Ανεξαρτήτως αποτελέσματος, το θετικό μήνυμα ήταν ότι ο Άρης είχε επιτέλους "αρχή, μέση και τέλος". Το τακτικό πλάνο του προπονητή ήταν σαφές και κανένας ποδοσφαιριστής δεν παρέκκλινε από τις οδηγίες που είχαν δοθεί πριν την έναρξη της αναμέτρησης. Αυτή είναι η σημαντικότερη παρακαταθήκη...

Δείγμα…ομάδας

Ο Μιλίνκοβιτς παράταξε ισορροπημένο αγωνιστικό σύνολο, με μικρές αποστάσεις μεταξύ των γραμμών. Ζήτησε από τους παίκτες "απλά πράγματα" (στα οποία έχουν τη δυνατότητα να ανταποκριθούν) και δεν ανέθεσε πολυσύνθετους ρόλους που προϋποθέτουν αυξημένες δεξιότητες.

Με πιο απλά λόγια, ο Σέρβος προσάρμοσε το σύστημα στις ικανότητες των ποδοσφαιριστών και δεν ζήτησε από τους ποδοσφαιριστές να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις κάποιου απαιτητικού συστήματος. Κατ’ αυτό τον τρόπο, αποκρύφτηκαν οι ατομικές αδυναμίες και αναδείχτηκαν τα προτερήματά μέσω ομαδικής προσπάθειας.

Ο Άρης παρουσιάστηκε ανασταλτικά ομοιογενής, με συγκεκριμένο τακτικό πλάνο που είχε ως αποτέλεσμα τη σωστή διαχείριση δυνάμεων. Πιο συγκεκριμένα:

• τα αμυντικά χαφ κράτησαν τη θέση τους και δεν επέτρεψαν στον Πανιώνιο να επιτεθεί κάθετα. Δεν τους ζητήθηκε να ‘πάρουν μέτρα’, ώστε να μην κουραστούν και να μη διασπαστεί η χημεία της μεσοαμυντικής γραμμής
• τα ακραία μπακ έδωσαν έμφαση στα ανασταλτικά τους καθήκοντα. Δεν τους ζητήθηκε να συμμετέχουν ενεργά στην επιθετική λειτουργία, ώστε να μην καταπονηθούν σωματικά και να αποφευχθεί η διάσπαση της αμυντικής συνοχής στα άκρα
• τα εξτρέμ συνέβαλλαν στην αμυντική λειτουργία, συμμετέχοντας στις προσωπικές μονομαχίες σε ‘κατάσταση άμυνας’. Προσέφεραν βοήθειες στις πτέρυγες και αποτελούσαν τον "παίκτη παραπάνω" γύρω από τον αντίπαλο κάτοχο της μπάλας
• ο Τάτος (σε ρόλο ‘false 9’) τοποθετήθηκε κοντά στον Αγκάνθο, ώστε να δημιουργηθούν ευκαιρίες συνδυασμού σε ‘μικρό χώρο’. Αμφότεροι έπαιξαν "βαθιά" και δεν επέστρεφαν συχνά στο κέντρο για να γίνουν αποδέκτες της μπάλας. Ως αποτέλεσμα, δεν καταπονήθηκαν σωματικά (δεν ανεβοκατέβαιναν άσκοπα) και κράτησαν "χαμηλά" τα center back του Πανιωνίου

Τέλος, διαπιστώθηκε βελτίωση στην αντιμετώπιση των ‘στημένων φάσεων’ που αποτελούσε την αχίλλειο πτέρνα. Μετά από καιρό, ο Άρης είχε "εικόνα ομάδας" στο γήπεδο.

Επιτέλους… αντεπίθεση

Οι επιτελικοί του Άρη έχουν ατομικά χαρακτηριστικά που ευνοούν παιχνίδι ‘run and gun’. Διαθέτουν ταχύτητα με τη μπάλα στα πόδια και δυνατότητα να απειλήσουν με σουτ έξω από τη μεγάλη περιοχή. Ποτέ, όμως, δεν έβρισκαν ανοιχτό χώρο για να αναδειχτεί το ταλέντο τους.

Η εξέλιξη των προηγούμενων αναμετρήσεων προσέφερε τη δυνατότητα στους αντίπαλους να περιμένουν στο μισό γήπεδο, παίζοντας ‘παθητική άμυνα’. Τα γρήγορα γκολ τους ‘έδιναν ψυχολογία’ και απενοχοποιούσαν τον ‘ποδοσφαιρικό κυνισμό’, που είχε αποκλειστικό στόχο τη διατήρηση του αποτελέσματος.

Όσο οξύμωρο κι αν φαίνεται, η αποβολή του Τσουμάνη συνέβαλλε στο να αποκαλυφθεί το βασικό συγκριτικό πλεονέκτημα: δηλαδή, η έφεση στις αντεπιθέσεις. Ο Πανιώνιος ‘αναγκάστηκε’ να πάρει μέτρα στο γήπεδο ώστε να διεκδικήσει τη νίκη και την…πλήρωσε από την ικανότητα του Ουντότζι να εκμεταλλεύεται τις ανοργάνωτες άμυνες.

Η ‘έξυπνη’ είσοδος του Σταυρόπουλου έδειξε ότι ο Μιλίνκοβιτς στοχεύει να χτυπήσει το παιχνίδι στην κόντρα. Οι γηπεδούχοι, όμως, υποτίμησαν την ικανότητα των κιτρινόμαυρων να ανταπεξέλθουν με "παίκτη λιγότερο" και δεν προφύλλαξαν τα νώτα τους. Μοιραία, λοιπόν, τιμωρήθηκαν καθώς αγνόησαν το "μήνυμα" της αλλαγής που έκανε ο προπονητής του Άρη.

Το "στοίχημα" του Μιλίνκοβιτς

Η διακοπή πρωταθλήματος προσφέρει χρόνο για mini προετοιμασία. Το διπλό αποφορτίζει την ατμόσφαιρα και δημιουργεί συνθήκες ηρεμίας για να αλλάξει η αγωνιστική φιλοσοφία. Ο Άρης επιβάλλεται να μεταλλαχθεί σε δυσκατάβλητο σύνολο, που τρέχει περισσότερο από τον αντίπαλο και κερδίζει τις προσωπικές μονομαχίες.

Η ‘εποχή του soft άξονα’ πρέπει δώσει τη θέση της στην ‘εποχή της οργανωμένης άμυνας’ με αλληλοκαλύψεις. Μόνο η ανασταλτική σταθερότητα θα γεμίσει αυτοπεποίθηση την ομάδα, δημιουργώντας προϋποθέσεις για βαθμολογική αναρρίχηση.

Το "μεγάλο στοίχημα" του Μιλίνκοβιτς είναι να προσφέρει στους αντίπαλους ψευδαίσθηση κυριαρχίας και να τους αναγκάσει να "ανεβάσουν ποδοσφαιριστές" από τα μετόπισθεν για να επιτεθούν με "παίκτη παραπάνω". Να τους πείσει, δηλαδή, πως είναι ανέφικτο να διασπάσουν την άμυνα αν δε δημιουργήσουν υπεραριθμία με τη βοήθεια των ανασταλτικών μέσων και των ακραίων μπακ.

Με αυτή τη στρατηγική θα αποκαλυφθεί το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα του Άρη. Η επιθετική αποτελεσματικότητα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την εκμετάλλευση των κενών χώρων. Επομένως, ο αντίπαλος πρέπει να αναγκαστεί να θυσιάσει την αμυντική του ομοιογένεια προκειμένου να σκοράρει. Πάνω σε αυτό ακριβώς το κομμάτι πρέπει να εστιάσει το προπονητικό επιτελείο κατά το προσεχές 15ήμερο. Η νέα ταυτότητα του Άρη θα γράφει… "ομάδα αντεπιθέσεων".

O Γιάννης Ιωαννίδης συνεργάζεται με το Sport24.grκαι αρθρογραφεί στο overlap.gr