Καλώς σας βρήκα. Από σήμερα (και ποιός ξέρει για πόσο) η φιλόξενη και ποιοτικότατη -βάση της δουλειάς των συναδέλφων και της παραγωγής της- ιστοσελίδα Sport24.gr, μου κάνει την τιμή και μου δίνει τη χαρά, να φιλοξενεί και τις δικές μου απόψεις. Θα τα λέμε, λοιπόν, τακτικά, ελπίζοντας ότι η αθλητική επικαιρότητα θα μας δίνει, συχνά, σοβαρές αφορμές.

Για την εκκίνηση της Superleague δεν έχουμε να πούμε και πολλά. Το 3/3 και από τα πέντε brand names του ποδοσφαίρου μας, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, ΟΣΦΠ, ΠΑΟ και Άρη, πράγμα πρωτοφανές σε επίπεδο Α΄ Εθνικής (σ.σ από το 1959 και μετά, δηλαδή), κλέβει την παράσταση.

ΔΙΝΟΥΝ ΦΡΕΣΚΑΔΑ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ-ΑΡΗΣ

Το δίχως άλλο, όμως, ούτε το διπλό της ΑΕΚ στην Τρίπολη, ούτε οι νίκες του ΠΑΟΚ σε Ν. Σμύρνη και Ηράκλειο, ούτε το γκολ νίκης του Νάτχο στο 92' κόντρα στον Αστέρα, μπορούν να τραβήξουν την λάμψη μακριά από τις πραγματικά ευχάριστες εκπλήξεις της αρχής: Ο ΠΑΟ είναι εδώ κι ο Άρης επέστρεψε!

Οι πράσινοι αναδεικνύουν -έστω και κατ΄ ανάγκη- τους πιτσιρικάδες τους, που αθροιστικά με τους έμπειρους της ομάδας βγάζουν έναν φανερό ενθουσιασμό, μαζί με φρεσκάδα και -απρόσμενα ίσως- σερί νικών! Ό,τι καλύτερο για μία ομάδα με τόσα προβλήματα και το βαρύτατο και άδικο (ας τελειώνουμε επιτέλους με τις τιμωρίες που μετρούν για του χρόνου!) -6.

Ο δε Άρης; Και μόνον η εικόνα του Καυτανζογλείου τη 2η και του "Κλεάνθης -Μπομπονέρα- Βικελίδης" την 3η αγωνιστική μας προϊδεάζει για το τι θα βλέπουμε στα παιχνίδια του φέτος!

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΑΞΙΖΕΙ

Θα ήθελα, όμως, σήμερα να μείνουμε λίγο περισσότερο στην ΑΕΚ. Βλέπετε αύριο στην Ένωση ετοιμάζονται όλοι να ζήσουν μια διαφορετική στιγμή... Μια στιγμή που ούτε οι πλέον τολμηροί ΑΕΚτζήδες ονειρεύονταν πριν 5 χρόνια, τέτοιες ημέρες...

Πόσο μάλλον φτάνοντας σε αυτή έχοντας βάλει ήδη 1 πρωτάθλημα, 1 Κύπελλο και 2 ακόμη τελικούς (Κύπελλο) στο "σακούλι", μέσα σε μία τριετία, από τον Αύγουστο του 2015 ως τώρα!

Η ΑΕΚ που, καθαρά ποδοσφαιρικά και ελέω Μπάγερν, Μπενφίκα και Άγιαξ, έχει πολύ μικρό "χώρο" για όνειρα διάκρισης και συνέχειας στην Ευρώπη (σε όποια διοργάνωση) από τον ερχόμενο Φλεβάρη. Όμως, πολλές φορές, το ταξίδι αυτό καθ΄αυτό αξίζει τόσο, ώστε να σε κάνει να μην σκέφτεσαι -υποχρεωτικά- τον προορισμό.

ΤΟ ΠΑΖΛ ΤΟΥ ΡΟΣΤΕΡ

Σε ό,τι έχει να κάνει πάντως με την διάρθρωση του ρόστερ των κιτρινόμαυρων κι επειδή πολλά ακούγονται και γράφονται, θεωρώ πως επιλογές υπάρχουν και οι αναγκαίες κινήσεις έγιναν.

Σύμφωνοι. Θα μπορούσαν -ή και θα έπρεπε, αν θέλετε- να έχουν κάνει άλλες 1-2 προσθήκες στην ΑΕΚ. Κυρίως στους χαφ, στον άξονα, αλλά και μπροστά.

Όμως εγώ βλέπω ότι:

- Αντί του Βράνιες, ο Οικονόμου όχι απλά δίνει λύσεις, αλλά φαντάζει και καλύτερος του Βόσνιου σε μέσο όρο στοιχείων (π.χ. υστερεί σε έκρηξη αλλά υπερτερεί τακτικά και σε "μυαλό").

- Αντί του "μισής σεζόν" Κονέ και του "καθόλου Γιόχανσον" (πάντα για πέρυσι μιλώντας), ο Άλεφ δείχνει μια χαρά προσθήκη.

- Αντί του Λάζαρου, μπαίνοντας στα πιο... δύσκολα, κυρίως ο (τραυματίας για την ώρα) Μπογιέ, αλλά και οι Γιαννιώτας και Αλμπάνης (τραυματίας κι αυτός), καλούνται να γεμίσουν την μία θέση μεσοεπιθετικού. Που όπως παίζει ο Ουζουνίδης, βέβαια, υπάρχει κι ο Μπακασέτας μαζί τους.

- Τέλος -στον 2ο δύσκολο γρίφο- αντί του Αραούχο αποκτήθηκε ο Πόνσε. Δείχνει, πέραν της καλής του τεχνικής, δυνατός, μαχητής και έξυπνος στην περιοχή. Το ερώτημα είναι αν θα δώσει τα 12-15 γκολ που προσδοκούν απ΄ αυτόν στην Ένωση, γεμίζοντας τα... παπούτσια που άφησε άδεια ο Αραούχο. Ήδη, πάντως, μετρά δύο γκολ σε τρία ματς.

Προσθέστε την "μετεγγραφή" του Κλωναρίδη.

ΑΛΛΟ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ

Και κυρίως το "επιθετικό σχέδιο" της ΑΕΚ που δεν το βλέπαμε πέρυσι. Η ΑΕΚ του Μανόλο ήταν μια ομάδα μπετόν-αρμέ στην άμυνα, που έπαιζε φανερά για το "μισό-μηδεν". Το γεγονός ότι τα κατάφερνε, μένοντας 14 ματς αήττητη στην Ευρώπη και κατακτώντας τον τίτλο, δεν σημαίνει πως -σε γενικές, ποδοσφαιρικές γραμμές- άρεσε κιόλας.

Για μια ομάδα που αναζητούσε τον τίτλο μετά από 23 αποτυχημένες σεζόν και έναν κόσμο που "πέθαινε" για μία ψυχολογική ανάταση, έγινε το καλύτερο δυνατόν. Φέτος όμως -και λογικό είναι- οι απαιτήσεις, του κοινού της, από την Πρωταθλήτρια θα ήταν και είναι άλλες.

Με τον ΠΑΣ, είδαμε άνεση. Στην Τρίπολη δύναμη κι αποφασιστικότητα. Με τον Πανιώνιο ποιότητα κι αποτελεσματικότητα. Στο Άμστερνταμ, μην γελιέστε, θα τα χρειαστεί όλα μαζί η ΑΕΚ κόντρα στον Άγιαξ. Οψόμεθα.