Ιστορία θα γραφτεί μόνο από τους Κροάτες
Ο Γιάννης Σερέτης γράφει για τη μοναδικότητα του σημερινού τελικού και την πιθανή μοναδικότητα ενός ολόκληρου Παγκοσμίου Κυπέλλου αν η Κροατία των τεσσάρων εκατομμυρίων σηκώσει απόψε την πιο βαριά κούπα του αθλήματος.
HΓαλλία πήρε για πρώτη φορά Μουντιάλ το 1998. Στην έδρα της. Δεν ήταν φαβορί. Δεν ήταν όμως και αουτσάιντερ εναντίον της Βραζιλίας που είχε ομαδάρα, αλλά και πολλά προβλήματα λόγω Ρονάλντο, ο οποίος τα σάρωσε όλα στο επόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο, το 2002.
Η Ισπανία πήρε για πρώτη φορά Μουντιάλ το 2010, στη Νότιο Αφρική. Ούσα το φαβορί της διοργάνωσης γενικώς και του τελικού εναντίον των Ολλανδών ειδικότερα. Ηταν η Μπαρτσελόνα του Πεπ με κάποιες προσθήκες…
Πέραν τούτων των δύο πρέπει να σκαλίσουμε στα βάθη των προηγούμενων δεκαετιών για να ανακαλύψουμε πρωτάρα σαν τη σημερινή Κροατία που θα προσπαθήσει να πετύχει τη μεγαλύτερη έκπληξη όλων των εποχών στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Όχι επειδή – όπως είπε ο Ζλάτκο Ντάλιτς – «είμαστε μια χώρα 4 εκατομμυρίων κατοίκων». Αλλά επειδή ουδέποτε στο παρελθόν που… θυμόμαστε υπάρχει τόσο μεγάλη διαφορά φανέλας και ιστορίας μεταξύ των αντιπάλων. Όχι δυναμικότητας, ταλέντου, ποδοσφαιρικής αντίληψης και ικανότητας. Διαφορά μεγέθους.
ΠΟΤΕ ΤΕΛΙΚΟΣ ΜΕ ΤΕΤΟΙΟ ΑΟΥΤΣΑΪΝΤΕΡ
Έχουμε δει τελικούς με μεγάλες ποδοσφαιρικές διαφορές. Κάποιοι, όπως το Βραζιλία – Γερμανία του 2002, κρίθηκαν εύκολα υπέρ του φαβορί. Άλλοι, όπως το Γερμανία – Αργεντινή 1-0 στην Ιταλία, ή το Αργεντινή – Γερμανία 3-2 στο Μεξικό και το Ισπανία – Ολλανδία 1-0 στη Νότιο Αφρική κρίθηκαν στη λεπτομέρεια: σε μια στιγμή, σε ένα γκολ, ή στην παράταση. Όλοι, όμως, είχαν τόνους βάρους στους 22 παίκτες. Κουβαλούσαν παρελθόν με τελικούς, με τίτλους, με διακρίσεις. Τον σημερινό τελικό δεν τον έχουμε ξαναδεί! Ένα απόλυτο φαβορί εναντίον ενός πεντακάθαρου αουτσάιντερ. Κι αυτή η μοναδικότητά του είναι η σαγήνη που σβήνει κάθε σκέψη…απογοήτευσης για όσους ήθελαν ένα καθαρό ντέρμπι. Η’ έστω έναν ιστορικού χαρακτήρα τελικό Γαλλία – Αγγλία βρε αδερφέ έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα…
Οι περισσότεροι Έλληνες – φαντάζομαι και οι περισσότεροι «ουδέτεροι» στην ποδοσφαιρική υφήλιο – θα ήθελαν να το σηκώσει ο ωραιότερος Κουασιμόδος στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Να το σηκώσει ο Μόντριτς, να πάρει και τη Χρυσή Μπάλα, να σπάσει το μονοπώλιο των Κριστιάνο – Μέσι, να αλλάξει λίγο η ιστορία, να έχουμε να λέμε, να γράφουμε και να κουβεντιάζουμε για πάντα. Να τελειώσει μεhappyendαυτό το παραμύθι της Κροατίας που έχει περάσει Δανούς και Ρώσους στα πέναλτι, Άγγλους στην παράταση. Αυτό είναι το κυρίαρχο ανθρώπινο συναίσθημα, αυτό είναι το θυμικό του φιλάθλου: να υποστηρίζει τον «μικρό» και τον «αδύναμο», όταν δεν μπλέκονται τα «οπαδικά» στη μέση.
Η «ΕΛΛΑΔΑ» ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΚΥΠΕΛΛΟΥ
Κι αν τα καταφέρει η Κροατία, όντως θα έχει γράψει τη μεγαλύτερη έκπληξη στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Θα είναι η «Ελλάδα» του Μουντιάλ, με διαφορά επιπέδου και βεληενκούς διοργανώσεων βεβαίως! Όχι μόνο διότι μιλάμε για τουρνουά και με προκριματικά, κάτι που συνεπάγεται ότι ο νικητής θα έχει αντέξει σε πορεία δύο ετών, ενώ μία – μία όλες οι υπόλοιπες συμμετέχουσες της υδρογείου έβγαιναν νοκ άουτ. Αλλά διότι ακόμη κι αν δεχθούμε ότι στους «16» και στους «8» βρήκε απέναντί της ασθενέστερους αντιπάλους τους οποίους μάλιστα απέκλεισε στα πέναλτι (και όχι Γαλλία και Τσεχία όπως η Ελλάδα του Εuro2004), τι να πει κάποιος δεδομένου ότι απέκλεισε τους Άγγλους με ανατροπή; Και ότι για να το σηκώσει θα πρέπει να νικήσει και τους Γάλλους που μοιάζουν να μην μασάνε με τίποτα έχοντας δεχθεί σε όλο το τουρνουά μόνο ένα γκολ κι αυτό με πέναλτι (από τους Αυστραλούς) αν εξαιρέσει κάποιος το «ροντέο» με την Αργενινή;
ΤΑ «ΠΡΕΠΕΙ» ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΡΟΑΤΕΣ
Οι Κροάτες για να τα καταφέρουν πρέπει…
- Να προηγηθούν, διότι άπαξ και τα καταφέρουν οι Γάλλοι, δεν είναι… Άγγλοι. Ούτε Δανοί και Ρώσοι. Θα το «κλειδώσουν» το ματσάκι.
- Να αντιπαρέλθουν τη δεδομένη κόπωση, προϊόν όχι μόνο των τριών παρατάσεων που «κουβαλούν», αλλά και της χρησιμοποίησης της ίδιας δεκάδας με εξαίρεση τη θέση του αριστερού μπακ.
- Ακόμη κι αν προηγηθούν, να αντισταθούν με την μετριότατη γι’ αυτό το επίπεδο τετράδα των Λόβερν – Βίντα – Βρσάλικο – Στρίνιτς στα γαλλικά πολυβόλα που θα… Βαράν από παντού.
-Να βρουν λύσεις με τη δική τους σούπερ εξάδα (Μπρόζοβιτς – Ράκιτιτς – Μόντριτς – Πέρισιτς – Ρέμπιτς – Μάτζουκιτς από πίσω προς τα μπρος) απέναντι στην καλύτερη μαζί με τη δική τους μεσαία γραμμή του τουρνουά: Καντέ – Πογκμπά – Ματουιντί. Με τη συνδρομή του Γκριεζμάν που παίζει «δεκάρι».
- Ναεξουδετερώσουν με τον… Στρίνιτς (αν είναι δυνατόν, τώρα καταλαβαίνουμε γιατί στο προηγούμενοEuroέπαιζε ο 35χρονος τότε Πράνιτς!!!) και να «χαραμίσουν» τον Πέρισιτς ή τον Ρέμπιτς για την εκρηκτική δεξιά πλευρά των Γάλλων με Παβάρ - Εμπαπέ.
- Να «τελειώσουν» το ματς στο 90λεπτο διότι αν τα καταφέρουν με τέταρτη σερί παράταση εναντίον του καταπλητικού πάγκου των Γάλλων θα θυμηθούμε πάλι πώς ο Καραγκούνης έκανε ποδιά στον Ζιντάν το 2004, πώς την είχαν πάθει οι Φρανσουάδες και θα κάνουμε συγκρίσεις για το μέγεθος της έκπληξης.
ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΧΑΣΟΥΝ ΟΙ ΣΤΑΡΟΥΜΠΕΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ «ΕΡΓΑΤΕΣ»;
Σε κάθε περίπτωση, οι Γάλλοι – ειδικά μετά το εντός έδρας πάθημά τους από τους Πορτογάλους πριν από δύο χρόνια – κάστανα δεν χαρίζουν. Οι περισσότεροι παίζουν σε ομαδάρες, έχουν τρομερή χημεία και ηλικιακή και στους ρόλους τους (όλες οι σταρούμπες είναι «εργάτες» σ΄αυτό το Μουντιάλ, ακόμη και ο Πογκμπά και αυτό οφείλεται κυρίως στη νοοτροπία και το μήνυμα που περνά σε όλους από τον Γκριεζμάν και τον Ζιρού), τρώνε γκολ μόνο με αίτηση στον Άρειο Πάγο, έχουν συγκεκριμένη ταυτότητα σε κάθε ματς. Πώς να το χάσουν;
Αν το χάσουν όμως; Θα μιλάμε μια ζωή για την Κροατία! Διαφορετικά, αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο θα μας προσπεράσει και θα αφήσει πίσω μας τοVAR, τους αποκλεισμούς όλων των «μεγάλων» από τους «8» και μια γλυκιά ανάμνηση για τον Μόντριτς και τους Βέλγους. Από τους Κροάτες εξαρτάται αν το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας πέραν της μοναδικότητας του τελικού του, θα φέρει εις τους αιώνες των αιώνων και την ανεξίτηλη υπογραφή της μοναδικότητας του τροπαιούχου του.
AP Photo/Frank Augstein
