Εκτιμήσεις για τις κληρώσεις του Τσάμπιονς και του Γιουρόπα Λιγκ, έχουν γίνει ήδη αρκετές και θα γίνουν ακόμα περισσότερες, σε επίπεδο προγνωστικών πλέον, καθώς θα πλησιάζουν οι αγώνες. Προκύπτουν όμως και κάποιες παρατηρήσεις που, πιθανώς, αφορούν το μέλλον των ελληνικών ομάδων στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και κυρίως τη θέση στην κατάταξη της ΟΥΕΦΑ.

Σαν πρώτο βήμα η εύκολη παρατήρηση είναι πως στις δύο οκτάδες των ευρωπαϊκών κυπέλλων, εκπροσωπούνται 8 Λίγκες. Η ισπανική με 5 από τις 7 που ξεκίνησαν, η αγγλική με 2 από τις 7, η γερμανική με 2 από τις 7, η ιταλική με 1 από τις 6, η πορτογαλική με 2 από τις 6, η γαλλική με 2 από τις 6, η ολλανδική με 1 από τις 6 και η ελβετική με 1 από τις 5.

Το ζήτημά μας δεν είναι οι Πορτογάλοι, που αποδεικνύονται «μάστορες» στις διοργανώσεις. Έχουν δεδομένη εκπροσώπηση στο Τσάμπιονς Λιγκ και μετά τη φάση των ομίλων, παίρνουν επ’ ώμου το Γιουρόπα μαζεύοντας βαθμούς και λεφτά.

Δεν είναι ούτε οι Γάλλοι, που δυστυχώς για τους λάτρεις του ανταγωνιστικού «Σαμπιονά» πάνε να φτιάξουν για τα επόμενα χρόνια μια οικονομική υπερδύναμη που λέγεται Παρί Σεν Ζερμέν, την οποία φιλοδοξεί να κοντράρει μια άλλη του ίδιου στιλ, η Μονακό. Μιλάμε για ένα πρωτάθλημα μοντέλο στην εναλλαγή στην κορυφή, αλλά και σε παραγωγή σπουδαίων παικτών. Το δεύτερο μπορεί να μην σταματήσει, αλλά το πρώτο…

Δεν είναι καν οι Ολλανδοί (αυτοί ούτως ή άλλως είναι αρκετά ψηλά) που κατάφεραν να κρατηθούν στη 16αδα με την Αλκμάαρ, που βρίσκεται εκεί, με μια πρόκριση της πυρκαγιάς (κυριολεκτικά) επί του Ατρομήτου και επειδή κατάφερε να πάρει την 1η θέση από τον ΠΑΟΚ στον όμιλο του Γιουρόπα.

Κατά κάποιο τρόπο δεν είναι ούτε οι Ελβετοί που απειλούν άμεσα για τη 12η θέση, με την Βασιλεία να έχει πάρει… πατριωτικά το θέμα.

Το πραγματικό ζήτημα και ζητούμενο για την εκπροσώπηση της Ελλάδας στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις είναι πως πρέπει να αναδειχθεί και πάλι μια τρίτη και γιατί όχι, μια τέταρτη ομάδα που θα μπορεί να μπει στο νταραβέρι των ομίλων. Το θέμα είναι πώς…

Ήταν καλή η παρουσία και η συγκομιδή του Ολυμπιακού άσχετα αν αποκλείστηκε στα… σημεία από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Με εξαίρεση τα ματς με τη Μπενφίκα ήταν καλή η παρουσία και η συγκομιδή του ΠΑΟΚ. Δεν φτάνουν όμως δύο ομάδες να φέρνουν πόντους για να κρατηθεί ψηλά η εκπροσώπηση μιας χώρας.

Η 7η Ρωσία με 0 πλέον στις 6 ομάδες στα ευρωπαϊκά κύπελλα, έκλεισε τη σεζόν με 10.416 πόντους. Η 8η Ολλανδία δεν πήγε καλά, είναι στους 5.916, αλλά έχει την Αλκμάαρ στους «8» του Γιουρόπα. Η Ουκρανία έκλεισε στους 7.833. Το Βέλγιο στους 6.400. Η Τουρκία στους 6.700.

Η 12η Ελλάδα ολοκλήρωσε με 6.100 και πάμε παρακάτω. Ακολουθεί η Ελβετία με 6.800 με τη Βασιλεία να συνεχίζει, η Αυστρία με 7.800 (!!!), η Τσεχία με 8.000 και η Ρουμανία με 6.875.

Από την 7η έως και τη 16η θέση η μόνη χώρα που μέχρι στιγμής υπολείπεται στην φετινή σεζόν, είναι η Ολλανδία ή διαφορετικά, η Ελλάδα έχει τη δεύτερη από το τέλος συγκομιδή.

Αν η ελληνική εκπροσώπηση στη σεζόν14-15 είναι πάλι με δύο ομάδες στους ομίλους θα… καεί το λίπος, εκτός πια και αν κάποια φτάσει στα ημιτελικά κάποιας διοργάνωσης. Υπενθυμίζεται πως η προ πενταετίας συγκομιδή που θα φύγει από τη βαθμολογία, είναι η καλύτερη (7.900).

Για τη νέα ποδοσφαιρική χρονιά υπάρχει μόνον μια ελληνική ομάδα που έχει δεδομένη τη συμμετοχή της σε φάση ομίλων και αυτή είναι ο Ολυμπιακός που θα παίξει στο Τσάμπιονς Λιγκ ως πρωταθλητής.

Υπάρχουν άλλες 5 υποψήφιες για τις 4 ευρωπαϊκές θέσεις. Είναι ο ΠΑΟΚ, ο Ατρόμητος, ο Παναθηναϊκός και ο Αστέρας Τρίπολης, μέσω της διαδικασίας των play off και ο ΟΦΗ που θέτει υποψηφιότητα μέσω κυπέλλου (υπάρχει βέβαια και το θέμα των αδειοδοτήσεων). Και οι 4 που θα προκύψουν θα πάνε σε διαδικασία ενός έως τριών προκριματικών γύρων.

Βάζει κανείς το χέρι του στη φωτιά ότι θα είναι πάνω από δύο οι ομάδες μας σε φάσεις ομίλων στη νέα σεζόν; Αν μετράει η γνώμη μου, η απάντηση είναι «όχι» με πολλές ευχές για διάψευση.

Το ποδόσφαιρο αλλάζει, άρα και ο χάρτης των ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Και αλλάζει είτε με «απότομο χρήμα» που διαφοροποιεί τη μοίρα ομάδων σαν την Παρί, τη Μονακό, τη Μάντσεστερ Σίτι – το επόμενο όμοιο πεδίο μπορεί να αφορά σε μια - δύο ιταλικές ομάδες – είτε από πρωτοποριακή οργάνωση όπως συμβαίνει στη Μπουντεσλίγκα, είτε από κουλτούρα και μέθοδο όπως στην Αγγλία, είτε από ένα παραγωγικό μοντέλο όπως στην Πορτογαλία, είτε από μια συνεχή προσπάθεια αναβάθμισης των πρωταθλημάτων όπως στις Κάτω Χώρες και αλλού, είτε με λίγο απ όλα, αλλά με μέθοδο, στόχο και προοπτική.

Η 12η θέση ως καθρέφτης του ελληνικού πρωταθλήματος στην Ευρώπη, είναι πολύ κολακευτική. Κι αν οι ελληνικές ομάδες δεν ασχοληθούν με το πραγματικό ποδόσφαιρο και συνεχίσουν να εξαντλούν τις… γνώσεις τους στο «παραγοντικό παιχνίδι», θα ψάχνουν με το κιάλι τα εισιτήρια για τις μεγάλες ευρωπαϊκές βραδιές. Η εύκολη λύση, που είναι να εμφανιστεί κάποιος μεγιστάνας, αποκλείεται για τα επόμενα χρόνια. Τα υπόλοιπα, εξακολουθούν να είναι και να φαίνονται δύσκολα.