Κανένας δεν μπορεί να παραβλέψει ότι ο Ολυμπιακός δικαιούταν το "τρίποντο" με τον ΠΑΟΚ και τουλάχιστον το "Χ" στο Μιλάνο, ωστόσο, καλό είναι να δούμε και την ουσία: Πάντοτε οι νίκες φέρνουν ηρεμία στα αποδυτήρια όλων των ομάδων και οι "ερυθρόλευκοι" δεν έχουν πάρει τίποτα μέχρι στιγμής στη "διαβολοβδομάδα" παρά μόνο το χειροκρότημα...

Δεν χρειάζεται να ξαναγραφτεί ότι ο Ολυμπιακός είναι ένα κλαμπ που είναι "τσακωμένο" με την ήττα και εθισμένο στις νίκες. Είναι κάτι που το λέει η ιστορία του, κάτι που το λένε οι τίτλοι του. Ο φετινός Ολυμπιακός εξ αρχής ήθελε στήριξη. Δεν είναι και το πιο εύκολο για έναν προπονητή (καινούριο κιόλας) να "παντρέψει" σε σύντομο χρονικό διάστημα 20 νέα πρόσωπα μαζί με τους παλιούς που έμειναν στην ομάδα.

Κάπου εκεί δικαιολογείται άλλωστε και το γεγονός ότι ο Μαρτίνς δεν προχωρούσε σε πολλές αλλαγές από παιχνίδι σε παιχνίδι, με αποτέλεσμα να ξεκινήσει μία ολόκληρη συζήτηση για το αν πρέπει να παίζει ο Γκιλιέρμε ή όχι κ.ο.κ.

Οι "ερυθρόλευκοι" πέρασαν δύσκολο βράδυ στην Αγγλία, αλλά ξεπέρασαν το εμπόδιο με την Μπέρνλι. Με την επιστροφή της ομάδας από τη διακοπή του Σεπτεμβρίου, κέρδισε στο 92' τον Αστέρα Τρίπολης και τον Πανιώνιο, ενώ έχασε με ένα αυτογκόλ από τον ΠΑΟΚ τον οποίο είχε ρίξει στα... σχοινιά και τον "γρονθοκοπούσε".

Ο κόσμος δικαιολογημένα χειροκρότησε την ομάδα. Όπως πολύ σωστά χειροκρότησε και χθες στο "Σαν Σίρο", όπου πάλι ο Ολυμπιακός έμεινε ξανά με την εμφάνιση (αυτή τη φορά έως το 70' και όχι έως το 98' όπως με τον ΠΑΟΚ). Και χειροκρότησε γιατί διακρίνει ότι η φετινή ομάδα βγάζει μία υγεία, δείχνει ότι αξίζει να σταθείς στο πλευρό της γιατί έχει διαπιστωθεί ότι υπάρχει ένας δουλευταράς στον πάγκο και ένα ρόστερ που ξεχειλίζει από ποιότητα.

Υπάρχει όμως και ένα "αλλά". Δυστυχώς, στον οργανισμό που λέγεται Ολυμπιακός, αυτό που επιβάλλεται είναι το αποτέλεσμα. Ήττα με τον ΠΑΟΚ, ήττα με τη Μίλαν και η "διαβολοβδομάδα" κλείνει με το ματς του ΟΑΚΑ κόντρα στην ΑΕΚ. Το ξαναλέμε για να μην παρεξηγηθούμε: Προφανώς και δεν πρέπει να αρχίσουμε το "ανάθεμα" σε παίκτες και προπονητή για τις δύο κολλητές ήττες, ωστόσο, θα πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουν ότι στον Ολυμπιακό δεν αρκούν μόνο οι καλές εμφανίσεις.

Δυστυχώς, αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα. Η ομάδα του Πειραιά είναι ένα σωματείο που δεν είναι συνηθισμένη στο να χάνει συνεχόμενα παιχνίδια όσο καλά κι αν έχει παίξει. Και είναι ευχάριστο το ότι μετά το ματς ο Πέδρο Μαρτίνς είπε ουσιαστικά ότι " ο κόσμος μάς στηρίζει, αλλά εμείς θα πρέπει να του ανταποδίδουμε τη στήριξη με νίκες και όχι μόνο με καλές εμφανίσεις".

Έχει απόλυτο δίκιο. Αντέχει ο οργανισμός Ολυμπιακός άλλο ένα στραβοπάτημα στο ΟΑΚΑ σε συνδυασμό με μία εμφάνιση που θα αποτελέσει πάλι σημείο αναφοράς; Ας αναρωτηθούμε όλοι μας... Το αντέχει;

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ "ΤΕΛΙΚΟΣ" ΜΕ ΑΕΚ, ΑΛΛΑ...

Το αντιλαμβανόμαστε όλοι μας ότι κανένα πρωτάθλημα δεν τελειώνει στην 6η αγωνιστική. Από την άλλη, αυτό δεν σημαίνει ότι χωράει άλλη μία γκέλα στον Ολυμπιακό την Κυριακή (7/10) με την ΑΕΚ.

Τι να την κάνουν στον Ρέντη ακόμη μία καλή ή επιβλητική εμφάνιση απέναντι στην "Ένωση", αν δεν φύγουν με θετικό αποτέλεσμα από το ΟΑΚΑ; Στο τέλος αυτό που μένει είναι το βαθμολογικό... ταμείο.

Κι επειδή στο παρελθόν έχουμε δει να αμφισβητείται ακόμη και ο... Βαλβέρδε μετά από εκείνη την ήττα στην Ξάνθη τον Γενάρη του 2012, καταλαβαίνουμε όλοι μας τη σημασία του αγώνα που ακολουθεί στην Καλογρέζα.

Προφανώς και το ματς δεν είναι "τελικός", καθώς απομένουν ακόμη 24 αγωνιστικές. Είναι όμως "τελικός" για να διατηρηθεί η ηρεμία στα κόκκινα αποδυτήρια και να μην αρχίσουμε όλοι μας (διοίκηση, κόσμος, προπονητές, δημοσιογράφοι) να ψαχνόμαστε για τα αίτια ακόμη ενός στραβοπατήματος.

Κακά τα ψέματα, δεν αντέχεται άλλη μία γκέλα...

ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΜΑΤΣ ΕΞ ΑΡΧΗΣ ΗΤΑΝ ΣΤΟ ΟΑΚΑ

Ορθώς έπραξε ο Μαρτίνς και έβαλε ψηλότερα στην ατζέντα την ΑΕΚ από τη Μίλαν. Ναι μεν ήταν μία τεράστια ευκαιρία για τον Ολυμπιακό να γράψει ιστορία στο "San Siro", αλλά αν δεν ερχόταν η ήττα (με τον τρόπο που ήρθε) από τον ΠΑΟΚ, ίσως οι προτεραιότητες να άλλαζαν.

Ίσως σε αυτό το ενδεχόμενο, η Μίλαν να ήταν πιο ψηλά από την ΑΕΚ. Ωστόσο, η καθημερινότητα μίας ομάδας διαμορφώνεται ανάλογα με τα αποτελέσματα και έτσι όπως διαμορφώθηκε η κατάσταση μετά το 0-1 από τους Θεσσαλονικείς, πρώτος ο Μαρτίνς κατάλαβε ότι στο Μιλάνο θα έπρεπε κάποιοι από αυτούς που έχει στο μυαλό του ως "βασικούς", επιβαλλόταν να πάρουν τις ανάσες τους ενόψει ΑΕΚ.

Όχι ότι τα πήγαν άσχημα οι υποτιθέμενες "ρεζέρβες". Ας ρωτήσει κάποιος τον Γκατούζο που έβλεπε – όσο περνούσαν τα λεπτά εώς το 70’ – την πόρτα της εξόδου από το "Σαν Σίρο" όλο και πιο κοντά. Μια χαρά στάθηκε ο Ολυμπιακός, αλλά έμεινε πάλι με το "γαμώτο".

Για το χθεσινό ματς στην Ιταλία πάντως έχετε διαβάσει ένα σωρό αναλύσεις και αρθρογραφίες. Για το αν έπρεπε να αντικατασταθεί π.χ. νωρίτερα ο Τουρέ από τον Καμαρά (εκεί κατά την άποψή μου ήταν το μεγαλύτερο λάθος του Μαρτίνς), για τα λάθη του Σισέ, για τον Ποντένσε που τα έκανε μούσκεμα και φυσικά για την ομολογουμένως εξαιρετική παρουσία των Πειραιωτών έως το 70'.

Το Μιλάνο όμως ανήκει στο παρελθόν. Πάλι καλά που ο Μαρτίνς άρχισε να συζητάει με τους παίκτες του από το βράδυ της Πέμπτης (4/10) για την αναμέτρηση του ΟΑΚΑ. Μια αναμέτρηση που δεν χωράει άλλη απώλεια. Το ξαναγράφουμε: Όχι άλλη γκέλα...