This is football
Ο Παντελής Διαμαντόπουλος γράφει για την δικαιότατη πρόκριση του Ολυμπιακού, τον Ποντένσε, τον Βούκοβιτς και το… μπόντι μπίλντινγκ.
Πρώτα απ’ όλα, καλή σεζόν να έχουμε. Συνεχίζω: Ξέρω τι έχει ειπωθεί ήδη: " Αν ο Γιαννιώτης δεν έπιανε το σουτ, αν ο Βόουκς έβαζε γκολ και δε σημάδευε το δοκάρι, αν οι Άγγλοι στόχευαν, αν δεν έκαναν απερισκεψίες". ΟΚ. Και αν η γιαγιά μου είχε καρούλια, θα ήταν πατίνι.
Το ποδόσφαιρο δεν παίζεται με υποθέσεις. Και στην τελική, αν οι παίκτες της Μπέρνλι, όταν η μπάλα είναι στο χόρτο, έχουν δυο… αριστερά παπούτσια, δε φταίω εγώ και δε με νοιάζει. Και δε νοιάζει και τον Μαρτίνς. Ο Ολυμπιακός είναι δίκαια στους ομίλους του Europa League . Γιατί οι αγώνες είναι δυο πάντα. Στο "Καραϊσκάκης" κυριάρχησε και στην Αγγλία άντεξε. Και δεν έχασε καν. Και έβαλε και γκολάκι. Και θα κέρδιζε αν δε χαλάρωνε στην φάση της ισοφάρισης.
Φυσικά και δεν ήταν εμφάνιση - Ρεάλ Μαδρίτης, αυτή που πραγματοποίησε η ελληνική ομάδα, αλλά και τι έγινε; Μπορεί λοιπόν εσείς να αγχωνόσασταν και να απαιτούσατε ένα γκολ σώνει και ντε, μπορεί ο φίλος μου ο Θαναηλάκης, να τα έβλεπε "σκούρα" λόγω της αγγλικής κατοχής, αλλά η ποδοσφαιρική αλήθεια είναι διαφορετική και δεν έχει σχέση με το τηλεοπτικό γούστο.
Ο Ολυμπιακός πήγε στην Αγγλία με μια καλή καβάντζα. Ο ποδοσφαιριστής, όσο και να θέλουν οι άλλοι, έχει πάντα στο μυαλό του τους αριθμούς. Διαφορετικά δε θα "σκοτωνόταν" στην πρώτη αναμέτρηση. Οι Πειραιώτες έπρεπε πρώτα απ' όλα να διαφυλάξουν το 3- 1. Και έκανε "μπαμ" ότι αυτό κυριάρχησε στην σκέψη τους από το πρώτο λεπτό. Ναι, με το δίκιο του ο Μαρτίνς φώναξε και ζήτησε λίγο κράτημα της μπάλας. Ακόμη και τις απουσίες που έχει, ο Ολυμπιακός είναι πολύ πιο ποιοτικός από τη Μπέρνλι.
Και ο προπονητής του, το γνωρίζει. Με σώματα… παλαιστών, το μόνο που κάνουν καλά οι Άγγλοι είναι να κατεβάζουν το τόπι με… χιόνι. Βγαλμένη από τα όμορφα μεσημέρια της παλιάς ΕΡΤ2, τότε που ο Γιάννης Αργυρίου, μας ταξίδευε στο αγγλικό πρωτάθλημα και μιλούσε για "κλασικές βρετανικές σέντρες".
Και ο Βόουκς, ο επιθετικός της Μπέρνλι, ένα μείγμα Γρηγόρη Χαραλαμπίδη και Γιώργου Βαΐτση, που έκανε σουτάρα όταν σημάδεψε το δοκάρι. Φυσικά και έκαναν φάσεις οι Άγγλοι. Όμως σε καμία στιγμή δεν έπεισαν κάποιον που ξέρει ποδόσφαιρο. Το πρόβλημα του Ολυμπιακού; Σιγά το νέο. Το τετράγωνο ανάμεσα σε Γιαννιώτη και Φορτούνη δεν είναι και το πιο… μπαλωμένο.
Ο Βούκοβιτς ξέρει άφθονη μπάλα, αλλά τον νοιάζει πάντα ανασταλτικά να καλύπτει με το μυαλό την αργοπορία του. Ακόμη περιμένω από τους αναλυτάδες/κολλητούς αυτών που "έφαγαν" τον Σέρβο πέρυσι, να μας πουν τελικά είναι καλός ή κακός παίκτης;
Ο Μιράντα παίζει πάντα με ασφάλεια για να μη "φάει καραμούζα" (καλά κάνει), ενώ ο Μπουχαλάκης με τον Καμαρά, τρέχουν παντού, κόβουν τα πάντα, αλλά με τη μπάλα μη ζητάτε παπάδες. Όταν πας λοιπόν σε αγγλικό γήπεδο και παίρνεις μέτρα πίσω, θα ανησυχήσεις τον άλλο, μόνο αν βρεθούν ορισμένοι να σου τσουλήσουν τη μπάλα.
Το έκανε στο 45λεπτο λίγο ο Φορτούνης, λίγο ο Ποντένσε . Με άλλα κεντρικά χαφ, θα δείτε και άλλο ποδόσφαιρο, αλλά να μάθουμε σ' αυτή την κωλοζωή να ξέρουμε και τι βλέπουμε αλλά και ποια είναι η πραγματικότητα του αθλήματος. Θέλουμε δε θέλουμε λοιπόν, όσο και να σας φανεί παράξενο αυτό που θα διαβάσετε τώρα, ο Ολυμπιακός ήταν τυχερός που έπεσε με τη Μπέρνλι και βρέθηκε να έχει τον Μπουχαλάκη και τον Καμαρά. Γιατί πολύ απλά -και το γράφω για καλό- τους... παλαιστές τους νικάς με τα δικά τους όπλα. Τα δυο αυτά κεντρικά χαφ, ήταν τρομερά στο "Καραϊσκάκης", κερδίζοντας άφθονες μονομαχίες.
Δημιουργήθηκε λοιπόν το πάθος, η τριάδα μπροστά τους "κέντησε", το γήπεδο πήρε φωτιά και μπήκαν τρία γκολ. Ναι, είναι ομάδα που έχει δουλέψει καλά στις στημένες μπάλες ο Ολυμπιακός και αυτό είναι στα υπέρ του. Δε θα καθίσουμε λοιπόν σε μια τέτοια πρόκριση, να γυρέψουμε ευθύνες (ελληνικό χόμπι), απέναντι μάλιστα σε αγγλική ομάδα.
Ή μήπως τώρα ξαφνικά τη Μπέρνλι θα τη βγάλουμε ομαδούλα; Γιατί όταν έγινε η κλήρωση, όλοι τον είχαν "άκλαφτο" τον Ολυμπιακό. Για αυτό και θα φωνάζω μέχρι να πεθάνω, ότι υπάρχουν δυο… ποδόσφαιρα. Το ένα του κόσμου και των δημοσιογράφων. Το άλλο, των προπονητών και των παικτών.
Όποιος επιθυμούσε να είναι το σκορ 0- 3 στο 20' ΟΚ, δικαίωμά του, μπορεί να το βάλει στο εύκολο level στο playstation και να το κάνει. Στην πραγματικότητα όμως, όταν μπαίνεις στο γήπεδο, έχεις έναν στόχο. Με ενοχλεί που δεν άκουσα στιγμή ή δεν διάβασα, ότι οι αλληλοκαλύψεις του Ολυμπιακού, ήταν εξαιρετικές.
Ο Ποντένσε και ο Χριστοδουλόπουλος ντούμπλαραν συνέχεια τα δυο μπακ πίσω τους. Ο Φορτούνης έφτανε έξω από την περιοχή του Γιαννιώτη. Και φυσικά η Μπέρνλι θα κάνει και φάσεις. Όταν κατά μέσο όρο φέρνεις 81 φορές τη μπάλα από τον ουρανό και οι παίκτες σου κατά 95% είναι βγαλμένοι από μποντιμπιλντεράδικο, θα κερδίσουν και κάποιες μονομαχίες. Μόνο που στο ποδόσφαιρο, δεν κερδίζει ο μποντιμπίλντερ. Ποτέ. Κερδίζει ο γρήγορος, ο έξυπνος, ο παθιασμένος. Κερδίζει ο κοντούλης ο Ποντένσε, που γύρεψε το γκολ και το έβαλε.
Μπορώ άφοβα να γράψω ότι μόνο καλύτερος θα γίνει ο Ολυμπιακός, μιας και έχει τόσους αξιόλογους ποδοσφαιριστές εκτός ενδεκάδας ακόμη. Αλλά δε μου αρέσει να το αναλύω, γιατί την ιστορία την γράφουν πάντα οι παρόντες.
Στους ομίλους του Europa League λοιπόν, την ομάδα του λιμανιού την πήγαν αυτοί. Ο Μιράντα, ο Μπουχαλάκης, ο Βούκοβιτς και οι υπόλοιποι. Μια φάση έψαχνε να βρει ανοιχτούς τους Άγγλους ο Ολυμπιακός. Βρήκε τέσσερις τέτοιες.
Την κατάλληλη χρονικά στιγμή, εκεί που οι αντίπαλοι πήγαν να παίξουν… ρουλέτα, ο Φορτούνης έβγαλε την ασίστ, ο Ποντένσε "χόρεψε" και σκόραρε. Ένα πράγμα έχει να κάνει ο Ολυμπιακός. Να γίνει καλύτερος και να εμφανιστεί ενισχυμένος. Πιστεύω θα το κάνει.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
)
