Η Άρσεναλ ήταν ο φαβορί στο ζευγάρι με τον Ολυμπιακό. Και κατά 50% το επιβεβαίωσε παίρνοντας το παιχνίδι στο Καραϊσκάκη. Δε τον… πάει τον Ολυμπιακό η Τσικνοπέμπτη, πέρυσι αποκλείστηκε από την Λαμία, φέτος έχασε από τους Άγγλους, αλλά σίγουρα δεν υπάρχει σύγκριση.

Γιατί πολύ απλά σε τούτη τη μάχη για το Γιουρόπα Λίγκ, οι "ερυθρόλευκοι" έκαναν την προσπάθειά τους, κόντρα σε έναν ανώτερο ποδοσφαιρικά αντίπαλο. Επαναλαμβάνω για να μην παρεξηγηθώ, ανώτερο ποδοσφαιρικά, όχι απαραίτητα στο 90 λεπτά. Και εξηγώ: Δεν είχε κάτι να ζηλέψει η ομάδα του Πειραιά.

Προσπάθησαν, μόχθησαν, έκαναν την δουλειά τους και το μόνο που επιβάλλεται να‘χουν ήδη δημιουργήσει στο μυαλό τους, είναι το... σβήσιμο αυτής της συνάντησης και η δημιουργία του πλάνου ενόψει Τούμπας. Έτσι είναι καλοί μου φίλοι. Μια ελληνική ομάδα, ακόμη και η καλύτερη όπως έχουν πει αρκετοί (Καρέρα, Παπασταθόπουλος και άλλοι), δεν είναι δεδομένο ότι θα κερδίσει μια ομάδα της Πρέμιερ Λιγκ.

Αυτό μπορούσαν, αυτό έκαναν. Διαφωνείτε; Άλλη προπόνηση, άλλο στυλ, άλλος ρυθμός, άλλη πίεση. Άλλες συνήθειες. Ναι, δεν είναι δικαιολογία. Μπορούσε υπό άλλες προϋποθέσεις να βρει γκολ, αλλά στη μπάλα "χτίζεις" για να βάλεις, αν δεν είσαι το φαβορί. Και η Άρσεναλ που ήταν, βαριεστημένα έπαιξε, αφήστε που την ώρα που άρχισε να μας πείθει ότι δε θα τσιτώσει για να βάλει γκολ, το έβαλε.

Αλλά έτσι είναι το ποδόσφαιρο... Συνήθως το Καραϊσκάκη κρύβει δυσάρεστες εκπλήξεις για τους αντιπάλους του Ολυμπιακού, όταν ξεκινάει ένα ματς. Και αυτό ήθελαν πολύ να το κάνουν και στην Άρσεναλ οι "ερυθρόλευκοι". Ένα καλό αριστερό του Βαλμπουενά στο 2’, ήταν το... καλωσόρισμα στους Λονδρέζους. Οι Πειραιώτες είχαν κάνει λίγο αισθητές τις ορέξεις τους αν και απέναντί τους ήταν μια αγγλική ομάδα που όπως ξέρετε έχει αλλιώτικο ρυθμό και ανώτερες αντοχές από σύνολα άλλων κρατών.

Μια Άρσεναλ η οποία επαναλαμβάνω από την είσοδο του 2020 δεν έχει γνωρίσει την ήττα. Και για τους ποδοσφαιριστές του Αρτέτα, αλλά και για τον ίδιο ένα ευρωπαϊκό παιχνίδι έχει την δική του αξία. Άλλωστε, όπως καταλάβατε καλά, ο πάλαι ποτέ συνεργάτης του Πέπ Γκουαρδιόλα, δεν είχε διάθεση για ροτέισον και αλλαγές.

Με τον Παπασταθόπουλο δεξιά στην τετράδα της άμυνας, τους Γιεντουζί και Τσάκα στην κουλούρα και φυσικά την... σπιντάτη τριάδα Μαρτινέλι, Ομπαμεγιάνγκ, Γουίλοκ πίσω από τον Λακαζέτ. Στόχος των Άγγλων να περάσουν τα πρώτα λεπτά και μετά να κάνουν τη δουλειά τους. Προερχόμενοι και από την τεσσάρα επί της Νιούκαστλ, ήθελαν απλά ένα ήσυχο βράδυ και να βάλουν βάσεις πρόκρισης. Απλά πράγματα.

Μόλις πέρασε το 20λεπτο, το ματσάκι απέκτησε μια ισορροπία ολίγον τι επικίνδυνη. Και το γράφω έτσι γιατί όπως διαπιστώσατε, οι Άγγλοι ήταν ευάλωτοι στην πλάτη της άμυνάς τους, ειδικά όταν ο Τσιμίκας ή ο Ελαμπντελαουί δούλευαν σωστά το overlap δημιουργώντας υπεραριθμία στο πλάι. Δεν υπήρχε βέβαια πολύς κόσμος στην περιοχή του Λένο και ήταν ένα ζήτημα που στερούσε από την ελληνική ομάδα την διάρκεια στην απειλή.

Την ίδια ώρα, από την άλλη πλευρά του γηπέδου, κανείς δε μπορεί να πει πως οι Άγγλοι είχαν εικόνα ομάδας που έπιανε από τον... λαιμό τον αντίπαλό της, μα είναι τέτοια η ποιότητα των μεσοεπιθετικών των "κανονιέρηδων" που και μισή φάση μπορεί να είναι αρκετή, για να κάνουν τη ζημιά. Η τριάδα των κόκκινων χαφ είχε τρέξει πολύ, κάλυπτε όλους τους πιθανούς διαδρόμους της Άρσεναλ, αλλά όσο πέρναγε η ώρα, η κυκλοφορία μειωνόταν και η απειλή ήταν... είδος προς εξαφάνιση.

Βγαίνοντας λοιπόν από τα αποδυτήρια για να παίξουν, ίσως και να έπρεπε να αυξήσουν ρυθμό. Ο Μαρτίνς αποφάσισε να κάνει πιο επιθετική την ομάδα του, όταν ο Φορτούνης μπήκε στο 65’ στη θέση του Μπουχαλάκη. Με 4-2-3-1 πλέον και καλά έκανε ο Πορτογάλος να πάρει το οποιοδήποτε ρίσκο (αν θεωρείται αυτό ρίσκο). Αν έχεις πιθανότητες πρόκρισης παίξ’τες.

Η Άρσεναλ σίγουρα μπέρδεψε με την διάθεσή της, άσχετα αν έκανε την δουλειά της. Ο Λακαζέτ ήταν κακός και ναι, βρήκε τον δρόμο προς τα δίχτυα (όχι ήταν δύσκολο όπως του ‘ρθε η μπάλα) γιατί έτσι είναι η μπάλα. Ο Ομπαμεγιάνγκ χαμένος στα δεξιά και ο καλύτερος από τους μπροστά να σκεφτείτε ήταν ο Γουίλοκ (βγήκε για τον Πέπε) που πέρασε στο πλάι όταν ο Μαρτινέλι έφυγε για να μπει ο Σεμπάλος.

Οι Λονδρέζοι δίχως να γίνουν... μανιακοί σε θέματα ρυθμού, πίεσης και ανάπτυξης, στρογγυλοκάθισαν στο να πάει το ματσάκι ήρεμα και απλά ακόμη και στην ισοπαλία. Η νωχελικότητά τους ήταν απίστευτη ειδικά όταν έφταναν στα επτά- οχτώ μέτρα έξω από την μεγάλη περιοχή του Σα. Ο Ολυμπιακός έδειχνε πιο "διψασμένος" να απειλήσει, κέρδιζε κόρνερ, οι παίκτες του δοκίμαζαν τα πόδια τους και αν μη τι άλλο, έβγαζαν τη δική τους προσπάθεια.

Όμως ο Μαρτίνς έχει την φιλοσοφία να... μικραίνει το γήπεδο και αυτό το ξέρουν όλοι. Δε παίρνει πλάτος η ομάδα, μαζεύεται ο κόσμος στον άξονα και αυτό είναι προσοδοφόρο όταν παίζει με αντιπάλους της χώρας σου, αλλά όχι με μια ομάδα από το νησί, έστω κι αν αυτή δεν ήταν κανά θεριό ανήμερο. Με όλο το συμπάθιο αλλά να ‘χεις απέναντί σου δεξί μπακ τον Παπασταθόπουλο και μια φορά να μην τον έχεις βάλει στη μέση;

Και για να τα λέμε και όλα, μόλις ο Ολυμπιακός πήγε να γίνει λίγο πιο επιθετικός, μόλις... χίμηξε, τότε ήταν που οι Άγγλοι βρήκαν χώρους και απείλησαν. Τρεις συνεχόμενες φορές οι Άγγλοι έβγαλαν κόντρα. Και τις τρεις το αμυντικό τρανζίσιον του Ολυμπιακού ήταν... άστα να πάνε. Τις δυο πρώτες οι παίκτες του Αρτέτα "πούλησαν" τη μπάλα. Την τρίτη βρήκαν το γκολ.

Ο Μαρτίνς θα'πρεπε κατά τη γνώμη μου να βάλει τον Ραντζέλοβιτς αντί του Λοβέρα, αλλά αυτή είναι η γνώμη ενός τύπου που την γράφει όταν όλα έχουν τελειώσει. Συνεπώς, δεν έχει και πολύ σημασία. Όπως επίσης, ο μοναδικός που κουβαλούσε μπάλα και τον κυνηγούσαν άπαντες, αυτή τη νύχτα ήταν στους Γούλβς και έπαιζε με την Εσπανιόλ (μπήκε αλλαγή στο 83’). Μιλάω για τον Ποντένσε!

Η ιστορία γράφεται πάντα από τους παρόντες. Ο Μαρτίνς όπως ανέφερα και πιο πάνω, δε θέλει καθαρά εξτρέμ αλλά έτσι πορεύεται, δεν είναι καινούργιο. Ο Μασούρας σε αυτό το επίπεδο δε θα σου κάνει τη διαφορά. Ο Βαλμπουενά θα παλέψει αλλά δεν είναι καθαρός πλάγιος. Ο Ολυμπιακός δεν... πλατιάζει στο γήπεδο και ο Πορτογάλος θέλει να κλείνουν όλοι προς τα μέσα.

Τα δυο του μπακ δεν ήταν εύκολο να οργιάσουν λοιπόν (λόγω αντιπάλων) και έτσι η άμυνα της Άρσεναλ δεν... στενοχωρήθηκε και πολύ. Ο Αρτέτα μιας και το ανέφερα, δούλεψε σωστά στο να βγαίνει κρυφά ο Σακά (δούλεψαν για αυτό καλά ο Νταβίντ Λουίς και ο Μουστάφι) και αυτό του έφερε τελικά και το γκολ. Γιατί κάτι άλλο της προκοπής δεν έκαναν ούτε οι Άγγλοι ώστε να σκορπίσουν τρόμο. Πήραν τη νίκη, είναι φαβορί για την πρόκριση , αλλά ο Ολυμπιακός πρέπει να ασχοληθεί με το παιχνίδι στην Τούμπα και μόνο μ'αυτό...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:

Ολυμπιακός – Άρσεναλ 0-1: Έχασε όταν έπαιξε ρουλέτα

Ολυμπιακός: Η κριτική των ερυθρόλευκων στο ματς με την Άρσεναλ

Μαρτίνς: "Όλα ανοιχτά στο Λονδίνο"