Να πούμε ότι το περιμέναμε; Όχι βέβαια. 2-2 έβλεπα. Χωρίς έξι παίκτες ήρθε η Αρσεναλ. Με Ράμσεϊ – Φλαμινί στη μεσαία γραμμή, Μερτεζάκερ στόπερ, Μονρεάλ – Μπεγερίν ακραίους μπακ, «μισό» τον προερχόμενο από τραυματισμό Γουόλκοτ, χωρίς Σάντσες, Αρτέτα – Καθόρλα. Γεμάτο το «Γ. Καραϊσκάκης», όλα υπέρ του. Όμως το ποδόσφαιρο είναι ΚΑΙ γι’ αυτό γοητευτικό. Για το Αρσεναλ – Ολυμπιακός 2-3 και το Ολυμπιακός – Αρσεναλ 0-3.

Τεράστια ευκαιρία για τον Ολυμπιακό που μόνος του τη δημιούργησε, μόνος του την πέταξε μέσα σε μισή ώρα, όση χρειάστηκε ο Ζιρού για να τελειώσει το ματς. Ιστορικό ματς, όχι απ΄ αυτά που ξεχνιούνται μετά από χρόνια. Μεγάλη πίκρα για όλους στον Ολυμπιακό, αλλά και μεγάλο μάθημα. Για πολλά και πολλούς.

Άλλο Καμπιάσο, άλλο Κασάμι

Μιλώντας για τις πιθανές ενδεκάδες κατά τη διάρκεια των προηγούμενων ημερών στον Sport24Radio 103.3, δύο πράγματα είχα επισημάνει: «Ναι, έχει απουσίες η Αρσεναλ, αλλά παίζει ο Ζιρού που απουσίαζε στο Λονδίνο – η ενδεκάδα σ’ αυτό το ματς ΞΕΚΙΝΑ από τον Καμπιάσο». Ηταν προπονητικό «έγκλημα» του Μάρκο Σίλβα που άφησε στον πάγκο τον πιο έμπειρο παίκτη του. Αυτόν που έχει φάει με το κουτάλι παιχνίδια με τέτοιες απαιτήσεις. Οσα ματς με τέτοια πίεση στη διαχείριση έχουν κάνει ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ο Ομάρ, ο Μαζουακού, ο Σεμπά, ο Ιντέγε, ο Φορτούνης, ο Πάρντο, ο Σιόβας, ο Κασάμι και ο Μιλιβόγεβιτς, τα έχει κάνει ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ο Καμπιάσο. Δεν λέμε ότι θα προκρινόταν ο Ολυμπιακός σίγουρα αν αγωνιζόταν ο Αργεντινός από την αρχή. Λέμε τι ΕΠΡΕΠΕ να κάνει ο Σίλβα, δεδομένης και της παρουσίας Ντα Κόστα – Σιόβα… πίσω από τον Καμπιάσο. Δηλαδή δύο εκ των χειρότερων διδύμων στόπερ στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Ολυμπιακός χθες χρειάστηκε τον ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ μέσα στο γήπεδο. Τέτοιος, στο υπάρχον ρόστερ είναι μόνο ο Καμπιάσο. Τον έχει τον Καμπιάσο ο Ολυμπιακός και πρέπει να είναι υπερήφανοι οι φίλοι της ομάδας που φορά την ερυθρόλευκη. Όχι όμως για να παίζει με τον Πανθρακικό. Sorry,coach. Νέος είναι ακόμη, θα κάνει και σφάλματα ο Μάρκο Σίλβα, θα έχει και κακές ημέρες, όπως όλοι μας.

Γενικότερα, όμως, ο Σίλβα φάνηκε ότι «παραπλανήθηκε» από την ίδια την ομάδα του. Όχι ακριβώς «προδόθηκε». Παραπλανήθηκε. Ισως και από την πορεία στο πρωτάθλημα. Κι ας έγραφαν ορισμένοι «καμπανάκι» στο ματς με τον Πανθρακικό. Όταν έχεις μάθει ως οργανισμός να γκρινιάζεις για οφσάιντ του Ντιγκινί στο 1-1 και να μην βλέπεις την πραγματικότητα, μερικές φορές την παθαίνεις. Μερικές άλλες, όχι. Παραπλανήθηκε, μπήκε να παίξει τη «μπάλα» του ο Ολυμπιακός και έπεσε στην παγίδα του Βενγκέρ που τον άφησε να παίξει. Δεν μπήκε φουριόζα η Αρσεναλ για το γρήγορο 0-1. Ηξερε πως αν δεχθεί πρώτη γκολ – πάπαλα. Και όταν έφυγε η τρικυμία του πρώτου 20λεπτου, έκανε το ματς δικό της. Ο Ολυμπιακός δεν ήταν προετοιμασμένος να διαχειριστεί σωματικά – πνευματικά το 0-2. Και στο 0-3 τελείωσαν όλα. Από το 29’ μέχρι το 67’. Μέσα σε 38 λεπτά. Κι αν ο Γουόλκοτ ήταν πιο εύστοχος και πιο έτοιμος, το κοντέρ θα είχε γράψει περισσότερα.

Άλλο Τσεχ, άλλο Οσπίνα

Της Αρσεναλ της «έκατσε» το ματς. Δεύτερη φάση – γκολ. Όπως είχε «κάτσει» το ματς του Λονδίνου στον Ολυμπιακό. Όπως του είχε «κάτσει» και στο Ζάγκρεμπ, με τα δοκάρια της Ντινάμο πριν από το 0-1 του Ιντέγε. Σε ματς λεπτών ισορροπιών, γράφουν οι λεπτομέρειες την ιστορία. Και η «λεπτομέρεια» χθες δεν ήταν ο Ζιρού. Αυτός ήταν όλο το ματς. Η λεπτομέρεια ήταν ο Πετρ Τσεχ. Ο «Καμπιάσο» της Αρσεναλ. Η καριέρα του, όλη η καριέρα των παικτών του Ολυμπιακού, πλην Καμπιάσο. Η Αρσεναλ κατάφερε να προκριθεί τελικά από εκείνο το αυτογκόλ του Οσπίνα που μανιωδώς και ανοήτως πολλοί είχαν σπεύσει να χρεώσουν στον Κώστα Φορτούνη. Λες και θα γίνει… χειρότερος παίκτης αν δεν του πιστωνόταν το αυτογκόλ και αντιστρόφως. Εκείνη τη βραδιά «τελείωσε» ο Οσπίνα λόγω του αυτογκόλ. Και με τον Τσεχ στην εστία, η Αρσεναλ μπήκε στο παιχνίδι όταν νίκησε 2-0 την Μπάγερν στο Λονδίνο και τελικά πήρε και την παρτίδαστη «μια ζαριά» του Φαλήρου. Απίθανο κατόρθωμα. Ηρεμία, ψυχραιμία, κλάση, πείρα, σιγουριά. Την είχε ο Τσεχ, τη μετέδωσε όσο μπορούσε στην προβληματική αμυντική γραμμή του, βοήθησε στις στατικές φάσεις, ήταν η αλλαγή που οδήγησε τουςGunnersστον επόμενο γύρο.

Άλλο Κύζας, άλλο Ριτσόλι

Η δεύτερη σπουδαία αλλαγή στο χθεσινό ματς ήταν ότι σφύριζε ο Ριτσόλι. Δεν σφύριζε ο Κύζας, ο Αρετόπουλος, ο Βοσκάκης, ο Καλογερόπουλος, ο Σπάθας και κάποιοι άλλοι κύριοι. Το βαρύ όνομα, η βαριά φανέλα ήταν η Αρσεναλ σ’ αυτό το ζευγάρι. Μέτρησα περισσότερα από δέκα «εεεεεεεε» της κερκίδας που έχει συνηθίσει διαφορετικά. Το ζητούμενο δεν είναι η κερκίδα όμως. Αλλά οι παίκτες που έχουν συνηθίσει σε διαφορετικές συνθήκες. Περαιτέρω ανάλυση για τη διαιτησία προς οποιονδήποτε έχει παρακολουθήσει το ματς, δεν χρειάζεται. Και όποιος πιστεύει ότι ο Φορτούνης θα τιμωρούνταν από Ελληνα ρέφερι με κίτρινη κάρτα στο 9’ για «θέατρο» και θα καταλόγιζε πέναλτι στη φάση του Ομάρ για το 0-3, να σηκώσει πρώτος το χέρι. Το αποτέλεσμα του χθεσινού αγώνα με Ελληνα ρέφερι, δεν θα ήταν το ίδιο.

Η νέα πρόκληση – υπέρβαση

Τι μέλλει γενέσθαι; Ρεαλιστικά – «ψυχρά», ο Ολυμπιακός έχει περισσότερες προοπτικές να «προχωρήσει» στοEuropa League. Στους «μεγάλους» θα έπρεπε να είναι πολύ τυχερός για να αποφύγει τις τρεις ισπανικές και την Μάντσεστερ Σίτι στον επόμενο γύρο, να φτάσει στους «8» και να… σταματήσει εκεί. Όχι πως στοEuropaδεν συμμετέχουν ομαδάρες. Πολλών το ύψος και το βάρος είναι μεγαλύτερα από του Ολυμπιακού. Όμως δεν είναι δυσθεώρητα, όπως της Μπάρτσα, της Ρεάλ, της Μπάγερν, ούτε το… ξεχνάς προτού παίξεις με μια Γιουβέντους ή Ατλέτικο Μαδρίτης. Το ζητούμενο για τον Ολυμπιακό είναι αν θα μπορέσει ως μηχανισμός και οργανισμός να αντεπεξέλθει σε μια διαδικασία στην οποία πολλοί αναλυτές θεωρούν ότι δεν την «έχει»: τα νοκ άουτ ματς. Όπως και όλες οι ελληνικές ομάδες.

Αν τα καταφέρει, θα είναι αυτή μια επιπρόσθετη υπέρβαση από τον Μάρκο Σίλβα. Να βάλει σεmodeνοκ άουτ αγώνων μια ομάδα που δεν είναι συνηθισμένη στη διαχείρισή τους και συνήθως τα κάνει μαντάρα ακόμη και με κατώτερους (Λεβάντε) ή ισοδύναμους (Ντνίπρο) αντιπάλους. Μεγάλη πρόκληση! Εχει το χρόνο να συνέλθει ο Ολυμπιακός, να ηρεμήσει από το χαστούκι, να κάνει την ανάλυσή του, να πάει στον επόμενο στόχο, να το παλέψει.

Αν είναι να το κάνει με έναν στόπερ – ηγέτη, ένα οκτάρι με καλύτερη πάσα που θα βοηθά τον Φορτούνη και με έναν φορ επιπέδου Αντεμπαγιόρ και όχι Ιντέγε, καλύτερα θα έλεγα εγώ. Το χρήμα δεν τού λείπει άλλωστε και το πρωτάθλημα το έχει ήδη πάρει.

Υ.Γ. Την καζούρα, να την κάνετε και να την δέχεστε ΟΛΟΙ. Ο κανόνας είναι ένας: «κάνουμε πλάκα αν δεχόμαστε την πλάκα». Αυτό είναι το αλατοπίπερο. Οποιος δεν γουστάρει να του λένε για «Γκαμπάλα» και «επτάρα» (σαν σήμερα πριν από 12 χρόνια) δεν τη «λέει» στον άλλο.

FollowmeonTwitter: Seretinio