Το χρήσιμο συμπέρασμα
Ο Αντώνης Καρπετόπουλος εξηγεί το πλάνο του Ολυμπιακού που στήθηκε γύρω από τον Σπανούλη και γιατί δεν χρειάζεται να ξοδέψεις μία περιουσία για να πάρεις την Ευρωλίγκα.
Δεν θέλω να γράψω κάτι κι εγώ για το που κρίθηκε το ματς του Ολυμπιακού με την ΤΣΣΚΑ – υπάρχουν πολλοί εδώ που αυτά τα κάνουν πολύ καλύτερα. Για μένα οι αθλητικές επιτυχίες, πέρα από αφορμή για ύμνους ή προβληματισμούς, πρέπει να γίνονται πάντα ευκαιρία για συμπεράσματα, γιατί αυτά είναι που βοηθούν εμάς να κατανοούμε τα σπορ, αλλά και τις ομάδες να γίνονται καλύτερες: είναι σημαντικό να κερδίζεις, είναι χρησιμότερο να μαθαίνεις.
Γράφτηκαν πολλά για την μεγάλη διαφορά του μπάτζετ του Ολυμπιακού από την ΤΣΣΚΑ (αλλά και τις άλλες ομάδες του Final 4) και δικαιολογημένα έγιναν αυτές οι επισημάνσεις γιατί δίνουν την αληθινή και μοναδική διάσταση των κατορθωμάτων αυτής της ομάδας: αυτός ο Ολυμπιακός δεν έχει τον πιο ακριβοπληρωμένο προπονητή στην Ευρώπη, δεν έχει τα ακριβότερα συμβόλαια στην Ευρώπη, δεν είναι μια ταξιαρχία πανάκριβων γυρολόγων, αλλά μια ομάδα στην οποία πρωταγωνιστές είναι κυρίως τα ελληνόπουλα.
Κέρδισε ένα ημιτελικό και οι έξι αμερικάνοιτου έβαλαν όλοι μαζί 17 πόντους, αλλά σε κανένα αυτό δεν έκανε εντύπωση - άλλωστε και με την Μπαρτσελόνα περίπου το ίδιο συνέβη. Ο φίλος μου ο Μάνος Μανουσέλης λέει ότι για μια ακόμα χρονιά άλλοι βάζουν τα λεφτά (ΤΣΣΚΑ, Φενέρ, Εφες, Μπαρτσελόνα κτλ) κι εμείς παίζουμε τελικό: έχει δίκιο. Ωστόσο πιο πολύ από την ορθή επισήμανση αξίζει να δούμε το πώς γίνεται να τα καταφέρνεις με χαμηλότερο μπάτζετ.
Η ανάγκη μιας κεντρικής ιδέας
Τι χρειάζεται όταν δεν έχει πολλά χρήματα για ξόδεμα: νομίζω μια κεντρική ιδέα πάνω στην οποία να βασίσεις την στρατηγική σου – μια σωστή ιδέα είναι κάτι πολυτιμότερο από τα χρήματα. Ποια είναι η ιδέα αυτή; Στην περίπτωση του Ολυμπιακού είναι το να χτίζεις μια ολόκληρη ομάδα γύρω από το Σπανούλη. Προσοχή: δεν αναφέρομαι στο τακτικό κομμάτι (που για μένα είναι αποτέλεσμα της κεντρικής αυτής ιδέας, δηλαδή της εταιρικής στρατηγικής), αλλά στην ίδια την οργάνωση του Ολυμπιακού – πρώτα από όλα στη διοικητική του διάρθρωση.
Είναικοινό μυστικό πως εδώ και τέσσερα χρόνια ο Σπανούλης είναι πάνω από τον εκάστοτε προπονητή: για να το πω διαφορετικά, είτε Ιβκοβιτς λέγεται ο προπονητής, είτε Μπαρτζώκας, είτε Σφιαρόπουλος, η δουλειά του είναι να αξιοποιεί τον Σπανούλη, να χτίζει την ομάδα γύρω από το Σπανούλη, να παίζει ένα μπάσκετ που να επιτρέπει στο Σπανούλη να είναι αυτός που κάνει τη διαφορά. Ετσι απλά.
Εφυγαν κάποιοι σπουδαίοι
Θυμίζω ότι το καλοκαίρι του 2011 έμεινε στον Ολυμπιακό μόνο ο Σπανούλης. Οι παίκτες που έφυγαν δεν ήταν τίποτα άχρηστοι. Ο Παπαλουκάς ξαναγύρισε στην ΤΣΣΚΑ και μαζί του πήγε κι ο Τεόντοσιτς με ένα συμβόλαιο εκατομμυρίων, ο Μπουρούσης έφτασε στη Ρεάλ, ο Μαυροκεφαλίδης κατέληξε στον ΠΑΟ, ο Γκόρντον χάλασε κόσμο στην Τουρκία, ο Χαλπερίν και ο Ερτσεκ στην Ρωσία και στην Κωνσταντινούπολη βρήκαν συμβόλαια μεγαλύτερα από αυτά που είχαν στον Ολυμπιακό. Ο Ντούντα πήρε την εντολή να χτίσει μια ομάδα γύρω από το Σπανούλη και με μπάτζετπολύ μικρότερο: το έκανε μολονότι θα προτιμούσε να έχει 20 εκατ ευρώ για ξόδεμα, όπως έχει στην Εφές, στην οποία πηγε για αυτό το λόγο. Την ίδια εντολή πήρε και ο Μπαρτζώκας και ο Σφαιρόπουλος: Υπάρχει ο Σπανούλης και όλη η γη γυρίζει γύρω του.
Όταν ο Δημήτρης Καρύδας επεσήμανε στον Παναγιώτη Αγγελόπουλο πόσο σημαντικό είναι ότι δείχνουν εμπιστοσύνη σε έλληνες προπονητές, αυτός αφοπλιστικά απάντησε ότι το κάνουν γιατί με αυτούς μπορούν να συνεννοηθούν, να συμφωνήσουν στο μπάσκετ που πρέπει να παίζει ο Ολυμπιακός και στις προτεραιότητες. Οι προπονητές του Ολυμπιακού έχουν μια απλή όσο και δύσκολη δουλειά: να χτίζουν, με διαφορετικούς παίκτες αλλά ίδιες προτεραιότητες, ένα Ολυμπιακό γύρω από το Σπανούλη – αυτή είναι η συνταγή. Και, όταν μιλάμε για ομαδικά σπορ, τονα ορίζεις ως προτεραιότητα την αξιοποίηση του πλέον χαρισματικού σου παίκτη, γιατί γνωρίζεις ότι αυτός μπορεί να κάνει τη διαφορά, δεν είναι καθόλου λάθος. Αρκεί βέβαια αυτόν τον ηγέτη να τον έχεις διαλέξει σωστά.
Δεν έχει ανάγκη
Οι άλλες διοικήσεις δίνουν 20 και 30 και 40 εκατομμύρια ευρώ σε προπονητές για να φτιάξουν ομάδες: η διαφορά του Ολυμπιακού είναι πως, έτσι όπως είναι δομημένος, δεν έχει ανάγκη να ξοδέψει αυτά τα χρήματα – ίσα ίσα. Αν φτιάξεις ένα Ολυμπιακό ξοδεύοντας 20 εκατ ευρώ, θα έχεις τουλάχιστον τρεις παίκτες που θα παίρνουν τα χρήματα του Σπανούλη και θα έχουν συνεπώς τις απαιτήσεις του Σπανούλη, τις ευθύνες του Σπανούλη, τον ηγετικό ρόλο του Σπανούλη: μια ομάδα με τρεις ηγέτες μπορεί να είναι μια δυνατή ομάδα, μπορεί όμως να είναι και μιαπυριτιδαποθήκη έτοιμη να εκραγεί. Ο Σπανούλης, μέτριος, νευρικός, παγιδευμένος, έπαιξε κόντρα στην ΤΣΣΚΑ 32 λεπτά.
Ο Γουίμς έπαιξε 21, ο Ντε Κολό 23, ο Τεόντοσιτς 24, ο Κιριλένκο 18: ο Ιτούδης έμοιαζε υποχρεωμένος να μοιράσει χρόνο και επιθέσεις, ενώ ο Σφαιρόπουλος έπρεπε να παρουσιάσει μια ομάδα ικανή να παίξει άμυνα ποντάροντας στο ότι ο παντα παρών ηγέτης της θα βρει τα κρίσιμα σουτ. Ο Σπανούλης δεν είναι τυχαίος: αν οι Αγγελόπουλοι τον επέλεξαν ως ηγέτη του Ολυμπιακού είναι γιατί όταν υπέγραψε για τον Ολυμπιακό ήταν ήδη κάτοχοςτου Πανευρωπαϊκού, φιναλίστ στον τελικό του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος και πρωταγωνιστής στην Ευρωλίγκα. Είναι επίσης ένας άνθρωπος που θα κάνει Χριστούγεννα καλώντας στο σπίτι τον Χάντερ και τον Ντάνστον γνωρίζοντας πόσο αυτοί θα κολακευτούν από το γεγονός: μην υποτιμάτε τέτοιες λεπτομέρειες.
Στα μέτρα του ηγέτη
Το χτίζω μια ομάδα στα μέτρα του ηγέτη είναι μια συνταγή επιτυχίας αποδεδειγμένα επιτυχημένη. Η Μπάρτσα στο ποδόσφαιρο είναι χτισμένη πάνω στο Μέσι: δεν της έχει πάει άσχημα το πράγμα. Το μοντέλο πάντα απαιτεί βελτιώσεις, προσθήκες, επαγρύπνηση, αλλά είναι αποδοτικό παρότι απλό. Ισως σε κάποιους δεν αρέσει εξαιτίας της απλοϊκότητας του, όμως τρεις τελικοί στην Ευρωλίγκα σε τέσσερα χρόνια μαρτυρούν ότι η συνταγή είναι επιτυχημένη: αν έχεις διαλέξει σωστά τον παίκτη που καλείται να κάνει τη διαφορά, αν δεν τον έχεις φορτώσειμε απαιτήσεις απέναντι στις οποίες δεν μπορεί να ανταποκριθεί, αν βλέπεις ότι μπορεί να καθαρίσει ακόμα και στις μέτριες βραδιές του, τότε δεν χρειάζεται παρά να ακολουθήσεις το δρόμο αυτό πιστά. Τα μπάτζετ δεν παίζουν ρόλο, όταν υπάρχει μια σωστή ιδέα.
Ο Ολυμπιακός είναι δύσκολο να κάνει ένα δεύτερο σερί θαύμα και να κερδίσει τη Ρεάλ στην έδρα της. Όμως ετούτος ο Ολυμπιακός με την μαχητικότητα, την ξεκάθαρη στρατηγική του και τον ηγέτη του on fire έκανε ήδη τον κόσμο του περήφανο χαρίζοντας του την ανάμνηση ενός ακόμα έπους, όπως ήταν η νίκη με την ΤΣΣΚΑ. Κυρίως όμως δείχνει σε όλους (και στην ποδοσφαιρική του ομάδα πχ) ένα δρόμο: με ξεκάθαρη αγωνιστική ιεραρχία, με ένα σούπερσταρ που το βιογραφικό του είναι η απόδειξη πως είναι γεννημένος για θαύματα και μια ομάδα έτοιμη να«σκοτωθεί» για τον ηγέτη της, τα μπάτζετ των άλλων στην Ευρώπη τα κάνει κουρελόχαρτα…
