Όλα ανοιχτά για το πρωτάθλημα, αυτό δεν είναι νέο. Όπως τίποτα δε κρίθηκε στο 1-0 , το ίδιο ισχύει και για το 1-1. Απλά στο λιμάνι, θα πρέπει να κρατήσουν ότι παρά το ξαφνικό με τον Σπανούλη, απέδωσαν αρκετά καλά, δείχνοντας τη στόφα, τη σοβαρότητα και τον σεβασμό που τρέφουν κυρίως ο ένας για τον άλλο. Βέβαια ο αγώνας έμοιαζε στο φινάλε με τους περσινούς, αλλά… έλειπε ο συνήθης ύποπτος. Ναι, θα μπορούσε η ομάδα του Πειραιά ακόμη και να ‘χε κερδίσει. Δε το έκανε όμως και πλέον θα κληθεί να συνεχίσει να διατηρεί –τουλάχιστον- το πλεονέκτημα της έδρας.

Ο Παναθηναϊκός μέσα στο σπίτι του, πήγε το ματς κυρίως στον ρυθμό που ήθελε. Γρήγορα, με πολλές επαφές στην άμυνα του και βασικό σκοπό να βρει ανοργάνωτο το αμυντικό τρανζίσιον του Ολυμπιακού. Οι «ερυθρόλευκοι» έχουν μεγάλη ομάδα όπως τόνισε σωστά ο Νίκος Παππάς και αυτό μεγαλώνει και την επιτυχία των νικητών. Οι Πειραιώτες έμειναν με τα ουρλιαχτά στον Παναγιώτου και τον Μάνο και την επιβράβευση της προσπάθειας, ότι χωρίς τον μεγάλο πρωταγωνιστή του ελληνικού μπάσκετ, έφτασαν αρκετά κοντά στο να πάρουν το παιχνίδι. Απέτυχαν και τώρα καλούνται τουλάχιστον στο δικό τους σπίτι που 100% θα ‘ναι πιο… ζεστό από τον πρώτο τελικό, να μην έχουν πίεση και τρέμουλο και να κάνουν καλύτερη δουλειά και από το ματς που κέρδισαν και από αυτό που έχασαν. Φυσικά και μπορούν…

Ίσως οι Παναθηναϊκοί να περίμεναν να βρουν πιο… μπόσικο τον Ολυμπιακό στην αρχή του ματς δίχως τον Σπανούλη. Ωστόσο, οι Πειραιώτες συνεργάζονταν αρκετά καλά, δεν έμενε η μπάλα πολύ ώρα στα χέρια κάποιου –πλην του Ουότερς- και γενικά για μεγάλο διάστημα υπήρχε αρμονία. Που κρεμάστηκε η ομάδα και έχανε με ένα καλάθι στο 20λεπτο; Στα λάθη, αφού στην πρώτη περίοδο είχε ένα και μετά άλλα έξι. Στο… φρένο που μπήκε κάποια στιγμή και δίχως να υπάρχει λόγος, αλλά και σε ελάχιστες λάθος αμυντικές τοποθετήσεις. Ο Μάντζαρης καλείτο να βγάλει διπλό μεροκάματο. Το ματς και για τον Παπαπέτρου ήταν περίεργο, αλλά η ομάδα είχε πάρει πολλή βοήθεια από 4αρια της. Και ο Πρίντεζης και ο Αγραβάνης στήριξαν τους ψηλούς. Όταν διαχειρίζονταν καλά τη μπάλα και σημάδευαν κοντά στο καλάθι, τα πήγαιναν υπέροχα. Και ήθελαν να το κάνουν αυτό και στο δεύτερο μέρος.

Δίχως τον Σπανούλη, όσο πέρναγε η ώρα ο Γκρίν άρχιζε να παίζει όπως στο Καζάν. Δεν είναι άλλωστε κρυφό ότι αν βρει χώρο και χρόνο και ρυθμό, ο Αμερικανός μπορεί να «φορτώσει» το αντίπαλο καλάθι. Όσα έγιναν στο δεύτερο μέρος ή ακόμη και συνολικά στο ματς, ακόμη και οι διπλάσιες βολές, θα μπορούσαν να ‘χαν σβήσει από τη σκέψη των πρωταθλητών, αν ολοκλήρωναν άλλη μια ανατροπή. Γιατί ο… βρυκόλακας στα 55’’ εμφανίστηκε και πάλι. Μόνο που δεν προκάλεσε εντύπωση σε κάποιον, αφού και ο κόσμος του Παναθηναϊκού ξέρει πλέον τι μπορεί να γίνει. Ο Πρίντεζης με το τρίποντο έκανε το 78- 76, αλλά μια κακή άμυνα και συνάμα ένα μάγκικο καλάθι του Τζέιμς (έτσι είναι οι… ποικιλίες, αν μπουν είσαι μάγκας, αν όχι σε κράζουν) έβαλε τέλος στα 35’’. Γιατί μετά όλα τα άλλα, ήταν «μια σου και μια μου».

Ίσως αν ο Πρίντεζης έδινε στον Γκριν που είχε «οπλίσει» να πήγαινε στον πόντο το ματς , αλλά αυτό δε θα το μάθουμε. Άρα υποθετικά δε μιλάμε. Όπως δε μιλάμε υποθετικά και για τη συνέχεια. Θα ‘ταν σφάλμα και λάθος για αυτές τις δυο ομάδες. Ο Μπουρούσης ήταν ο κορυφαίος για δεύτερο συνεχόμενο ματς. Δε μετέχει πολύ στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού, αφού οι περισσότεροι συμπαίκτες του θέλουν να κάνουν τα δικά τους, αλλά την ασφάλεια που τους παρέχει ο Γιάννης δε μπορεί να τη δώσει άλλος. Ο Ολυμπιακός δε βρήκε τρόπο να τον σταματήσει. Θα πρέπει να κρατήσουν το «ανέβασμα» του Πρίντεζη (κι ας είχε 5/17) τη σταθερότητα των Παπανικολάου- Αγραβάνη και αν ο Σπανούλης την Κυριακή δεν είναι καλά, να μη χαθεί και ο Γκρίν. Αυτό είναι θέμα προπονητών, όχι δικό μου.

Για το τέλος; Αν κατακτηθεί το πρωτάθλημα, διπλό πριμ στον Μάντζαρη, αφού αυτό το πράγμα με την οργάνωση του Ουότερς κάποιες στιγμές δε παλεύεται. Εντάξει, περιορισμένων δυνατοτήτων, αλλά δώστη ρε αγόρι μου τη κωλόμπαλα σε σωστό χρόνο, αλλιώς μπούκαρε και μη φοβάσαι. Και όταν το έκανε, δε πήγε άσχημα. Τα λέμε μετά το ματς της Κυριακής…

Μόνο Instagram: Pantelaras10