Είναι «νηστίσιμο» αυτό το ντέρμπι, κακά τα ψέματα. Ξενερωμένοι είναι οι οπαδοί και των δύο ομάδων. Των γηπεδούχων γιατί περίμεναν – για πολλοστή φορά – μια κάποια «υπέρβαση» στην Ευρώπη, βάσει της εικόνας του Ολυμπιακού στο Τσάμπιονς Λιγκ και στο πρώτο μισό της σεζόν συνολικά. Η’ – έστω τώρα στο τέλος της σεζόν – έναν τελικό με τους «ερχόμαστε» της ΑΕΚ, με οπαδούς και των δύο ομάδων στο τελικό.

Να το πάρουν όχι με αντίπαλο τον Αστέρα Τρίπολης (φτου, κακά στο στόμα μου κύριοι Γιάχο και Τριτσώνη) ή την Ξάνθη. Να το πάρουν με «βαρύ» αντίπαλο. Του Παναθηναϊκού οι οπαδοί… για όλα. Από το «στόχος μας το πρωτάθλημα», μέχρι τον ενθουσιασμό για τον Εσιέν και τις γρήγορες καλοκαιρινές μεταγραφές, μέχρι την Καμπάλα και τον Ατρόμητο, για να μην συμπεριλάβουμε κάποιες εντός έδρας αποτυχίες και τις «μηδέν» νίκες με ΑΕΚ, ΠΑΟΚ.

Αυτό, όμως, είναι – από την άλλη πλευρά – το μεγαλείο ενός ντέρμπι «αιωνίων» στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ότι προσελκύει τους πάντες – σε πολύ μικρότερο βαθμό εφέτος συγκριτικά με άλλες χρονιές – έστω κι αν δεν κρίνεται ΤΙΠΟΤΑ επί της ουσίας. Για το γόητρο, για τη φανέλα, για την καζούρα ρε γαμώτο, που θα’ λεγε και η Βούλα Πατουλίδου… Σε τελική ανάλυση, για τους παίκτες και για τους δύο προπονητές, που ίσως να έχουν μεγαλύτερα κίνητρα και από τους ποδοσφαιριστές. Όχι, δεν «παίζεται» η παραμονή τους. Αλλά οι κερδισμένοι/χαμένοι πόντοι σε οπαδούς/διοίκηση/παίκτες/κοινή γνώμη θα είναι πολλοί ανάλογα με την εικόνα και το αποτέλεσμα του ντέρμπι. Θυμηθείτε πόσους κέρδισε ο Γκουστάβο Πογέτ με τα αποτελέσματα της ΑΕΚ στα «μεγάλα» ματς και θα καταλάβετε…

Σίλβα - «Στράμα» το θέλουν περισσότερο

Για τον Μάρκο Σίλβα ισχύει ό,τι ακριβώς και για τον Μίτσελ. Μετρούν και οι τελευταίες εντυπώσεις, όχι μόνο ο εκκωφαντικός πρώτος γύρος. Μετρούν, δε, περισσότερο! Διότι ο Ολυμπιακός του β΄ γύρου, αυτός ο Ολυμπιακός με τις μηδέν μεταγραφές και το «ξεκαθάρισμα» του Ιανουαρίου, είναι δικός του. Δικές του οι επιλογές για το ρόστερ, δική του και η αποτυχία στα ματς με την Αντερλεχτ, δικό του και το αήττητο πρωτάθλημα που δεν θα πάρει.

Κι αν δεν ακυρωθεί η απόφαση Κοντονή για το Κύπελλο (όπως χειρίζεται το θέμα η ΕΠΟ δεν πρόκειται κι ας ελπίζουν πολλοί…), το ντέρμπι αυτό είναι μια ευκαιρία για τον Πορτογάλο να κερδίσει κάποιες από τις χαμένες εντυπώσεις στα καθοριστικά ματς με ΑΕΚ και Αντερλεχτ. Πήρε «στραβές» αποφάσεις τον Ιανουάριο για το ρόστερ, του «στράβωσε» ακόμη περισσότερο το δεύτερο μισό της σεζόν με τις απώλειες των Ντουρμάζ – Πάρντο – Σιόβα: είναι τόσο «μέσα» στο ποδόσφαιρο αυτά, όσο και το μοναδικό αυτογκόλ τερματοφύλακα από κόρνερ στο εφετινό Τσάμπιονς Λιγκ.

Όχι πως για τον Στραματσόνι έχουν εξελιχθεί καλύτερα τα πράγματα. Κοινός παρονομαστής με τον Σίλβα: πήρε κι αυτός καθοριστικές αποφάσεις για το ρόστερ τον Ιανουάριο. Όχι στο 100%, όπως ο κόουτς του Ολυμπιακού, αλλά στο «φύγε συ – έλα συ», είχε τεράστιο μερίδιο! Και πολλές «στραβές», όπως και ο Σίλβα. Απουσίες, τραυματισμούς, ανεπιτυχή αποτελέσματα με ΠΑΟΚ και ΑΕΚ, σε παιχνίδια όπου βάσει απόδοσης θα δικαιούταν κάτι περισσότερο. Χρεώνεται μαζί με τους παίκτες τον αποκλεισμό από τον Ατρόμητο, όπου η διαιτησία – όπως και στα δύο ματς με τους «Δικέφαλους» - δεν έπαιξε κανένα ρόλο για την αποτυχία. Και στο Φάληρο έχει την ευκαιρία του. Με μέτρο σύγκρισης – εκτός όλων των άλλων – και τα αποτελέσματα των Γιάννηδων. Το 1-1 του Βονόρτα πριν από τρία χρόνια (Φιγκερόα – Μήτρογλου) με Παναθηναϊκό υπό διάλυση που πήγε να παίξει στην «τσίτα» υπό το φόβο της 4-5άρας από τον πρωταθλητή και το ιστορικό 0-3 του Αναστασίου επί μιας ομάδας που βρισκόταν ένα βήμα από τον προημιτελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, μετά το 2-0 επί της United!

Γιατί φαβορί ο Ολυμπιακός

Ο Ολυμπιακός είναι σαφέστατα το φαβορί. Πάντα πριν από την έναρξη κάθε αγώνα το αξίωμα που ισχύει είναι το εξής: «Το ματς εξαρτάται βασικά από την καλύτερη ομάδα». Και καλύτερη ομάδα υπάρχει σ’ αυτό το ζευγάρι…

• Η έδρα δεν είναι το σημαντικότερο όπλο του. Έχει νικήσει τους πάντες εφέτος στο Φάληρο, αλλά ο Παναθηναϊκός είναι η ομάδα που στην περίοδο της μεγάλης ποιοτικής διαφοράς από όλους (την τελευταία τριετία), τον βλέπει στα μάτια! 1-1 πριν από τρία χρόνια, 0-3 πρόπερσι, 1-0 πέρυσι. Και πριν απ’ αυτά, το 1-1 με Ζέκα-Φουστέρ και το «κάλυπτα και εγώ τον Κατσουράνη».
  

• Το σημαντικότερο όπλο του είναι πως η ατμόσφαιρα στην ομάδα του δεν αντιστοιχεί στην ποιοτική και βαθμολογική διαφορά των δύο ομάδων. Πως – φαίνεται να – αντιμετωπίζει πολύ σοβαρά το ματς. Χωρίς υπερβολές, χωρίς «πάμε για 3-4άρα», χωρίς «θα τους διαλύσουμε», χωρίς «πολέμους», «εδώ είναι Πειραιάς» και όλα αυτά. Πάει να παίξει ένα ντέρμπι χωρίς να υποτιμά τον αντίπαλό του.
  

• Έχει σαφέστατη υπεροπλία στη μεσαία γραμμή. Και λόγω ποιότητας/πείρας παικτών και λόγω πληθώρας αξιόπιστων επιλογών (Μίλι, Κασάμι, Καμπιάσο, Φορτούνης, Τσόρι, ακόμη και Φουστέρ εν δυνάμει). Διαθέτει, επίσης, περισσότερους παίκτες με παραστάσεις σε ντέρμπι αιωνίων και σε ντέρμπι… γενικώς στην καριέρα τους.
  

• Οι παίκτες του είναι «ψημένοι» σε αναμετρήσεις με πολύ καλύτερους αντιπάλους. Και επί προσωπικού εναντίον παικταράδων και εναντίον κοτζάμ Μπάγερν/Αρσεναλ, ορισμένοι και με Ατλέτικο/Μ. Γιουνάιτεντ/Γιουβέντους.
  

• Του λείπει πολύ ο Ντουρμάζ του έλειψε και ο Σιόβας. Έχει πρόβλημα στην αμυντική ισορροπία του εναντίον γρήγορων επιθετικών και εναντίον «άμεσου ποδοσφαίρου»: αυτού, δηλαδή που (προσπαθεί να) παίζει ο Στραματσόνι. Θυμηθείτε τις αντεπιθέσεις της Ντινάμο Ζάγκρεμπ και της Αντερλεχτ.
  

• Με τον Σίλβα δεν «φορτσάρει» στα «μεγάλα» ελληνικά ματς, αλλά έχω την εντύπωση πως θα πιέσει στα πρώτα 20-25 λεπτά, όπως έκανε και σε ορισμένα ευρωπαϊκά παιχνίδια του. Ρισκαδόρικο αν ο «Στράμα» παίξει με ταχείς εξτρέμ, αλλά θα βολέψει πάρα πολύ τον Ολυμπιακό να παίξει με προβάδισμα και να «περιμένει» τον Παναθηναϊκό εν συνεχεία…
  

• Τον Ιντέγε πολλοί τον κατακρίνουν και όντως η τεχνική κατάρτισή του δεν είναι επιπέδου Μπεργκ. Ούτε καν επιπέδου Τζιμπούρ (για Μπερμπάτοφ δεν το συζητάμε). Όμως σ’ αυτά τα ματς είναι λειτουργικός. Πολύ. Κι ας χάνει ορισμένες ευκαιρίες. Πρεσάρει, σπάει τη μπάλα, κινείται σωστά στους χώρους. Μια διαρκής «ταλαιπωρία» για τους αμυντικούς, που δίνει το δικαίωμα σε μέσους και εξτρέμ να φτάνουν πιο εύκολα στην τελική προσπάθεια.
  

• Αν «ξεμυτίσει» ο αντίπαλος με έξι – επτά παίκτες κάτω από τη σέντρα, μπορεί να σε «σκοτώσει» στην αντεπίθεση. Με καλούς πασέρ στη μεσαία γραμμή, με ικανούς εξτρέμ και τα ανοίγματα – ξυραφιές του Φορτούνη, που είναι από τους παίκτες – «κλειδιά».
  

• Πολύ επικίνδυνος στις στατικές φάσεις. Με πολλά καλά κορμιά και με ορισμένες δουλεμένες κομπίνες. Πολύ συχνά στα ντέρμπι μπαίνουν γκολ από τα… “set pieces”.
  

• Καλείται να προσέξει πολύ στα ανεβάσματα των στόπερ του και στα «1 Vs 1» των ακραίων αμυντικών του. Πώς έχει σκοράρει ο Παναθηναϊκός στα τελευταία 4 ματς στο Φάληρο; Ζέκα σε αντεπίθεση από δεξιά, Φιγκερόα το ίδιο, Πράνιτς σε αντεπίθεση, Μπεργκ το ίδιο! Και Αμπέντ από φάουλ. 4/5 στο «ξέφωτο»!

Πολλά «πρέπει» για τον Παναθηναϊκό

Ο Παναθηναϊκός του Στραματσόνι – ανεξάρτητα από τα εντός και εκτός έδρας αποτελέσματα που «συνηγορούν» - είναι πιο λειτουργικός εκτός έδρας. Με το ρόστερ που διαθέτει και με τις βασικές αρχές του Ιταλού, του ταιριάζουν περισσότερο τα ματς όπου βρίσκει χώρους. Επί Αναστασίου, ο οποίος έδινε μεγαλύτερη βαρύτητα στην κατοχή/κυκλοφορία μπάλας, στο passing game και στο 4-4-2, ήταν πιο αποδοτικός στη Λεωφόρο. Ο «Στράμα» βασίζεται περισσότερο στα κλεψίματα, στο «άμεσο» ποδόσφαιρο, στην τακτική. Δεν διστάζει να παίξει και με… δέκα πίσω από τη μπάλα όταν πρέπει, αρκεί να γίνει (αντ)επίθεση με 4-5 παίκτες.

• Ο Mπεργκ είναι σε καλή κατάσταση, αλλά κουβαλά πολλά στο μυαλό του για τους διαιτητές. Το αγωνιστικό πρόβλημά του είναι ότι δεν έχει δίπλα του έναν «Καρέλη». Όχι τον Καρέλη. Έναν Βλαχοδήμο, έναν Καλτσά, έναν Λέτο. Δίπλα του, κοντά του! Τους έχει σε… απόσταση. Μόνος συνήθως στην αντίπαλη περιοχή, τρώει ξύλο και μαρκάρισμα: λιγότερες τελικές προσπάθειες, λιγότερα γκολ.
  

• Πρόβλημα μεγάλο σε «σετ» παιχνίδι. Εναντίον οργανωμένης άμυνας. Το ματς με τον Ατρόμητο δεν αποτελεί αξιόπιστο κριτήριο. Ούτε ο… Ολυμπιακός δεν θα βάλει στην ενδεκάδα του τέσσερα «8-10άρια» (Ούμπιδες, Γροντής, Σουμπίνιο, Ματέι, Μπρίτο), μαζί με σέντερ φορ (Λε Ταλέκ). Ο Βιγιαφάνιες δεν έχει πάρει πολλά ματς, το 4-2-3-1 δεν έχει δοκιμαστεί πολύ, το μεταβατικό στάδιο και η «αναζήτηση» του Στρανατσόνι είναι ξεκάθαρα.
  

• Μέστο και Πράνιτς παίρνουν συχνά ανεβάσματα και ο Παναθηναϊκός προσπαθεί να παίξει πολύ με τους ακραίους μπακ του. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρει στο Φάληρο, λόγω των ερυθρόλευκων εξτρέμ, αλλά είναι ωραίο ζητούμενο για το ντέρμπι και τα «ζευγαρώματα» του ματς.
  

• Αν πιεστεί ο Ζέκα στην πρώτη μπάλα, χρειάζεται στηρίγματα στη μεσαία γραμμή. Ο Κουτρουμπής είναι μια λύση, μόνο αν παίξει «8Χ8» όμως. Όχι αν σε φάση ανάπτυξης βρεθεί έξω από την αντίπαλη περιοχή: πολύ αργός για να… προλάβει στην επίθεση του αντιπάλου. Μόνο αν παίξει ως «σκαλοπάτι» για το passing game και ως «αντιανεμικό» μπροστά από την πράσινη περιοχή.
  

• Είναι επικίνδυνος στις στατικές φάσεις κι ας μην έχει πάρει πολλά γκολ. Ο «Στράμα» τις δουλεύει πολύ και ο «Βίγια» έχει καλές εκτελέσεις. Μολέντο, Τελάντερ, Αμπέντ, Κουτρουμπής, Βλαχοδήμος επικίνδυνοι. Και για τις «δεύτερες» μπάλες αρκετοί…
  

• Aπό τις σημαντικές αδυναμίες του η πλευρά του Πράνιτς (χρειάζεται στήριξη και από τον ενδιάμεσο χαφ και από τον αριστερό εξτρέμ), δύσκολα του δημιουργούν ευκαιρίες από τον κεντρικό άξονα.
  

• Δυο μεγάλα στοιχήματα: η ευστοχία στην τελική προσπάθεια και η προσωπικότητα που θα καταθέσουν οι παίκτες. Ευστοχία στην τελική πάσα και στην τελική φάση εντός περιοχής, μπορούν να του δώσουν ακόμη και τη νίκη (όπως στο 0-3). Μαχητικότητα, συσπείρωση, αγωνιστικός εγωισμός, πνεύμα ομαδικό μπορούν να «ισοφαρίσουν» την πείρα και την αύρα των Ερυθρόλευκων.

Υ.Γ. Περιμένω δίκαια σφυρίγματα και φανατισμένη σε ωραίο οπαδικό πλαίσιο ατμόσφαιρα. Θα είναι έκπληξη αν συμβεί κάτι αντίθετο. Και ο Κύζας και ο Ολυμπιακός νομίζω πως θα είναι «Ο.Κ.».

• Follow me on Twitter: Seretinio