Ο Φάμπιο Καπέλο είπε δημοσίως αυτό που σκέφτονται πολλοί: «Ο Ζοσέ Μουρίνιο «καίει» τους παίκτες του σε ενάμισι χρόνο ή, το πολύ, σε δύο. Αυτό ακούγαμε όταν προπονούσε την Ρεάλ και στο Λονδίνο αποδεικνύεται πως είναι αλήθεια». Στην Τσέλσι, προς το παρόν, στηρίζουν τον Πορτογάλο τεχνικό, ο οποίος όμως νιώθει ότι ο χρόνος του τελειώνει. Ξανά στην τρίτη σεζόν (videos+photos).

Σε καμία ομάδα μέχρι τώρα, ο Μουρίνιο δεν «φτούρησε» και τέταρτη σεζόν. Μετά τις τρεις πρώτες, είτε γιατί ξεζούμισε (με πολύ καλά αποτελέσματα βεβαίως) τους ποδοσφαιριστές, είτε γιατί ήθελε να είναι αυτός πάνω από τον ίδιο τον σύλλογο, έφτανε στα όρια την σχέση του με τους εκάστοτε προέδρους του.

Πως, όμως, ήρθε το διαζύγιο του Ζοσέ με τις ομάδες που σημάδεψαν την καριέρα του; Αφήνοντας στην άκρη Μπενφίκα και Ουνιάο Λεϊρία, όπου έκανε το απαραίτητο «αγροτικό», το κάθε του «αντίο» εμπεριείχε ένταση, ίντριγκα. Πάντα κάτιspecial, όπως ο ίδιος.

Πόρτο: Απειλές για την ζωή του

Με τον Μουρίνιο στο τιμόνι, οι «Δράκοι» άρχισαν μετά από καιρό να πετούν ξανά φλόγες. Σε δύο σεζόν, κατέκτησαν ισάριθμα Πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο, ένα Σούπερ Καπ Πορτογαλίας και, κυρίως και διαδοχικά, ΚύπελλοUEFAκαι Τσάμπιονς Λιγκ.

Το Πόρτο δεν χωρούσε πλέον τον 41χρονο τεχνικό και, αρκετές εβδομάδες πριν από το φινάλε της σεζόν 2003-04, είχε δώσει τα χέρια με το νέο μεγάλο αφεντικό της Τσέλσι, Ρόμαν Αμπράμοβιτς, για να διαδεχθεί τον Κλαούντιο Ρανιέρι. «Αν ήθελα μια εύκολη δουλειά, θα παρέμενα στην Πόρτο. Μια όμορφη μπλε καρέκλα, ένα τρόπαιο Τσάμπιονς Λιγκ, ο Θεός και μετά τον Θεό εγώ» έλεγε, μήνες αργότερα, για την επιλογή του να μετακομίσει στο Λονδίνο.

Οι μεγάλες αγάπες, ως γνωστόν, δεν απέχουν πολύ από τα μεγάλα μίση. Όταν άρχισε να διαρρέει πως θα άφηνε την Πορτο για τις λίρες της Τσέλσι, βίωσε εφιαλτικές στιγμές, όπως τις περιέγραψε ο ίδιος σε μια βιογραφία που κυκλοφόρησε, λίγους μήνες αφότου ανέλαβε την αγγλική ομάδα.

«Μια ημέρα πριν από τον τελικό (σ.σ. του Τσάμπιονς Λιγκ, με την Μονακό του Άκη Ζήκου στο Γκέλζενκιρχεν), δέχθηκα μια κλήση στο κινητό μου τηλέφωνο και από την άλλη μεριά της γραμμής, μια φωνή μου λέει: 'Πιστεύεις ότι είσαι ο καλύτερος, κακόμοιρε. Εμείς δεν θα κάνουμε τίποτα τώρα γιατί έχεις να δώσεις έναν τελικό αύριο, αλλά μόλις τελειώσει, θεώρησε τον εαυτό σου νεκρό. Θα σε χτυπήσουμε. Μόλις επιστρέψεις στην Πορτογαλία, το μέλλον σου είναι καθορισμένο, δεν έχεις καμία ελπίδα'» ανέφερε στο βιβλίο ο Μουρίνιο.

Τα τηλεφωνήματα δεν έμειναν εκεί. «Για πρώτη φορά στην ζωή μου, προσέλαβα ιδιωτική ασφάλεια. Φοβήθηκα για εμένα και τους ανθρώπους που αγαπώ. Ήταν δραματικές εβδομάδες, απόλυτου τρόμου» συμπληρώνει ο Πορτογάλος, ο οποίος δεν πανηγύρισε την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ στην Γερμανία και δεν επέστρεψε με την αποστολή των «Δράκων» στην Πορτογαλία.

Το «αντίο» στην ομάδα που τον εκτόξευσε στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο δεν ήταν το ιδανικό, έστω και αν με τον πρόεδρο Ζόρζε Νούνο Πίντο ντα Κόστα δεν είχε ποτέ προβλήματα. Χάρη στον Μουρίνιο, άλλωστε, τα ταμεία της Πόρτο γέμισαν εκατομμύρια ευρώ εκείνο το καλοκαίρι (Πάουλο Φερέιρα, Ρικάρντο Καρβάλιο και πάει λέγοντας), αλλά και τα επόμενα. Ο πανούργος πρόεδρος της Πόρτο, μάλιστα, πάτησε στο «μοντέλο Μουρίνιο» και έκτοτε ποντάρει διαρκώς σε νεαρούς προπονητές, ώστε να είναι και καλυμμένος, σε περίπτωση αποτυχίας. Ο πρόεδρος δεν φταίει ποτέ, αλλά ενδεχομένως η απειρία των προπονητών που δεν μπόρεσαν να γίνουν νέοι Μουρίνιο.

Τσέλσι: Απόλυση «κοινή συναινέσει»

Έκανε αίσθηση με το «καλημέρα», όταν στην παρουσίασή του αποκάλεσε εαυτόν «SpecialOne». Φρόντισε, όμως, να ενισχύσει αυτή την (προσωπική) άποψη με την δουλειά του μέσα στο γήπεδο. Στην πρώτη του σεζόν, χάρισε στην Τσέλσι το πρώτο της πρωτάθλημα ύστερα από 50 ολόκληρα χρόνια και, σε μια τριετία, οι μέχρι τότε άφαντοι «Μπλε» του Λονδίνου κατέκτησαν δύο Πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο, δύο Λιγκ Καπ και ένα Κομιούνιτι Σιλντ.

Στο ξεκίνημα της τέταρτης σεζόν, όμως, φαίνεται πως είχαν παραγνωριστεί με τον Ρόμαν Αμπράμοβιτς (υπήρξαν και έντονοι διάλογοι μεταξύ τους). Η ομάδα δεν έπαιζε το ποδόσφαιρο που ήθελε ο Ρώσος μεγιστάνας, ο οποίος ήταν επίσης ενοχλημένος από το γεγονός ότι ο Μουρίνιο αγνοούσε επιδεικτικά τον Αντρέι Σεβτσένκο, την ώρα που ο Πορτογάλος παραπονούνταν συνεχώς για το γεγονός ότι τον Ιανουάριο της προηγούμενης σεζόν, ο σύλλογος δεν είχε κινηθεί μεταγραφικά, παρά τα αιτήματά του.

Μια ισοπαλία με την Ρόζενμποργκ στο «Στάμφορντ Μπριτζ», παρουσία μόλις 24.973 θεατών, αποτέλεσε την σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και, παρ' ότι ο Μουρίνιο είχε ακόμα τρία χρόνια συμβόλαιο, οι δύο πλευρές αποφάσισαν να βάλουν τέλος στην συνεργασία τους, στις 21 Σεπτεμβρίου του 2007. Προς τα έξω και επισήμως ήταν ένα διαζύγιο κοινή συναινέσει, αλλά επί της ουσίας ήταν απόλυση του 44χρονου προπονητή, ο οποίος διαφωνούσε με κινήσεις του συλλόγου που ο ίδιος θεωρούσε πως περιόριζαν την επιρροή και την δύναμή του, όπως η πρόσληψη του Άβραμ Γραντ ως διευθυντή ποδοσφαίρου, το προηγούμενο καλοκαίρι.

Η ειρωνεία της υπόθεσης; Ένα από τα απωθημένα του Μουρίνιο, έστω και αν ο ίδιος δεν θα το παραδεχθεί ποτέ, ήταν η αδυναμία κατάκτησης ευρωπαϊκών τίτλων με την Τσέλσι. Εκείνη την σεζόν ο Γραντ, ο οποίος τον διαδέχθηκε ως προσωρινός - μόνιμος, βρέθηκε μια ανάσα από το Τσάμπιονς Λιγκ, χάνοντας τον τελικό στα πέναλτι από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Τέσσερα χρόνια αργότερα, βεβαίως, με την Ρεάλ του Ζοσέ Μουρίνιο να αποκλείεται στα ημιτελικά από την Μπάγερν Μονάχου, η Τσέλσι αναδεικνύονταν πρωταθλήτρια Ευρώπης. Και στον πάγκο της δεν είχε τον «SpecialOne», αλλά «κάποιον» Ρομπέρτο Ντι Ματέο.

Όταν ο Ζοσέ Μουρίνιο αυτό - βαφτίστηκε «SpecialOne»

Ίντερ: Το πιο γλυκό διαζύγιο

Η απόλυση από την Τσέλσι κλόνισε, έστω για λίγο, τον Μουρίνιο. Εκμεταλλεύτηκε το υπόλοιπο της σεζόν για να ξεκουραστεί, να αφιερώσει χρόνο στην οικογένειά του και, κυρίως, να κάνει ραντεβού με ενδιαφερόμενες ομάδες. Συναντήθηκε με ανθρώπους της Μπαρτσελόνα στην Λισσαβόνα, παρουσίασε ένα αγωνιστικό πλάνο που τους έπεισε, αλλά εν τέλει έκαναν πίσω, θεωρώντας ότι ο Πορτογάλος δεν ταίριαζε ποδοσφαιρικά στην Μπάρτσα. Η Ίντερ έμελλε να είναι ο επόμενος σταθμός στην καριέρα του και η συμβίωσή τους ήταν σύντομη, αλλά άκρως επιτυχημένη.

Σε δύο σεζόν, οι «Νερατζούρι» κατέκτησαν δύο Πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο, ένα Σούπερ Καπ και, κυρίως, το πολυπόθητο Τσάμπιονς Λιγκ, το πρώτο ύστερα από 45 ολόκληρα χρόνια. Η Ίντερ έγινε η πρώτη ιταλική ομάδα που κατακτούσε το τρεμπλ και ο Μουρίνιο έγινε λαϊκός ήρωας στο μισό Μιλάνο, με τον πρόεδρο Μάσιμο Μοράτι να νιώθει πως του χρωστάει αιώνια ευγνωμοσύνη.

«Θα μου μείνει αξέχαστος» λέει το αφεντικό της ιταλικής ομάδας για τον Πορτογάλο, ο οποίος στέφεται πρωταθλητής Ευρώπης στο γήπεδο που έμελλε να είναι το νέο του σπίτι: Το «Σαντιάγο Μπερναμπέου» της Μαδρίτης. Ο Μουρίνιο έχει ουσιαστικά συμφωνήσει με την Ρεάλ πριν ολοκληρωθεί η σεζόν, αλλά δίνει τα χέρια με τον Φλορεντίνο Πέρεθ, λίγες ώρες μετά την κατάκτηση της κούπας με τα μεγάλα αυτιά.

Η Ίντερ, εκτός από τα τρόπαια που πήρε με τον Πορτογάλο και το γεγονός ότι επέστρεψε στο διεθνές προσκήνιο, βάζει στα ταμεία της 16 εκατομμύρια ευρώ, τα οποία δίνει ο Πέρεθ για να σπάσει το συμβόλαιο του προπονητή. Η συνέχεια, βεβαίως, δεν ήταν η αναμενόμενη. Ο Ράφα Μπενίτεθ παρέλαβε μια «καμένη» ομάδα, κανένας από τους ποδοσφαιριστές που εκείνη την σεζόν έβγαλαν μάτια δεν παρέμεινε στο ίδιο επίπεδο, αλλά ο Ζοσέ παραμένει πάντα λατρεμένος από τους φίλους της Ίντερ. ΚαιαπότονΜοράτιβεβαίως.

Η αγκαλιά γεμάτη δάκρυα του Ζοσέ Μουρίνιο με τον Μάρκο Ματεράτσι, μετά την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ

Ρεάλ: Πόλεμος με τις βεντέτες

«Οι ερωτευμένοι δεν χωρίζουν. Αλλά εγώ ήθελα να έχω την ευκαιρία να κατακτήσω το πρωτάθλημα σε Ιταλία, Ισπανία και Αγγλία. Είχα απορρίψει ήδη μια φορά την Ρεάλ Μαδρίτης, όταν ήμουν ακόμα στην Τσέλσι. Η Ρεάλ είναι ο τύπος του συλλόγου που μπορείς να απορρίψεις μια φορά, αλλά αν το κάνεις δεύτερη, δεν θα υπάρξει ποτέ τρίτη» εξηγούσε ο Μουρίνιο για την απόφαση να φύγει από την Ίντερ και να παραδοθεί στην γοητεία της «Βασίλισσας». Η συμφωνία έγινε γνωστή, μόλις έξι ημέρες μετά την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ με τους «Νερατζούρι», από την φιέστα των οποίων στο Μιλάνο απείχε.

Με τον Μουρίνιο στο τιμόνι, η Ρεάλ κοίταξε στα μάτια την καλύτερη Μπαρτσελόνα όλων των εποχών, κατέκτησε ένα Πρωτάθλημα, ένα Κύπελλο και ένα Σούπερ Καπ Ισπανίας σε μια τριετία. Η κυριαρχία των «Μπλαουγκράνα» αμφισβητήθηκε, αλλά δεν τερματίστηκε. Στην Ισπανία γνώρισε την βαρύτερη ήττα της καριέρας του (5-0 στο «Καμπ Νόου»), θέλησε να βάλει τον εαυτό του πάνω από τον σύλλογο (μέγα λάθος), έπαιρνε κατά κόρον παίκτες του μάνατζερ του, Ζορζ Μέντες αλλά, για έναν περίεργο λόγο, είχε πάντα την εκτίμηση του Φλορεντίνο Πέρεθ.

Δεν συνέβαινε το ίδιο, βεβαίως, με τους ποδοσφαιριστές του. Με την συμπεριφορά του δημιούργησε δύο κλίκες, αυτές των «δικών» του και των «άλλων». Ήρθε σε ρήξη με τους αρχηγούς Ίκερ Κασίγιας και Σέρχιο Ράμος, έφτασε στο σημείο να ψυχραθεί με τον Κριστιάνο Ρονάλντο και, μετά το πέρας της πετυχημένης (;) τριετίας, το κλίμα δεν τον σήκωνε άλλο.

«Έφυγα από την Ρεάλ Μαδρίτης γιατί εγώ ήθελα, όχι επειδή εκείνοι ήθελαν να φύγω» υποστήριζε, λίγους μήνες αργότερα, για το γεμάτο ένταση διαζύγιο με την Ρεάλ. Για του λόγου τ' αληθές, ο Φλορεντίνο όντως δεν ήθελε να χωρίσουν. Πολλά μέλη του ΔΣ, τα «μεγάλα κεφάλια» των αποδυτηρίων και η πλειοψηφία του φίλαθλου κοινού δεν ήθελαν να τον βλέπουν μπροστά τους.

«Πολλοί παίκτες έκαναν ουρά μπροστά από τον καθρέφτη, πριν από τους αγώνες» ήταν η ατάκα - φαρμάκι που αφιέρωσε στους πρώην ποδοσφαιριστές του. Για τον «Φλο», αντίθετα, δεν είπε ποτέ κακή λέξη. Ο Πέρεθ, άλλωστε, του «συγχώρεσε» τα είκοσι εκατομμύρια ευρώ που, βάσει συμβολαίου, θα έπρεπε να δώσει ο Μουρίνιο στην Ρεάλ, αν έλυνε με δική του υπαιτιότητα την συνεργασία, πριν από την λήξη του συμβολαίου.

Δυόμισι χρόνια μετά το τελευταίο του διαζύγιο, ο «SpecialOne» φλερτάρει ξανά με έναν χωρισμό. Βρετανικά ΜΜΕ υποστηρίζουν ότι, σε περίπτωση που ο Ρόμαν Αμπράμοβιτς αποφασίσει να αποδεσμεύσει τον (πρωταθλητή πέρυσι, για να μην ξεχνιόμαστε) Πορτογάλο, η αποζημίωση θα φτάσει στο αστρονομικό ποσό των 51 εκατομμυρίων ευρώ (!). Και αυτή η παράμετρος τον αποτρέπει από το να πάρει μια τέτοια απόφαση.