Οι τζιχαντιστές ήθελαν να ανατινάξουν το Stade de France. Να παρασύρουν στον όλεθρό τους, όσους περισσότερους μπορούσαν. Το ότι δεν μπόρεσαν να μπουν στο γήπεδο, όπου διεξάγονταν το φιλικό Γαλλίας-Γερμανίας, είναι μια πρώτη "θετική" απάντηση για το πόσο ασφαλή είναι τα γαλλικά γήπεδα, εν όψει του Euro 2016.

"Δεν τίθεται θέμα αναβολής ή ματαίωσης του τουρνουά. Απλά ανέβηκε σε πολύ μεγαλύτερο επίπεδο το επίπεδο της ανησυχίας μας" σχολίασε ο πρόεδρος της γαλλικής ομοσπονδίας ποδοσφαίρου, Νοέλ Λε Γκραέ. Αλλά μετά την εκατόμβη των θυμάτων στο Παρίσι, με τον θάνατο που ξέρασαν τα κασλάνικοφ, ποιος μπορεί να αισθάνεται άνετα, πηγαίνοντας να παρακολουθήσει αγώνα του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος στη Γαλλία, το ερχόμενο καλοκαίρι;

Το μήνυμα του τρόμου εκτοξεύτηκε προς πάσα κατεύθυνση. Και η επίθεση κοντά στο γήπεδο όπου αγωνιζόταν η Εθνική Γαλλίας, με αντίπαλο τη Γερμανία, ένα ματς που παρακολουθούσε ο ίδιος ο Φρανσουά Ολάντ, δεν έγινε καθόλου τυχαία. Με μια χρονική υπέρβαση κάποιων μηνών, θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι αυτό το ματς ίσως να είναι ο τελικός του Euro2016.

Ο Ριο Φέρντιναντ, έγραψε Daily Mirror ότι η επίθεση στο Παρίσι έχει ήδη αλλάξει την ατμόσφαιρα του τουρνουά: "Το ερχόμενο καλοκαίρι, η Γαλλία θα φιλοξενήσει ένα πολύ διαφορετικό τουρνουά. Η αυξημένη ασφάλεια που σαφώς και απαιτείται, θα πάρει μακριά την ευχαρίστηση και την ελευθερία, που τέτοιες διοργανώσεις φέρνουν" έγραψε ο πρώην στόπερ της Γιουνάιτεντ και της Εθνικής Αγγλίας.

Πρόσθεσε, μάλιστα, με νόημα: "Δεν θα είμαστε άνθρωποι αν δεν ανησυχούσαμε για τους εαυτούς μας και τα παιδιά μας, πηγαίνοντας στη διοργάνωσηφ και σε μια χώρα που στοχοποιήθηκε με τόσο άγριο τρόπο. Το ποδόσφαιρο, πρέπει να προχωρήσει αλλά πηγαίνοντας πλέον σε μεγάλους αγώνες, η εμπειρία θα είναι διαφορετική..."

Θυμίζουμε ότι η γερμανική αποστολή στο Παρίσι, που είχε ταλαιπωρηθεί το πρωί του αγώνα καθώς είχε γίνει τηλεφώνημα για βόμβα στο ξενοδοχείο της, έμεινε σχεδόν όλη τη νύχτα στο Stade De France και όταν της επιτράπηκε να "πετάξει" έφυγε από το γήπεδο για το γειτονικό αεροδρόμιο του Ορλί. Ο Αντουάν Γκριεζμάν, έζησε το δικό του δράμα καθώς η αδερφή του ήταν στο θέατρο Μπατακλάν, όπου έγινε το μεγαλύτερο μακελιό αλλά τελικά κατάφερε να βγει ζωντανή.

Ο Αρνό Ασουμανί, παραολυμπιονίκης της Γαλλίας το 2008 στο άλμα εις μήκος ήταν παρών στο φιλικό: "Μέσα στο γήπεδο αισθανόμασταν πιο ασφαλείς, αλλά συνεχώς μαθαίναμε ειδήσεις που μας πάγωναν. Στο τέλος έγινε μια ανακοίνωση από ποιες θύρες θα βγαίναμε.Έγινε ένας μικρός χαμός, γιατί όλοι έτρεχαν να βγουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Δεν σημειώθηκαν τραυματισμοί, αλλά υπήρξε ένα τεράστιο κύμα ανθρώπων που προσπαθούσε να βγει από το γήπεδο".

Οι μάζες των φιλάθλων

Αυτή τη στιγμή η γαλλική κοινωνία βιώνει ένα σοκ. Ένα δράμα. Είναι λίγο δύσκολο να σκεφτεί κανείς πως θα διεξαχθεί το καλοκαίρι το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Ο Φέρντιναντ έχει δίκιο. Τα μέτρα ασφαλείας θα είναι πολύ αυξημένα. Δεν είναι μόνο οι αποστολές των ομάδων, που θα φυλάσσονται από τις αρχές, είναι και η μετακίνηση μεγάλης μάζας φιλάθλων. Και δε μιλάμε για 500-1000 άτομα, αλλά 10 και 20.000 κόσμο, που μπορεί να ταξιδέψει από Αγγλία, Ισπανία και Ιταλία.

Πώς θα ελεγχθούν όλοι αυτοί; Και κυρίως πως θα μετακινούνται από πόλη σε πόλη, όπου θα παίζουν οι ομάδες τους; Καταλαβαίνετε ότι τα πράγματα δεν είναι απλά, ούτε εύκολα, ούτε αφορούν μια ... απλή αστυνομική επιχείρηση.

Ίσως τη λύση να κρατάνε στα χέρια τους αυτές οι μάζες των φιλάθλων. Ακούγεται αρκούντως ρομαντικό, ειδικά μετά από όσα αποτρόπαια είδαμε την Παρασκευή, αλλά ένα μεγάλο αθλητικό γεγονός, ειδικά στο ποδόσφαιρο, αποτελεί και μια συνάντηση των λαών. Είναι οι ίδιοι οι φίλαθλοι αυτοί, που μπορούν να δώσουν πίσω τη χαρά και την ευχαρίστηση της εξέδρας. Να ενωθούν όλοι μαζί, για να απολαύσουν το θέαμα. Ακόμη και με τη συμμετοχή των προσφύγων, που βρίσκονται στην Ευρώπη όχι για να αιματοκυλήσουν τις πρωτεύουσες, αλλά να ζήσουν. Αυτό που δεν τους επιτρέπει ο φανατισμός και ο παραλογισμός στην ίδια τους την πατρίδα.

Θα είναι η ιδανική απάντηση και στους τρομοκράτες και στους τρομολάγνους.

ΥΓ: Το Παρίσι, που γνώρισα πριν 20 χρόνια, ήταν μια πόλη ανοιχτή στην πολυπολιτισμικότητα. Έμπαινες στο μετρό και ήσουν μαζί με όλες τις φυλές του κόσμου. Με όλες τις θρησκείες επίσης. Θυμάμαι να πηγαίνουμε παρέες Ελλήνων και να τρώμε το βράδυ σε τούρκικα εστιατόρια μαζί με Γάλλους, Ιταλούς και λοιπές εθνικότητες. Αισθανόσουν μέλος αυτής της κοινωνίας, που διασκέδαζε, έβλεπε σινεμά και έκανε... τράκα τσιγάρα, χωρίς κόμπλεξ, χωρίς να τον ενδιαφέρει το χρώμα ή φυλή του άλλου. Δεν θα είναι ποτέ ίδια η γαλλική πρωτεύουσα. Οι φανατικοί τζιχαντιστές είναι οι ιδανικότεροι σύμμαχοι της ξενοφοβίας της κυρίας Λεπέν

ΥΓ 2: Έψεξαν τα ελληνικά κανάλια γιατί δεν διέκοψαν το πρόγραμμά τους να κάνουν ζωντανές συνδέσεις με το Παρίσι, ή τις εφημερίδες που δεν είχαν πρώτο θέμα τα γεγονότα στη γαλλική πρωτεύουσα. Σωστό το κράξιμο. Από τους ευαγγελιστές της δημοσιογραφίας, ωστόσο, θα περιμέναμε την ίδια ευαισθησία όταν ολόκληρες πόλεις βομβαρδίζονται και πεθαίνουν χιλιάδες, αλλά η είδηση αναφέρεται μεταξύ δελτίου καιρού και gossip. Προφανώς εκείνοι οι νεκροί είναι απλά ...στατιστική.

ΥΓ 3: Στην ταινία του ... Τζέιμς Μποντ "Living Day Lights" (1987) ο Τίμοθι Ντάλτον και η Μαριάμ Νταμπό μεταφέρονται από τον παράφρονα σοβιετικό στρατηγό Κοσκόφ, στο (κατεχόμενο τότε από τους Σοβιετικούς) Αφγανιστάν. Ο Τζέιμς θα αποδράσει μαζί με το κορίτσι και τη βοήθεια του Καμράν Σαχ, αρχηγού των μουτζαχεντίν. Σύμμαχοι τότε των Αμερικανών, καλά παιδιά και φίλοι τους. Αγαθοί μουσουλμάνοι και καλοί μαχητές εναντίον των Σοβιετικών."Κακοί" οι "καλοί Μουσουλμάνοι" έγιναν μετά, όταν έφυγαν οι Ρώσοι.Που ξέρετε, άλλωστε. Μπορεί να τους εξολοθρεύσει σε κάποια άλλη ταινία, ο 007...