OPINIONS

Η πειθαρχία του «φαίνεσθαι»

Η πειθαρχία του «φαίνεσθαι»
INTIME SPORTS

Αν η κάμερα δεν "έπιανε" τον Στοχ να λέει "γαλλικά" δύσκολα θα το ... καταλάβαινε ο Στέφενς και πιο δύσκολα θα τον τιμωρούσαν. Ο Στέφανος Κούμπης γράφει για την πειθαρχία αυτών που φαίνονται, ή "πιάνονται"

Το ερώτημα είναι απλό και με εύκολη απάντηση: Αν ο χειριστής της κάμερας δεν είχε ζουμάρει πάνω στον Στοχ και ο τηλεσκηνοθέτης δεν άφηνε το πλάνο στον «αέρα» θα υπήρχε θέμα πειθαρχικού παραπτώματος του Σλοβάκου;

Πιθανότατα όχι, διότι ούτε ο Στέφενς είχε πάρει χαμπάρι πώς τέλειωσε η κουβέντα με τον ποδοσφαιριστή του – είχε ήδη γυρίσει την πλάτη – ούτε κανείς άλλος από τον πάγκο έδωσε σημασία.

Έπιασε η κάμερα τον παίκτη να λέει αυτό που είπε, με άσχημο λεξιλόγιο, αλλά στο στιλ του «άντε παράτα μας» σε ένα περιστατικό μάλιστα που ο προπονητής του είχε άδικο, αφού… θυμήθηκε να τον πρεσάρει σε φάση «fair play» μιας και ο Στοχ άφησε τη μπάλα να φύγει άουτ, διότι υπήρχε πεσμένος ποδοσφαιριστής στο τερέν.

Σαν σε τροχαία παράβαση «πιάστηκε λάθος» ο ποδοσφαιριστής του ΠΑΟΚ. Υπάρχουν χιλιάδες αυτοκίνητα παράνομα παρκαρισμένα, αλλά κλήση παίρνουν εκείνα που τυχαίνει να είναι στους δρόμους που κάνουν «εξόρμηση» οι τροχονόμο και τα βλέπουν. Βέβαια ισχύει πάντα, πως όλοι μας είμαστε ίσοι απέναντι στο νόμο, όχι στην παρανομία.

Οι ομάδες όμως είναι κλειστές κοινωνίες που λειτουργούν με βάση την ιεραρχία, με κανόνες και με συγκεκριμένες συμπεριφορές διότι ζουν όλοι μαζί δεκάδες ώρες την εβδομάδα, στα αθλητικά κέντρα, στις μετακινήσεις, στα ξενοδοχεία. Η συνοχή έχει να κάνει με τα χιλιάδες μικρά περιστατικά (καλά και άσχημα) της καθημερινότητας που δεν φαίνονται και όχι από ένα που φάνηκε.

Στοχ ... παντού

Αν υπήρχαν στους αγώνες 22 κάμερες που έκαναν ζουμ στα πρόσωπα των παικτών και άλλες δύο για τους πάγκους, οι περισσότεροι από τους πρωταγωνιστές θα προέκυπταν… Στοχ. Πάνω στην ένταση πολλά λέγονται και ακούγονται σε… όλες τις γλώσσες του κόσμου.

Η περίπτωση του Σλοβάκου, είναι η αφορμή και μόνον για να γίνει αναφορά στο θέμα της «εσωτερικής λειτουργίας» των ομάδων. Και δεν έχει να κάνει με τον ΠΑΟΚ, αλλά με τη γενικότερη συνήθεια, που ισχύει και στο ποδόσφαιρο, που θέλει τους πάντες να προσπαθούν να κρύψουν τα «σκουπίδια» κάτω από το χαλί και μόλις πέσουν λίγα ψίχουλα στο πάτωμα, σηκώνουν επανάσταση.

Όποιος λοιπόν περιμένει να ακούσει την παραπανίσια βαριά κουβέντα την ώρα της έντασης του αγώνα, για να καταλάβει αν υπάρχουν θέματα πειθαρχίας, σεβασμού και νοοτροπίας, βλέπει το δέντρο και χάνει το δάσος.

Δεν χρειάζεται να περάσουν 7-8 μήνες με 30 αγώνες και 5 προπονήσεις την εβδομάδα για να γίνει αντιληπτό αν ένας παίκτη ς είναι απείθαρχος ή αδιάφορος ή εριστικός. Ούτε απαιτείται το ίδιο χρονικό διάστημα για να διαπιστωθεί αν μια ομάδα έχει καλά αποδυτήρια, αν οι ποδοσφαιριστές είναι εντάξει μεταξύ τους, αν αναγνωρίζουν πως ο προπονητής είναι καλός στη δουλειά του και δίκαιος στη διαχείρισή τους. Αυτά είναι πράγματα που φαίνονται, όχι μόνον την ώρα που εμφανίζονται μπροστά στον κόσμο, αλλά όλες τις προηγούμενες μέρες της δουλειάς. Κάποιοι με εμπειρία και μάτι που κόβει, λένε πως το κλίμα σε μια ομάδα το καταλαβαίνεις από το πώς κατεβαίνουν τα μέλη μιας αποστολής από το πούλμαν για να πάνε στα αποδυτήρια ή από το πόση ώρα πριν την προπόνηση εμφανίζονται στο αθλητικό κέντρο και τί ύφος έχουν.

Ο φανερός τιμωρείται

Υπάρχουν κάποιοι που έκαναν, ή και κάνουν κακή εξωγηπεδική ζωή αλλά ξέρουν να φυλάγονται. Υπάρχουν και περιπτώσεις που κάποιος κάνει μια παρασπονδία «μια στο τόσο» και τον παίρνουν χαμπάρι. Όπως υπάρχουν άλλοι που τυχαίνει να εκραγούν μια φορά, αλλά είναι περισσότεροι εκείνοι που γυρνάνε το κεφάλι από την άλλη πλευρά για να βρίσουν, ή μουρμουρίζουν συνέχεια μέσα από τα δόντια τους, ή μόλις βγουν από το αθλητικό κέντρο λένε τα μύρια όσα για τον προπονητή τους, ή για συμπαίκτες τους.

Εννοείται πως το… φανερό παράπτωμα τιμωρείται. Η διαφορά όμως της πειθαρχίας του «φαίνεσθαι» με την πραγματική είναι στην αντιμετώπιση των μικρών ή μεγάλων καθημερινών περιστατικών που δεν γίνονται ευρέως αντιληπτά, αλλά υπάρχουν και καθορίζουν την εικόνα, τη συμπεριφορά και τη λειτουργία των ομάδων εντός και εκτός γηπέδου.

Συνεπώς το ζητούμενο δεν είναι τι γίνεται σε ένα «κοινής λήψης» παράπτωμα, που προφανώς θα επισύρει κάποια ποινή, αλλά αν αυτό είναι προϊόν μιας κακής συνολικά νοοτροπίας που υπάρχει και στην οποία πρέπει να κάνουν ζουμ οι υπεύθυνοι των ομάδων, πριν η… νοοτροπία γίνει τηλεοπτικό πλάνο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ