Η αίσθηση που δίνει ο Παναθηναϊκός είναι πως το περασμένο καλοκαίρι φτιάχτηκε για να είναι... καθρέφτης του Ολυμπιακού. Είναι συχνό φαινόμενο μία ομάδα να "πατάει" στις αδυναμίες της άλλης, αλλά δεν είναι συχνό φαινόμενο η μία από τις δύο να χάνει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και μάλιστα σε δύο σερί παιχνίδια σε διάστημα ενός μήνα.

Κι αν στο πρώτο παιχνίδι η μίνι έκπληξη ήταν η σχετικά καλή εικόνα του Παναθηναϊκού, αυτή τη φορά η είδηση ήταν πως ο Ολυμπιακός δεν είχε απολύτως τίποτα να αντιτάξει. Στην ουσία ήταν σα να βλέπαμε τον αγώνα πρωταθλήματος, σαν αυτός να μην είχε γίνει ποτέ για τον προπονητή των "ερυθρόλευκων".

Ο Παναθηναϊκός έχει ένα ρόστερ που μοιάζει να "κουμπώνει" ιδανικά στο αντίστοιχο του Ολυμπιακού. Ακόμη και ο Βουγιούκας που δύσκολα μπορεί να έχει ταίρι, απέναντι στους "ερυθρόλευκους" μπορεί να έχει ρόλο αντι-Μιλουτίνοφ.

Ακόμη και ο Θανάσης Αντετοκούνμπο που στα τρία τελευταία παιχνίδια έμεινε (αδικαιολογήτως) εκτός στα δύο ματς με τον Ολυμπιακό ξεκίνησε ουσιαστικά στη βασική πεντάδα και είναι ο άνθρωπος που κάνει τη διαφορά στην άμυνα.

Γενικότερα, όπου αδυνατεί ο Ολυμπιακός μοιάζει να πλεονεκτεί ο Παναθηναϊκός (π.χ. περιφέρεια) κι εκεί που οι "ερυθρόλευκοι" μοιάζουν να έχουν πλεονέκτημα (φροντ λάιν), ο Πασκουάλ έχει βρει τον τρόπο για να "ρεφάρει". Το "κλειδί" για τη σπουδαία νίκη των "πράσινων" δεν ήταν άλλο από την άμυνα στον Μιλουτίνοφ και γενικότερα από την ικανότητα που δείχνει ο Παναθηναϊκός να οδηγεί τον Ολυμπιακό σε χαμηλό τέμπο και σε επιθέσεις χωρίς σωστές αποστάσεις, μεγαλύτερες μάλιστα των 14-15 δευτερολέπτων.

Από την άλλη για να μπορέσει ο Πασκουάλ να εφαρμόσει το πλάνο θα πρέπει πάση θυσία να βγάλει άσους από το μανίκι. Αυτή τη φορά είχε λίγο μεγαλύτερο ροτέισον από τα προηγούμενα ματς στην Ευρωλίγκα, δεν ρίσκαρε καθόλου με τους ανέτοιμους Ντένμον, Ογκαστ και ήξερε πως για να "κλέψει" το ματς θα πρέπει κάποιοι "άσοι" να του βγουν.

Μ' αυτό τον Ολυμπιακό η αλήθεια είναι δεν χρειαζόταν πολλά... Είχε τον Ρίβερς που βλέπει ΣΕΦ και νομίζει πως είναι στον καναπέ του σπιτιού του, είχε έναν εκπληκτικό Γκιστ που έκανε την καλύτερη φετινή του εμφάνιση και ανέδειξε ως ήρωα τον Λεκαβίτσιους που μ' αυτό το αντιτουριστικό στυλ και την κάλτσα μέχρι το γόνατο, οδήγησε μαεστρικά τον Παναθηναϊκό στο διάστημα που ο Καλάθης ήταν στον πάγκο.

Δεν θυμάμαι από πότε είχαμε να δούμε τους "πράσινους" σε "κλειστό" ντέρμπι παιχνίδι και να μην... κρυφοκοιτάζουμε στην άκρη του πάγκου για να δούμε πότε θα επιστρέψει στο παρκέ ο Καλάθης. Το γεγονός ότι αυτή τη φορά δεν συνέβη είναι και η μεγάλη επιτυχία του Λιθουανού. Ο Λεκαβίτσιους δεν είναι Καλάθης, δεν είναι ούτε καν ένα πόιντ γκαρντ πρώτης γραμμής, αλλά έχει τέσσερα βασικά προσόντα που είναι απαραίτητα σ' αυτό το επίπεδο: Πιέζει τη μπάλα, ξέρει να τρέχει με τη μπάλα στα χέρια, σουτάρει εν κινήσει και το βασικότερο: Δεν θα σε κρεμάσει ακόμη και στην κακή του μέρα.

Ο Παναθηναϊκός δεν ήθελε ήρωα για τη θέση του αναπληρωματικού πλέι μέικερ, ήθελε αυτό ακριβώς που είδαμε στο ΣΕΦ. Εναν παίκτη αξιόπιστο που δεν θα... τρέμει ο Πασκουάλ κάθε φορά που θα χρειάζεται να βγάζει από το παρκέ τον Καλάθη. Σ αυτή τη βραδιά ο Λεκαβίτσιους έβαλε τα σουτ, εκμεταλλεύτηκε την ταχύτητά του και βοήθησε διπλά σε σχέση με άλλα παιχνίδια. Είναι ίσως μία από τις ελάχιστες φορές, αν όχι η μοναδική, που ο Καλάθης έπαιξε 22 λεπτά και δεν θα το θυμάται ή δεν θα το ψάξει κανείς...

Για τον Παναθηναϊκό αυτή η νίκη έχει διπλή σημασία. Το πρώτο είναι πως μετά το... χαρακίρι στη Βιτόρια, έψαχνε οπωσδήποτε ένα μεγάλο "διπλό" δεδομένου του δύσκολου προγράμματος στην Ευρωλίγκα. Το δεύτερο και σημαντικότερο είναι πως κέρδισε χρόνο. Πάνω που είχε αρχίσει η γκρίνια για τις μεταγραφές και τον Πασκουάλ, ήρθε αυτή η νίκη-γιατρικό για να δώσει νέα παράταση χρόνου στον Ισπανό προπονητή.

Με σαφώς μεγαλύτερη ηρεμία, λιγότερη πίεση ο Πασκουάλ θα 'χει ξανά το χρόνο να δουλέψει τη "χημεία" του ρόστερ, να εξαντλήσει τα περιθώρια για τους Ντένμον και Ογκαστ, να μεγαλώσει σταδιακά το ροτέισον και να παίρνει κάτι απ' όλους. Ηταν σαφές πως με το δύσκολο πρόγραμμα και τα άσχημα αποτελέσματα αυτό δεν μπορούσε να το κάνει με υπομονή κι αυτή η νίκη ήρθε να του δώσει την πίστωση χρόνου που θα ήθελε.

Για τον Ολυμπιακό ισχύει ό,τι ίσχυε την προηγούμενη εβδομάδα για τον Παναθηναϊκό . Θα επαναλάβω την άποψή μου πως καμία σοβαρή ομάδα σε αυτό το επίπεδο δεν πρέπει να κάνει αλλαγή προπονητή από Νοέμβριο μήνα, επειδή έχασε ένα παιχνίδι όσο σημαντικό κι αν είναι.

Προφανώς και ο Σφαιρόπουλος είναι καλός προπονητής, προφανώς και πρέπει να διορθώσει πράγματα στο άμεσο μέλλον, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τη νοοτροπία του οπαδού που σήμερα ζητάει το κεφάλι του προπονητή και 15 ημέρες πριν αποθέωνε την ομάδα και έκανε όνειρα για Βελιγράδι.