Η “Γκασολιάδα” με την Πολωνία ήταν απίστευτη. Και οι Ισπανοί έρχονται, για μια ακόμη φορά στο δρόμο μας. Ο εφιάλτης των προηγούμενων ετών. Αυτόν που εν μέρει ξορκίσαμε πριν από δυο χρόνια στην Σλοβενία (79-75 με μεγάλο ματς Σπανούλη) αλλά δεν είχαμε συνέχεια γιατί η ομάδα κουβαλούσε τις δυο ήττες από την πρώτη φάση)

Το 2009 στο Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας, οι Ισπανοί ήταν πολύ καλοί για να τους απειλήσουμε (82-64 στον ημιτελικό), ενώ το 2006 στην Ιαπωνία πέσαμε θύμα της ευφορίας για τη νίκη επί των ΗΠΑ, της απουσίας του Γκασόλ και ενός τρομερού αώνα που είχε κάνει ο Χόρχε Γκαρμπαχόσα. Το 2010 στην Κωνσταντινούπολη οι δικές τους παλινωδίες στον πρώτο γύρο τους έφεραν μπροστά μας στο πρώτο νοκ-άουτ πριν την οκτάδα. Το παλέψαμε, χάσαμε όμως στις λεπτομέρειες (για μια ακόμη φορά) με 80-72

Το ματς ,όμως, που μένει και λέμε “γαμώτο” είναι αυτό του 2007. Ημιτελικός και πάλι, μέσα στη Μαδρίτη, σε μια ... περίεργη, όσο και άκρως ελληνική ατμόσφαιρα.

Η ελληνική ομάδα έγινε άνω-κάτω λόγω της διαμάχης του Λάζαρου Παπαδόπουλου με την ομοσπονδία, τον Γιαννάκη να τον κρατάει στην ομάδα και τον συγχωρεμένο Φ.Συρίγο να έχει τον τρίτο πρωταγωνιστικό ρόλο στην όλη διαμάχη.

Η Εθνική δεν είχε παίξει τίποτε σπουδαίο στο Ευρωμπάσκετ της Ισπανίας. Είχε κάνει, όμως, μεγάλες νίκες. ΄Οπως με την Κροατία όταν ο Σπανούλης ευστόχησε στην εκπνοή, ή στο περίφημο πια παιχνίδι με τη Σλοβενία, όταν ανατράπηκε διαφορά 14 πόντων στα τελευταία πέντε λεπτά.

Αυτή η νίκη και η προοπτική, βέβαια, του τελικού είχε ενώσει την ομάδα, που στον δρόμο της για τον τελικό της έτυχε η Ισπανία. Με Γκασόλ στις δόξες του, με όλα τα αστέρια (πλην Ρούμπιο) στη διάθεση του Πέπου Ερνάντεθ (παρεμπιπτόντως μιας και το φερε η κουβέντα, Γιαννάκης και Πέπου Ερνάντεθ είναι εδώ στην Λιλ και σχολιάζουν ο μεν για τον ΟΤΕtv, ο δε για την ισπανική τηλεόραση.

Οι Ισπανοί είχαν καταφύγει σε αυτό το ματς και σε ορισμένα αντιαθλητικά κόλπα με αποκορύφωμα το “θέατρο” του Καλδερόν στο ξεκίνημα του τέταρτου δεκαλέπτου, όταν έπεσε λες και είχε φάει τουλάχιστον πισώπλατη μαχαιρια σε ένα (ούτε καν άγγιγμα) του Τσαρτσαρή. Ο Κώστας έσπρωξε λίγο εκνευρισμένος τον Γκαρμπαχόσα, που είχε πάει από πάνω για να συμπαρασταθεί στον “ημιθανή” Χοσέ, οι διαιτητές έδωσαν τεχνική ποινή και οι Έλληνες έχαναν την ψυχραιμία τους.

Η αγανάκτηση ήταν διάχυτη. Από τον πάγκο, μέχρι τα δημοσιογραφικά θεωρεία καθώς βλέπαμε τους Ισπανούς να καταφεύγουν σε φτηνά τρικ για να κυριαρχήσουν μέσα στο παιχνίδι. Δικαίως ο Φ.Συρίγος είχε σηκωθεί όρθιος, κουνώντας τα πενηντάρικα στους διαιτητές, αλλά βάζοντάς τα γρήγορα στην τσέπη όταν ο Συρίγιος τζούνιορ (ο Γιώργος, δηλαδή) τον ηρέμησε γρήγορα.

Η αλήθεια είναι ότι εκείνος ο αγώνας μας έχει μείνει σαν απωθημένο. Το ματς που μπορούσαμε αλλά δεν το κερδίσαμε. Είχαμε φύγει με την στυφή γεύση της ήττας και της αδικίας από τους ρέφερι.

Από τότε “μας τη δίνουν στα νεύρα” ο Ναβάρο και βέβαια ο Ρούντι, που δεν χρειάζεται να σας πούμε ότι ανακηρύσσεται αναφανδόν ο πιο αντιπαθητικός παίκτης στην Ευρώπη. Όχι μόνο από μας. Κι άλλοι του τα έχουν μαζεμένα. Για να αποδίδουμε τα του καίσαρος, ωστόσο την θεατρικιή σχολή της Ισπανίας έχει ιδρύσει, χωρίς αμφιβολία, ο Φελίπε Ρέγες μετρ στο να βάζει το χέρι του ανάμεσα σε εκείνα των αντιπάλων να τους παρασέρνει μαζί του και πέφτοντας να βγάζει κραυγές, να λες “πάει αυτός χτύπησε άσχημα” και να κερδίζει αμυντικό φάουλ! Μεγάλη μορφή.

Εντάξει, αντιπαθητικοί οι Ισπανοί, αλλά και παικταράδες. Μη τα θέλουμε όλα δικά μας. Ποιος είδε τον Γκασόλ με την Πολωνία και δεν τον θαύμασε; Ποιος δεν συμφωνεί ότι ο Σέρχιο Ροντρίγκεθ είναι ένας από τους κορυφαίους γκαρντ που έχουμε δει στα ευρωπαϊκά γήπεδα τα τελευταία χρόνια. Παικταράς είναι και ο Ρούντι κι ας μη τον συμπαθείτε. Ή μήπως ο Γιουλ και ο Μίροτιτς πάνε πίσω;

Αυτή όμως η Ισπανία στην οποία επέστρεψε, σχεδόν καβάλα σε άσπρο άλογο, ο Σέρτζιο Σκαριόλο δεν είναι αχτύπητη. Το έδειξαν οι Πολωνοί, που τους καρδιοχτύπησαν για τριάντα λεπτά, το απέδειξαν οι Ιταλοί και οι Σέρβοι, που τους νίκησαν στην πρώτη φάση. Όσο καλοί φαίνεται ότι είναι στην επίθεση (μ.ο 88π) άλλο τόσο ...τρώνε πίσω, καθώς έχουν την χειρότερη άμυνα των οκτώ ομάδων που συνεχίζουν και συνολικά με παθητικό 79.5π είναι στην 20ή θέση, ανάμεσα σε 24 ομάδες!

Τολμώ να το γράψω. Αυτή η Ισπανία δεν είναι καλύτερη από εμάς. Για πρώτη φορά δεν είναι καλύτερη σε ένα τόσο κρίσιμο και αποφασιστικό παιχνίδι, για το οποίο πάντως έχουμε καιρό να προετοιμαστούμε..

Οι Λετονοί ξεκίνησαν τη σειρά των αγώνων των “16”, οι Γάλλοι ολοκλήρωσαν την πρώτη μέρα με τον θρίαμβο επί της Τουρκίας. Όλη τη μέρα το γαλλικό κοινό, έδωσε ρεσιτάλ. Γέμισε από το πρωί το Πιερ Μορουά. Δεκατρείς χιλιάδες κόσμος είδαν το πρωινό ματς Λετονίας-Σλοβενίας. Δεκαπέντε χιλιάδες το Ελλάδα-Βέλγιο και το βράδυ έσπασαν τα ρεκόρ.

Στο Ισπανία-Πολωνία κόπηκαν 21.302 τα περισσότερα που έχουν διατεθεί σε αγώνα Ευρωμπάσκετ μετά τον τελικό του 2005 στο Βελιγράδι, ανάμεσα σε Ελλάδα και Γερμανία (18.900). Το ρεκόρ κράτησε δυο ώρες. Μέχρι δηλαδή να ξεκινήσει το Γαλλία-Τουρκία στο οποίο κόπηκαν 26.135 εισιτήρια! Με το καλημέρα οι Γάλλοι έκλεψαν τις εντυπώσεις. Δεν το περίμενα, να πω την αλήθεια, ότι θα γέμιζε αυτό το γήπεδο. Με τα εισιτήρια να στοιχίζουν από 18 έως 116 ευρώ, είχα τις αμφιβολίες μου γιατί η Λιλ δεν είναι καν μπασκετική πόλη. Φαίνεται όμως ότι η δουλειά των διοργανωτών είναι εξαιρετική, το promotion της Εθνικής Γαλλίας σπουδαίο και μια ομάδα που έκανε όλους τους Γάλλους υπερήφανους για τα κατορθώματα των τελευταίων ετών λατρεύεται απ' όλους.

Βλέποντας τις ουρές καταλάβαμε όλοι τι επρόκειτο να συμβεί στην φαντασμαγορία που απολαύσαμε στις εξέδρες, το βράδυ.

Ρεκόρ μεν, αλλά όχι και όλων των εποχών και όλων των διοραγανώσεων κυρία FIBA Europe μας. Αυτό δηλαδή δεν είναι ρεκόρ; Ή μήπως δεν πήγαν 60.000 νοματαίοι το 1968 για να δουν το ΑΕΚ-Σλάβια Πράγας;

Κατά τ' άλλα, ο φίλος μας ο Παντελής περιμένει πως και πως την πρώτη εμφάνιση της Ιταλίας, την Κυριακή με το Ισραήλ. Δεν ...ψήθηκε από τον Γκασόλ και στέλνει ήδη τους Ισραηλινούς με πτήση τσάρτερ στο Τελ Αβίβ

Δείτε το μία φορά. Εϊναι λιγο θολό ε;

Ορίστε!