Μετά από 11 αγωνιστικές, ο Άρης δεσπόζει στον πάτο της βαθμολογίας. Είναι η μοναδική ομάδα χωρίς νίκη στην έδρα της, έχει τις περισσότερες ήττες στο πρωτάθλημα (7) μαζί με τον Απόλλων Σμύρνης και διαθέτει τη χειρότερη επίθεση (6 γκολ).

Το όραμα χάθηκε, οι θεσμοί (Λέσχη-ΑΣ) απαξιώθηκαν και οι προσδοκίες για παραδειγματική τιμωρία των ‘οικονομικών δολοφόνων’ χρεοκόπησαν. Πρόκειται για ένα σωματείο συνώνυμο της εικονικής πραγματικότητας, με φιλάθλους που έχουν περιδιαβεί το κατώφλι της ποδοσφαιρικής κατάθλιψης.

Ο Άρης είναι εγκλωβισμένος στα λάθη του παρελθόντος και, εσχάτως, φυλακισμένος στην ανικανότητα του παρόντος. Δεν υπάρχει, δηλαδή, ιδανικότερο σενάριο για την έλευση ενός ‘λαμόγιου’ στην ΠΑΕ.

Ιδανικό θύμα

Ο φίλαθλος του Άρη αισθάνεται βαθιά προδομένος από τα ‘δικά του παιδιά’, που καθόριζαν τις εξελίξεις για (τουλάχιστον) μία δεκαετία. Ταυτόχρονα, νιώθει απογοητευμένος διότι κανένας ‘μετέπειτα παράγοντας’ δεν κατονόμασε τους ηθικούς αυτουργούς της κακοδιαχείρισης. Δεν είναι, όμως, μόνο αυτά...

Σε μία περίοδο που η ομάδα είχε ανάγκη από τεχνοκράτες με εξειδίκευση στο crisis management, εμφανίστηκαν…μωροφιλόδοξοι καρεκλοκένταυροι. Εκμεταλλεύτηκαν την αποστασιοποίηση του κόσμου από τα κοινά, καπηλεύτηκαν τη συνειδητή απροθυμία των οργανωμένων να παρεμβαίνουν στα διοικητικά, υφάρπαξαν θεσμικούς ρόλους και πλαισίωσαν με τον χειρότερο τρόπο τη διοίκηση των ‘αόρατων χορηγιών’.

Πλέον, οι εξελίξεις καθορίζονται από ανθρώπους οι οποίοι δεν έχουν ούτε λαϊκή νομιμοποίηση, ούτε οικονομική δυνατότητα, ούτε ποδοσφαιρικές διασυνδέσεις, ούτε ακαδημαϊκό υπόβαθρο, ούτε … ‘καλώς νοούμενη «αλητεία» για να βγάλουν το κάρο από τη λάσπη. Το timing είναι, πράγματι, μοναδικό.

Καλοστημένη παγίδα

Οι εμπνευστές της θεωρίας του «ώριμου φρούτου» δικαιώθηκαν, καθώς ήρθε το αδιέξοδο που…τόσο περίμεναν. Η περηφάνια του αριανού έχει χτυπήσει limit down, οι ηθικές αντιστάσεις έχουν εκμηδενιστεί και το ‘ζεστό χρήμα’ φαντάζει ως όαση στην έρημο. Έχοντας χάσει τον προσανατολισμό τους, άπαντες διατυμπανίζουν: «Θέλουμε οποιονδήποτε επενδυτή!».

Μη ξαφνιαστείτε, επομένως, εάν αρχίσουν να εμφανίζονται διάφοροι ‘κομήτες επενδυτές’ στο προσεχές μέλλον. Με όπλο τη σοφιστεία και ‘κρυφό χαρτί’ την καταρρακωμένη ψυχολογία των φιλάθλων, θα επιχειρήσουν να μας πείσουν ότι δε χρειάζεται να ξέρουμε την πραγματική ταυτότητά τους γιατί μόνο αυτοί μπορούν να σώσουν την ομάδα. Οι ‘μπροστινοί’ θα επιδιώξουν να κερδίσουν τη συμπάθεια της δημοκρατίας της βαϊμάρης και να παραπλανήσουν τα…πρόβατα, με την ευγενική συνδρομή των opinion makers. Όταν καταλάβουν το σύλλογο, θα λειτουργήσουν στα πρότυπα του…Χίτλερ.

Φυσικά, ο Άρης δεν έχει αποκλειστικότητα στην πώληση φυκιών για μεταξωτές κορδέλες. Σύμφωνα με δηλώσεις του κ. Γκώνια, κάτι ανάλογο συνέβη και στη Γλυφάδα:

« στη Γλυφάδα υπάρχει ένας απίθανος τύπος που θέλει να λέγεται τεχνικός διευθυντής. Στην Ελλάδα, βέβαια, ό,τι δηλώσεις είσαι. Εγώ υπέγραψα με τον κ. Χειρίδη και μετά από τέσσερις μέρες εμφανίστηκε ο…Μεσσίας. Μου είπε «έχω βρει έναν επενδυτή, εφοπλιστή». Και μετά μας έλεγε για συμφωνία με τον Ολυμπιακό για παίκτες. Εγώ είχα μιλήσει με τον Καρεμπέ για να έρθουν κάποιοι παίκτες δανεικοί και είχε έρθει και ο Γιαννιώτης για 2-3 προπονήσεις. Αλλά μετά αυτός ο απίθανος τύπος, ο τεχνικός διευθυντής, κατάφερε να φύγει ο Γιαννιώτης και να μην έρθει κανένας από τους 4-5 παίκτες που είχα συμφωνήσει να πάρουμε από τον Ολυμπιακό. Φαίνεται πως ο εφοπλιστής…μπάρκαρε γι’ αυτό δεν εμφανίστηκε. Στη Γλυφάδα όλοι είναι απλήρωτοι. Δεν είχαμε ούτε νερό να πιούμε στην προετοιμασία. Ούτε δεύτερη μπλούζα. Αν σκιζόταν η μπλούζα μας, δεν είχαμε να φορέσουμε άλλη.»

Δεν ξέρω σε ποιον αναφέρεται ο κ. Γκώνιας, ούτε με ενδιαφέρει να μάθω. Αυτό που ξέρω, όμως, είναι ότι ο Άρης δε θέλει να ζήσει τις καταστάσεις που περιγράφει ο πρώην προπονητής της Γλυφάδας. Όσο απαξιωμένος κι αν είναι ο σύλλογος, δεν πρέπει να ‘ανοίξει τα πόδια’ σε κανένα λαοπλάνο. Δεν έχουν σημασία τα προσωπεία, αλλά μόνο η ουσία.

Περί….επενδυτή

Ο Άρης, φυσικά, χρειάζεται επενδυτή. Όχι, όμως, οποιονδήποτε. Αποδεκτοί γίνονται μόνο αναγνωρίσιμοι επιχειρηματίες, με ονοματεπώνυμο, οικονομική ευρωστία, επιτυχημένη επαγγελματική καριέρα, όραμα και διάθεση να δαπανήσουν χρήματα στην ομάδα ώστε να κερδίσουν μακροπρόθεσμα. Ξέχασα και το σημαντικότερο. Απαγορεύεται ρητά να σχετίζονται (έμμεσα ή άμεσα) με ανθρώπους που είχαν ασχοληθεί στο παρελθόν με τον σύλλογο.

Ναι ρε μάγκες! Και θα ελέγξουμε, και θα την ψάξουμε, και θα γκρινιάξουμε αν πάει να γίνει στραβή. Κανένας δε θα μας βουλώσει το στόμα, με το πρόσχημα ότι… «λεφτά υπάρχουν». Το θέμα είναι να σώσουμε τον Άρη. Αν είναι να καταστραφεί, μπορούμε να το κάνουμε και μόνοι μας. Δε χρειαζόμαστε βοήθεια…

O Γιάννης Ιωαννίδης συνεργάζεται με το Sport24.grκαι αρθρογραφεί στο overlap.gr