειδή διαθέτει παίκτες με ικανότητες στην κυκλοφορία και το κράτημα της μπάλας, μπορεί να ελέγξει τον ρυθμό. Κρίσιμο το πρώτο 20λεπτο! Για να γίνει αυτό, καλείται να παίξει ομαδικά και να μην υπάρξουν φαινόμενα ατομισμού (Μπαρμπόζα, Βάργκας, Μπουονανότε).

· Ζητούμενο η απόδοση των στόπερ της αν πιεστούν από Καρέλη – Μπεργκ, οι οποίοι τρέχουν… σαν τον Αραβίδη. Καλούνται να δώσουν πολλές βοήθειες οι Σιμόες – Γιόχανσον και να αποφευχθούν λάθη μέσα στη μεγάλη περιοχή. Επιπλέον ζητούμενο οι αντοχές μιας ενδεκάδας που έχει παίξει ήδη δυο ματς μέσα στην εβδομάδα. Τρίτο ζητούμενο η εύρεση κατά τη διάρκεια του 90λεπτου των ευαίσθητων σημείων του ΠΑΟ, ανάλογα με τον σχηματισμό του και τη «μέρα» που θα βρεθούν οι μεσοεπιθετικοί της.

· Πολύ δύσκολα θα πάρει αποτέλεσμα αν προηγηθεί ο ΠΑΟ. Γι’ αυτό και καλείται – συνετά αλλά και με συνέπεια – να απειλήσει. Και να μπει στο ματς συγκεντρωμένη και όχι με παθητική «διάθεση» για να «περιμένει» τον Παναθηναϊκό.

· Ο Πογέτ μπορεί να εμπνεύσει τους παίκτες. Να τους δώσει έξτρα κίνητρα. Να τους πωρώσει περισσότερο. Όχι να αλλάξει πολλά στο τακτικό πεδίο. Σε κάθε περίπτωση, ο Ουρουγουανός μπορεί να αναδειχθεί χαμένος μόνο αν ηττηθεί με πολλά γκολ η Ενωση. Αν πάρει βαθμό/βαθμούς (που λέει και ο Αναστό) θα αναδειχθεί ωφελημένος. Αν ηττηθεί δύσκολα, «τι είχαμε – τι χάσαμε» (χωρίς την κατάληξη του ρεφρέν») που τραγουδούσε και η Εφη Σαρρή σε απίθανη μουσική/στίχους του VIP στη Λεωφόρο, Νίκου Καρβέλα.

· Όμως σε κάθε περίπτωση, ο «Γκας» μπορεί να κάνει κάποια έκπληξη που δεν την περιμέναμε από τον Τραϊανό Δέλλα. Είτε στο αρχικό σχήμα, είτε κατά τη διάρκεια του ματς. Με τον Δέλλα ήξερες τι να περιμένεις από την ΑΕΚ. Με τον Πογέτ δεν το ξέρεις. Και επειδή «γυαλίζει» το μάτι του, ίσως μεταδώσει μέρος αυτής της «τρέλας» και της σπίθας, την οποία η Ένωση χρειάζεται ως επιπρόσθετη ασπίδα στην πιο σκληρή έδρα της Λίγκας.

· Follow me on Twitter: Seretinio