Πόσοι πίστευαν ότι ο Ολυμπιακός απέναντι στην Λάρισα, θα κάνει ίδιο ματς με την Τρίπολη; Λίγοι; Ε, όσοι και να ήταν έπεσαν μέσα. Οι Πειραιώτες πήραν το ματς από το δεκάλεπτο και μάλιστα μπροστά σε άδεια καθίσματα, που όπως και να το κάνουμε είναι μια ειδική συνθήκη που μπορεί να ξενερώσει κάθε ποδοσφαιριστή.

Αυτές όμως είναι οι μεγάλες ομάδες και τον τελευταίο καιρό το ‘χουν συνειδητοποιήσει ο Μαρτίνς και οι ποδοσφαιριστές του. Και σε μια αναμέτρηση με ουκ ολίγες απουσίες, οι «ερυθρόλευκοι» απέδειξαν ότι μπορούν να παίξουν πολύ ωραίο ποδόσφαιρο έστω και σε ένα ημίχρονο. Γιατί τόσο ήθελαν εδώ που τα λέμε.

Την πρώτη του νίκη ο Μαρτίνς, την πήρε πριν αρχίσει ο αγώνας. Έδωσε ευκαιρία στον Μπρούνο. Και καλά έκανε. Ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής, είχε μπει σε καταψύκτη χασάπικου λόγω της κακής του παρουσίας, στα λεπτά που έπαιξε με την Μπασακσεχίρ. Ο Πορτογάλος, θα μπορούσε να τον είχε χρησιμοποιήσει νωρίτερα, αυτός έκρινε ότι έπρεπε να του δώσει την ευκαιρία με την ΑΕΛ. Οκ…

Η δεύτερη νίκη της ομάδας του Πειραιά, είναι ότι παρά τις απουσίες, αυτοί που μπήκαν έκαναν σούπερ την δουλειά. Και στα δικά μου μάτια έδειξαν και φρέσκοι και ικανοί κάποιοι. Για παράδειγμα, ο Γκασπάρ, που έπαιξε αντί του αγαπημένου μου Ελάμπντελαουί, φανέρωσε ότι έχει την ικανότητα να ξεκουράσει τον Νορβηγό.

Αυτός που μάλλον δε θα πάρει ποτέ ανάσες, είναι ο Τσιμίκας, αν και ποτέ δε ξέρεις. Ίσως και για αυτόν να υπάρξει μια λύση, ίσως και ο Κούτρης που μέχρι τώρα φαίνεται ξεκάθαρα «φαγωμένος».

Ο Ολυμπιακός, λειτούργησε το απόγευμα της Τετάρτης όπως ακριβώς επιβάλλεται. Με πολύ… γκάζι, σανιδωμένο για τρομερό ρυθμό, με συνεργασίες, αλλαγές θέσεων και μπάλας, κίνηση με το τόπι και χωρίς αυτό. Μια ομάδα που λειτουργούσε παραπάνω από ευχάριστα και επιβλητικά. Μετά από την… αδίστακτη παρουσία του στο «Θεόδωρος Κολοκοτρώνης», έκανε το ίδιο στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης». Με δυο λόγια, βγήκε γρήγορα το νούμερο «2» της… ταινίας.

Το πρώτο γκολ της ομάδας ήρθε από ένα εκπληκτικό ξεδίπλωμα, βγαλμένο από την προπόνηση αλλά και από τους άγραφους κανόνες του αθλήματος. Το δεύτερο; Ξανά «δράστης» ο Μασούρας, με τον Ολυμπιακό να βγάζει κόντρα έξι παικτών, τον Σουντανί να κάνει «ποδιά» στον Μόρα και να μην πέφτει όταν ο αμυντικός της ΑΕΛ του τράβηξε τη φανέλα. Σέρβιρε την ώρα που έπρεπε στον Μασούρα και 2 – 0.

Ο Σουντανί που δεν έβαλε γκολ στον Αστέρα, έβαλε γκολάρα στους Θεσσαλούς. Μπορεί στην αμυντική τετράδα μόνο ο Τσιμίκας να ‘χει άφθονο χρόνο συμμετοχής, όμως ο Ολυμπιακός δεν είχε πρόβλημα. Και βρήκε την ευκαιρία να διαχειριστεί από πολύ νωρίς το ματς. Μέχρι να ‘ρθει το εύστοχο πέναλτι του Ελ Αραμπί, η ΑΕΛ απλά προσπάθησε να κρατήσει μπάλα, χωρίς όμως να είναι ικανή να τρομάξει.

Τόσο στην Αρκαδία, όσο και στην έδρα του ο Ολυμπιακός δούλεψε περίφημα το 4-4-2 που είχε παραλλαγές με τις κινήσεις των ακραίων χαφ στην αντίθετη πλευρά από αυτή που βρισκόταν η μπάλα. Ο Μαρτίνς όσο πρόβλημα είχε στα παιχνίδια που η ομάδα πέταγε τα ημίχρονα, άλλο τόσο άνετος και δυναμικός δείχνει όταν η ομάδα… πετάει. Και ναι, καταλαβαίνω όσους θα πείτε πως ο Αστέρας και η ΑΕΛ στο Ν. Φάληρο δεν είναι τα μεγάλα κριτήρια, όμως ούτε είναι σωστό και ποδοσφαιρικό να τον «κολλάνε στον τοίχο» όταν δεν παίζει καλά, αλλά να μην του αποδίδουν τα εύσημα, όταν ο Ολυμπιακός είναι και ευχάριστος και ουσιαστικός.

Σε 45 λεπτά, με 14 τελικές και 4 τέρματα οι Πειραιώτες είχαν κάνει τη δουλειά, καλύτερα και απ’ ότι οι ίδιοι -πιθανόν- να περίμεναν. Βέβαια, η πολύ άνεση βλάπτει και αυτή ήταν που έφερε το γκολ του Ουάρντα. «Πούλημα» της μπάλας από τον Γκασπάρ και στη συνέχεια, «τρύπημα» του Σα, που δέχθηκε γκολ αλα …Καζιμιέρσκι πριν αρκετά χρόνια. Και αν ο δύστυχος ο Πολωνός που το δέχθηκε και από πιο μακριά είχε δικαιολογία την μυωπία, ο Πορτογάλος έπρεπε να είναι πιο σοβαρός. Όπως πιο σοβαρός όφειλε να είναι όλος ο Ολυμπιακός που «έκατσε» σε όλο το δεύτερο μέρος. Όπως πιο ομάδα όφειλε να είναι και η ΑΕΛ!

Γιατί το στιβαρό σύνολο που παίζει και σκληρά, αλλά και με ποιότητα σε πολλά ματσάκια, τούτο το απόγευμα λιποθύμησε με το «καλημέρα», ανήμπορο να αντιδράσει στις ορέξεις του φουριόζου αντιπάλου της. Προσωπικά θα ήθελα να πάρει χρόνο ο Χριστοδουλόπουλος. Ευκαιρία ήταν, να τον είχε στην 18αδα ο Μαρτίνς και να τον αμολήσει στο δεύτερο μέρος να βρει ρυθμό.

Επίσης, θα μπορούσε να μπει και ο Τοροσίδης στη θέση του Τσιμίκα πιο νωρίς από το 81’ αλλά οκ, πάντα θεωρώ ότι κάθε προπονητής έχει ένα πλάνο στο μυαλό του. Ίσως να φοβήθηκε ο Μαρτίνς να κάνει νωρίς τρίτη αλλαγή μη του… ξημερώσει κάτι άλλο. Ο Μπενζιά πήρε χώρο και χρόνο ως αντι-Σουντανί και κλασικά ο Γκερέρο πήρε το πόστο του Ελ Αραμπί.

Τρίτο ματς με άνετη επικράτηση λοιπόν. Παναιτωλικός, Αστέρας και ΑΕΛ. Κι αν πολλοί περίμεναν ότι θα σκοντάψει ο Ολυμπιακός, «έφαγαν κουβά». Πλέον ο επόμενος σταθμός είναι ο Βόλος με μοναδικό στόχο οι γιορτές να βρουν στο ρετιρέ τον Ολυμπιακό και η επιστροφή του το 2020 να γίνει με υγιείς και πανέτοιμους, τους περισσότερους ποδοσφαιριστές του. Γιατί μέσα σ’ όλα, το «πακέτο» αγώνων το βγάζει και με προβλήματα.