Μεταξύ σοβαρού και αστείου αν υπήρχε τρόπος θα μπορούσε και να τα αποφεύγει αυτά τα ταξίδια ο Ολυμπιακός. Θα γλίτωνα και εγώ να έγραφα -σχεδόν- τα ίδια και εσείς να τα διαβάζατε και να πονοκεφαλιάζατε. Ας το πάμε λίγο διαφορετικά σήμερα, μπας και βοηθήσω να να… καλλιεργηθούν και κάποιες σκέψεις για το 2020. Ένα νέο έτος που θα μπει σε λίγα 24ωρα και στην περίπτωση του μπασκετικού Ολυμπιακού, καλό θα ήταν να διαφέρει πολύ από το '19.

Γιατί κακά τα ψέματα οι 365 μέρες, εκ των οποίων οι τελευταίες μας αποχαιρετάνε ήταν οι πιο "μαύρες" στην ιστορία αυτού του τμήματος. Πρώτα απ’ όλα όμως, τα τελειώσω με την καθιερωμένη "αγγαρεία": Πήγαν στη Βαρκελώνη, άντεξαν ένα 20λεπτο, μετά τα έκαναν "θάλασσα" και αφού η Μπάρτσα φρόντισε να κερδίσει με ένα δεκάλεπτο μπάσκετ, στην τελευταία περίοδο περιορίστηκαν οι Πειραιώτες στο να ρίξουν τη διαφορά.

Είναι αυτό που ζούσαν πάρα πολλά χρόνια οι μικρομεσαίες ομάδες της EuroLeague, που "έσκαγαν μύτη" στον Πειραιά. Υπέφεραν, στο τέλος έχαναν με δέκα και έφευγαν και χαρούμενες. Ε ρε τι ζει αυτός ο κόσμος… Τέλος πάντων…

Συνεχίζω: Γίνεται να χάνεις ημίχρονο και να 'χεις κερδίσει τις εντυπώσεις; Ναι, γίνεται και ίσχυσε στην περίπτωση του Ολυμπιακού αυτή τη νύχτα. Εξάλλου, όταν το σκορ ήταν 20-10, κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει ότι η αντίδραση των Πειραιωτών θα ήταν διαφορετική από τη φετινή συνηθισμένη. Μέσα σε όλο το κατηγορητήριο τούτης της σεζόν, αν κάτι "χρεώνονται" οι παίκτες του Κεμζούρα είναι, ότι αν τους πάρει η κάτω βόλτα, δε σηκώνονται όρθιοι ποτέ. Ε, στο Παλάου το έκαναν και μάλιστα σωστά και έξυπνα. Και ήρεμα.

Για ένα ημίχρονο βέβαια, αφού στο δεύτερο το αρχικό σχήμα δεν έδωσε τα αναμενόμενα, το ροτέισον δούλεψε εξαιρετικά στο μεγαλύτερο βαθμό, ο Παπανικολάου ήταν -μακράν- ο κορυφαίος και έτσι ο Πέσιτς αναγκάστηκε να ομολογήσει στην ανάπαυλα "ευτυχώς που έχουμε άλλα δυο δεκάλεπτα". Ούτε… παραγγελία να είχε κάνει. Δικαιώθηκε και για την παρέα του Μίροτιτς, αρκετό ήταν το τρίτο δεκάλεπτο.

Ο Ολυμπιακός που είχε υπέρ του, τους αριθμούς, τους πέταξε στα σκουπίδια. Και ενώ σε ολόκληρο το ημίχρονο είχαν 7 λάθη οι παίκτες του, μόνο στην τρίτη περίοδο, έκαναν 8. Οι Καταλανοί "άνοιξαν" το γήπεδο, βρήκαν ανισορροπία στα κόκκινα μετόπισθεν, δούλεψαν πολύ γρήγορα τις συνεργασίες, εκμεταλλεύτηκαν ότι ο Μιλουτίνοβ έμεινε στην Ελλάδα και έθεσαν τις βάσεις της άνετης επικράτησης. Τέλος το ματς, θα το ξεχάσουν γρήγορα στο λιμάνι και καλά θα κάνουν.

Τώρα μπροστά τους, στις 2 του Γενάρη, είναι η Φενέρ που πάει από το κακό στο χειρότερο. Ο Σπανούλης αν βάλει 10 πόντους υπό το βλέμμα του Ομπράντοβιτς, θα αναγκάσει και την ολιγόλεπτη διακοπή του ματς, για να αποθεωθεί. Σας έγραψα εξάλλου και πριν μια εβδομάδα, ότι αυτή είναι και η μόνη μεγάλη χαρά που μπορεί να ζήσει φέτος ο Ολυμπιακός.

Πάει λοιπόν, το 2019. Μια χρονιά, που "σημαδεύτηκε", από λάθη όλων. Αγγελόπουλων, Μπλατ, παικτών. Όλοι όσοι έχουν σχέση με την ομάδα (πλην λίγων υπαλλήλων) κρίθηκαν για το ημερολογιακό έτος 2019
"λίγοι" να βρίσκονται στην μεγαλύτερη ελληνική ομάδα και να υπηρετούν το σήμα του Ολυμπιακού. Επιλογές κατώτερες του ονόματος σε όλα τα επίπεδα. Μια χρονιά, με ιστορίες οικονομικές, ιστορίες ηχητικών, ιστορίες προπονητικών "εγκλημάτων", ιστορίες κακού μπάσκετ και φυσικά τον …αυτοϋποβιβασμό της ομάδας στην Α2.

Γιατί αυτό το έκανε μόνος του ο Ολυμπιακός και ήταν ίσως η μόνη απόφαση που πάρθηκε το 2019 με σχεδόν καθολική αποδοχή. Το αν έχει αποτέλεσμα είναι κάτι που θα κριθεί στο μέλλον. Όχι τώρα. Πάντως, κωλοτούμπες δε χωράνε. Όσοι είπαμε το "μέχρι τέλους" (βάζω και τον εαυτό μου γιατί θεωρώ σωστή την απόφαση), θα πρέπει και να μη το γυρνάμε. Αυτό που σίγουρα δεν υπολογίζαμε όμως, ήταν πως οι Αγγελόπουλοι με τον Μπλατ, θα έφτιαχναν αυτό το… χάλι.

Όταν λες "φεύγω από το πρωτάθλημα" και σε στηρίζει το 95% του κόσμου (και λίγο λέω), πρέπει να 'χεις στόχο να ετοιμάσεις μια καλή ομάδα που θα ρίχνει μπουνιά κάθε εβδομάδα στα …μαχαίρια που θα βγαίνουν στα γήπεδα της EuroLeague. Αντιθέτως, ο Ολυμπιακός είναι αυτό που βλέπουμε. Συνήθως "λίγο απ' όλα", κάποιες καλές νίκες και κάποιες ήττες που παλαιότεροι Ολυμπιακοί δε θα τις έκαναν ποτέ. Ούτε και με τρεις παίκτες στο παρκέ (εντάξει λίγο υπερβολικό αυτό συμπαθάτε με)!

Τι να περιμένει ο κόσμος; Απλά πράγματα. Στο λιμάνι να αφήσουν τα κλασικά "θα δούμε" και τις ατελείωτες δικαιολογίες (τα μπάτζετ, οι μάνατζερ, το ΝΒΑ, η Κίνα, οι γυναίκες κλπ). Προπονητής συμφωνημένος όσο νωρίτερα γίνεται κι ας μην το ξέρει άνθρωπος. Ας γράφουν στα social το μακρύ τους και το κοντό τους. Καλά κάνουν , με τις τόσες αρλούμπες μπερδεύουν και τους αντιπάλους. Προπονητής με "αυγά" που δε θα χαμπαριάζει, "δικτάτορας" και όχι για να κάνει ωραίες δηλώσεις να χαίρονται οι δημοσιογράφοι και να γελάνε οι υπάλληλοι. Προπονητής που θα διώξει και θα πάρει. Που θα αναλάβει τα πάντα.

Γιατί μέσα στη "μαυρίλα", υπάρχει ένα καλό: Χειρότερα δε γίνεται! Μεταγραφές, ανανέωση Ελλήνων, ερχομός "πεινασμένων" που θα κάνουν… τάκλιν στην ανάγκη. Και ξένοι όχι απαραιτήτως πανάκριβοι, αλλά με ποιότητα και γνώση της EuroLeague. Και τα τωρινά παιδιά μιας και έμαθαν στην… κόκκινη καμπούρα ας κριθούν και δίκαια. Αφού ο Ολυμπιακός κάνει το "φροντιστήριο" ε, αν κάποιος αξίζει ας μείνει. Δεν είναι δα και όλοι του πεταματού.

Αυτά τα ολίγα, απολαύστε την αλλαγή του χρόνου και τα λέμε την 2η μέρα του 2020. Υγεία…

Photo Credits: Eurokinissi